ryą kopalni torfowych w tym kraju GL Man teuffel Inflanty str. 33 36. Lud tu prze ważnie łotewski rzym. katol. wyznania. Baksztygał czarny stanowi dotąd osobną parafią rzym. katol, należącą do dekanatu rzeżyckorażnieńskiego. Kościół tutejszy paraf, wznie siony pod wezwaniem Świętej Trójcy nad jeziorem Raźno, na wyniosłości Czarną przez lud okoliczny zwanejt zawiera cudowny obraz Matki Boskiej, w wielkiej czci u miejscowej ludności będący. W roku 1827 odbudowano tu nanowo kościołek drewniany. Czasu pier wotnej erekcyi dojść nie można. Parafia Buksztygału czarnego nieliczna, gdyż włościanie żogoccy i zosnieńscy po większej części clo pa rafii rezenmujskiej, a kornelińsoy i rosiccy do parafii kownackiej już w wieku przeszłym zaliczeni zostali. To też parafia Bukszt. czar nego w r. 1880 liczyła wiernych tylko 12381 płci obojga. Rewizye inflanckie z lat 1583 1599 w języku łacińskim pisywane, Buksztygał czarny nazywają stale Bnxtigal, a sąsiedni obecnie zwany Buksztygał Szadurskioh nosi w nich miano Bustechal. Zarząd gminny Duksztygału czarnego w Rezenmujży, zarząd policyjny w Rzeżycy. G. M. Duksztygał Szadurskich, wieś i majętność w Inflantach polskich, nad północnozachodnim brzegiem jeziora Raźna, w powiecie rzeżyckim, o 2 i pół mili od m. Rzeżycy oddalona, stano wi obecnie własność dziedziczną Maryi z Szadurskich Pruszyńskiej. W r. 1880 liczono tn ziemi dworskiej 1796 dzies. , w tej liczbie 688 dzies. lasu, tudzież ziemi włościańskiej 1300 dzies. Majętność ta, zwana niegdyś Dustechal, w latach 1598 1602 stanowiła dziedziczną posiadłość rycerskiego rodu de Tursom, a przed rokiem 1582 należała do Magdaleny de Valkershann czytaj Falkierzan dziedziczki zam ku Wolkimborg i dóbr Siebendorf w grani cach dzisiejszego Zielonpola w tymże powiecie rzeźyckim położonych. W r. 1603 król Zy gmunt III nadaje pułkownikowi Mikołajowi Szadurskieinu, dzielnie przeciw Szwedom załogą zamku rzeżyckiego dowodzącemu, za zasią gi wojenne majętność Bustechal, zwaną odtąd Buksztygałem Szadurskioh. Od końca zeszłe go stulecia istnieje tu parafialny kościołek, wzniesiony pod wezwaniem Narodzenia N. P. Maryi, obecnie w smutnym stanie będący. Wchodzi on w skład dekanatu rzeźyckora źnieńskiego. Parafia Bnksztygału Szadurskioh, niemal z, samych Łotyszów złożona, w roku j 1880 liczyła wiernych 1169 płci obojga. Za rząd gminny w Kownacie, zarząd policyjny w Rozentowie. G. M. Duksztynie, mała osada i karczma na trakcie pod Wiłkoraierzem, należy do Kontowta. Dukszyszki, ob. Daukuyuhl Dukt, wś włośc, pow, ciechanowski, gm. lej od 1775 do 1788 pod dożywocie żony Mikołaja Rozalii z Platerów, która gdy w ro ku 1789 życie zakończyła, przeszło we wła danie syna jej Józefa chorążego brasł. Gdy ostatni potomek tej linii Radominów Tadeusz syn Józefa, dzieląc losy cesarza Napoleona I, w roku 1813 swój żywot chlubnie zakończył pod Lipskiem, Bukszty przeszły na 7 sióstr je go, lecz w skutek działu zostały własnością najmłodszych dwóch sióstr Jystyny Biegań skiej, podkomorzyny brasławskiej, oraz Elżbie ty Pakoszowej, chorążynej lepel. ; lecz Justyna Biegańska, spłaciwszy swą siostrę, została je dna przy Buksztach i przekazała je swemu sy nowi Wincentemu Biegańskiemu, marszałkowi szlachty pow. noweakksandrowskiego i kamerjunkrowi JOM. W Duksztach są groby jak Rudominew tak i Biegańskich, oraz mala rza Rustema. Bukszty pamiętne są że w nich przebywał jakiś czas ks. Baka Soc. Jesu. Bukszty od roku 1573 do 1813 to jest przez lat 240 było nieprzerwanie we władaniu Rudominów. Jest tu zarząd gminy liczącej dusz 1198, nad jeziorem Pereświt mający położenie. Druga część Bukszt, dawniej zwana Pereświt, była dziedzictwem domu Steckie więzów, z któ rych Stanisław i Maryanna z Kopciów Steckiewiczowie dają prawo zastawne na Bukszty czyli Pereświt Janowi Maciejowiczowi Rudominie. Roku 1592 wydają ciż Steckiewiczowie prawo przedażne Tomaszowi Eudominie star. daugieliskiemu za 1000 kop gr. lit. 11. 1592. Anna i Katarz. Steckiewiczówny sprzedają swe części bratu swemu Stanisławowi Steckie wieżo wi. Później B. przechodzą do Ciołków Komorow skich, z których Andrzej roku 1625 prawem darowizny ustępuje synowi swemu Stanisła wowi pisarzowi lit. połowę majętności pereświckiej. Roku 1678 następuje dział między Samueleni, Aleksandrem i Gabryelem Komorowskiemi. Roku 1681 Gabryel Komorowski sprzedaje swą część braciom swoim Samuelowi i Aleksandrowi. Roku 1686 Aleksander Ko morowski swoją połowę majętności PereświatyBukszty ustępuje synowcowi swojemu Janowi Samuelowiczowi Komorowskiemu. IŁ. 1689 Jan Komorowski czyni intromissyą do połowy majętności po zeszłym stryju swoim Aleksan drze Komorowskim. 11, 1686 Samuel i żona jego z Chmielnickich sprzedają drugą połowę Janowi synowi swemu. Roku 1696 Jan Ko morowski i Helena z Benisławskich sprzedają całą majętność Pereświaty Tomaszowi Rudominie stolnikowi i sędziemu brasław. Stacya B. dr. żel. petersb. warez. leży między Tgnalinem a Uowoaleksandrowskiem, o 117 w. od Wilna. J. W. , A. K. Ł. Dukszty albo Pereświt, Pereświaty, jezioro i w pow. nowoaleksandrowskiin, gub. kow. , na północ od mkat, nt, na wschód od jez. Łodzie, dług. 3 i pół, szer. 2 i pół w. , przyjmuje z półn. zach. Zegarynkę a na płdwsch. łączy się z jeż. Berżony i Ślepem. Duksztygał stary czyli czarny, po łotewska Małnajs Duksztugołs, wieś i dobra niegdyś rozległe W Inflantach polskich, nad obszernem jeziorem Raźno, mającem dwie mile długości i mile szerokości, w powiecie rzeżyckim, o 2 mile od m. Rzeżycy położone, od czasów krzyżackich aż do końca panowania króla polskiego Augusta II wchodziły w skład dziedzicznych posiadłości polskoinflanckiej gałęzi Manteufilów, której w r. 1546 przez mistrza krzyżackiego Hazenkampa na prawie lennowieczy stein nadane zostały. W r. 1561 król Zygmunt August utwierdza je jako dziedziczne w domu Jana Manteuffla. W r. 1729 Anna Gertruda Manteufflówna wnosi je wraz z równie obszerną Rezenmujżą w dom Wereszczyńskich W skład klucza duksztygalskiego, zajmującego niegdyś 8650 dzies. obszaru, wchodziły 1 Buksztygał czarny, obecnie własność mieszczanina Rybakowa, od Czechowicza w r. 1865 nabyta, liczy zaledwie 583 dzies. , z których 192 zajmuje obszar leśny; 2 Czarne, niegdyś folwark Buksztygalski, własność dzieclziczna Byszewskiej po Czechowiczach; 3 Żogoty, o wiorst 16 od Rzeżycy oddalone, obecnie własność admirała Samuela Mofeta, w r. 1864 od Józefa Wereszczyuskiego nabyta i 1837 dzies. licząca, z których 813 do włośc, należy. Majętność ta ma 467 dzies. lasu, stanowi osobną gromadę Zogooką, należącą do gminy Rezenmujskiej; 4 Zosna, o wiorst 18 od Rzeżycy oddalona, obecnie własność mieszczanina Orłowa, od Czechowiczów w r. 1864 nabyta, w skład gminy Ilozentowskiej wchodząca, liczy ziemi dworskiej 1914 dziesięcin a włościańskiej 1592; 5 Kornelin, o wiorst 24 od Rzeżycy oddalony, obecnie własność mieszczanina Kontowa, w r. 1865 również od Czechowicza nabyta; liczy ziemi dworskiej 393 dzies. , z tego lasu 152 dz. , i wchodzi w skład gminy kownackiej; nakoniec 6 Rosica, o 3 i pół mil od Rzeżycy oddalona, obecnie własność mieszczanina Chlebnikowa, w r. 1866 od sukcesorów Józefa Wyżyckiego nabyta; liczy 1720 dz. ziemi dworskiej, 600 dz. ziemi włościańskiej i ma obszar leśny wynoszący 1034 dzies. ; należy do gminy kownackiej. Nie można ominąć wzmianki, że były właściciel liosicy ś. p. Józef GeraldWyżycki w r. 1845 wydał cenne dzieło pod tytułem Zielnik ekonomicznotechniczny i t. d. w którem florę Inflant polskich wyczerpująco opisał. Tenże badacz miejscowej przyrody, mąż czynny, mający niezaprzeczone zasługi w ulepszeniu gospodarstwa swojej okolicy, już w 1843 ogłosił interesującą i należycie opracowaną rozprawę o torfie, w której nawet skreśla histoMłock, par. Glinojeck, 262 morg. obszaru, 63 ink. , 10 budynków mieszkalnych, 8 w. od zał rządu gminy. Dulabnia, rz. niewielka, bagnista, bierze początek w północ, stronie pow. bobrujskiego, w okol. Ożowa, płynie w kierunku od półno cy na połud. i poniżej wsi t. n. , przebiegłszy około trzech mil, wpada do rz. Nesety z pra wej strony. Al. Jel. Dulanek, ob. Dolanek. Dulbie, wś, pow. szawelski, gm. krupieweka. Uwłaszczono tu 13 osób na 217 dzies. gruntu. J. Godl. Dulcza, 1. mała wś, pow. mielecki, o 18 kil. na płd. zach. od Mielca, o 7 kil. na płn. zach. od st. poczt, i par. rzym, kat. w Radomyślu. Dm. 205, mk. 1106. Własność większa obejmuje roli ornej 416, łąk i ogro dów 52, pastw. 26, lasu 994 mor. ; własn. mn. roli orn. 1563, łąk i ogr. 162, past. 327, lasu 50 mr. We wsi szkoła etat. jednoklas. i ce gielnia pospolita. Właściciel większej po siadłości hr. Bobrowski. 2. D. wielka z Wolą dulecką, wś, pow. pilzeński, o 25 kii. na płn. od Pilzna, o 4, 5 kil. od st. poczt, w Radomyślu. Par. rzym. kat. w Zdziarzeu. Bm. 286, mk. 1523. Własn. więk. ma roli orn. 474, łąk i ogr. 119, pastw. 64, lasu 1356 mr. Własn. mniej, roli orn. 1768, łąk i ogr. 281, pastw. 126, lasu 8 mr. We wsi szkoła etat. jednokl. Właściciele większej posiadłości lir. Raczyńscy z Bębicy. Lu. Dz. Dulczówka, wś, pow. pilzeński, o 1 kil. i na płd. zach. od st. poczt, i parafii rzym. kat. w Pilznie. Bm. 179, mk. 1073. Własność większa obejmuje roli ornej 335, łąk i ogrodów 15, pastwisk 39, lasu 17 mor. ; własność mn. roli ornej 1034, łąk i ogrodów 66, pastwisk 116, lasu 68 mor. Właściciel większej posia dłości Jan Kochanowski. Lu. Dz. Duleba al. Duleby, wś, pow. ihumeński, 3 I zarząd policyjny, położona śród głębokich lasów, 53 44 szerok. północ, i 46 56 dług. , nad rz. Olsą, domów ma 27, należała przed reformą do dóbr berezyńskich. Wieś ta sięga najodleglejszej starożytności; mieszkańcy najprawdopodobniej są potomkami starożytnego narodu Bulebów. Według legendy, którą starzy wieśniacy tej wsi opowiadają przodkowie ich w dawnych czasach żyli spokojnie śród swych odwiecznych lasów, nie wiedząc co się dzieje po za obrębem ich posiadłości. Pewnego dnia rozeszły się wieści o jakimś obcym narodzie, który miał się zbliżać do nich z zamiarem zaborczym. Popłoch powstał niemały, gdy pewnego poranku ujrzano na drodze tor wozu o czterech kołach, nieznany jeszcze naówczas. Po niejakim czasie nad rz. Bulębą spotkało się dwóch królów i przyszło do walki, w której jeden z nich był ścięty przez przeciwnika, a Dukszty Duksztygał Duksztynie Dukszyszki Dukt Dukszty Dulabnia Dulanek Dulbie Dulcza Dulczówka Duleba