z powodu iż okolice, przez które one przepływają, obfitują w lasy. Spław ten atoli, z powodu wyżej wspomnianych przeszkód, wielkie częstokroć napotyka trudności zbliżając się ku Dżwinie. Ze znaczniejszych dopływów Ewikszty, oprócz wzmiankowanej już rzeki Pedeść, tworzącej naturalną granicę pomiędzy pow. lucyńskim gub. witebskiej i powiatem wendeńskim gub. ryskiej, wymienić tu jeszcze musimy błotnistą Bołt upie czyli rzekę Białą i Ikę albo Wiskułę, jak ją po polsku ogólnie nazywają. Ta ostatnia także błotnista, ale szeroka i spławna. Most na niej w r. 1878 został zbudowanym; dotąd posługiwano się jedynie promami. Jak Bołt upie tak Wiskuła zraszają tylko powiat lucyński i w tymże powiecie uchodzą do Ewikszty. Pierwsza z nich przed ujściem rozdziela się na dwa ramiona, z których prawe zasila rzekę Pedeść. Powiat zaś wendeński dostarcza Ewikszcie dwa znaczne dopływy w potokach Kui Kujefluss, mającym swe źródła na wyżynach Grothuzenhofu, 800 nad zwierciadłem morskiem, i Wesseci WessatFluss, z ktorych ostatni wytryska w pobliżu znacznego wzgórza GajsingKalns i wpada z łoskotem do Ewikszty wkrótce przed jej ujściem do głównej arteryi kraju Dźwiny, a tern się głównie odznacza, że na nim od czasu do czasu poławiane bywają perły. Źródła Manteuffel Inflanty, gdzie podaną jest czytelnikowi osobna mapa przebiegu Ewikszty i całego jej dorzecza; dalej Rigaer HandelsArchiv, Jahrgang 1876 Heft III, die DünaCongresse im November 1875 und Mai 1876 a mianowicie Journal der 1ten Sitzung des Rigaschen Congresses der Repraesentanten der Dampfschiffsunternehmungen und des Schiffsgewerbes auf der Düna und dem Beresina System, Beilage I, pag. 209 et sequ. tudzież broszura pułkownika inżenieryi Stuckenberga Die Nothwendigkeit der Ewst Regulirung. Gustaw Manteuffel. Ewimpol, wś w gub. grodzieńskiej u źródeł rz. Zelwianki. Ewina 1. , wś, pow. noworadomski, gm. i par. Żytno. W 1827 r. było tu 9 dm. i 57 mieszk. 2. E. , wś, pow. włoszczowski, gm. i par Włoszczowa. W 1827 r. było tu 4 dm. i 29 mk. Br. Ch. Ewingthal niem. , os. , pow. morąski, st. p. Saalfeld. Ewinów, wś, pow. kozienicki, gmina Maryampol, par. Głowaczów. Liczy 6 dm. , 43 mk. i 102 mr. ziemi włośc. Ewładowicze albo Eladowicze, wś i folw. , w płn. stronie pow. słuckiego, w gminie hre skiej, od r. 1874 należą do ordynacyi nieświe skiej, poprzednio do kleckiej. Folw. ma 430 m. rozl. Miejscowość poleska. Al. Jel. Ewłasze, wś włośc. przy rzece Wołożynce, pow. oszmiański, 4 okr. adm. , 57 w. od Oszmiany, 6 dom. , 79 mieszk. , z tego 60 prawosł. , 19 katol. 1866. Ewnesta, tak Wino. Pol mylnie nazywa Ewiksztę. Ewopol, wś, pow. chełmski, gm. i par. Pawłów. W 1827 r. było tu 16 dm. , 127 mk. Ewst, niem. nazwa Ewikszty. Ewtuszkiewicze, ob. Eutuszkiewicze. Ewulin, wś kol. , pow. radomski, gm. Wo lanów, par. Cerekiew. Liczy 8 dm. , 71 mk. , 50 mr. ziemi. Br. Ch. Ewy, wś, pow. augustowski, gm. Sztabin, par. Krasnybór. W 1827 r. liczono tu 8 dm. , 45 mk. ; obecnie 7 dm. , 73 mk. Br. Ch. Exau niem. , ob. Kczewo. Exin niem. , ob. Kcynia, miasto, pow. szubiński. Exnershain niem. , os. leśna w dobrach Służowice, pow. raciborski. Exnershof niem. , osada, pow. mogilnicki, należy do gm. i miasta Trzemeszna. Eydaten niem. , albo JonMeuszen niem. , wś, pow. szyłokarczemski, st. p. Kukoreiten. Eydtkuhnen niem. , ob. Ejdkuny. Eygarren niem. , wś, pow. pilkaleński, st. p. Lasdehnen. Eylau Deutsch i Preussisch, ob. Iława i Jeława. Eylau niem. , folw. dóbr Grebin, pow. niemodliński. E. 1372 zwany Iławia. Eylenkathe niem. , os. , pow. gdański, st. p. Gdańsk. Eymenischken niem. 1. albo Baltadonen niem. , wś, pow. pilkaleński, st. p. Kranpiszki. 2. E. , albo Wassaken, wś, pow. pilkaleński, st. p. Pilkalnie. Eyssehnen niem. , folw. i dobra, pow. kłajpedzki, st. p. Proekuls. Eysseln niem. , kol. , pow. gąbiński, st. p. Trakiejmy. Por. Eisseln. Eysule, ob. Drycany. Eyszyszki, ob. Ejszyszki. Eythienen niem. , wś, pow. królewiecki, st. p. LiskaSchaaken. Ezar, ob. Wenta. Ezechielowo, wś, pow. rossieński, par. Lidowiany. Ezel, wyspa, ob. Oesel niem. . Eżer. .. , ob. Eszer. .. Ezierna, Jeziorna, duża wieś w pow. wasylkowskim, położona na wyniosłej nadzwyczaj urodzajnej równinie, oblana z 3 stron bezimienną rzeczką, wpadającą do rz. Rosi; rzeczka ta płynie w głębokich jarach i formuje 4 stawy czyli jeziora; zkąd i sama nazwa wioski. Odległa o 18 w. od m. Białocerkwi, gdzie i stacya chwastowskiej żel. drogi, a o 29 w. od m. Stawiszcz; położona na wielkiej transportowej drodze, idącej od Białocerkwi ku Humaniowi. Mieszk. 2018 prawosł. , 161 katol. i 9 żydów, razem 2188. Ziemi pierwszorzędnego czarnoz. 3017 dz. Cerkiew paraf. zbudowana na miejsce starej w 1780 r. jako unicka, w 1795 r. została prawosł. W tymsamym roku mieszkający tu rotmistrz Burkat przybudował przy tej cerkwi odrębną kaplicę, w której aż do r. 1830 odbywali nabożeństwo uniccy księża; obecnie po zniesieniu unitów kaplica ta przyłączona do cerkwi. Prócz tego znajdują się tu 2 młyny, szkółka, duża gorzelnia, cegielnia i cukrownia zbudowana w 1847 r. , wyrabiająca rocznie 53, 800 pudów cukrowej mączki. Ezierna pamiętna tera, że tu w listopadzie 1656 r. zjechali się Bohdan Chmielnicki z hanem krymskim Machmud Girejem. Z mieszk. tutejszych 1009 dusz pochodzi ze szlachty pols. Wioska należała niegdyś do starostwa białocerkiewskiego, obecnie do hr. Branickich. Zarząd gminny w tejże wsi, policyjny w Białejcerkwi. Kl. Przed. Ewimpol Ewimpol Ewina Ewingthal Ewinów Ewładowicze Ewłasze Ewnesta Ewopol Ewst Ewtuszkiewicze Ewulin Ewy Exau Exin Exnershain Exnershof Eydaten Eydtkuhnen Eygarren Eylau Eylenkathe Eymenischken Eyssehnen Eysseln Eysule Eyszyszki Eythienen Ezar Ezechielowo Ezel Ezierna