szło około r. 1800 drogą sprzedaży do Rudnickich, a po nich r. 1835 do Jastrzębskich. Tej rodzinie zawdzięcza zamek ocalenie swoje, gdyż bez wspomnianej restauracyi, i dachu byłby się dotąd prawdopodobnie w gruzy rozsypał. Kościół par. katolicki erygowany r. 1404, pierwotnie drew. , później zmurowany; przedtem zastępowała go zamkowa kaplica. Przy kościele wznosi się okazały nagrobek z granitu Józefa Jastrzębskiego, sekretarza referenta rady stanu królestwa polskiego. Bo parafii należą oprócz D. wś WolaDębięń ska z Dwojanowem, Perła, Biadolmy, Jastef. i Sufczyn; razem wiernych 2750 i żydów 56. Szkoła lud. trzyklasowa; szpital jak wyżej; 2 kasy pożyczkowe gminne w D. i Wolidęb. Wieś D. ma ludności 305 męsk, , 344 żeńsk. ; dm. 112. Rozległości ma obszar dworski roli orn. 502 morg. , ogr. i łąk 45 m. , pastw. 34 m. , zarośli 3 m. ; włościanie mają roli orn. 622 m. , łąk 95 m. , pastw. 34 m. , lasu 43 m; gleba urodzajna glinka. Dobra D. składają się obecnie z następujących wsi i folw. Dębno glinka, WolaDębieńska z Dwojanowem glinka z piaskiem i trochę iłu, Jastef glinka, Perła piasek, Biadoliny szlacheckie piasek, Sterkowiec z Dziekanowem przeważnie piasek, w łącznej rozległości obszaru dworskiego roli orn. 1383 m. , ogrodów i łąk Ul m. , past. 87 m. , lasów 614 razem 2195 morg. austr. Urodzajność i rozmaitość gleby sprzyja produkcyi wszelkiego rodzaju roślin; jest tu stado koni krwi arabskoangielskiej; samych klaczy stadnych około 40. Ob. Zabytki dawnego budownictwa w krakowskiem, prof. Wład. Łuszczkiewicza. Historia Polonica i Liber benef. Długosza. Herby rycerstwa Polskiego Paprockiego Szematyzm duchowieństwa dyecezyi tarnowskiej na r. 1880. 2. D. , wieś na Podhalu nowotarskiem, pow. nowotarski, przy gościńcu z Nowegotargu do Czorsztyna; odległa od Nowegotargu 13 kil. , od Nowego Sącza 67 kil, , od Krościenka 18 i pół kil. Legła ona między Dunajcem a Białką, wpadającą tuż poniżej wsi do Dunajca. Graniczy od północy z Sztembarkiem Dunajcem, od wschodu z Maniowami również Dunajcem, od południa z Frydmanem, wsią na Spiżu leżącą, od której odgranicza ją Białka; od południowego wschodu z Nową Białą UjBela na Śpiżu; od wschodu z Harklowa. Wieś D. liczyła r. 1777 dm. 40, mk. 17; r. 1799 dm. 53, mk. 255; w r. 1824 dm. 56, mk. 291 i jedne rodzinę żydowską, składającą się 4 głów; w r. 1869 dm. 66, mk. 379, między nimi 175 męż. , 204 kobiet; według szematyzmu dyec. tarnowskiej z r. 1880 dusz rz. kat. 384. Posiada stary kościół modrzewiowy, należący do parafii maniowskiej. Według podania wystawili go rozbójnicy, skutkiem objawienia się im św. Michała na dębieKościół ten p. w. św. Michała posiada ołtarz szafiasty, przedstawiający N. P. Maryą, Chrystusa, św. Stanisława i św. Michała. Wieś ta powstała w pierwszej połowie wieku 14. Dyplom lokacyjny jest z 2 lut. 1335. Leszko czy Jeszko Leszicki Piotr Marcin i Jerzy bracia, synowie Zbigniewa z Szczyrzyc, nadają Urbanowi z Grywałdu dziedziczną posiadłość swoją Dambnam Dębno z przyległym lasem do wykarczowana i do osadzenia na prawie nienieckiem. Pr. Piekosiński. Kod. dyplom małopolski I, 234. W wieku 13 pola i łąki tu będące zwały się Dambno, jak to stwierdza przywilej z 10 maja 1254, którym Klemens i Marek, bracia rodzeni, synowie niegdyś Marka, wojewody krakowskiego, w obecności Bolesława Wstydliwego zatwierdzają wszelkie nadania przez ich stryja Teodora Cedrona uczynione dla klasztoru szczyrzyckiego; czytamy bowiem addentes et campos et prata sic nominatos Długopole, Ludzimierz, Dambno. ,. Tamże 45. Dyplom lokacyjny, ponieważ był bardzo zniszczony, odnowił Mikołaj Bełzowski, dziedzic Dębna, w Krakowie 12 maja 1457; następnie zatwierdził go król Zygmunt I w Krakowie 4 maja 1518 a na rzecz Wojciecha, dziedzicznego sołtysa wsi Dębno, król Zygmunt August 8 stycznia 1551 r. Z powyższego zatwierdzenia Zygmunta króla 1518 obiatę w grodzie sądeckim uczynił 1614 roku Maciej Ochotnicki, sołtys ochotnicki i dębieński. Tenże Maciej Ochotnicki wraz z żoną Jadwigą za zezwoleniem króla Zygmunta III z 25 kwietnia 1617 prawo swoje do sołtystwa w Dębnie przenieśli na syna swego Jana Ochotnickiego, zapewniając mu prawo dożywocia na temto sołtystwie. Sołtystwo to objął on 26 czerwca 1618 r. Według lustracyi z r. 1765 Dębno liczyło roli 11, zagród 3, młyn 1. Prócz robocizny dochód roczny z czynszu ziemnego, za len, gęsi. kury, oprawę, owies ospowy czynił złp. 1264 gr. 20 Akta grodzkie sądeckie t. 113, str 362, 1785; t. 114, str. 1574. Przestrzeń większej posiadłości zawiera roli 1, łąk i ogrodów 1; mniejszej zaś posiadłości roli 481, łąk i ogrodów 38, pastwisk 279 morg. Poczta Czorsztyn. Własność Ludwika Eichborna. Wzniesienie wsi 534 m. pomiar wojskowy. Czyt, Bronisław Gustawicz, Wycieczka w Czorsztyńskie. Dr. E. Janota, Przewodnik na Babią Górę, do Tatr i Pienin, Kraków 1860. W. Eljasz, Illustr. Przewodnik do Tatr, Pienin i Szczawnic, Poznań 1870. 3. D. z Majdanem, wś, pow. łańcucki, o 25 kil na płn. w. od Łańcuta, przy ujściu Wisłoka do Sanu, o 10 kil. na płd. w. od st. p. i par. rzym. kat. w Leżajsku. Par. gr, kat. w miejscu. Dm. 334, mk. 1712, Obszar dworski ma gr. orn. 568, łąk i ogr. 49, pastw. 7 m, ; włościanie gr. orn. 573, łąk i ogr. 76, pastw. 19 m. Położenie płaskie, gleba żytnia. Własność Alf. hr. Potockiego. 4. D. ob. Dębna. M. Ż. S, Br. G. Dębno, domin. , pow. pleszewski, nad Wartą, 4912 morg. rozl. ; 5 miejsc 1 D. , 2 folw. Góry, 3 Lutynia, 4 Franciszków, 5 Wygo da; 26dm. , 474 mk. , 82 ew. , 389 kat. , 207 analf. Kościół paraf. należy do dekanatu nowomiejskiego. Stac. poczt. Nowe Miasto Neustadt an der Warthe o 5 kil. ; stac. kol. żel. Żerków o 4 kil. D. należało w wieku XV i XVI do rodziny Kotów, herbu Doliwa, Pampowskich i Roszkowskich; w wieku XVII do Radomickich, a następnie do hr. Mycielskich. Przez lat kilkanaście istniał tam staraniem hr. Stanisława Mycielskiego w wieku b. , zakład hydropatyczny. Z pomników w kościele prze chowanych znajdują się się dwa kielichy, jeden z herbem Doliwa, Kotów, drugi z herbem Go zdawa, Pampowskich, z XV i XVI wieku. Ztąd pochodził Wincenty Kot, uczony teolog z wieku XV, nauczyciel synów Władysława Jagiełły, Władysława i Kazimierza. 2. D. , wieś, pow. poznański, 15 dm. , 173 mk. , 12 ew. , 161 kat. , 63 analf. Stac. poczt. Stęszewo o 3 kil. , st. kol. żel. Mosina o 18 kil. 3. D. , kolonia, pow. poznański, 11 dm. , 125 mk. , 26 ew. , 99 kat. , 45 analf. Stac. poczt. Stęszewo o 2 kil, st. kol. Mosina o 15 kil 4 D. , folw. , pow. poznański, ob. Chmielnik, 5. D. , domin, i wieś, pow. wyrzyski, 4684 morg. rozl. , 2 miejsc 1 D. , 2 folw. Zdroje; 17 dm. , 344 mk. , 12 ew. , 332 kat. , 134 analf. Stac. poczt. w Łobżenicy Lobsenz o 9 kil. , st. dr. żel. Nakło Nakel o 20 kil. Własność Adolfa Koczonowskiego. 6 D. , wieś, pow. mogilnicki, 19 dm. , 150 mk. , 70 ew. , 80 kat. , 27 analf. Stac. poczt. i kol. żel. Mogilno o 12 kil. M. St. Dębno, os. należąca do Skarlina, pow. lubawski, par. i szkoła Skarlin, poczta Biskupiec. Budyn. 5, domy mieszk, 2, katol. 13. Kś. F. Dąbno Niemieckie, niem. DeutschDamno, wś i folw. , pow. mielicki, na samej granicy w. ks. p. , st. p. Rawicz, par. Korzeń, ma wiel ką cegielnię. F. S. Dębnowola, 1. wś, pow. grójecki, gm. Konary, par. Ostrołęka. 2. D. , wś, pow. grójecki, gm. Borowe, par. Przybyszew, R. 1827 było tu 34 dm. i 259 mk. Br. Ch. Dąbocha, os. , pow. koniński, gm. Władysławów, par. Russocice. Dębogóra, 1. wś, pow. poznański, 14 dm. , 159 mk. , 29 ew. , 130 kat. , 73 analf. Poczta i st. kolei żel. w Kobylnicy Kobelnitz o 6 kil. 2. D. , domin, i wś, pow. szubiński; 4284 mor. roz. , 10 dm. ; 145 mk. , 32 ew. , 113 kat; 63 analf. Stac. poczt. Chcynia Exin o 5 kil. , st. kol. żel. Nakło o 18 kil. 3. D. niem. Eichberg, leśnictwo i karczma, pow. szamotul ski, ob. Ćmachowo. M. St. Dąbogóry, Dębogóra, niem. Eiehenberg, szlach. wś włośc. , pow. kościerski. Obejmuje ornej ziemi 967 m. ; kat. 48, ewang. 115, domów mieszk. 16. Parafia i szkoła w Niedamowic. Odległość od Kościerzyny 1 1 2 mili. Poczta w Kościerzynie. Kś. F. Dębogórze, wś obszerna, śród żyznej oksyw skiej kępy, pow. wejherowski. Istnieje od najdawniejszych czasów. R. 1210 księżniczka Świnisława, żona Mestwina I, podarowała ją wraz z całą kępą na fundacyą klasztoru pp. norbertanek w Żukowie. Roku 1224 syn jej Świętopełk II, odmieniając wolę matki, zapisał tę wieś ulubionym oo. cystersom w Oliwie. Ztąd powstał długi spór między obu klasztora mi o tę wieś, jako i o całą kępę. Dopiero w r. 1316 przyszła do skutku ostateczna ugoda, podług której D. zatrzymali cystersi. Ojcowie jednę część wioski obrócili na folwark, drugą wydali na czynsz osadnikom. Także i teraz po sekularyzacyi rozróżniamy podwójną wios kę. 1 folwark, wydany przywilejem z d. 28 maja 1789, obejmuje jedne pańską posiadłość, 2 ogrodników, ornej roli 41 włók, kai 122, ewang. 32, domów mieszk. 8. 2 wś włośc. , zwana teraz po niem. Eichenberg, zajmuje 18 po siadłości gburskich, 21 ogrodników, 92 włók, katol. 428, ewang. 40, domów mieszk. 37. Dla obudwu jest par. Oksywie, szkoła w miejscu, poczta Zagórz. Odległość od Wejherowa 2 1 2 mili. Kś. F. Dębołęka, 1. wś i folw, nad strugą Żeglinną, obok szosy sieradzkozłoczewskiej, pow. sieradzki, gm. Barczew, . par. Brzeźno, odległe od Sieradza wiorst 7; przestrzeni morg 976, z tego w posiadaniu dworu morg 900, t. j. 326 m. roli ornej, 50 m. łąk, 600 m. lasu, własność Białockich. Włościanie, osad 28, mają gruntu 64 m. Do folw. D. należy karczma Tumidaj, 25 mk. , 12 m. gruntu, o 11 w. od Sieradza. W samej D. jest 203 mk. 2. D. , wś i folw. , pow. nieszawski, gm, i par. Piotrkowo. Roku 1827 liczyły 10 dm. i 68 mk. Folw. D. z wsią t. n. , od Warszawy w. 210, od Nieszawy w. 31, od Brześcia kujawskiego w. 28, od Radziejowa w. 11, od Sompolna w. 10, od Włocławka w. 48, od rz. Warty w. 21. Nabyte w r. 1873 za rs. 27, 458. Rozl. wynosi morg 753, a mianowicie grunta orne i ogrody m. 468, łąk m. 154, pastwisk m. 46, lasu m. 41, nieużytki i place m. 28. Płodozmian zaprowadzony 7 i 9polowy. Budowli drew. 6; pokłady marglu i torfu, które eksploatuje się, i cegielnia. Wś D. osad 13, gruntu m. 12. A. Pal. i J. . K. Dęboróg, folw. , pow. wągrowiecki, ob. Tunowo. Dąborzeczka, wś, pow. opoczyński, gm. Studzianna, par. Kraśnica. R. 1827 było tu Dębno Dębno Dębnowola Dębogóra Dębogórze Dębołęka Dęboróg