cerkiew paraf, pounicka zbudowana w 1730 roku wizyty czyhryńskiego dekanatu, za 1741 r. tak opisana cerkiew sosnowa słomą pokryta w niej z aparencyi jeżeli co jest, , non constat ex quo W. O. Michael przy tej cer kwi zostający podczas wizyty generalnej uciekłszy klucz cerkiewny zaniósł, a gromada wizytować cerkwi niedopuściła dla tego o interdict tę cerkiew podaliśmy. Ziemi 986 dzieś, wybornego czarnoziemiu; własność Nejmanów zarządy gminy we wsi Zalewkach, policyjny w m. Śmile. Kl. Przed. Hołowica albo Hołowiszcza, niewielka rze czka, wypływa z niedostępnych bagien na płd. pow. ihumeńskiego, niedaleko wsi poleskiej Starewa, i ubiegłszy 10 wiost w kierunku płd. zachod. , poniżej wsi Ruliki, już w pow. słuckim, uchodzi do rz. Wiesiei. Bagniste brzegi H. obfitują w ptastwo wodne. Al. Jel. Hołowicze, wieś w pow. czausowskim, w okolicach Drybina, pamiętna bitwą i zwycięztwem Karola XII. F. Sur. Hołowiczpoł, folw. należący do Hubarewicza, pow. lidzki, 5 okr. adm, od Lidy odl. w 45, Wasiliszek w. 10, mk. wyz. rz. katol. r. 1866. Hołowiecko po rusku Hołowećko 1. dolne i górne, wieś w pow. staromiejskim, na granicy pow. staromiejskiego a turczańskiego, 22 ML na płd. zach. od Starego Miasta a 6 kil. na zachód od gościńca wiodącego z Starego Miasta do Turki. Na płd. od wsi leżą w pow. turczańskim osady Dniestrzyk hołowiecki, Rypiany i Gwoździec, w pow. staromiejskim zaś Tysowica na półn. wsch. , Wiciów na półn. a Grąziowa na wsch. Wieś rozłożyła się w dolinie Dniestru na lewym i prawym jego brzegu, tudzież w dolinie Mszańca. Dniestr wchodzi w obręb gminy z Dniestrzyka hołowieckiego i płynie na półn. , ale zaraz potem skręca na wschód i płynąc już w tym kierunku przeważnie tworzy kilka zakrętów. Dolina jego wznosi się tutaj 452 m. i 448 m, n. p. m, W obrębie gminy płyną jeszcze dwa ważniejsze dopływy Dniestru od lewego brzegu; Mszaniec i Zołotnowiec, oba od półn. zach, na płd. wsch. Z wyjątkiem dolin rozłożonych nad wodami bieżącymi jest cała wieś górzysta. Południowa jej częśó na prawym brzegu Dniestru wypełnia wzgórze przeważnie lesiste, ze szczytem Tomen 671 m. na samej wsch. granicy powiatu. W zach. części tego obszaru leży las Dmytryki ze szczytami 647 i 693 m. wysokimi a wznoszącymi się również na samej granicy powiatu południcwozachodniej. Górzysta ta część opada na półn. ku dolinie Dniestru i w tym kierunku wysyła też swe wody do tej rzeki. W półn. części wsi ciągnie się między Mszańcem a Zołotnowcem pasmo górskie lesiste od doliny Dniestru na półnzach. W części płd. dochodzi ono 649 m. a kończy się w części płn. szczytem Dział pod Wiciowem 755 m. wysokim. Po nad lewym brzegiem Zołotnowca rozłożył się las Werwiszczyk ze szczytem 688 m. wysokim a oddzielony od wsch. doliną bezimiennego potoku od długiego pasma górskiego Werchorowy, idącego od półn. zach. ku płd. wach, a leżącego na granicy Hołowiecka, Tysowicy. Wedle obliczeń z r. 1869 było domów 311, mk. 1443 713 m. , 730 k. , wedle szematyzmu z r. 1881 jest w H. górnem mk. 345, zaś w H. dolnem 1125. Własność większa obejmuje lasów 659 mr. , włościanie mają roli ornej 2234, łąk i ogr. 194, pastw. 1165, lasów 189 mr. Parafia rz. kat. w Tarce. Par. gr, kat. dla Hgórnego w miejscu. Jest tu cerkiew drewniana, założona r. 1742 a posiadająca metryki od r. 1796. Dla H. niższego jest par. gr. kat. także w miejsca. I tutaj jest cerkiew drewniana założona roku 1500, asekurowana na 2000 złr. a posiadająca metryki od r. 1785. Jest tu także piękna murowana kaplica nad Dniestrem, założona roku 1855, w której odprawia się msza św. Podanie niesie, że cerkiew w Hołowiecku założona była w lesie i że była monasterską, a przez czas jakiś jedyną w tej okolicy tak, że z miasteczka powiatowego obecnie, z Turki, wierni w święta wielkanocne do niej święcić przynosili. W H. jest kasa pożyczkowa gminna z kapitałem 744 złr. Wieś należała dawniej do dóbr stołowych w krainie gwoździeckiej ob. , ekonomii Samborskiej a ziemi przemyskiei. W H. kopią naftę z kilku szybów ale w małej aż dotąd ilości, pokrywającej tylko koszta roboty. 2. H. , wieś w pow. stryjskim, 55 kil. na płd. zach. od Stryja a 5 kil na płd. wsch. od stac. pocztowej Koziowa i od gościńca wiodącego ze Stryja przez Skole do Verczke na Węgrzech. Na płd. od H. leżą osady Ryków i Grabowiec, na wsch. Tuchla, na północ Koziowa, na zach. Orawa. Cały obszar leży w Beskidzie lesistym, w głębokich górach pokrytych bujnemi lasami. Najważuiejszą doliną jest dolina Hołowczanki. Potok ten wchodzi tutaj od wsi Ryków pod nazwą potoku Ukiernik od płd. zach. , w obrębie wsi wyginą się w łuk wygięty ku półn. , przybiera nazwę Hołowczanki i kierunek płd. wsch. i w tym kierunku płynie do sąsiedniej wsi Tuchla, uchodząc tamże do Oporu, Od prawego i lewego brzegu zasilają Hołowczankę liczne dopływy, z których wymieniamy Smorzankę od lewego brzegu. Na prawym brzegu Hołowczanki wznosi się we wsi najwyżej Pliczka 1019 m. a na wsch. od niej opada Makówka do 958 m. Ku półn. opada ta część wioski nagle i stromo ku dolinie Hołowczanki, wzniesionej 596 m. n. p. m. w stronie zach. a 559 m. w stronie wsch. Nad lewym brzegiem Hołow

Hołowica

Hołowica

Hołowicze

Hołowiczpoł

Hołowiecko