Feegen niem. , dobra, pow. goldyngeński w Kurlandyi, par. Goldynga. Feher, Fejer, znaczy po madjarsku Biały. FeherPatak, ob. Bieli Potok. Fehlau niem. 1. , wś, pow. braniewski, st. poczt. Braniewo. 2. F. , dobra, pow. reszelski, st. p. Siegfridswalde. Fehlen, wś i domin. , pow. babimoski, ob. Wieleń. Fehmen niem. , ob. Fejmany. Fehrow niem. , ob. Prjawoz łuż. . Feilenhof niem. , folw. , pow. szyłokarczemski, st. p. Kinten. Feilschmidt lub KleinProhnen, dobra, pow. morąski, st. p. Myswałd. Fejer węg. , ob. Feher. , Fejmanka, rzeka w Inflantach polskich, po łudniowozachodnią stronę powiatu rzeżyckie go i wschodniopółnocną część powiatu dyne burskiego zraszająca, tworzy prawy dopływ szczegółowo opisanej rzeki Dubny ob. Dubna. F. wypływa z jeziora fejmańskiego w pow. rzeżyckim i po kilkumilowym 54 w. przebie gu wpada do Dubny w pow. dyneburskim, o 2 mile od ujścia tej ostatniej do Dźwiny, pod fol. Różanów. G. M. Fejmańskie jezioro, po łotewsku Piejma nuazars, w Inflantach polskich, w południowej części powiatu rzeżyckiego, niemal dotyka ko lei żelaznej petersburskowarszawskiej, pomię dzy stacyami Rzeżycą i Antonopolem. Jezioro to, bardzo wysoko położone, żadnego niema dopływu; odpływ zaś jego do Dźwiny stanowi wychodząca zeń rzeka Fejmanka, która wpada do Dubny. Fejmańskie jezioro obfituje w ryby, liczy 5 3 4 wiorst długości a powierzchnią swo ją zajmuje około 500 dzies. , z których wszelako do dworu fejmańskiego obecnie tylko 180 dzies. należy. Na płd. wschodnim brzegu jeziora wznosi się obszerny i znaczący niegdyś dwór Fejmany wraz z starodawnym drewnianym kościołem o dwóch niskich wieżach, obfitują cym w bogate staroświeckie aparata kościelne i mieszczącym w jednym z pobocznych ołtarzy udatną kopią Madonny Sykstyńskiej z wielkim talentem wykonaną. G. M. Fejmany, po łotewsku Piejmani, w dawnych dokumentach tak niemieckich jak i łacińskich Fehmen, wś i dobra niegdyś rozległe w Inflantach polskich na Łotwie katolickiej, w powiecie rzeżyckim, w pobliżu samego dworu przez kolej żelazną petersburskowarszawską przecięte, własność Józefa Szadurskiego. Obszar dworski wynosi obecnie tylko 2310 dziesięcin. Położenie wyniosłe i wzgórkowate. Przy przeprowadzaniu kolei żel. petersburskowarszawskiej zamierzano tu utworzyć tunel przez wzgórze, po łotewsku zwane Akmieniszki od słowa akmieńś, oznaczającego kamień w języku łotewskim, co jednak z powodu licznie tam napotykanych źródłowisk zaniechanem zostało. To też ograniczono się na wytworzeniu znacznego przekopu, zaopatrzonego w drenaże, odciągające źródła, które mimo tej ostrożności, przy wezbraniu się wód wiosennych, wielką szkodę kolei żelaznej przynoszą. Inne wzgórza w pobliżu dworu położone odznaczają się tem mianowicie, że w nich niejednokrotnie odkopywano rzadkie i cenione przez archeologów zagranicznych sprzęty bronzowe i kamienne. Grunta tu przeważnie gliniastopiaszczyste. Na nich uprawia się żyto, jęczmień, owies, groch i koniczyna. Lasy obecnie bardzo wyniszczone. Obfitość jeziór rybnych. Zajmują one 480 dzies. , z których tylko 180 dzies. stanowi część jeziora fejmańskiego, obecnie do Fejman należąca. Najdawniejsze wiadomości o Fejmanach sięgają roku 1558. Wedle licznych lustracyj dóbr inflanckich za Stefana Batorego i Zygmunta III w latach 1582 1599 dokonanych oraz wedle późniejszych dokumentów autentycznych, przechowywanych dotąd w archiwum polskoinflanckiej gałęzi Manteufflów, dobra te starodawne od r. 1558 do 1715 stanowiły dziedziczną posiadłość Korffów fejmańskopuszańskich. Później przez lat kilka były one w posiadaniu Offenbergów, następnie w ciągu lat kilkudziesięciu należały do wygasłego w wieku zeszłym rodu Bergów inflanckich i przez tyleż lat do Ryków drycańskich patrz art. Drycany, do których przeszły przez ożenienie się szambelana Felicyana Byka, marszałka konfederacyi księstwa inflanckiego z r. 1767 z ostatnią dziedziczką Bergów fejmańskich, która pozostawiła także jednę tylko córkę Konstancyą Rykównę za Józefem Szadurskim, dziedzicem Puszy, Hofcumbergu dzisiejszy Józefów, Duksztygału Szadurskich itd. ; ten, zostawszy ostatecznie wykonawcą tak zwanego testamentum occlusum wojewody Józefa Hylzena, objął wiele z dóbr poHylzenowskich na początku niniejszego stulecia. Po śmierci długoletniej dziedziczki Fejman, Konstancyi z Ryków Szadurskiej, która dopiero w piątym dziesiątku bieżącego wieku zeszła do grobu, dobra te spadły na żyjącego jeszcze w owym czasie jej syna Ignacego Szadurskiego, marszałka gubernii witebskiej, posiadacza obszernych dóbr tak własnych, jak i do zapisu hylzenowskiego należących, a w r. 1853, po śmierci tego ostatniego, Fejmany wraz z innemi dobrami przeszły na jego siostrę, pannę Kazimirę Szadurską, osobę niemłodą i żywot pobożny w klasztorze wizytek w Kamieńcu Podolskim od lat wielu prowadzącą, która w roku 1856 tę majętność wraz z Puszą oddaje stryjecznym synowcom swoim synom swego krewnego Wiktora Szadurskiego Leonowi, Aleksandrowi i Józefowi Szadurskim. Pusza dostała się Leonowi, połowa Fejman zwana Kazimierzowo Aleksandrowi a drugą połowę staro dawnych Fejman wraz z samem fundum objął Józef S. Aleksander Szadurski już w r. 1867 sprzedał swój piękny folwark Kazimierzowo starowiercowi Sieńkowowi, Józef zaś dotąd po zostaje dziedzicem bardzo już uszczuplonych Fejman. W Fejmanach za czasów Korffów, a mianowicie do roku 1715, istniał tylko ko ściół protestancki, który później, za dziedzi ctwa Bergów, przy erygowaniu tu osobnej pa rafii na rzymskokatolicki przerobiono. W r. 1751 ówcześni dziedzice Fejman Bergowie wraz z miejscowym proboszczem ks. Kazimie rzem Koźmińskim, wspólnem staraniem wzno szą na innem już miejscu teraźniejszy kościół parafialny drewniany o dwóch wieżach, pod wezw. św. Jana Chrzciciela, następnie w roku 1760 przez sufragana inflanckiego Kazimierza Dowgiałłę uroczyście konsekrowany. Odtąd Fejmany stają się głównem ogniskiem oświa ty w tej części katolickiej Łotwy. Szambelan Felicyan Ryk nadaje parafialnemu kościołowi nowozałożony znaczny folwark Szambelaniszki 250 dusz męzkich liczący wraz z obowiązkiem utrzymywania przy kościele aż sześciu księży, którzyby bezustannie lud miejscowy w łotew skiem narzeczu oświecali. Folwark ten wsze lako w kilkadziesiąt lat później do skarbu za brano i odtąd zaledwie dwóch księży w Fej manach utrzymywano. Obecnie zaś, od lat przeszło 20, jeden już tylko kapłan tę obszer ną obsługiwać musi parafią, a szkoła ludowa łotewska przy probostwie niegdyś istniejąca od tyluż lat zniesiona i pamięć gorliwego krze wiciela oświaty pomiędzy Łotyszami, księdza Kirkiłły, niemal zatarta. Do probostwa fej mańskiego, po zabraniu do skarbu Szambelani szek, należy już tylko obszar ziemny 100 dz. ziemi uprawnej zajmujący. Tamże istnieje do tąd pamiątka prac misyjnych gorliwego nie gdyś duchowieństwa, słup z muru wzniesiony z krzyżem żelaznym, przypominającym jubile usz w r. 1825 uroczyście obchodzony, w cza sie którego tysiące wiernych pod gołem niebem kazań jubileuszowych słuchało. Parafia fej mańska w r. 1881 liczyła 3014 parafian. Za rząd gminy w Sułojonach, zarząd policyjny w Rozentowie. G. M. Fekeszowce, węg. Fakezhaza, wś w hr. użhorodzkiem Węg. , gleba urodzajna, 267 mieszk. Fekete, wyraz madjarski, znaczy czarny. Feketehegy węg. , ob. Schwarzenberg, Czarna góra, Berzowica. FeketeKut węg. , ob. Szambron. FeketeLehota węg. , ob. Czarna Lehota. FeketeMezö węg. , ob. Czernopolje. FeketePatak węg. , ob. Czarne i Kobearów. Feketetò węg. , ob. Czarny staw. FeketeVag węg. , ob. Czarny Wag. Felcin, 1. wś włość. , pow. sierpecki, gm. i par. Bieżuń, zajmuje grun. 668 morg. , liczy 160 mk. , 27 dm. , we wsi wiatrak. 2. F. , kol. , pow. chełmski, gm. Rejowiec. Posiada gruntów 193 morg. Ludność niemiecka, wyznania ewangelickiego, należy do par. w Lublinie. Felcyn, os. , pow. łomżyński, gm. i par. Piątnica, w odległości 2 i pół w. od Łomży. Jest to osada straży celnej, leżąca przy wsi Piątnicy i wystawiona na miejscu dawnej karczmy rządowej. Znajduje się tu kordon i szkoła zarządu celnego; 5 dm. , 4 morgi. Lud. Krz. Feldchen niem. , AltMühlbach, os. , pow. kwidzyński, st. p. Gardeja, Feldhof, folw. w Inflantach polskich, pow. dyneburskim, par. nidermujskiej. Stanowił niegdyś attynencyą sąsiedniego majątku Pele cza; w pierwszej połowie bież. stulecia sprze dany przez Szadurskich niejakiemu Gajewskie mu; następnie został własnością Kowalew skich, od których przez ożenienie przeszedł do te rażniejszych właścicieli Osendowskich. Obszar ziemny F. wynosi dziś 620 dzies. G. M. Feldhof niem. , po łot. Laukumujża, dobra w Kurlandyi 1 pow. i par. Goldynga; 2 pow. tukumski, par. Neuenburg; 3 pow. zelburski, par. Ueberlauz. Feldmühle niem. , ob. Jastrzęb górny, pow. rybnicki. Feldmühle niem. , lub Wilhelmsmühle, os. pow. wałecki, st. p. Frydląd March. Feldschaeferei niem. , ob. Góra, pow. pszczyński. Feldscherowe niem. , ob. Kwast lub Kwastowskie, pow. lubliniecki. Feldvorwerk niem. , folw. , pow. kościański, 1 dm. , 22 mk. , należy do gm. Starebojanowo Altboyen. Feleczyn, potok górski, wypływa ze źródeł leśnych między Halą 1061 m. a górą Nad kamieniem 1083 m. , w obr. gm. Roztoki ma łej w pow. sądeckim. Płynie w kierunku północnowschodnim leśnemi parowami, two rząc wzdłuż całej swej rozciągłości granicę gmin Roztoki małej, Składzistego i Maciejo wej od zachodu a Łabowca i Łabowa od wschodu. Uchodzi z lew. brz. do Kamienicy. Długość biegu 7 kil. Br. G. Feled, ob. Feledyńce. Feledyńce, węg. Feled, wieś w hr. gomorskiem Węg. , kościół paraf. katol. , żyzna gleba, chów bydła, stacya węg. kol. półno cnej z Fülek do Miszkowca, telegraf. i poczt. , 814 mk. H. M. Felgelow niem. , ob. Wielgłowo. Felgenau niem. , ob. Wielgłowy albo Wilgnowy. Felicienthal niem. , ob. Felizienthal. Feegen Feher Fehlau Fehlen Fehmen Fehrow Feilenhof Feilschmidt Fejer Fejmanka Fejmańskie jezioro Fejmany Fekeszowce Fekete Feketehegy Felcin Felcyn Feldchen Feldhof Feldm Feldschaeferei Feldscherowe Feldvorwerk Feleczyn Feled Feledyńce Felgelow Felgenau Felicienthal