ka, Kośnica, Kamionka, Raszków, Biełocz, Rybnica, Popenki, Michałówka. Stałe mosty na D. są w miastach Sambor, Mikołajów, Martynów, Niżniów, Zaleszczyki, Mohylów, Bendery. Dopływy Dn. w gub. podolskiej są Zbrucz, Żwaniec, Smotrycz, Maksza, Bagowica, Tarnawa, Studenica, Rudka, Uszyca, Talowa, Daniłówka, Kalusik, Meterska, Zwan, Karajec, Ladawa, Serebrya, Niemija, Derła, Bronica, Murafa, Rusawa, Markówka, Oknica, Kamionka, Biełocz, Mołokisz, Rybnica, Jahorłyk. Źródła Encykłopedya Powszechna Orgelbranda. 1861 T. VII. W. Pol Zasługi Długosza pod względem geografii. Rocznik tow. nauk. krak. 1852. XXII. 49 102. W. Pol Rzut oka na północne stoki Karpat i przyległe im kraje. Kraków. 1851 46. W. Pol Hydrografia. Tom II Zbiorowego Wydania dzieł W. Pola. Kraków 1875 293 303. L. Tatomir. Geografia ogólna i statystyka ziem Polski. Kraków. 1868. L. Tatomir Geografia fizyczna Polski. Lwów. 1863. Bauer Fr. Remarques faites en voyage sur le Dniester jusqu a Rozwadów. Leopol 1805. Stoger M. O Dniestrze w Galicyi, w Rozmaitościach lwowskich. 1834. nr. 12, 13. Kutschera T. Ważność Dniestru dla Galicyi jako drogi wodnej. w. ,Rozprawach gal. tow. gospod. 1858. XXIII, 72 80. Józef Jaegermann. O regulacyi Dniestru. W Dźwigni. Lwów. 1880. Nr. 5. 6, 7, 8, 9, nieskończone. Dr. Karol Benoni, Ueber die Dniestrquellen und die Thalbildungen im oberen Dniestrund Strwiążgebiete. w Mittheilungen der K. K. geogr. Gesellschft in Wien. 1879. Dr. Karol Benoni. ,, 0 górnym obszarze Dniestru i Strwiąża pod względem morfologicznym. w VII. Sprawozdaniu dyrekcyi ck. wyższej szkoły realnej we Lwowie za rok szkolny 1880. Podróż dlą doświadczenia spławu Dniestrowego w r. 1785 przez Waleryana hr. Dzieduszyckiego w Przyjacielu ludu. Leszno. 1843, nra 9 i inne. Pomyślna próba spławienia zboża Dniestrem z Galicyi do Odessy przez Artura Gołuchowskiego w Gazecie lwowskiej4, z r. 1842, nr. 78. Ważność Dniestru dla handlu Galicyi z Rossyą południową w, ,Gaz. lwow. z r. 1842, nr. 117. Der wichtigste Kanal in Europa die eine Vereinigung des Schwarzen Meeres mit der Ostund Nordsee vermittelst der Weichsel und des Dniesters, erneuert vorgeschlagen von Braumiiller, Berlin, 1875. O kanale Surowcowa wykopanym naprzeciw włości Majaki, od Dniestru, aż do rzeczki Tarańczuk i O działaniach komisyi rossyjskiej w celu uregulowania Dniestru od Galicyi aż do limanu w Gazecie lwow. z r. 1840 mr. 71 i 94 i z r. 1841 nr. 38. Uwagi Antoniego Mysłowskiego nad handlem zbożowym z Galicyi do Odessy i nad zaprowadzeniem żeglug parowej na Dniestrze Lwów, 1844. Czerwiński Ignacy Lubicz Zadniestrska okolica między Stryjem i Łomnicą, we Lwowie 1811 r. AfanasjewaCzużbińskiego Pojezdka w jużnuju Rossiju. Petersb. 1863 Dniestrzańska kolej żelazna. Tak się zowie linia drogi żelaznej ze Stryja do Chyrowa, na Sambor i Drohobycz. Linia ta łączy się w Chyrowie z węgierskogalicyjską a w Stryju z koleją Albrechta. Ma ona też jednę osobną gałąź z Drohobycza do Borysławia. Inaczej zowie się też Naddniestrzańską c. k. uprzywilejowaną. Stacye Stryj, Gaje wyżne, Drohobycz, Dobrowlany, Dublany, Sambor, Nadyby, Fulsztyn, Chyrów. Długość 15 mil. Dniestrzyk, przys. Mostów. Dniestrzyk dubowy, wieś, pow. Tarka, o 8 kilometrów na południe od Dniestrzyka hołowieckiego o 21 kil. od Turki, leży nad rzeką Dniestrzyk, która na gruntach tej wsi tuż niodaleko osady w stronie południowej ma swe źródło, i zaraz w początku swego biegu zabiera wody kilka mniejszych i większych potoczków. Przestrzeń pos. więk. lasu 218; pos. mu, ; roli ornej 1019, łąk i ogr. 80, pastw. 48, lasu 55 m. Ludności gr. kat. 417, akat. 57, izr. 32 razem 506. Gr. kat. par. ma w miejscu, należącą do dekanatu źukotyńskiego. Właściciel więk. pos. rząd austryacki. B. R. Dniestrzyk dubowy, potok górski, mylnie uważany za górny bieg Dniestru. Wypływa w obr. gm. tejże nazwy, w pow. Turka, z pod szczytu Wysokiego Wierchu 700 m. , na pół nocnowschodnim stoku głównego działu eu ropejskiego, z licznych źródeł zaskórnych, wzmocniony licznymi małymi dopływami; pły nie na północny wschód przez wsi Dniestrzyk dubowy wąskim a głębokim jarem. Łączy się w obrębie Zukotyna z Dniestrem, płynącym od Wołczego. Długość biegu 4 i pół kil. Nad źródłem stał niegdyś dąb, a stąd powstała na zwa potoku i wioski. Br. G. Dniestrzyk hołowiecki z Posiczem, wieś, pow. Turka, leży w głębokich górach karpackich, nad rzeką Dniestrem, o póltory mili na wschod. półn. od źródeł Dniestrzyka, o 23 kil. na północny zachód od Turki, a o 3. 8 kilom. od Łomny; niezliczone ilość potoków wpada, tu do Dniestru, który sam jest w tern miejscu nieznaczną rzeczką; wieś ta wzniesioną jest nad powierzchnię morza o 423. 6. Przestrzeń pos. więk. roli ornej 21, łąk i ogr. 5, pastw. 4; pos. mniej. roli ornej 792, łąk i ogr. 92, pastwisk 628 m. Ludności rz. kat. 8, gr. kat. 564, izrael. 12 razem 584. Gr. kat. parafią ma w miejscu, należącą do dekanatu źukotyńskiego. Należy do dóbr rządowych. B. R. Dnika, jez. w pow. horodeckim. Dob, Dobek, Dobiesz, skrócone formy imienia Dobiesław, stanowią źródło nazw Dobczyn, Dobieczyn, Dobieszkow, Dobiesławice i t. d. Doba, niem. Doben, wieś, pow. węgoborski, st. p. Rozengart. Dobaczewo, wieś nad rz. Skrwą, pow. lipnowski, gm. Osiek, par. Ligowo, o 28 w. od Płocka, o 22 w. od Lipna, o 8 w. od Sierpca, o 36 w. od Włocławka, liczy gruntów włośc. 83 m. , w tera 42 ornych, 5 dm. , 70 mk. ; gruntów dworskich 456 m. , w tern 192 m. ornych, 5 dm. , 32 mk. W 1827. r. było tu 6 dm. i 53 mieszk. Dobawen niem. , ob. Dobowo. Dobawer See niem. , ob. Dobowskie jezioro. Dobcza, wieś, pow. jarosławski, o 25 kil. na płn. od Jarosławia, o 11. 4 kil. na półn. wschód od st. p. i par. rz. kat. w Sieniawie; par. gr. kat. w Dobrej; dm. 146, mk. 895. Własność większa obejmuje roli ornej 403, łąk i ogrodów 215, pastwisk 14, lasu 936 m. , włościanie mają roli ornej 1112, łąk i ogr. 354, pastw. 80, lasu 11 m. Szkoła etatowa jednoklasowa. Własność Władysława ks. Czar toryskiego. Lu. Dz. Dobczyce, 1. miasteczko w Galicyi, położone pod 49 11 szer. północnej a 37 9 długości wschod. od Ferro, pow. wielicki, 1973 morg. rozl. , 500 domów, 1359 mężczyzn, 1455 kobiet razem 2814 mk. , z pomiędzy których 2686 rz. kat. , 9 akatolików a 119 izraelitów. Siedziba sądu powiatowego, notaryatu, posterunku żandarmeryi, urzędu pocztowego i telegraficznego, urzędu. dekanalnego, który obejmuje 10 parafij i jednę filią, tudzież urzędu parafialnego. Parafia w D. erygowana w roku 1225, a równocześnie kościół parafialny przez Iwona Odrowąża biskupa krakowskiego wybudowany został. W miejsce tej świątyni drugi kościół parafialny około r. 1590 przez Sebastyana Lubomirskiego, starostę dobczyckiego, wybudowany, dla zniszczenia zamknięty został 1790. Nareszcie obecnie istniejący kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela w latach 1828 do 1834 wymurowany, przez biskupa tarnowskiego Pukalskiego w r. 1854 poświęcony został. Dom ubogich powstał w r. 1766, spłonął w r. 1863. Dla umieszczenia 5 ubogich wynajęła gmina dom prywatny. Szkoła ludowa 3klasowa z 3 nauczycielami, doktór, chirurg i apteka w miejscu. Gmina miejska posiada szczupły majątek 3515 złr. , lecz dosyć znaczne dochody w r. 1878 6486 złr. D. leżą nad rzeką Rabą, przy gościńcu wiedeńskim. Ludność zamożna, utrzymuje się po części z rolnictwa, głównie z przemysłu, a mianowicie kwitnie tutaj garncarstwo, sukiennictwo, szewctwo, tkactwo i koszykarstwo. Na obszarze dworskim znajduje się młyn amerykański i tartak wodny. Dobczyce mają świetną przeszłość historyczną. Kaźmierz W. uwolnił w r. 1340. mieszczan od opłaty ceł w całem państwie i obdarzył w r. 1362 prawem niemieckiem. Ustanawiając zaś w r. 1365 najwyższy czyli prowincyonalny sąd teutoński objął D. w liczbie kilkunastu miast, z których wybrani przez starostę obywatele na ławników, rozsądzali w Krakowie sprawy, od mniejszych sądów w kraju przychodzące. Kaźmierz drugi syn Kaźmierza Jagiellończyka, lat 13, mający wezwany na tron węgierski, gdy mu się wyprawa nie powiodła, wracając na początku r. 1472 do kraju, przebywał z rozkazu ojca przez czas niejaki na zamku tutejszym. Także historyk Długosz przebywał w D. przez lat wiele. W D. urodził się w r. 1481 Jan z Dobczyc z zakonu bernardynów, autor dzieła Opuseulum de arte memorativa a. 1504 Craooviae editum; i Andrzej Gałka, proboszcz u ś. Floryana w Krakowie, znany gramatyk polski i zwolennik nauki Wiklefa. Król Jan Olbracht, mając na uwadze wierność i stateczność mieszczan, potwierdził w. r. 1494 wszelkie prawa i nadania, Zamek, bardzo starożytnego pochodzenia, wznoszący się na pagórku za miastem, został na początku 18 wieku przez Karola XII kr. swedzkiego zrujnowany, tak że z niego tylko szczątki pozostały. 2. D. z Bobrownikami małemi, wieś, pow. tarnowski, o 10 kil. na płn. zach. od Tarnowa, o 7 kil. na płd. wschód od st. p. w Radłowie. Parafia rz. kat. w Jurkowie. Dm. 102, mk. 663 319 m. 344 k. ; z tego przypada na Dobczyce 23 dm. , 146 mk. Dobczyn, wś. i folw. , pow. radzymiński, gm. Radzymin, par. Klembow. R. 1827 było tu 14 dm. i 108 mk. Folw. Dobczyn od Warszawy w. 28, od Radzymina w. 7, od Wołomina w. 6, od rzeki Buga w. 14. Rozl. wynosi m. 437 a mianowicie grunta i ogrody m. 198, łąk m. 37, pastwisk m. 11, wody m. 1, lasu m. 57, zarośli m. 87, nieużytki i place m. 46. Bud. drewn. 9. Rzeka Rządza i droga żel. przechodzi przez grunta folwarczne. Folw. powyższy w r. 1872 oddzielony od dóbr Kraszew. Dobczyn, jezioro, pow. suwalski. Leży na północ od jez. Wigry, między wsiami Różówka i Żebrówka, przy drodze bitej z Suwałk do Sejn. Brzegi nizkie, bezleśne. Dobczyn, domin. , pow. śremski, 1285 morg. rozl. , 5 dm. , 126 mk. , wszyscy kat. , 69 analf. Stac. poczt. Dolsk Dolzig o 8 kil. , stac. kol. żel. Chocicza Falkstaedt o 10 kil. Właściciel Chulewicz, poprzednio Jackowski. Dobejki, 1. mko w pow. wiłkomierskim, nad rz. Oknistą, o 60 w. od Wiłkomierza, przy trakcie prywatnym z Wiżun i Uszpola do Wiłkomierza. Ma paraf. kościół katol. ś. Jana, 1660 r. wzniesiony z drzewa przez obyw. Jó Dniestrzańska kolej żelazna Dniestrzańska kolej żelazna Dniestrzyk Dnika Dob Doba Dobaczewo Dobawen Dobawer Dobcza Dobczyce Dobczyn Dobejki