postanowieni dla obrony grantów, które w kłótni cum collateralibus zostają. Poddani płacą tu czynsz i pańszczyzny robią, na tydzień w zimie po dniu jednym, a latem po dwa dni, które to dni letniej pańszczyzny na reparacyą przez połowo są detrunkowane, i do intraty i kwarty nielikwidowane; płacą cii poddani podoroszczyznę, dają dai miodową, podług proporoyi mienia, i motki z dworskiego przędziwa, po jednemu na rok. Do stwa należy wieś Kotiużynka i słoboda, dana p. Zerebile od Potockiego generała art. , sty dymir. , w r. 1764 z wolnością na lat 10. Osiadłości jeszcze w tej słobodzie niema. Komisarz dymirski Ur. Wysocki, oświadczył, że stwo ponosi krzywdy od dóbr metropolii kijow. , od klucza przyborskiego Niemiryczów i od demidowskiego Steckioh. Lustracya zaś z 1789 r. powiada, że dochód stwa wynosił złp. 14, 715 gr. 15. W Dymirze domów ohrześciańskich 106, żydowskich 10; dwór zwany zamkiem nad rz. Pychawką, palisadą dębową opasany, cerkwie 2 unickie, karczma zajezdna, kramnic 5, bóżnioa, młyn i i d, Dziś wały napół roztrącone, lochy niegdyś służące na skład prochowy świadczą o dawniejszej tego miejsca obronie. Obecnie znajdują się tu dwie cerkwie św. Kosmy i Damiana i Mikołajewska. Obie były dawniej unickie. Wizyta z 1783 r. tak się wyraża o cerkwi św. Mikołaja ta, wystawiona a prima radioe, w którym roku, nikt nie pamięta. Szczególnie parochianie starzy mieszkańcy powiadają, iż była ta cerkiew, jak słyszeli od swoich przodków, w ruinie dawniejszej od nieprzyjaciół tatarów, przez ogień, którego nawet znaki były, do upadku przymuszona. Była i druga, w węgły robiona, ale i tej założenia nikt nie pamięta. Teraźniejsza restaurowana w 1770 r. d. 8 maja. Parafian w tymże 1783 r. liczono płci obojej 423; cerkiew zaś KosmoDemiańska posiadała ich 674. Przy cerkwi św. Mikołaja dekanalnej w pierwszych dziesiątkaoh przeszłego wieku rezydował dziekan Grzegorz Kisielowski, który brał udział w synodzie zamojskim, złożonym w r. 1720 za stadraniem Leona Kiszki metropolity, w celu urzązenia kościoła ruskiego ob Synodus prorino Euthenor. habitu in ciritate Zamościae eto. W 1796 r. D. był wyniesiony do rzędu miast powiatowych, ale niedługo powiat ten skasowano. W 1800 r. D. przeszedł na własnośó rządu. Do 1843 dobra te od rządu były puszczane w dzierżawę. D. zawiera mieszkańców obojej płci 1043, żydów 470. Jest tu szkółka parafialna. Cztery do roku odbywa się jarmarków. R. 1853 w okolicy D. założo no osadę roiniozą żydowską. Z uroczysk w o koło D. godne uwagi Kotowa mogiła, przy drodze idącej do Dymirskiej Rudni, porosła la sęm; Popowa Hadyczewka, z krynicą wybornej wody i Matwijewa Hadyczewka z rzędem sterczących mogiłek, na których wiekowe dęby rosną. Wszystko to nieme szczątki upłynionych czasów. Edw. Rulikowski DymirskaRudnia, wieśwpow. kijowskim, o 5 wiorst położona od Dymir u, nad rzeką Zdwiżem, w parafii dymirskiej, mieszk. 90, osad 16. Wioska otoczona lasami. Nazwę wzięła od wydobywanej tu rudy żelaznej, Fabryka żelaza. Dymirskie, błoto w pow. kijowskim, z uroczyskiem Kamionka, 5 w, di, 80 260 sąż, szer. Fund. Gub. kij. . Dymitr. .. , ob. pod Dem. ., , Dmi, Dmy. .. , Dymitraszkówka, mylnie Dymitraszówkaf wś nad rz. Kamionką, pow. othopolski, par. Miastkówka, własnośó k s. Piotra Trubeckiego, ma kaplicę katolicką i cerkiew ś. Mikołaja z 65 dzies. ziemi cerkiewnej. Do cerkwi tej należy 2282 parafian. R. 1868 miała D. 336 dm. Obecnie 765 dusz męz. , 1479 dzies. ziemi włość, a 2075 dzies. ziemi dworskiej. Dymitrów, wś, pow. turecki, gm. Wiohertów, par. Psary. Dymitrów, ob. Demitrów. Dymitrów most, wś w pow. połockim, z kaplicą katolicką parafii HorbaczewoObytoki na cmentarzu, Dymitrowice, ob. Dmitrowice. Dymitrowicze, wś z zarządem gminnym w południowowschodniej stronie pow. borysawskiego, przy granicy pow. ihumeńskiegb, przy drodze wiodącej z Bieławicz do Leskowicz, w pozycyi lesistej położona. Test tu cerkiew paraf. Gmina D. składa się z 78 małych wio sek po lasach rozrzuconych; ma mieszkańców 1369 dusz męz, ; leży w obrębie 1 okr polic, chołopienickiego, w 2 okr. sądowym borysowskim, w 2 okręgu wojskowym wielatyckim. D. ma ją szkołę wiejską. Al. Jel. Dymitrówka, 1. wś, pow. krzemieniecki, własnośó Edmunda Milewicza. 2. D. , ob. Dmitrówka. Dymitrowskie, starostwo niegrodowe w wojew. bełzkiem, pow. buski, składało się w 1770 r. ze wsi Dymitrowa z przyległościami. Trzymał je wówczas Sadowski Stanisław łowczy wolski i płacił kwarty 1699 zł. a hyberny 27 zł. Eząd austryaeki sprzedał la w 1818 r. przez licytacyą za 81000 zł reńskich Michałowi Grarapich. Por. Dmytrów. Dymitrowszczyzna, wś, pow. kalwaryjski, gm. Raudaź, par. Kalwarya. W 1827 r. liczono tu 5 dm. , 39 mk. ; obecnie 19 dm. , 90 mk. ; odl. od Kalwaryi 8 w. Dymitrowszczyzna, 1. fol w. prywatny nad jez. Zalesie, pow. dziśnieński, o 5 3 w. od m. pow. Dziany, 1 okr. adm. , 1 dm. , 39 mk. Ma kaplicę katol. parafii Głębokie. 2. D. , wś rządowa, pow. dziśnieński, o 56 w. od Dzisny, 1 okr, adm. , 16 dm. , 69 mk. 3. D. , ob. Dmitrowszczyzna. Dymka, ob. Trestina. Dymki, 1. Wieś kurpiowska, pow. kolneńaki gm. Czerwone. Włościanie posiadają 136 mor. gruntu, w tej liczbie 70 om. 2. D. , przysiołek dóbr czarnożylskich, pow. wieluński, gm. i par. Lututów; o 3 mile od Wielunia, o 4 w. od Lututowa, na pograniczu pow. sieradzkiego. Ma 12 dm. , 100 mk. , 3 m. gruntu włośc. Obszar dworski 53 włók w tern 20 wł. roli ornej, 6 wł. łąk, 25 wł lasu, gorzelnia czynna z aparatem dawnej konstrukcyi; wiatrak. R. 1827 było tu 13 domów, 105 mk. W. .. r. Dymki, niewielka wś w pow. borysowskim, naprzeciwko miasta Borysowa, z prawej stro ny rz. Berezyny. W 1812 roku ostatnich dni listopada miejsce to było świadkiem strasznych bitew w czasie rejterady francuzów. Było w perzynę obrócone. Al. Jel. Dymkowo, ob. Kiryłówka. Dymlin, ob. Dęblin, Dymówka lub Demówka, wś nad rz, Sawrańką i Brytawką, pow. olhopolski, gm. D. , par. Czeczelnik. ma zarząd gminny. Należał do Lipińskich, dziś spadkobierców Sobańskich. R. 1868 miała 372 dm. Obecnie 1047 dusz męz. , 2456 dzies. ziemi włośc, 2243 dzies. ziemi dworskiej. Jest tu cerkiew paraf. N. Panny dla 2615 parafian, do której należy 43 dzies. ziemi cerkiewnej. X. M. O. Dymówka, rz. dopływ. Rosi niemnowej. Dymowo 1. wś w pow. orszańskim, z kaplicą katolicką parafii starosielskiej. 2. D. , wś, pow. wieliski, należy do Orańskich, 2071 dz. ziemi. Dymrowa wólka, niem. Dimmernwolka, wś, pow. szczycieński, st. poczt. Rasząg. Dymry, niem. Dimmern, wś, pow. szczycieński, st. poczt. Rasząg. Dymsza, folw. i karczma, zwana inaczej Wygódką, nad rz. i jez, Dymszą, pow. wileński, 3 okr. adm. , mk. 38, dm. 2. Dymszczyzna, była majętność ziemska, w pow. wyłkowskim położona, dawniej jednak całość stanowiąca dzil rozdrobniona należy do kilku właścicieli pod innemi nazwami. Br. Ch. Dymsze, Dymszy, wś, pow. szawelski, gm. i par. grużdziewska, przy szosie z Gbrużdż do Meszkujó; 91 dusz rew. , 497 dzies. ziemi nadanej, J. Godl. Dymszewicze, okolica szlach. , pow. trocki, 3 okr. adm. , 58 w. od Trok, 8 dom. , 70 miesz. , z tego 1 prawosławny, 62 katol. , 7 mahomet. 1866. Dymszy, ob. Dymsze. Dymszyszki, folw. , pow. wiłkomierski, par. dziewłtowska, Pietraszewskiego Teodora własność, włók 3 rozl. Dymusy, folw; i os. , pow. ostrołęcki, gm. Nakły, par. Ostrołęka. Dymydcze, ob. Demicze. Dymytr. .. , por, Dymitr. . Dynaburg, Duenaburg, parafia ewang. w okręgu iłłukszciaóskim Kurlandyi, obejmuje ważniejsze dobra Kałkuny, Meddum, Steinensee, Swenten, Eauteusee, Schlossberg, Baltensee, Eubineu, Szussei, Weissensee, Bewern, Dweeten, Kaltenbrunn Gahrssen, Assern, Podunaj, Weessenii. oraz mka Iłłuksztę, AltSub bat i NeuSubbat. W parafii D. język ludowy litewski, po dworach wielu było Polaków. Co do samego miasta, mylnie zwanego Dynaburg, ob. Dyneburg. Dynak, wś, pow. przasnyski, gm. i par. Ba ranowo. W 1827 r. liczono tu 6 dm. , 31 mk. Inna miejscowość z nazwą Dynaki znajdowała się w 1827 r. koło Krzeszowa, w pow. biłgo rajskim. Br. Ch. Dynamind, ob. Bolderaa i Dyament. Dynarówka, .wś w pow. borysowskim, nad Plissą. Dynastrys, ob. Dniestr. Dyndy, ob. Garbuny. Dyndya, wś, pow. gostyński, gm. Skrzany, par. Sokołów. W 1827 r. liczono tu 11 dm. , 62 mk. Br. Ch. Dyneburg, błędnie Dynaburg, po łotewsku Dyneborgs, miasto powiatowe i twierdza gub. witebskiej, w jej części północnozachodniej, noszącej dotąd nazwę Inflant polskich, leży pod 55 53 szerokości i 44 13 długości geograficznej, na prawym brzegu Dźwiny, o 549 wiorst od Warszawy, o 497 od. Petersburga, o 368 od miasta portowego Łibawy, o 278 w. od Ejtkun, o 244 od Witebska, o 204 od Rygi, o 161 od Wilna. Jest to miasto wielkiej wagi pod względem strategicznym i handlowym, a i zarazem jedno ze starożytnych w kraju. Około roku 1277 mistrz prowincyonalny krzyżaków Ernest Rassburg, w niektórych kronikach także Ratzeburg zwany, zbudował tutaj silny zamek, z którego obecnie zaledwie ślady pozostały. Oddalony on był od dzisiejszej twierdzy około dwóch mil w górę Dźwiny, wznosił się na odosobnionej wazkiej górze, na prawym brzegu rzeki, między dwoma parowami, porosłemi krzakami, pomiędzy któremi sączyły się strumyki wpadające do dawnego Rubonu. Dziś gruzy tylko i rumowiska zalegają to miejsce, które nosi wszakże nazwę wacoka pile t, j. starszy zamek Manteuffel Inflanty Miejsce to, ze względu na ówczesny sposób prowadzenia wojny, szczęśliwie było wybrane; głębokie parowy okrążają znaczną wyniosłość; ta znowu, otoczona murami, łatwo odeprzeć mogła każdy gwałtowny napad nieprzyjaciela. Zamek tutaj wzniesiony panował z jednej stroI ny nad rzeką, z drugiej zaś nad obszerną oko Dymirska-Rudnia Dymirska Dymirskie Dymitr Dymitraszkówka Dymitrów Dymitrowice Dymitrowicze Dymitrówka Dymitrowskie Dymitrowszczyzna Dymka Dymki Dymkowo Dymlin Dymówka Dymowo Dymrowa Dymry Dymsza Dymszczyzna Dymsze Dymszewicze Dymszy Dymszyszki Dymusy Dymydcze Dymytr