z r. 1880 podaje rok założenia jego 1518. Jest to data mylna; Kościół bowiem istniał r. 1378, a w r. 1392 plebanem głębowickim był ks. Jan. Ob. zatwierdzenie bractwa kapłanów księstwa oświęcimskiego przez Floryana Mokrskiego, biskupa krak. , z r. 1378. Metryki urodzenia sięgają r. 1730, metryki chrztu roku 1679. W archiwum atoli plebańskiem znajdują się także metryki od r. 1676 1718, pochodzące z dawnej parafii Grabyszyce, dziś Graboszycami zwanej. We wsi znajduje się na piętro murow, zamek, otoczony obmurowanym rowem, niegdyś wodą oblany, z dwiema czworobocznemi basztami od strony stawu. Koku 1646 odnowił go Jan Pisarzowski, a r. 1773 Adam Pisarzowski. J. Łepkowski, Przegląd zabytków przeszłości z okolic Krakowa. Warszawa. 1863. We wsi tej znajdował się zbór kalwiński w wieku 17. R. 1612 był przy nim ministrem Bartłomiej Bitner, jak tego dowodzi dzieło Respons na list do P. Piotra Wacheniusza pisany do księdza Bartłomieja Bitnera, ministra głąbowskiego zboru ewangelickiego. Uczyniony przez Tomasza Piseckiego z Martowic. Kto i kiedy założył ten zbor, oraz kiedy upadł, niewiadomo. Łukaszewicz, Dzieje kościołów wyznania helweckiego w Małej Polsce. Poznań, 1853. Kaplica p. w. św. Tytusa murowana przy kościele powstała roku 1862 staraniem i kosztem Albiny z Bobrowskich z Skrzymy Dunin, właścicielki G. Głębowice, młyn wodny w Gołkowicach, pow. rybnicki. Głębówka, wieś, pow. uszycki, gmina Olchowiec, par. Wierzbowiec, nad rz. Kalusem; 231 dusz męz. , 284 dz. , ziemi włościan; nale żała do starostwa olchowieckiego wraz z M. Olchowcem ob. Hutą nową, Hutą starą, Maciurską i Stawczanami. Starostwo to w 1775 r. przywilejem królewskim nadane było Sta nisławowi Feliksowi Potockiemu a przez nie go odstąpione Generałowi Dzierzkowi i to pra wo służyło do 1837 roku. Kwarta wynosiła 2037 rab. Dziś rządowa. Dr. M. Głębówka, potok górski, w obr. Kamesznicy, w pow. żywieckim, lewy dopływ Jaruszówki, wpadającej do Bystrej ob. pod Kamesznicą, Gł. wypływa ze źródeł leśnych, nieopodal granicy galicyjskoszląskiej, w Beskidzie zachodnim, ua południowym stoku góry Baraniej 1214 m. ; płynie na płd. popod Jaworzynę 1020 m. , między polanami Bobkówką i Rakowianką, w końcu przez polanę Wojtasówkę. Wpośród łąk uchodzi do Jaruszówki. Długość biegu 4 kil. i pół. Br. G. Głębowszczyzne, wś w pow. sokolskim gub. grodź. , o 37 w. od Sokółki. Głębuch, niem. Glanbusch, folw. , pow. mię dzyrzecki, 1 dm. , 22 mk. ; należy do domin. Górzycy wielkiej Obergorzig. M. St. Głobele, wś, pow. władysławowski, gm. Leśnictwo, par. Władysławów. W 1827 roku było tu 7 dm. , 68 mk. ; obecnie liczy 7 dm. , 54 mk. , odl. 8 w. od Władysławowa. Głobie, wś, pow. rossieński, parana gawrańska. Głobikowa, dolna i górna wś. w pow. ropczyckim w okolicy górzystej po prawym brzegu Wisłoki między Brzostkiem a Pilznem i Dębicą. Góra Kamieniec na północ od Głobikowy leżąca ma 460 metr. wysokości. W Głobikowy górnej oznaczonej także jako Głobikowka znajdują się kopalnie węgla kamiennego. Głobikowa należy do sądu pow. i urzędu poczt. w Pilznie, a parafii rzym. kat. w Gumniskach, ma kasę pożyczkową gminną z kapitałem 119 zł. i liczy 410 mieszk. Większa pos. wynosi 417 m. roli, 30 mr. ogrodów i łąk, 53 m. pastwisk i 329 m. lasu, mniejsza pos. 347 m. roli, 37 m. ogrodów i łąk 52 m. pastwisk i 25 m. lasu. Za Długosza II, 265 należała do Jana Podgrodzkiego h. Gryf. Głobikówka, wś, pow. pilzeński, par. Gumniska, o 1. 3 kil. od Pilzna. Głobino, niem. Gumbin, wś w pow. słupskim na Pomorzu. Głobie, rz. , dopływ Mitwy z prawej strony. Głodki, wś szlach. , pow. makowski, gmina Smrock, par. Szwelice. W 1827 r. było tu 20 dm. i 129 mk. Głodna, ob. Kłudno. Głodno, Głodne, 1. wś, pow. koniński, gm. Brzeźno, par. Konin. W 1827 r. było tu 12 dm. , 103 mk. ; obecnie ma 161 mk. i 222 mor. obszaru, odl. 7 w. od Konina, przy szosie poznańskiej. 2. G. , wś i folw. nad Wisłą, pow. nowoaleksandryjski, gub. lubelska, gm. Kamień, par. Piotrowin. Liczy 303 mk. Została nadaną benedyktynom na Łysej górze w roku 1270. Głodno, niem. Gloden, wieś, pow. babimoski, 74 dm, , 454 mk. , 449 ew. , 5 kat. , 69 analf. St. poczt, w Rossarzewie o 4 kil. , st. kol. żel. w Zbąszyniu o 24 kil. Głodomank, dawna nazwa Braciejowy w pow. ropczyckim. Głodów, os. , pow. słupecki, gm. i par. Kazimierz. Głodów, ob. Głodowo. Głodówko 1. Głodówki, niem. Glodowken, włośc. wś, pow. wejherowski, w okolicy piaszczystolesistej, obejmuje posiadł, gbur. 3, ogrodu 1, włóki 4, katol. 68, dom. mieszk, 8. Parana Kielno, szkoła Łężyce, poczta i stacya kolei żelaznej Reda. Odległość od Wejherowa 2 1 2 mili. 2. G. , niem. KleinGlodowen, wś, pow. ządzborski, na Mazurach pruskich. Głodowo 1. wś, pow. lipnowski, gm. Czarne, par. Lipno, o 5 wiorst na połd. wschód od Lipna nad rz. Mień. Wieś G. liczy 53 m. 39 ornych, 15 dm. mieszkal. , 210 mk. Fol. G. do którego należą i romunki G. , własność Piaskowskiego, liczy 1113 mrg. , w tern 725 orn. , nad rz. Mień, 5 dm. , 25 mk. Browar wyrabiający do 68000 wiadar piwa, zużywa do 3000 korcy słodu i 7000 funt. chmielu, cegielnia, karczma, młyn wodny. G. rumunki, tamże położone nad rz. Mień, liczą 366 mrg. , w tern 339 om. , 31 dwor. . 27 bud. mieszk. , 156 mk. GłodowoHuta, wś i folw. w par. Czarne, liczy 40 morg. 30 m. orn. , 11 dwor. , 6 bud. , 121 mk. 2. G. , wś włość. , pow. płoński, gm. Załuski, par. Wrona, odl. o 14 w. od Płońska liczy 2 dm. , 12 mk. , 14 mrg. gruntu. 3. G. glice, G. Wielkie i G. małe, wsie pow. pułtuski, gm. i par. Nasielsk. W 1827 r. Gł. glice liczyły 4 dm. i 43 mk. , a Gł. wielkie 17 dm. i 124 mk. Folw. G. małe miał 1854 r. 180 m. rozl. 4. G. , wś, paw. pułtuski, gm. Kleszewo, par. Szwelice. W 1827 roku było tu 23 dm. , 167 mk. 5. G. dąb, wś szlach. , pow. łomżyński, gm. Zambrowo, par. Kołaki. Jestto stare gniazdo rodu Głodowskich, wspominane w dokumentach z 1467 r. Folw. Głodowo, Czarnowo, Dąb lit. amp; ., od Zambrowa w. 6, ma rozl. m. 152. Bud. drew. 8; wieś Głodowo, Czarnowo, Dąb osad 14, gruntu morg. 54. Br. Ch. , A. Pal. Głodowo 1. wś włośc. nad jez. Dołża, powiat wilejski, o 66 w. od Wilejki, 3 okr. adm. , gm, Gruzdowo, przy b. drodze pocztowej połockiej, 2 dm. , 30 mk. 1866. 2. G. , os. szlach. , pow. oszmiański, 2 okr. adm. . 26 w. od Oszmiany, 2 domy, 18 mk. kat. 1866. Głodowo, niem. Gladau, pierwotnie. zwana Iław, Iłowo, potem Kłodowa, teraźniejszą nazwę napotykamy dopiero od XVIII wieku, wś włośc, powiat kościerski, na bitym trakcie skarszewskokościerskim przy 3 jeziorach niedaleko rz. Wietcisy Fietze Fl. , około 1 milę od Skarszew, 3 i pół mili od Kościerzyny. Błoto przy wsi położone zowie się roku 1375 Iłowiec. Owe 3 jeziora noszą nazwę podług akt klasztornych peplińskich Przedwiesne, Łąkie i Strzyżewko. Obszaru ziemi zajmuje mr. 2494, dom. mieszk. 34, katol. 37, ewang. 278, żyd. 8; w miejscu szkoła ewang. i karczma. Parafia Pogutki, poczta Skarszewy. G. jest osadą prastarą. Zdawna należało do pomorskich książąt przyłączona do obszernego klucza w Pogutkach. R. 1258 książę Sambor II podarował ją wraz z całym tym kluczem cystersom na nową fundacyą klasztoru w Pogutkach, który następnie do Peplina przeniesiony został. R. 1354 opat Eberard z Elbląga wydał tę wś na czynsz włościanom. Ostatni przywilej klasztorny pochodzi z r. 1771. Następnie po zaborze dóbr duchownych wydał tę wieś rząd pruski na własność dotychczasowym włościanom d. 29 czerwca 1819. Ob. Opaotwo Pepliński ks. Kujota 404. 2. G. , niem. Glodowo, posiadł. z młynem, pow. chełmiński, na wyżynach prawego brzegu Wisły, na bitym trakcie chełmińskofordońskim i toruńskim, około 1 milę od Chełmna. Gmina Gołoty, parafia, poczta i szkoła Unisław, budynk. liczy 4, dom. mieszk. 1, katol. 12, ewang. 1. Gogolin, 2 posiadłości, pow. chełmiński, po prawym brzegu Wisły 1 4 mili od bitego traktu grudziąskochełmińskiego, około 1 1 4 mili od Chełmna, Oddawna G. był własnoś cią m. Chełmna. R. 1473 podarował tę wieś magistrat chełmiński nowo utworzonej w Cheł mnie akademii. Obecnie rozróżnia się 1 wś włośc. , obszaru ziemi mórg 1026, budynk. 23, dom. mieszk. 15, katol. 21, ewang. 71; 2 wś rycer. , obszaru ziemi mórg 469, budynk. 10, dom. mieszk. 6, katol. 4, ewang. 46. Dla obudwóch posiadłości szkoła w miejscu, par. Sar nowo, poczta Trzebieluch Radinannsdorf. Z wyżyn gogolińskich nadzwyczaj piękny rozta cza się widok na obszerne niziny nadwiślań skie między Chełmnem a Grudziądzem. Po cząwszy od Fryderyka II, królowie pruscy zwykle to miejsce zwiedzali. Ztąd dąb tu sto jący zowie się królewskim Königseiche, także też jest wzniesiony skromny monument, na ktkrym nazwiska królów tu przybyłych wypisane. Po zniesieniu akademii znowu m. Chełmno posiada wieś G. 3. G. , niem. Glodau, włośc. wś z leśnictwem, pow. wejherowski, w okolicy piaszczystolesistej. Z wybudowonia mi Borowa gora, Glińcz, Wielka rolu obejmu je posiadł. gbur. 19, włók 26, katol. 194, ew. 15, dom. mieszk. 16. Parafia Kielno, szkoła Łężyce, poczta i stacya kolei żelaznej Eeda. Odległość od Wejherowa 2 3 4 mili. 4. G. , niem. Glodowo, osada do Osin, pow. świecki, w północnowschodniej części, przy granicy pow. kwidzyńskiego, nad jeziorem Kadzi ma pa wojsk. , w okolicy lesistej i piaszczystej; liczy budynk. 11, dom. mieszk. 3, katol. 2, ewang. 26. Parafia Nowe, szkoła Zabudownia, poczta i stacya kolei żel. Warlubie. 5. G. ; niem. Glodowen, albo Willamowen, wś, powiat ządzborski, na Mazurach pruskich; w pobliżu wsi stare cmentarzysko pogańskie. 6. G. , niem. Glodowen, wś, pow. jańsborski, ludność mazurskopolska. 7. G. , niem. Gloddow, wś, pow. bytowski, przy trakcie bitym bytowskolęborskim. Kś. F. Głodowska Huta, Głodowo Huta, pow. lipnowski, ob. Głodowo. Głody, wieś niewielka w pow. borysowskim w okolicach miasta Kamienia, w stronie północnej. Al. Jel. Głoginiec, folw. , pow. krotoszyński, 2 dm. , 60 mk. , należy do domin, Zimnejwody. Głogno, niem, Glognau, wś, pow. ządzbors Głębowice Głębowice Głębówka Głębowszczyzne Głębuch Głobele Głobie Głobikowa Głobikówka Głobino Głodki Głodna Głodno Głodomank Głodów Głodówko Głodowo Głodowska Głody Głoginiec Głogno