Gorki, st. dr. żel. rybińskobołogowskiej w I gub. twerskiej. Górkiewicze, zaśc. włość, pow. lidzki, 1 okr. adm. , o 40 w. od Lidy, 1 dom, 18 mk. 1866. Gorkino, st. dr. żel. szujskoiwanowskiej w gub. kostromskiej. Gorkiszki, zaśc. szlach. nad rzeczką Sawenią, pow. wileński, 3 okr. adm. , o 29 w. od Wilna, 1 dom, 5 mk. katol. 1866. Górkło, niem. Gurkeln, wś, pow. ządzborski, nad jez. Górkło, przy granicy pow. leckiego na pruskich Mazurach. Gdzie teraz ponad jeziorem mokre są kępy i trzcina wyrasta, była przedtem uprawna i sucha rola. Zmiana ta niekorzystna dla wsi Gr. tern sio tłumaczy, że nowszymi czasy stan wody pobliskich jezior sztucznie podniesiono. Por. art. Niewocin, jez. Gorkole 1. fol w. szlach. , pow. święciański, 4 okr. adm. , o 81 w. od Święcian, 1 dom, 8 mk. katol. 1866. 2. G. , wś włość, pow. święciański, 4 okr. adm. , o 81 w. od Święcian 5 dm. , 44 mk. kat. 1866. Górkowice, niem. Guerkwitz, wś, powiat mielicki na Szląsku, par. Prusice, należy do klucza straburskiego. F. 8. Górkowszczyzna, zaśc szl, pow. dziśnieński, 3 okr. adm. , o 57 w. od Dzisny, 1 dom, 8 mk. izr. 1866. Gorien niem. , ob. Gorło. Gorlica, jezioro w środku pow. rzeczyckiego, formuje się z rozlewu rzeczki Chabienki, wpadającej do rzeki Wici, poniżej folwarku Starczyce. Al. JeL Gorlice, miasto pow. w Galicyi, w dawnem województwie krakowskiem, ziemi sandeckiej, nad rzeką Ropą, u podnóża Karpat, 304 metr. npm. w malowniczej okolicy położone, liczy przeszło 5000 mieszkańców, z tych połowa żydów, 21 gr. kat. ; miasto samo zajmuje przestrzeni 1082 mr. Miało ono byó, jak niesie podanie, założone przez osadników ze Zgorzelic Goerlitz ua Szląsku. Dziś Gr. są siedzibą władz powiatowych jako to starostwa, rady powiatowej, komisyi finansowej, notaryatu itd, mają szkołę 4klasową wydziałową męzką i żeńską, do której uczęszcza około 500 dziatwy, filią banku włościańskiego i towarzystwo zaliczkowe z nieograniczonem poręczeniem, jedno z najlepiej uorganizowanych w Galicyi, z obrotowym kapitałem około półtora miliona guldenów. G. są punktem centralnym całego 15. 39 mil kw. obejmującego powiatu, a słynne już oddawna niepoślednim ruchem handlowym, zjednały sobie, może trochę za szumną, nazwę małego Gdańska. Istnieje także w Gr. od lat 10 towarzystwo przyjaciół oświaty, mające na celu szerzenie oświaty w powieoie i pomaganie dobrze uczącej się, a niezamożnej młodzieży funduszami zebranemi z wypożyczania książek do czytania swoim członkom. Towarzystwo to ma w swojej czytelni około 1500 doborowych dzieł. Powiat gorlicki liczy 67214 mk. , parafij 35; z tych 13 obrządku rz. kat. , 22 ob. gr. unickiego, 1 miasto Biecz, 3 miasteczka G. , Rzepiennik biskupi i Uście ruskie, 83 gminy wiejskie, 40 zarządów obszarowych dworskich. Dnia 3 października r. 1874 zostały Gorlice nawiedzone straszną klęską pożarową; w ciągu 2 godzin przy strasznym wichrze 437 zabudowań z całem mieniem mieszkańców, oraz kościół starożytny poszło z dymem. Wszystkie akta sądowe, starościńskie, notaryalne, rady powiatowej i urzędu gminnego, z wyjątkiem urzędu podatkowego, spłonęły do szczętu. W samym środku miasta, śród białego dnia, a było to w sobotę o god. 1 w południe, 9 osób jak się okazało znalazło śmierć w płomieniach. Straty były nieobliczone. Dziś w miejscu zgorzałych, przeważnie drewnianych dworców, powstało nowe miasto z cegły i kamienia budowane, dzięki składkom w całej Galicyi zbieranym. Pomimo to jednak, do dziś dnia sterczą szkielety murowanych domów, których właściciele nie mogą jeszcze podnieść z gruzów. Kościół, od dwóch lat zaczęty, dopiero za lat 6 ma być oddany do właściwego użytku. Najpoważniejszą stronę G. oddawna stanowi handel i przemysł. Przed laty miasto słynęło z rozległego handlu płótnami, które w powiecie, a przeważnie w samem mieście wyrabiane i na licznych blichach bielone, poza granicę kraju a nawet państwa w wielkich ilościach były rozwożone. Zagraniczne wyroby bawełniane, któremi zarzucono wszystkie zakątki Galicyi, zabiły swemi niskiemi cenami tę gałąź handlową a w następstwie zniszczyły produkcyą lnu, w tej górskiej okolicy obficie z dobrem powodzeniem uprawianego. Natomiast ożywiony handel zbożem, z pobliskich Węgier sprowadzanem, niemniej winem, którego wielkie zapasy w licznych piwnicach się mieszczą, jako też bydłem w wielkich ilościach z górzystych okolic kraju spędzanem, po które kupcy z Niemiec i dalszych okolic się licznie zgłaszają, nie tylko nie osłabł, ale z powodu ułatwionej komunikacyi przez kolej taraowsko4eluchowską znacznie się podniósł. W ostatnich kilkunastu latach przybył Gorlicom nowy i to znakomity produkt handlowy, mianowicie olej skalny, tutaj zwany ropą, i destylaty oraz inne wydobywane z tegoż artykuły. Gały ruch handlowy tego bogactwa podziemnego okolicy koncentruje się w Gorlicach. Jak zaś znakomitym jest ten ruch handlowy daje miarę tutejszy urząd pocztowy, wykazujący półczwarta miliona florenów rocznego obrotu. Nie wchodzi tutaj w rachunek obrót pieniężny pomiędzy stronami. Handel surowicą i w przeróbkach, w licznych około Gorlic destylarniach, stanowi wielkie bogactwo powiatu i coraz więcej się potęguje; kopalni przybywa coraz więcej, coraz więcej się tworzy towarzystw krajowych, nawet francuskich i amerykańskich, a umiejętne fachowe prowadzenie kopalń zapewnia temu przemysłowi świetną tutaj przyszłość. Dziś, podług obliczeń najwięcej do prawdy zbliżonych, gorlicki powiat produkuje rocznie 36000 beczek, reprezentujących wartość 900000 florenów. Dotąd już bardzo ożywiony ruch handlowy ropą i już destylowaną naftą może się jeszcze bardziej powiększyć, jeżeli przy zamierzonej budowie kolei żelaznej, nazywanej teraz transwersalną albo podkarpacką, Gorlice nie zostaną pominięte. Nadmieniwszy o kopalniach oleju skalnego, nie można pominąć w tern miejscu tych miejscowości, w których one przeważnie istnieją i nie wspomnieć, że produkt ten nie od dziś już jest tu znanym. Osada Męcina Wielka posiada tak zwane grunta sołtysie. Są to nadania, datujące się jeszcze od Jana III króla polskiego, poczynione dla zasłużonych żołnierzy w boju z Turkami i Tatarami. Nadania te wolnej własności gruntowej mieściły w sobie zarazem prawo zbierania tłuszczu, okazującego się w owych stronach na powierzchni ziemi. W Siarach, z gruntami do miasta Gorlic naleźącemi graniczących, niektórzy włościanie przed 20 laty zbierali warząchwiami, w dołkach umyślnie wybranych, lub przez samą naturę stworzonych, ten tłuszcz ziemny, używając go do smarowania osi, skór itd. Tak samo robił to właściciel obok Siar leżącej wsi Sękowej. Długi czas włościanie sprzedawali taką ropę maziarzom i szewcom do Węgier, którzy nią skóry rozmiękczali. Trwało to dosyć długo, aż dopiero książę Stanisław Jabłonowski, właściciel dóbr Kobylanki, rozpoczął z poważniejszej strony traktować tę sprawę, Ignacy Łukasiewicz, nazwany powszechnie w Galicyi ojcem przemysłu naftowego, popchnął ją naprzód, zakładając tu i owdzie na wielką skalę kopalnie a następnie destylarnie. Najwięcej kopalni znajduje się w Męcinie wielkiej, Siarach, Krygu, Lipinkach, Eopicy Ruskiej, Kobylance, Wójtowej, Harklowy. W niektórych miejscowościach do 100 beczek ropy dziennie dobywano. G. są miejsc, na podgórzu karpackiem bardzo ważną; pięć bitych gościńców dobrze utrzymywanych rozchodzi się w różne strony, z tych dwa do Węgier. Najbliższą stacyą kolei żelaznej tarnowsko leluchowskiej jest miasto Grybów, położone od Gorlic 2 i pół mili. Okolice bliżej Węgier położone są pokryte gęstemi lasami. W odległości 5 kil. od Gorlic znajduje się w malowniczej okolicy zamek Szymbark, sięgający jeszcze czasów Jana Kazimierza; miał w nim podobno przebywać czas jakiś któryś z ksiąj żąt Rakoczych. W przeciwnym zaś kierunku na drodze powiatowej ku Jasłu leży bogata wieś Kobylanka, własność Maryi Skrzyńskiej, z pięknym kościołem i cudownym obrazem Pana Jezusa, ściągającym parę razy do roku liczne rzesze pątników z najdalszych okolic Galicyi i węgierskiego podhala. P. W. Ż. Gor liczy na, wieś nad Mleczką, dopływem Wisłoki, w pow. łańcuckim, należy do parafi rzym. kat. , sądu pow. i urzędu poczt, w Przeworsku, zkąd jest o 3 kil. odległą, ma 1285 mk. rzym. kat. Większa pos. ks. Lubomirski wynosi 482 m. n. a. roli, 47 m. ogr. i łąk i 20 m. pastw. ; mniejsza pos. 1239 m. roli, 415 m. ogr. i łąk, 186 m. pastw, i 45 m. lasu. Miesz kańcy trudnią się sukiennictwem i tkactwem i wyrabiają prócz grubego sukna i drelichów także stołową bieliznę. W tej wsi znajduje się szkoła ludowa jednoklasowa i kasa pożyczkowa gminna z funduszem 765 zł. wa. Mac. Gorlowken niem. , ob. Gorłówho. Gorło, niem. Gorien, wieś, pow. łecki, nad wielkiem jez. laśmiadzkiem, ludność mazurska luterskopolska; st. p. N. Juchy. Kś. F. Gorłówko, niem. Gorlowken, wieś, pow. łe cki, w części phi. , przy granicy pow. margrabowskiego, ludność polska ewangelicka; st. p. N. Juchy. Kś. F. Górna, os. , pow. jędrzejowski, gm. i par. Sędziszów. Górna 1. , wś, pow. grodzieński, przy drodze z Grodna do Łunny. 2. G. , karczma szlach. , pow. wileński, 5 okr. adm. , o 23 w. od Wilna, Idom, 9 mk. żydów 1866. 3. O. , zaśc. szlach. , nad rz. Wilią, pow. trocki, 2 okr. adm. , 42 w. od Trok, 1 dom, 26 mk. , z tego 19 kat. , 7 wielkorossyan 1866, Górna 1. , przys. Baryczą, w pow. brzozowskim, par. rzym. kat. w Wesoły. 2. G. , przys. Błażowy w pow. rzeszowskim. 3. G. , przys. Kraczkowy w pow. rzeszowskim, należy do urzędu poczt, w Łańcucie. 4. G. , ob. Górno i Górne, Górna, po niem. Mttkersdorf, wś czysto serb ska na dolnych Łużycach w pow. chociebuskim, w parafii popojskiej, domów circa 60, mieszk. 245. A. J. P. Górna, st. dr. żel. woroneskorostowskiej w Ziemi Wojska Dońskiego. Górna, rz. , dopływ Soły, ma źródliska pod Głębowioami a uchodzi do kanału rzeki Soły w Osieku. Górna Głogowa, Ligota itp. , ob. Głogowa, Ligota itp. Górna Huta lub Rylialluta ob. . Górna Kutwa, dwór, pow. kowieński, okr. adm. Janów, par. Skorule, o 4 w. od Żejm, o 8 w. od Janowa, o 30 od Kowna. Rozl. włók 57, grunta dobre, lasu opałowego 10 włók; do dworu tego należą folw. Grabówka, zaścianki Górki Gorki Górkiewicze Gorkino Gorkiszki Górkło Gorkole Górkowice Górkowszczyzna Gorien Gorlica Gorlice Gor liczy Gorlowken Gorłówko Górna Górna Głogowa Górna Huta Górna Kutwa