2 okr. pol. , o 61 w. od Siebieża. Do r. 1864 własność Korsaków, obecnie radcy kol. Bobro wskiego. Kaplica katoL parafii Siebież, wznie siona przez Korsaków; ziemi dworskiej 545 dzies. 2. G. , ob. Gajów. M. K. Gajrówka albo Gerejówki, niem. Friedrichsheide, wś, pow. olecki, st. p. Orłowo. GajsingKalns, ob. GaisingKalnis. Gajstry, wś nad Szeszupą, pow. inaryampolski, gm. Antonowo, par. Pilwiszki. Liczą 21 dm. , 177 mk. Odl. 18 w. od Maryampola, przy trakcie z tego miasta do Pilwiszek. Gajtowo, ob. Margareth niem. , pow. wrocławski. GajuAa, ob. Aa. Gajwa, jez obszerne, istniało w końcu XVI wieku w ziemi wizkiej, według Święcickiego str. 109 Kwartalnik Kłosów II. Br Ch. Gajwenie, wś rząd. , pow. święciański, 2 okr. adm. , o 39 w. od Swięcian, 6 dm. , 62 mk. kat, 1866. Gajwie, wś, pow. władysławowski, gmina Zyple, par. Syntowty. Liczy 6 dm. , 76 mk. , odl. od Władysławowa 16 w. Gajżajcie, wś, pow. szawelski, gm. krupiewska; 115 dzies. zieiri z dóbr Girkonć Umiastowskich nadano dla 55 dusz. J. Godl. Gajżunowo, okolica szlach. , pow. dryssieński, 84 dzies. rozl. , 3 dm. ; zamieszkała przez Szpakowskich. Fr. Gl. Gajżuny 1. , folw. , pow. wiłkomierski, par. Uciany, w zapadłym kącie pow. wiłkomierskiego, grunta górzyste i masa ogromnych kamieni, co utrudza wyrobek gruntu, a przytern i ziemia nieurodzajna; u okolicznych mieszkańców nosi nazwę Kaukaz wiłkomierski, w r. 1866 nabyty przez kapitana Czyżykowa. 2. G. , wś, pow. wiłkomierski, par. Uciany, dusz rew. 33, ziemi uwłaszczonej dzies. 96. 3. G. , wś, pow. wiłkomierski, par. Wiżuny, należała do dóbr wiżunskich hr. Edwarda Czapskiego. 4. G, st. dr. żel. KoszedaryLibawa na przestrzeni KoszedaryRadziwiliszki, między Koszodarami a Janowem, o 22 w. od Koszedar. Galani, ob. Galany. Galanowo, folw. pryw. , pow. wilejski, o 9 w. od Wilejki, 2 okr. adm. , przy byłej drodze pocztowej miadziolskiej, 1 dm. , 18 mk. 1866. Galany, po łotewsku Galani, wś i dobra znaczne w Inflantach polskich, w zachodniej części powiatu rzeżyckiego, położone o 27 w. od Rzeżycy, stanowią obecnie własność Karola Jozefiego. Dobra te przed nadziałem włościańskim liczyły obszaru ziemnego ogółem do 15, 000 dzies. Grunta uprawne składają się tu przeważnie z żyznej glinki, rodzącej obficie pszenicę, len i koniczynę. Uprawiają także w Galanach znaczną ilość żyta i roślin pastewnych. Poprawne gospodarstwo żyzność gleby podnosi. Łąk i sianokosów, drzewa i wody obfitość. Ogrody i sady as wielką troskliwością utrzymywane przyczyniają się do podniesienia dochodów rocznych. Najdawniejsza o Gralanach wzmianka sięga roku 1540, w którym to cza sie te dobra lenne tyzenhauzowskie do dóbr zamkowych rzeżyckich przyłączone zostały. Czytaj Praesidatus Venden Districtus Rositensis Rerisio in qua speeificantur productoram anno 1583 privilegiorum et jurium puncta distinctim exarata. W r. 1561 dobra te, już jako rzeźyckie, zostały nadane Fabianowi Borchowi, w którego rodzie aż do połowy bie żącego stulecia przetrwały. W r. 1852 hr. Aleksander Borch, wojewodzie bełski, następnie wielki mistrz ceremonii dworu rossyjskiego, posiadający oprócz Galan uroczo położoną rezydencyą Schloss Segewold w okolicach Rygi Porównaj artykuł Segewold, sprzedaje Ga lany ich teraźniejszemu właścicielowi Jozefiemu, który przez lat wiele dóbr tych był dzier żawcą. Lud tu czysto łotewski, rzymskokato lickiego wyznania. Galany stanowią osobną parafią rzym. katol. 3856 dusz, wchodzącą w skład dekanatu rzeżyckonadłubańskiego. Ko ściół parafialny galański pod wezw. św. Ducha erygowany w r. 1759 kosztem Jana Borcha, późniejszego kanclerza Rzeczypospolitej pol skiej. Doroczne w nim uroczystości obchodzą w dzień Niepokal. Poczęcia N. P. M. tudzież 40godzinne nabożeństwo w czasie Zielonych świątek. Obie uroczystości połączone z miej scowym jarmarkiem. Zarząd policyjny w Rzę życy, gminny w miejscu. G. Manteuffel. Galczewko i Golczewo niem, , ob. Gałczewko i Gałczewo. Galczuny, wś rząd. , pow. wileński, 4 okr. adm. , o 59 w. od Wilna, 41 dm. , 270 mk. z tego 264 katoL, 6 żydów 1866. Galczyce i Galczyczki, folw. i wś, pow. nieszawski, gra. Piotrków, par. Orle. W 1827 r. Galczyce liczyły 9 dm. , 104 mk. a Galczyczki 8 dm. , 70 mk. Folw. G. lub Gałczyce z wsiami Gałczyczki, Karsk i Jozefów, od Nieszawy w. 28, od Sompolna w. 7, od Włocławka w. 28, rozl. wynosi m. 464, bud. mur. 6. Wieś Gralczyce osad 8, gruntu m. 7; wś Galczyczki osad 10, gruntu m. 253; kol. Karsk osad 11, gruntu m. 105; kol. Józefów osad 16, gruntu m. 180. Gale, zaśc. włośc. przy jeziorze Urkis, pow. wileński, 3 okr. adm. , o 59 w. od Wilna, 1 dom, 10 mk. katol. 1866. Galenhof niem. , folw. dóbr Nowy Auc w Kurlandyi, pow. tukumski, par. Auc. Galeppole, wś szl. , pow. trocki, 1 okr. ad. , 29 w. od Trok, 6 dm. , 40 mk. kat. 1866. Galeryszki, wś, pow. wyłkowyski, gmina Bartniki, par. Łankieliszki. Liczy 13 dm. , 100 mk. , odl, 11 w. od Wyłkowyszek. Galeszczyna w gub. połtawskiej, st. dr. żel. charko wskomikołajo wski ej. Galew, kol. , pow. kolski, gm. i par. Brudzew. Galewice A i B, wś, pow. wieluński, gm. Galewice, par. Cieszęcin; na gruntach tej wsi jest wielka papiernia Mirków. W 1827 r. było tu 49 dm. , 431 mk. Gmina G. należy do sądu gm. okr. I w Węglewicach, st. poczt. w Wieruszowie, liczy 21, 175 mr. obszaru i 4729 mk. W gminie znajdują się cztery szkoły początkowe, papiernia Mirków, gorzelnia, browar, 3 cegielnie, 6 młynów wodnych. Dobra Galewice lit. A składają się z folw. Galewice, Stefanówek, attynencyi Kaski dawniej posterunek straży granicznej i wsi Galewice; od Wielunia w. 20, od Wieruszowa w. 8. Rozl. wynosi m. 662, a mianowicie folw. Galewice lit. A, grunta orne i ogrody m. 266, łąk m. 33, pastwisk m. 21, lasu m. 167, nieużytki i place m. 24, razem m. 511, bud. mur. 8, drew. 13. Folw. Stefanówek grunta orne i ogrody m. 92, łak m. 34, past. m. 20, nieużytki i place m. 6, razem m. 151, bud. mur. 3; na obudwu folwarkach płodozmian zaprowadzony 12polowy. Wieś Galewice lit. A osad 30, gruntu m. 273. Dobra Galewice lit. B z wsią Galewice i Niwiska, podług opisu z r. 1868 rozl. dworska wynosi m. 1760. Wś Galewice osad 30, gruntu m. 233; wś Niwiska osad 20, gruntu m. 209. Galewicze, folw. szl. , pow. oszmiański, 4 okr. adm. , 102 w. od Oszmiany, 1 dom, 23 mieszk. katol. 1866. Galewo, domin. , pow. krotoszyński, mor. 1669, własność Jordana. F. S. Galewska Huta, ob. Huta. Galfalva węg. , ob. Galowani, Gołowany, Gobołowica. Galgieniszki, wś rząd. , pow. maryampolski, gm. Gudele, par. Skrawdzie. W 1827 r. było tu 4 dm. , 44 mk. , obecnie liczy 6 dm. , 66 mk. ; odl. od Maryampola 23 w. Galgockie góry od miasta węg. Galgocz w hr. nitrańskiem, zwane też Nitrańskiemi, a po niem. FreistadtlerGebirge Galgocz Freistadtl. ciągną się na zachód od Tatr między Wagiem, Orawą, Turoczem i Nitra, na długość 19 mil, nigdzie nie szersze nad 1 milę. Ważniejsze szczyty Innovecz 1051 m. wys. , Klak 1333 m. , KrywańFatra 1667 m. . Krajobrazy w tych górach są bardzo piękne, doliny Nitry, Wagu i Turoczy żyzne a na południowych stokach gór wyborna rośnie winorośl. Galgocz węg. , Galgowce, niem. Freistadtl, mko w hr. nitrańskiem na Węgrzech, nad Wagiem, 6346 rak. , z wspaniałym zamkiem hrabiów Erdödych. Galica, os. należąca do Świecina, pow. wejherowski, w okolicy lesistej i piaszczystej, nad jez. Dobrem, przy drodze z Żarnówca do Wej. herowa, o 2 mile od Wejherowa. Par. Żarnowiec, szkoła Swiecin, st. p. Kroków. Kś. F. Galicya. I. Położenie, rozległość, granice. Galicya, od r. 1772, jako kraj koronny z monarchią austr. węg. , połączone a dawniej część rzeczypospolitej polskiej tworząca, leży między 36 36 50 a 44 6 40 wschodniej dłg. geogr. podług południka Forro, i między 47 45 30 a 50 48 20 płn. szer. geogr. Kończyną najdalej na zachód wysunięty są źródliska górskiego potoku Czernej ob. , u południowowschodnich stóp Solowego wierchu 848 m. , u zejścia się granic Galicyi, Szląska austryackiego i Węgier hr. trenczynskiego; na wschodzie zaś ujście Zbrucza do Dniestru pod Kozaczówką, przysiołkiem Okopów; najdalej na północ legły Popowice, przysiołek Chwałowic, na północ od ujścia Sanu do Wisły; południową wreszcie kończynę G. oznaczają źródłowiska Białego Czeremoszu ob. . Długość kraju z zachodu na wschód pod 49 40 płn. szer. geogr. czyni 70 mil 531 kil; szerokość jego na zachodniej granicy ma 12 mil 91, 03 kil. , na wschodniej około 20 mil 151, 72 kil. , w środku kraju dochodzi do 30 mii 227, 58 kil. . Największa szerokość przypada na południk 42 35 wsch. dł. geogr. ; czyni bowiem 45 mil 341 37 kil. . Na zach. graniczy G. ze Szląskiem austryackim i pruskim; na półn. i północnymwschodzie z Rossyą, a głównie z królestwem polskiem, Wołyniem i Podolem; na południowymwschodzie z Bukowiną, na południu z Węgrami. Przyrodzoną jej granicę na zach. tworzy rzeka Biała ob. wzdłuż całego swego biegu na przestrzeni 4 mil 30, 34 kil. , i Przemsza na przestrzeni przeszło 3 mil 23, 25 kil. ; od północnegozachodu Wisła, nasamprzód od ujścia Białej po ujście Przemszy na przestrz. 6 mil 45, 5 kil. ; następnie od ujścia p. Kościelnickiego, 825 m. poniżej przewozu pod Niepołomicami aż do Popowie, poniżej ujścia Sanu na przestrzeni 24 mil 182 kil. ; oprócz tego od północy na małych przestrzeniach Przemsza Biała 2 mile czyli 15, 2 kil. , San 2 i pół mili czyli 19 kil. , i Bug 2 i pół mili czyli 19 kil. . Od wschodu odgranicza Galicyą Zbrucz wzdłuż swego biegu na przestrzeni 26 mil 197 kil. . Następnie Biały Czeremosz od źródeł aż do połączenia się z Czarnym Czeremoszem na przestrzeni przeszło 8 mil 61 kil. , połączony Czeremosz od Uścieryk po ujście do Prutu 38 i pół mil. , 293 kil. ; Prut na małej przestrzeni poniżej Śniatyna i Dniestr tworzą granicę od południowego wschodu. Wreszcie od południa dzielą G. od Węgier Karpaty Tatry i Beskid. Najotwartszym jest ten kraj ku płn. od królestwa polskiego, gdyż w długości 70 mil 531 kil. od ujścia Sanu aż do źródeł Zbrucza nie zasłania w tej stronie żadna rzeka, ani też żadna Gajrówka Gajrówka Gajsing Gajstry Gajtowo Gaju Gajwa Gajwenie Gajwie Gajżajcie Gajżunowo Gajżuny Galani Galanowo Galany Galczewko Galczuny Galczyce Gale Galenhof Galeppole Galeryszki Galeszczyna Galew Galewice Galewicze Galewo Galewska Galfalva Galgieniszki Galgockie Galgocz Galica Galicya