ki na pruskich Mazurach, między dwoma jeziorami. Głogoczów, wieś, w dawnych przywilejach Gołoczów Goloczow zwana, w pow. myślenickim, nad Głogoczówką, przy trakcie KrakówIzdebnik, a bocznej drodze Głogoczów Jawornik. Od Mogilan na płd. 6 kil. , od MyśJenic na płn. 7 kil. Poczta w Mogilanach. Obszar większej posiadłości roli ornej 196, łąk i ogr. 24, pastw. 16, lasu 455; mniejszej posiadłości roli oruej 1220, łąki ogr. 212, pastw. 148, lasu 421, mk. 1226, między nimi 1210 dusz rzym. kat. , 1 ewang. , 15 żydów Szem. dyec. tarn. 1880. Domów 217. Par. łac. w miejscu. Pierwotny kościół drewniany pod wezwaniem św. Mikołaja istniał już w r. 1333, jak tego dowodzi przywilej z dnia 17 stycznia 1333 r. nadany w Krakowie przez Jana Grota, biskupa krakowskiego, mocą którego tenże darował dziesięciny z wsi Wierzbia i Jelczy pow. miechowski zgromadzeniu pp. premonstratenek w Imbramowicach. Między świadkami na tym przywileju podpisanymi znajduje się Petrus, plebanus ecclesiae in Goloczów. Kościołek ten atoli zburzono w r. 1812, na miejsce którego postawiono murowany pod wczw. św. Maryi Magdaleny. Poświęcił go Grzegorz Thomas, biskup tyniecki, dnia 3 maja 1823. Dzwony pochodzą z r. 1583. Wieś istniała już w wieku 13, bo pod r. 1254 jeszcze należała do dóbr klasztoru cyctersów w Szczyrzycu, jak tego dowodzi przywilej z dnia 10 maja 1254, mocą którego Klemens i Marek, synowie Marka, wojewody krakowskiego, odnawiają wszelkie darowizny uczynione przez ich wuja Teodora pomienionemu klasztorowi, w obecności Bolesława Wstydliwego. W archiwum parafii tutejszej najstarszą datę przedstawia wypis z księgi beneficyów z r. 1440; następnie dokumenta sporne z lat 1498 o dziesięciny, 1529 wypisy z ksiąg retaxacyj; od r. 1498 poczyna się poczet proboszczów, a metryki sięgają 17 wieku. W końcu znajduje się akt zamiany niektórych dóbr Cystersów sczyrzyckich za wsie Jordanowe. Zamianę te zawarto w Krakowie 1560 r. Akt zamiany dóbr między Spytkiem Jordanem z Zakliczyna i Melsztyna, wojewodą sandomierskim, starostą przemyskim i kamienieckim, dziedzicem wsi w wojew. krak. Wilkowisk większych i mniejszych. Raciborzan i w części Markuszowie i Porembic, a opatem szczyrzyckim Janem Janowskim, dziedzicem Głogoczowa, Włosania i Mogilan w dystrykcie krak. położonych. Wymienione dobra oddaje Jordan opactwu cystersów, a za nie bierze wskazane wsi opackie; dziesięciny atoli w Głogoczowie, Włosaniu i Mogilanach zatrzymują, sobie cystersi. Jest tu inwentarz dochodów probostwa spisany r. 1688 za dziedzica Głogoczowa Jana z Zakliczyna Jordana, podkomorzego krakowskiego. Dziś G. należy do klucza mogilańskiego będącego własnością spadkobierców Józefa Konopki z Mogilan. W Głogoczowie istniało wójtowstwo i sołtystwo. W latach 1358 i 1365 sołtysem Gł. był nieja ki Mikołaj, a w latach 1375, 1377, 1382 nie jaki Stanisław. Jest tu szkoła ludowa jednoklasowa o jednym nauczycielu. Istnieje zarazem fundusz dla ubogich, którego majątek za kładowy wynosi 113 złr. Br. G. Głogoczówką, znaczny strumień, nastaje na granicy gmin Głogoczowo i Krzyszkowic w pow. myślenickim, z połączenia się dwóch potoków, południowego Krzyszkowianki i pół nocnego Sieprawki. Gł. płynie na zachód krę tem łożyskiem granicą tychże gmin po półno cnym brzegu lasu krzyszkowickiego; poczem w obr. gm. Gł. przerznąwszy drogę boczną głogoczowskojawornicką, zwraca się na północny zachód. Przyjąwszy zaś od pr. brz. po tok od Włosania płynący, myl. Głogoczówką mianowany, przyjmuje kierunek polud. zach. , równoległy do gościńca KrakówIzdebnik, a wzmocniwszy się wodami potoku płynącego od południa granicą gm. Głogoczowa i Krzywaczki zwraca się znowu na północnyzachód. W tym biegu swym przerzyna pomieniony gośc i po 8 kil. krętego biegu wpada do Skawinki. z praw. brz. na granicy gmin Krzywaczki, Głogoczowa i Radziszowa. Br. G. Głogonin, wieś i gm. , pow. krotoszyński, 2 miejsc 1 GŁ; 2 wś, Waleryanowo; 35 dm. , 336 mk. , 20 ew. 316 kat. , 78 analf. Poczt, w Borzęciczkach Radenz o 4 kil. , st. kolei żel. w Koźminie o 12 kil. Głogów, wś włośc. , pow. radomski, gmina Wieniawa, par. Mniszek. W 1827 r. było tu 9 dm. , 65 mk. ; obecnie liczy 11 dm. , 107 mk. , 43 mr. ziemi włość. W 15 w. G. był własnością ustachego i Dersława Zakrzewskich herbu Lewart Dług. 1310. Część G. w XVI w. posiadał Piotr Kochanowski a ponim objął ją syn Piotr brat poety. Głogów, dawniej Głowów, z Borsukiem, Lesznią, Wolą, Wólką i Wygodą, miasteczko w pow. rzeszowskim, liczy 3440 mieszk. , między nimi 860 żydów. Głogów jest siedzibą sądu powiatowego, notaryusza, ma urząd pocztowy, szkołę ludową trzechklasową i parafialny kościół rzym. kat. Większa pos. wynosi 213 m. roli, 40 m. ogrodów i łąk, 18 m. past. i 1136 m. lasu; mniejsza poś. 779 m. roli, 66 m. ogrodów, 88 m. pastwisk i 11 morg. lasu. Znaczny handel bydłem i trzodą, wielu szklarzy. Głogów, Głogówek na Szląsku, niem. Glogau, inaczej Głogowa ob. Górna i Dolna. Głogowa 1. lub Głogowo, wś, pow. kutnowski, gm. i par. Krośniewice. W 1827 r. było tu 17 dm. , 109 mk. ; obecnie liczy 33 osady, dm. 27, mieszk. 313, ogólna przestrzeń m. 1067 z folw. Mindalów 236 m. , gruntu ornego 777, lasu 90, past. 75, włośc. m. 125. Ziemia dobra, gospodarstwo zaniedbane, własność Jakóba Engieimana. Do dóbr G. należała wś Jankowica os. 14, gruntu m. 14. 2. G. , wś, pow. koniński, gm. Piorunow. Leży na południo wschód Konina, odległa od tegoż m. 17 w. , od osady Władysławów 3 w. Liczy powierzchni 100 mr. , grunt żytni klasy II i III leży w okolicy lesistej, ludności mieszanej polBko niemieckiej 131 dusz, przy tern folwark tegoż nazwiska, do dóbr Ohylin należący. 3. G. , wś, pow. kolski, gm i par. Kłodawa. W 1827 r. było tu 14 dm. i 97 mk. W. W. Głogowa Dolna lub Wielka, inaczej Głogów Dolny lub Wielki, niem. GrossGlogau, miasto pow. i twierdza na Szląsku, w okręgu regencyjnym lignickim, nad Odrą głównie na lewym brzegu, poniżej ujścia Baryczy, o 53 kil. od Lignicy, o 110 od Wrocławia, o 44 od Leszna, o 61 od Żegania, z kościołem na wyspie Odry, pod 30 46 30 dł. wsch. i 51 38 szer. płn. , 278 stóp par. npm. G. ma 18, 265 mk. , w tej liczbie 4000 wojska. Starożytny zamek jest siedzibą władz sądowych. Dwa gimnazya. Głośny zakład kartograficzny i litograficzny. Szkoła rzemiosł. Wielki handel zbożowy, 4 jarmarki, 28 maja na wełnę. Cztery linie kolei żelaznych. Fabryki fraucuskich kamieni młyńskich, krochmalu, zegarów ściennych, maszyn, gazu. Twierdza z bastyonami werki zewnętrzne mało wysunięte. W G. urodził się słynny matematyk i kraniolog Jan z Głogowy oraz 1610 r. historyk Joachim Pastoryusz ab Hirtenberg. Tu również żył najlepszy poeta niemiecki XVII w. Andrzej Gryphius. Historyą G. pisał po niem. Minsberg. Byłato niegdyś stolica udzielnego księstwa głogowskiego, które około 1242 r. powstało, ale umniejbzane coraz bardziej dochowało swoich książąt do r. 1488 w osobie Jana II ks. na Żeganiu. Księstwo to obejmowało mniej więcej tę przestrzeń, którą dziś zajmują powiaty głogowski, zielonogórski, kożuchowski, szprotowski i górski. G. wsławiła się 1008 i 1109 r. mężną obroną w wojnach Bolesławów polskich przeciw Niemcom. Wtedy leżała na praw. brz. Odry. R. 1120 Bolesław założył miasto na lewym brzegu a gdy 1147 wybuchł pożar na brzegu prawym, całe na brzeg lewy przeniesiono. R. 1260 ks. Konrad II zbudował zamek, 1270 kościół na wyspie, 1271 oddał dominikanom dawniejszy na lewym brzegu wzniesiony kościół a małżonka jego zbudowała im kościół śś. Piotra i Pawła. R. 1300 ks. Henryk III funduje klasztor klarysek. R. 1331 król czeski Jan oblega G. i zdobywa. R. 1462 zjazd króla polskiego Kazimierza z królem czeskim Jerzym. W wojuie 30letniej częste utarczki i przechody wojsk. R. 1741 w marcu Prusacy zdobywają G. sztur mem. W ciągu 7letniej wojny miasto nie było oblężone. R. 1806 w grudniu G. kapi tulowała zajął ją gen. Vandamme. Od 1742 do 1809 w G. była regencya Dolnego Śląska. R. 1814 w kwietniu sprzymierzeni odebrali to miasto francuzom. Powiat głogowski ma 16. 5 mil kw. rozl. i 74264 mk. przeważnie ewangielików 27 katol. , 1 izrael. . Gleba po większej części żyzna, zwłaszcza po lewej stronie Odry, po prawej piaszczysta. Dostar cza wybornego żyta, lecz i innych zbóż dosyć a owoców bardzo wiele. Hodowla bydła i owiec kwitnie. Trzody chlewnej ma więcej niż którykolwiek inny powiat szląski. Fabryk kilka, olejarni sześć. Są też usiłowania hodo wli jedwabników Główne miasta Polkwitz, Quaritz, Dalkau, Rietschutz, Rauschwitz, Priedemost, Suckau. F. S. Głogowa Górna lub Mała, inaczej Głogów G. lub M. , także Głogówek, po niem. OberGlo gau albo KleinGlogau, miasto, pow. prądnicki na Śląsku górnym, leży pod 35 48 30 dł. wsch. i 50 21 8 szer. półn. , na wzgórzu podnoszącem się łagodnie z doliny rzeki Osobłogi 647 stóp npm. , na prawym brzegu Osobłogi, w okolicy falistej, wzgórzystej, bardzo żyznej, w powabnem otoczeniu ze stacyą drogi żelaznej nissańskokozielskiej, o 51 kil. od Nissy. Na zachód podnoszą się Jesioniki morawskie aż do Dziadka, na wschód widać górę św. Anny prawie zewsząd. Krzyżują się w G. drogi do Głupczyc, Prądnika, Koźla i Krapkowic. Miasto jest dotąd otoczone murem nieźle zachowanem, wały zaś i fosy przeważnie zrównane zamienione zostały na ogrody owocowe. Trzy przedmieścia i główne ulice miasta zowią się Kozielska, Zamkowa i Wodna. Wszystkie uliczki pod kątami prostemi się schodzą, rynek ma kształt długiego prostokąta. Jest tu 9 kościołów, 5 szkół, szpital, ratusz, 307 dm. prywatnych, 15 fabrycznych, 148 gospodarskich. R. 1781 G. miała 1511 mk. ; r. 1794 2142, r. 1806 2230, r. 1834 2611, w tern 2421 kat. , 78 ew. , 112 izr. R. 1861 4188 mk. Bywa tu 5 jarmarków rocznie. Katolicy mają tu kościół już 1379 roku podniesiony do stopnia kolegiaty, z 6826 parafianami, mający piękne malowania ścienne; drugi kościół kuracyalny, niegdyś klasztorny, z kaplicą loretańską i wieżą wspaniałą; trzeci t. zw. Gliniany Lehmkirche, z roku 1790, leży o 1 4 mili od G. na gruntach wsi Dyrślowice. Jest też w G. seminaryum nauczycielskie katolickie. Dekanat katolicki głogowski dyecezyi wrocławskiej obejmuje 9 parafij Kazimierz, DeutschProbnitz, DeutschRasselwitz, Glaesen, Kerpen, Głogówek, Schoenau o. S. , Schreibersdorf i Wiese Głogoczów Głogoczów Głogoczówką Głogonin Głogów Głogowa