mieszkańców Lwowa. Poczem nawiezie się don Wielki Las z górą Pryska 363 m. i Kopaniem 345 m. ; dalej ciągnie się las Wólka 371 m. , a na wschód od niego wzgórze Machnota 359 m. w obrębie gm. Winniczek. Od wzgórza tego grzbiet ten obniża się, aby wkrótce w gołem wzgórzu Dawidowie dosięgnąć wysokości 354 m. punkt triangulacyjny. Od niego na wschód południowy w Gańczarach wzgórze lesiste Grabina 347 m. . Dalej przechodzi grzbiet przez wierch Monasterz 357 m. , na płd. od Szołomyi, i przez Starosielski las 360 m. , zwracając się na wschód i dosięgając w Chomie nad Hryniowem wysokości 444 m. szt. łgen. , 452 m. Gustawicz; poczem nagle opada, tworząc w połowie drogi między Wołowem a Mosztyszczą zaklęśnięcie, wznoszące się 35421 m. Gustawicz. Dział ten ławidowski przerzyna gościniec Iwowskobobrecki, a u stóp południowozachodnich wije się trasa kolei czernioweckiej. Dział trzeci Gołogór poczyna się nad pomienioną drogą; ciągnie się aż po gościniec przemyślaóski i tworzy najwyższą najpiękniejszą grupę Gołogór. Cały ten dział jest lesisty. U północnych stóp ich legły tu wsie Podhorodyszcze, Komanów, Sie. dliska i Hanaczów z Hanaczówką. Nad temi wsiami wznoszą się nasamprzód strome pagórki, pokryte trawnikiem, a tu i owdzie występują głazy piaskowcowe. Za nimi ku południu wystrzeliwają w górę wyższe szczyty, pokryte lasami mieszanymi, jakby jakie strażnice, dumnie ponad pola i niwy Podhorodyszcza i Romanowa, Wzgórze lesiste, jakby głowa cukru, nad wsią Podhorodyszczem się wznoszące, zowie się Horodyszczein 461 m. szt. gen. ; na południe od niego wznosi się na granicy gmin Wołowego i Strzałek, nieco niższy szczyt Kruhlek 438 m. szt. gen. , a od Horodyszcza na wschód, w lesie Podhorodyszczem zwanym, wznosi się najwyższy wierzch Gołogór, t. j. Kamula 477 m. szt. gen. Leży on w obr. gm. Romanowa. Na półn. wschód od Kamuli, nad samym Romanowem, wznosi się urocza Romanowska góra, czyli Łysa, także Kamienną górą zwana. Wzniesienie jej czyni 435 m. szt gen. , 438 m. szczyt wyższy, 434 m. szczyt niższy według Gustawieza. Zdała błyszczy imponujący, nagi jej szczyt, odbijając ślicznie wobec równie dumnych swoich towarzyszy lesistych i wobec nieprzejrzanej niziny nadbużańskiej. Na nagim szczycie Łysej sterczą ogromne głazy piaskowca, siłą przyrody tam osadzone. Od wsi Romanowa od cerkwi prowadzi szeroka drożyna ku południowi, zwolna pod górę aż do przełęczy pod szczyt się wznosząca. Szczyt Łysej jest dośó obszerną równiaką. Południowy jej kraniec ozdobiony jest śliczną aleą, od zachodu ku wschodowi się ciąpąeą, utworzoną z drzew świerkowych i J sosnowych, ręką ludzką tu zasadzonych. Zachodni kraniec tej alei wyprowadza nas na małą równinie trawiastą, rozpościerającą się nad stromo staczającym się ku wsi północnozachodnim stokiem tej góry. Cały stok ten jest prawie nagi, widać tylko gruby pokład piasku, w którym znachodzą się obficie skamieliny Ostrea i Terebratula. Niemniej stromo i straszliwie spada ściana północnowschodnia w czarną przepaść, z której sterczą wierzchołki drzew na dnie rosnących. Od Łysej romanowskiej rozpościerają się na południe zbite lasy liściaste z odnogami, juźto na wschód, juźteż na zachód sięgającemi. Lasów szpilkowych samo rodnych nie ujrzysz tu nigdzie, chyba ręką ludzką tu i owdzie zasadzone. Południowe przedłużenie wzgórzy podhorodyszczanskich i i romanowskich tworzy górskie międzyrzecze J między potokiem Lubeszką a Świrzem. W tym dziale od Kamuli na płd. wsch. wierch, nad osadą Gniła, przysiółkiem Kopania, 420 m. wysoki; na południe od niego, po północnozachodniej stronie Świrza, szczyt lesisty 389 m. ; od niego na zachód rozpościera się tak zwany Wielki las Wełyki lis, w którym czubek na granicy pow. bobreckiego i przemyślanskiego, I na północ od wsi Stoków, wznosi się 428 m. Od niego 3370 m. na płd. wsch. szczyt w obrębie Ówirza, 412 m. Naprzeciw niego, na wschód od tegoż, wzgórze trawiaste 383 m. Odtąd pasmo to zwęża się w miarę, jak oba potoki lubeszecki i świrski zbliżają się ku sobie. W obrębie gm. Lubeszki wołochowej znaczniejszy szczyt Dołka 399 m. szt. gen. , 402 m. Gustawicz; od tego wierzchu na południe następuje las Dołka, dalej Las za młynem, wreszcie Czarny las, należący do obr. gminy Strzelisk starych; wzniesienie folwarków w nim 409 m. Nad samem połączeniem się obu potoków, a więc na południowym krańcu tej odnogi gołogórskiej, legła wieś Wyspa. Po zachodniej stronie potoku Lubeszki ciągnie się wzgórzysty grzbiet lesisty, począwszy od Sarnik aż po Strzeliska stare. Grzbiet ten nosi nazwę Krzywca, którego południowa część dochodzi do 407 m. Gustawicz, 404 m. szt. gen. . Pokłady tego grzbietu zajmuje margiel kredowy, nieprzepuszczalny, a na powierzchni znachodzi się obfita warstwa ziemi urodzajnej, czarnogliniastej, rumoszowatej. Na wsohód od lasu Podhorodyszcza rozpościera las Hanaczów, w pow. przemyślańskim, z szczytem Jastrzębską górą 391 m. ; dalej na wschód las Krosienko z wierchem Zamczysko 461 m. . Na północ od tego jest wierch Nahordy 407 m. , na zachód od Stanimirza, Kamienna góra 366 m. , a na północ wzgórze turkocińskie 401 m. , wreszcie na północ od Łysej wzgórze Podwiechą zwane 402 m. . Południowe przedłużenie tego działu tworzy międzyrzecze między Świrzem a Gniła Lipą. Na tern mię dzyrzeczu znaczniejsze wzniesienia, idąc od północy ku południowi, są Makowica 364m. , Tudor 381 m. , Kruhle 421 m. , Kamienna góra 423 m. , Parowe 335 m. , Mohyła Mo giła, 436 m. , Niwki 298 m, Pod Ulikowym 402 m. , Hirnik 405 m. , Maleszczena 425 m. , Mełna 429 m. , Piaskowice 387 m. . Dział czwarty łahodowskogołogórski, rozciąga się od gościńca przemyślańskiego aż po Lackie, a zwłaszcza aż po dolinę górnej Gołogórki i górnej Złotej Lipy. W tym dziale mamy waż niejsze wierchy Waza Kruk 422 m, , Ciemna 389 m. , PodZady 409 m. m płd. od Jakto rowa; Słowicki las czyli Słowyta 465 m. , Wapieniarka 471 m. , szczyt Gołogóry 407 m. po półn. zach. stronie miasteczka Gołogór, Newa 426 m. , Wysoka góra 406 m. , Ty chów 428 m. , dwa Płaki 375 m. i 416 m. . Dolina źródłowisk Gołogórki ob. 270 m. i Złotej Lipy 339 m. oddzielają Gołogóry od Woroniaków ob. . Ha stromych stokach Go łogór występuje formacya sylurska i dewońska. Gołogóry tworzą część europejskiego dzia łu wodnego. Ten bowiem bieży od Lwowa ła maną linią od Czartowskiej Skały w kierunku południowowschodnim ponad Siechów, Dawi dów, Monasterz, Wodniki, Ohom; następnie przeciąwszy drogę między Wołowem a Mosztyszczem i przybrawszy kierunek przeważnie wschodni, ciągnie się grzbietem przez Kamulę, Łysą romanowską, na Łahodów, stąd ponad gościńcem Iwowskozłoczowskim, przez las Słowita, górę Wapieniarkę i Gołogóry przez zaklęśnięcie w Gołogórkach przechodzi na Woroniaki. Z Gołogór wypływa wiele dopływów tak od północy, należących do spływu Pełtwy, jak od południa do Dniestru Od północy przedewszystkiem w obrębie Lwowa, w drugim dziale Gołogór, t. j. dawidowskich, nastaje Pełtew; następnie Maruńka czyli Białka z Czyszkowskim potokiem, Tymkowicki potok, Jaktorówka czyli Przegnojówka i Grołogórka. Od południa tryskają nasamprzód Boberka, także Ługiem zwana, z Białą, Swirz z Lubeszką, Gniła Lipa z Dobrą, i Złota Lipa z Łoniówką. Długość tego pasma czyni 60 kil W końcu nadmienić wypada, że ostatniemi czasy florę Gołogór, a przedewszystkiem Ohomu i Roma nowskiej Łysy, wreszcie Krzywca i doliny pot. Lubeszki badał Br. Gustawicz ob. Zapiski florystyczne z powiatu bobreckiego, Kraków 1880. Br. G. Gołomyśl, wś cerkiewna nad rz. Dziśnienką, powiat dziśnieński, o 10 w. od Dzisny, 1 okr. adm. , gm. Mikołajów, 6 dm. , 16 mk. prawosł. 1866. Gołomźa, niem. Gollin, ob. Gałęzowo Golona, jezioro pod Inturkami, pow. wileński, kilka mil ciągnące się wzdłuż, w poprzek zaś w wązkiem miejscu naprzeciw inturek jest most na trakcie prywatnym wileńskim. Dobra nad tern jeziorem położone od niego biorą nazwanie, jako to Pogołonie, Antogołony i t. p. Gołoniwy, wś, pow. makowski, gm. i par. Płoniawy. Gołonog, wś i osada górnicza, pow. będziński, gm. olkuskosiewierska, parafia Gołonóg. Leży na wyniosłości 982 stóp nad poziom mo rza, . o 7 w. na półn. od Będzina, przy drodze bitej z Dąbrowy górniczej do Siewierza, na lewo od linii dr. żeL warszaw. wied. , pomiędzy Ząbkowicami a Sosnowicami. Posiada kościół par. murowany, z 1675 r. , fundacyi Andrzeja Trzebieckiego bisk, krak. , urząd gminny, dom przytułku dla kalek i starców. Znajdują się tu bogate kopalnie węgla kamiennego. W 1877 r. w szybach Zofia i Mikołaj pracowało 430 mężczyzn, 241 kobiet, 129 dzieci, przy pomocy 4 maszyn. Wydobyto 2, 244, 799 pud. węg. ; kopalnia Mikołaj, w której bez maszyn parowych pracowało 118 mężcz. , 25 kob. , 45 dzieci, wydała 810126 pudów. W promieniu półtorawiorstowym od G. leży 8 wsi Babiełan 12 dm. , Krasowa 15 dm. , Laski 50 dm. , Niwiska 27 dm. , Piekło 20 dm. , Starawieś 16 dm. i Zając 18 dm. . Liczą one razem 197 dm. , 1866 mk. , 2244 mórg. ziemi włość, w tem 1084 mr. ornej roli. W 1827 r. było tu 127 dm. i 919 mk. G. należał do dóbr biskupstwa krakowskiego Długosz II, 188. Około G. znaleziono w spodnich warstwach formacyi węglowej szczątki mięczaków morskich. Na wschód od G. porfir felzytowy, jedyne miejsce gdzie spostrzeżono w Król. PoL skałę wybuchową plutoniczną Trejdosiewiez. Gołosze 1. i Gołoska wólka, dwie wsie, po wiat grójecki, gm. i par. Błędów, W 1827 r. G. liczyły 17 dm. i 109 mk. Folw. G. lit. AB lub Kaźmierki z wsiami G. , Wólka Gołoska, Katarzynów i Borzęcin, od Grójca w. 10, od Mogielnicy w. 8. Rozl. wynosi mr. 366, grun ta orne i ogrody m. 357, pastwisk mr. 4, nie użytki i place mr. 5, płodozmian 12polowy. Bud. mur. 2, drewn. 7. Wś G. osad 25, grun tu mr. 450; wś Wólka Gołoska osad 13, grun tu mr. 357; wś Katarzynów osad 13, gruntu mr. 399; wś Borzęcin osad 12, gruntu mórg. 189. 2. G. lub Golteze, wś, pow. radomskie gm. i par. Radzanów. Liczy 6 dm. , 47 mk. i 187 mor. ziemi włość. Br. Oh. Gołoszka, przys. Krzeszowa, pow wadowicki, na lewym brzegu Skawy, w okolicy górzystej, pokrytej świerkowemi lasami. Gołoszkow, potok podgórski, wypływa w obr. gm. Stryszawy, w pow. żywieckim, u wschodnich stóp góry Żórawnicy 734 m. szt. gen. , ze źródeł łącznych, płynie na południe popod Gołoszkę, tak zwą się chaty we wsi

Gołogóry