schen Nation in Galizien v. Zubrzycki Lemberg 1879. O gościńcach publicznych w Galicyi Rozmait. 1832 Nr. 23 do 26. Wiadomości statystyczne o Galicy, tamże Nr. 25 i 27. Sumaryczny rzut oka na zakłady dla chorych w Galicyi, tamże, 1833 Nr. 37. Rys statystyczny Gralicyi, tamże 1848, Nr. 47. Rzut oka na Galicyą we względzie administr gospod. , tamże 1833 Nr. 34. Opis niektórych miejsc w Gralicyi w r. 1685 przez francuza zostającego w służbie Jana III, tamże 1857, str. 62 i dalsze. O czyśli monasteriw w Hałyczyni Lwowianyn, 1862, str. 87. Zakłady naukowe w Galicyi w roku 1835 Rozmait. 1835, str. 167. Zamki starożytne w Galicy i, tamże 1832 Nr. 39. Historyczne badanie o drukarniach ruskosło wiańskich w Galicyi p. Zubrzyckiego. Lwów, 1836. str. 90. Rys wewnętrzny stosunków w Gralicyi wschodniej w 2 połowie w. XV p. Szaraniewicza, Lwów, 1869. Czemeryńskiego O dobrach koronnych byłej Rzeczypospolitej polskiej. Lwów, 1870. Szaraniewicza Zaczątki słowiańskie stoków Karpat; Kritische Blicke in die Gesch. der Karpatenvólker; Istorya hałyckowołodyrnirskoj Rusy do roku 1453; Kościelne sprawy na Rusi za rządów Kazimierza W; Rzut oka na beneficya kościoła ruskiego; Geograiiczeskoistoriczeskije statie i t. d. Źródła rękopiśmienne znajdujące się w Bibliotece Ossolińskich podług prof. L. Dziedzickiego Siarczyńskiego Materyały do geografii Polski i Galicyi liczba 497 do 502. Alphabetisches Verzeichn. aller Ortschaften Galiziens im J. 1818, egzemplarz drukowany z licznymi dopiskami Siarczyńskiego 1. 503. Mieszaniny zawierające materyały do geografii i historyi Rusi Czerwonej 1. 507. Rys historyczny klasztorów bazyliańskich w Gralicyi p. Siarczyńskiego U 1087. Consignation der galizischen Ortschaften 1. 1197. Darstellung der Galizischen Zustände im J. 1846 v. Hosch 1. 1483. Siarczyńskiego Galicya czyli słownik histor. statyst. geograficzny Galicyi 1. 1824 do 1829. Bielowski O rękopismach w bibliotekach galicyjskich l. 2392. Bronisław Gustawicz. Galicya 1. , folw. , pow. oszmiański, od Sulistrowskich nabyty, obecnie własność Karola Jankowskiego. 2. G. , zaśc. rząd. , pow. oszmiański, 1 okr. adm. , o 16 w. od Oszmiany, 1 dom, 17 mk. katol. 1866. Galicya 1. , przysiołek wsi Raczyniec, nad rz. Studenicą, pow. uszycki, gm. Rachnówka, par. rzym. kat. Żwańczyk, gr. kat. Hołozubińce. Własność Wiktora Skibniewskiego, Jest tu młyn wodny i 15 dm. 2. G. , przedmieście Dunajowiec. X M. O. Galicya, niem. Galitz, wś w pow. lęborskim ziemi pomorskiej. Galicyjska kolej Karola Ludwika idzie z Krakowa, gdzie się. łączy z koleją półnooną, na Bochnię, Tarnów, Dębicę, Sędziszów, Rzeszów, Łańcut, Przeworsk, Jarosław, Radymno, Przemyśl, Mościska, Sądową Wisznię i Gródek do Lwowa; ze Lwowa na Krasne do Brodów, a z Krasnego na Złoczów, Zborów i Tarnopol do Podwołoczysk. Kolej ta ma w pobliżu Krakowa dwie krótkie boczne gałęzie z Bierzanowa do Wieliczki i z Podłęża do Niepołomic. Kolej ta ciągnie się od Krakowa aż do Przemyśla wzdłuż północnego podnóża Karpat, po największej części w poziomie nadwiślańskiej równiny, tylko w dwóch miejscach, przechodząc działy wodne pomiędzy dunajcową Białą a Wisłoka i pomiędzy Wisłoka a Wisłokiem, wznosi się wyżej nad 220 metrów n. p. m. Pomiędzy Sądową Wisznią a Gródkiem wstępuje na wyżynę głównego działu wodnego i coraz się podnosi. Dworzec w Sądowej Wiszni loży 216 m. , w Gródku 268 m. , w Mszanie 285 m. , we Lwowie 303 m. n. p. m. Z dworca lwowskiego spuszcza się nagle w nizinę Pełtwi i Bugu Podzamcze 165 m. , różniącą się mało co do wysokości położenia od niziny nadwiślańskiej, i idzie jej poziomem aż do Brodów i Złoczowa. Stąd wstępuje na wyżynę podolską i znowu się podnosząc, przechodzi w Maksymowce pomiędzy Tarnopolem a Podwołoczyskami najwyższy na całej linii swojej punkt, 360 m. n. p. m. Galicz, miasto pow. gub. kostromskiej, 5645 mk. , 872 wiorst od Petersburga a 120 od Kostromy odległe. Stacya poczt. Galicz, ob. Gacs węg. . Galimszczyzna 1. nad rz. Gawiją, wioś włośc. , pow. oszmiański, 3 okr. adm. , od Oszmiany w. 49, od Dziewieniszek 25; dm. 21. , mk. katol. 184 1866. 2. G. , folw. hr. Zamoyskiej, tamże, nad rz. Gawiją, od Oszmiany w. 42, od Dziewieniszek 18, mk. starozak. 49 1866. Galina, zaśc. szl. , pow. święciański, 2 okr. adm. , o 73 w. od Święcian, 1 dom, 5 mk. kat. 1866. Galińce, wś, pow. sejneński, gm. Krasnowo, par. Łoździeje. Odl. od Sejn 14 w. , liczy 17 dm. i 165 mk. Galinchen niem. , ob. Golink. Galinden, Galingen niem. , ob. Gallinden, Gallingen. Galindya, niem. Galindien, obszerna niegdyś prowincya pogańskich prusaków. w dzisiejszych Prusach wschodnich, rozciągała się prawie w zupełności tam, gdzie teraz jeszcze mieszkają polscy Mazurzy i Warmiacy. Obejmowała mniej więcej dzisiejsze powiaty olsztyński, węgoborski, gołdapski w części, margrabowski, łecki, lecki, jańsborski, szczycieński i ządzborski. Granice ze wszech miar ciekawej tej ziemi, przez krzyżaków pilnie badane i zapisane, teraz jeszcze dość dokładnie są znane. Przytoczymy tu ważniejsze ustępy z owych starych zapisów, o ile że wiele nazw geograf. na polskiej ziemi podają, a w szerszych kołach osobliwie też w Polsce nie dość są znane. Ha południe ku Polsce ciągnęła się granica Prima ubi Lika rz. Ełk influit in Bebram rzeka Biebrza, ab inde directe trans fluvium Gumore I pewnie struga przy wsi Kubra i mieście Ra1 dziłowie ad eum locum, ubi fluvius Scarde rz. Skroda habet ortum; eundem fluvium Scarde ad eum locum descendendo, ubi influit Pissam; deinde Pissam descendendo ad eum locum, ubi fluvius Lubano dictus influit Pissam Turol, a hubano usąue ad vadum antiquam trans fluvium dictum Ditwo rz. Skwa, a vado dicti fluvii Ditwo usąue ad alium antiąuam vadum trans fluvium dictum Rusow rz. Rozoga, deinde ad fluvium dictum Malien rz. Omulew, ubi fluvius Luco struga z pod wsi Luka influit; deinde directe ad paludem Ligopanie ad aliam paludem Russe et hanc paludem Russe ad fluvium Nartze rz. Orzyc, ubi propinąuius attingit, inde Nartzin ascendendo ad paludem Nannye, ubi idem fluvius habet ortum; deinde directe procedendo per paludem usąue ad forsata et ab his ad aąuam Nidam rz. Nida, ubi ex alia parte influit fluvius Wisseko rz. Wysoka; deinde aąuam Nide descendendo ad eum locum, ubi eadem Nide influit aąuam Wikere et ulterius eandem Wikeram descendendo ad fluvium Otatz, ubi influit in Wakaram et inde usąue ad lacum Brentzk dictum procedendo. Warto przytoczyć ku uzupełnieniu nieco odmienny niemiecki dokument o tej samej granicy Do die Biber entspringet, die Bieber Biebrza nidene unz ein flis, dass do ynfleuszt das heisset Mete, dann das Wasser nider, do das Wasser Lycke ynfellt, nnd nider das Wasser, do ynfellt das Wasser Wayse, die Wayse ufwartz, bis dasz ein Wasser gefellt, das heisset Comeron rz. przy Kubra, das wasser ufwartz, bis da es entspringt, dann bis do der Chando czyt. Scarde fallet in die Pisse, die Lubenno nfwartz, nnz do sie entspringt uf dem hollen wege, den man pflegt czu fahren aus Galinden hin Kegen Rusen; dann uf den waldt Ynacus, dann oben die Demerownitte, die do heisset Malsauranges, zu dem waldt huke, uf das flis Malie ufwartz bis zu der heiden, die do heiset Lamasela zu den Pribroden kegen der Naritzen ufwartz bis das wasser Raducken darinne felt. Wspomniane jeszcze rzeczka Senena, bór i rzeka Grobisken, pole Kwknlen, rz. Nidda, Wiseka i Wikker. Na zachód sięgała Galindia aż poza rz. Łynę Alle Fluss, gdzie się stykała z Pogezanią. Na północy wyrażają się granice najprzód ku ziemi Bartyi Anzuheben von dem Walt kurne bei dem See Resow durch den walt Kirne bis czu wopelauken bis auf den walt bosin also das velt monelaukin gar bynnen bliben bis in den walt tauro bis in den see kirsno. W dalszym ciągu ze strony Nadrawii stanowiła granicę rzeka Gołdapska. Na wschód Galindya od Sudawii dzieliła rz. Ełk, jak się zdaje, gdyż nieco dalej wysunięte jeziora skomęckie należały już do Sudawii i imię swoje zawdzięczają sławnemu wodzowi sudawskiemu Skomentowi, który tu posiadał zamek obronny. Jeszcze aa czasów księcia Albrechta w XVI wieku znajdował się opodal rzeki Ełk kamień wielki graniczny przy wsi Prostki, o którym mówiono, że dzielił ziemię Prusów czyli Galindów od Jadźwingów t. j. Sudawii i od Mazowsza. Z historyi niewiele wiemy o starej Galindyi. Imię jej jednak znane jest od wieków. Już sławny geograf Ptolemeusz oj koło r. 180 po Ohr. do sarmackoeuropejskich krajów zalicza także Galindya. Około r. 253 cesarz Woluzyan kazał bić monetę z napisem zwycięzca Pinów, Wandalów, Galindów i Wenedów. Rusini znają tu Goljadów, z którymi ich książę Iziasław r. 1057 wiódł wojnę. Podówczas i później galindzka ziemia zbyt była przepełniona ludnością, jak opisują. Wtedy osobliwie kobiety wiele cierpiały od mężczyzn; spory i kłótnie z nimi toczyły. A żyła właśnie tego czasu najwyższa kapłanka w tym kraju, od wszystkich dla niesłychanej swojej świętości i dziwnych proroctw czczona i słuchana. Tę ujęły sobie kobiety, żeby zbyt licznym i nieprzebłaganym mężczyznom szkodzić. I tak się stało, że owa kapłanka, proroczym niby duchem wiedziona, nakazała mężczyznom kraju całego bez broni wyjść i rozpocząć walkę z chrześcianami. Na co oni poszli nierozważni, bo, jak powiadają, wszyscy wtedy poginęli. Od tego czasu, pisze kronikarz Dusburg, ziemia owa galindzka aż do. przybycia krzyżaków bardzo była opustoszała. Pomimo to mieszkańcy tego kraju długo jeszcze po zdobyciu przez krzyżaków opowiadali swoim ciemiężcom o dawnych swych dziejach. Mianowicie dobrze sobie przypominali ostatniego zapewne swojego wodza imieniem Yzegups, który był najpierwszym ze wszystkich książąt i miał swój zamek blisko Lecu w jeziorze na wyspie se audivisse a progenitoribus suis etetiam ab illis, quorum progenitores habitaterunt interra Gralindiae, ąuod major rex Galindiae habitaverit circa magnum lacum nomine Nabentine, ąui est ad medium miliare ab illa parte heiczen versus Litwanos vocabatur rex illa Ysegups. Także i o sudawskim wodzu sławnym Skomancie wiedzieli, że zaraz opodal przy skomęckich jeziorach mieszkał. Teraz jeszcze nadzwyczaj liczne w ziemi tej jak może nigdzie indziej wydobywane stare cmentarzyska pogańskie świadczą o galindzkim ludzie. Cmen Galicya Galicya Galicyjska Galicz Galimszczyzna Galina Galińce Galinchen Galinden Galindya