były znaki cmentarza vestigia septornm cemeterii obruta herbis agrestibus. Od lat przeszło 50 własność Kossowskich. Kś. F. Gąjewszczyzna 1. zaśc szl. , pow. trocki, 4 okr. adm. , 84 w. od Trok, 1 dom, 8 mk. katol. 1866. 2. G. , zaść. rząd. , pow. trocki, 2 okr. adm. , 48 w. od Trok, 2 domy, 26 mk. katol. l866 3. G. , mały folwark w pow. mińskim, od roku 1836 własność Nowodworskich, ma obszaru 90 mórg. Gajęcice kol. włośc. i folw. , wieczysta dzierżawa z osadą karczmarską we wsi Patrzyków, pow. noworadomski, gm. Pajęczno, par. Makowiska. Wspomina ją. Długosz 503, I. Dm. 105, mk. 655, ziemi włośc. 1703 mor. , dworskiej 768 morg. , w tern 300 ornej. W 1827 r. było tu 55 dm. , 446 mk. Gajgale, wieś uwłaszczona, pow. wiłkomierski, par. wiżuńska, do dóbr wiżuńskich wprzódy należąca. Gajgałowo, po łotewsku Gajgałowa, folw. znaczny, niegdyś polską nazwę Potrzeby noszący, w Inflantach polskich, w zachodniopółnocnej części powiatu rzeżyckiego, pomiędzy ujściem rzek Rzeżycy i Małty do jeziora Łubanu, w okolicy nizkiej i płaskiej położony, stanowi obecnie własność licznych sukcesorów Teodora Nabela, do którego przeszedł prawem kupna w r. 1817, a który go w r. 1830 znacznie większył przez nabycie uroczyska Czymszany od braci Aleksandra i Antoniego Ryków, już od roku 1805 w tymże powiecie osiadłych. Obszerne jezioro Łuban zaledwie o 1 4 mili od Gajgałowa jest oddalone. Przez grunta gajgałowskie przepływają uchodzące do Łubanu dwie wyżej wspomniane rzeki Małta i Rzeżyca ta ostatnia po łotewsku nazywa się Rejzeknie i ułatwiają spławianie lasu przez Łuban, Ewiksztę patrz wyżej art. Ewikszta i Dźwinę do Rygi. Gajgałowo, wraz z uroczyskiem Czymszany, posiada obecnie ziemi uprawnej dziesięcin 395, lasu dz, 773, nieużytków przeważnie błotnistych dzies. 966 i cząstkę jeziora Łubanu, obejmującą 765 dziesięcin; ogółem przeto zajmuje przestrzeń znaczną 2899 dzies. O przeszłości Gajgałowa liczne zawiera dokumenta archiwum familijne polskoinflanckiej gałęzi Manteufflów, gdyż zaledwie w wieku bieżącym folwark ten został sprzedanym Antoniemu Rykowi przez ojca i stryja Maryi z Ryków Manteufflowej, Jana i Felicyana Ryków drycańskich, . dziedziców dóbr Drycany, Pilcyny, Strużany, Rykowo, Wielony z attyncncyami Radopolem, Gajgałowem i t. d. Jednym z ciekawszych dokumentów jest mapa szczegółowa i cały obszar gajgałowski dokładnie określająca a nosząca starannie wykony napis Polna karta, wyrażająca dukty graniczne, okazane w czasie kommissyi króla jmci między starostwem rzeżyckiem z jednej, a między dobrami Wieloną J. W. Ryka z drugiej strony, tudzież między Ciskadem królewskim Rzeźyckim y Ciskadem Szlacheckim Sokołowskiego, tak jako obwodnica pp. kommisarzów królewskich anno Dni 1753tio opisuje, z pilnością narysowana Vide Archiwum Manteufflów Lit. M. M. dział V, N. 6ty. W roku 1805 dnia 9 czerwca, dziedzic Wielon Jan Ryk sprzedaje imiennikowi swemu podkomorzemu Antoniemu Rykowi folwark Potrzeby alias Gajgałowo, którą to majętność ten znowu prawem przedażnem z dnia 20 kwietnia roku 1817 ustępuje Teodorowi Nabelowi. Gajgałowo należy do parfii wielońskiej dekanatu rzeżyckonadłubańskiego i posiada osobny kościół filial. Ludność tu czysto łotewska rzymskokatolickiego wyznania. Doroczne uroczystości kościoła gajgałowskiego przypadają w dzień św. Jerzego 23 kwietnia i w dzień św. Jana Chrzciciela 21 czerwca. Zarząd gm. w Bykowie, policyjny w Wielonach. G M. Gajgole, wś szlach. , pow. wileński, 4 okr. adm. , o 58 w. od Wilna, 17 dm. , 109 mk. kat. 1866. Gajgołka, zaśc. włośc, pow. wileński, 1 okr. adm. , o 16 w. od Wilna, 2 dm. , 9 mk. katol. 1866. GajGrzmięca al. GajGrzmiętów, niem. GaiGrementz, w r. 1738 Gaj Grzmięcki, włośc. wś, pow. brodnicki, nad małą strugą, która tuż z 2 jezior płynie i pędzi potem zaraz młyn Grzmięca; w okolicy lesistej, przeszło 1 milę od Brodnicy. R. 1670 w wizytacyi kanonika Strzesza nie zachodzi. Obszaru ziemi zajmuje mórg 422, budynk. 24, dom. mieszkal. 15, katol. 114, ewang. 21. Parafia Pokrzydowo, szkoła Szafarnia, poczta Brodnica. Gajka al. Zielonybór ob. . Gajkowice, pow. piotrkowski, gm. Podolin, par. Srocko. W 1827 r. było tu 16 dm. i 119 mieszk. Gajlańce, folw. , pow. wiłkomierski, parafia Siesiki, okr. adm. i st. poczt. Pogiełoże, o 3 w. od Pogiełoż. Rozl. włók 10, gleba żytnia, wła sność Czarnockich. J. D. Gajle, wś, pow. rossieński, par. lalska. Gajlesze l. , wś rządowa, pow. dzisieński, o 87 w. od Dziany, 2 okr. adm. , 11 dm. , 110 mk. 1866. 2. G. inaczej Kisły, zaśe. ,drujskiego zarządu, pow. dziśnieński, 3 okr, adm. , o 44 w. od Dzisny, 1 dom, 12 mk. , z togo 4 prawosł. , 8 katol. 1866. Gajleszenie, wś rząd. , pow. wiłkomierski, par. Uszpole, do starostwa uszpolskiego należąca. Gajleszys, ob. Wejszatys. Gajlik, jezipro wpow. sejneńskim, gm. Berzniki. Leży o 1 w. na zachód od wsi Berzniki i należy do łańcucha jeziór, stanowiących niejako południowe przedłużenie jez. Gaładuś. Od płn. łączy się z jez. Ryngis a od płd. z jez. Kelig. Brzeg zachodni wzgórzysty, wschodni płaski, obszar jego wynosi około 90 morg. Gajliny, wś, pow. władysławowski, gmina Tomaszbuda, par. Gryszkabuda, liczy 5 dm. , 36 mk. Gajlity, niem. Gailiten, wś, pow. licbarski, przy granicy reszelskiego powiatu, w okolicy lesistej, należała oddawna do dóbr stołowych warmińskich biskupów. R. 1356 biskup warmijski czyni następujący zapis i zamianę we wsi Gayliten trzymał tu od kościoła pewną posiadłość Bartłomiej z pod Ornety Wormdit i prosił, aby mu ją na inną zamienić. Co też biskup uczynili inną mu dał ju campo Toppis; zaś jego posiadłość darował na własność pra wem chełmińskiem zasłużonemu Janowi Chrystyanowi z Ornety. Włók było tej posiadło ści 7 i pół rozmierzonych z łąką Klockis. Nadto na paśnik dodał włók 6 de merica tak że rozmierzonych i oznaczonych; sądy ma wię ksze i mniejsze ad collum et ad manum se extendentibus, wolność strzelać lisy i zające, większej zaś zwierzyny polować zabronił. Od szarwarku był wolny. Zato od każdego pługa dawał de ąuolibet aratro mensuram siliginis et aliam tritici et de quolibet unco mensuram tritici. A za szarwark zniesiony corok pół kamienia wosku. Młyna nie wolno mu stawiać żadnego na strugach w granicach wsi płynących ani zastawu żadnego na ryby czynić. R. 1376 biskup warmiński Henryk daje przywilej jako we wsi Galyten Clauco dictus von dem Pelde i krewny jego Tilko prusacy ku pili za swoje pieniądze włók 12, które im niniejszem są oddane. Zato pałuić mają służbę w wojnie na koniu ze zbroją, także zamki budować, stare naprawiać albo obalać, jak się rozkaże. Nawiązkę za jego życie Wehrgeld postanowił biskup na marek 30. Po sekularyzacyi dóbr duchownych znajdują się G. w ręku prywatnem. Kś. F. Gajlówka, niem. Gaylowken, wś, pow. łecki, st. p. Orłowo. Gajluny, wś, pow. sejneński, gm. Lejpuny, par. Liszkowo. Odl. 46 w. od Sejn. W 1827 r. było tu 23 dm. i 249 mk. , obecnie liczy 42 dm. , 328 mk. Gajluny, wś rządowa nad rz. Pikielą, pow. swięciański, 1 okr. polic, mk. kat. 86, żydów 5, dm. 8 1866, od Swięcian 12 w. Gajluny 1. , wś gminy mickuńskiej, powiat wileński, 6 okr. adm. , o 11 w. od Wilna, 5 dm. , 49mk. kat. 1866. 2. G. , wś i dwór, pow. rossieński, par. girtakolska. Dwór należał roku 1862 do Gotowta. Gajlusze, zaśc. rząd. , pow. święciański, 3 okr. adm. , o 19 w. od Święcian, 14 dm. , 115 mk. katol. 1866. Gajłajcie l. ; wś, pow. rossieński, parafia szwekszniańska. 2. G. , wś, pow. szawelski, gm. okmiańska, 285 dzies. ziemi nadanej na 121 dusz. J. Godl. Gajłały, jez. , pow. rzeżycki, w gminie makoszańskiej, 23, 25 dzies. rozl. Fr. GL Gajłatyszki, wś, pow. rossieński, parafia lalska. Gajne, niem. Gaynen, wś, pow. ządzborski, nad jeziorem, st. p. Rybno. Gajnik, potok, wypływa z pod Żdżarskiego wierchu w Magórze spiskiej, na północnym jej stoku, w obrębie gm. Frankowej Małej, na Spi żu; po 2, 5 kil. biegu łączy się z pr. strony z Koszarskim potokiem, tworząc potok zwany Frankowską wodą ob. . Br. G. Gajów albo Gajowo, folw. w Inflantach pol skich, w płd. zach. stronie pow. lucyńskiego, stanowił część majętności Sprykutowa i wraz z nią niegdyś do Sołtanów należał. W pier wszej połowie bież. stul. zostaje własnością Deręgowskich, którzy go r. 1858 sprzedają Gajewskim; obecnie podzielony na dwie części, należy do Kowalewskich i Malkiewicza. Obie schedy razem mają 151 dzies. obszarn. G. wchodzi w skład parafii brodajskiej; por. Brodajż. G. M. Gajowa, rzeka, poczyna się w pow. turec kim w niskiem położeniu, przy zbiegu trzech wsi Strzałkowa, Gozdowa i Lipicz, płynie ku płd. pod Wroniawy i Goszczanów, później skrę ca ku zach. , uchodzi w pow. kaliski i przybra wszy kierunek płn. zach. płynie pod os. Koźminek a za Osuchowem i młynem zwanym Murowaniec wpada z lewego brzegu do Swędrni. Długa 22 w. ob. Kaliszanin N. 57 z dnia 19 lipca 1872 r. . J. Bl. Gajowa, ob. Gajowo. Gajowce 1. , wś włośc. , pow. wilejski, o 30 w. od m. pow. Wilejki, 1 okr. adm. , przy byłej drodze pocztowej z Wilna do Mińska, 4 dm. , 40 mk. 1866. 2. G. , wś rządowa, pow. oszmiański, 3 okr. adm. , od Oszmiany w. 25, od Dziewieniszek w. 23, dm. 7, mk. prawosł. 13, katol. 5 1866. Gajowice, ob. Gabitz niem. . Gajowizna, os. , pow. włoszczowski, gmina Radków, par. Dzierzgów. Gajówka 1. , pow. przasnyski, gm. i par. Krzynowłoga Mała. 2. G. , wś, pow. łęczycki, gm. i par. Dalików. W 1827 r. było tu 8 dm. i 78 mk. 3. G. , pow. miechowski, gmina Michałowice, par. Więcławice. 4. G. , os. leśna, pow. miechowski, gm. i par. Tczyca. Należy do dóbr Swojczany. 5. G. , pow. lubartowski, gm. Samoklęski, par. Bochotnica. Gajówki, Gajówko, niem. Gajowken, wś, pow. ostrodzki niborski, st. p. Działdowo. Gajowniki, pow. zamojski, gm. i par. Skierbieszów. Por. Gajewniki. Gajowo 1. lub Gajowa, wś, pow. siebieski, Gajewszczyzna Gajęcice Gajgale Gajgałowo Gajgole Gajgołka Gaj Gajka Gajkowice Gajlańce Gajle Gajlesze Gajleszenie Gajleszys Gajlik Gajliny Gajlity Gajlówka Gajluny Gajlusze Gajłajcie Gajłały Gajłatyszki Gajne Gajnik Gajów Gajowa Gajowce Gajowice Gajowizna Gajówka Gajówki Gajowniki Gajowo