208 Dud. posiada ziemi majątk 514 dz. , z której do 1601 dz. odeszło ziemi wykupowej; II część należy do fam. Chalińskich, posiada ziemi majątk 245 dz. , z której do 60 dz. odeszło ziemi wykupowej. Zarząd gm. w Chodorowie, policyjny w Rzyszczowie. Dudczańska, st. p. , gub. i pow. chersoński. Duden niem. , ob. Dudy. Duderhof, gub. petersburska, st. dr. żelaznej bałtyckiej. Duderlag, ob. Doderlang, Dudylany. Dudery, wś, pow. szawelśki, gm. skiemska, par. bejsagolska, dusz rew. 70, nadanej zie mi 200 dzies. J. Godl. Dudka, wś, pow. garwoliński, gm. Górzno, par. Garwolin; 8 dm. , 90 mk. i 132 morg. obszaru. Dudka, ob. Leweniszki. Dudki 1. wieś, pow. częstochowski, gm. i par. Rędziny. 2. B. , kolonia, pow. kutnow ski, par. Kutno, dm. 6, mk. 48, gruntu żytniego m. 45. 3. D. , wieś i folw. , pow. garwo liński, gm. Trojanów, par. Korytnica, dm. 26, mk. 196, ziemi 781 m. Położenie płaskie, zie mia pszenna. Gospodarstwo płodozmienne sta rannie prowadzone. Folwark należy do ma jątku Trojanowa i jest własnością sukcesorów Alfonsa Ordęgi. Śród pola znajduje się 80 morgów starego dębowego lasu, ogrodzonego ostrokołem; w tym zwierzyńcu hodowane są jelenie, daniele i sarny. T. Ł. Dudki, 1. wieś i folw. w południowej stronie pow. mińskiego, przy drodze wiodącej z Kojdanowa do Iwieńca, w gm. starzyńskoiwienieckiej, w 2 okr. polic, rakowskim, w 4 okręgu sądowym zasławskim, w 4 okr. wojskowym rakowskim; folwark jest własnością Brzozowskich, należy do dominium Kul zwanego ob. i wraz z niem ma obszaru 5835 m. ; gleba dosyć urodzajna. 2. D. , mała osada w połud. stronie pow. mińskiego, przy gr. pow. oszmiańskiego, w okolicach Trylis i Tulanki ob. , w 3 okr. polic, kojdanowskim. 3. D. , wieś, pow. oszmiański, 4 okr. adm. , 119 w. od Oszmiany, 8 dm. , 112 mk. katól. 1866. Dudki, ob. Ekateryndar, Dudki 1. niem. Dutken, wieś, pow. łecki, st. p. Borzymy. 2. B. , niem. Dudtken, wieś, pow. olecki, st. p. Gąski. 3. B. , niem. Duttken lub Marlinowen, wś, pow. gołdapski, st. p. Dubeninki. Dudławki, wieś, pow. rossieński, parafia Erźwiłek. Dudły, kol. , pow. łęczycki, gm. Tkaczew, par. Leźnica mała. Dudowe, osada pojedyńcza we wsi Kochcice, pow. lubliniecki. Dudowizna, wś włość, pow. ostrowski, gm. i par. Poręba, 190 m. rozl, w tern 115 m. roli ornej. Diii. Dudtken niem. , ob. Dudki Dududki, Dudutki, ob. Dudzicze. Dudy 1. Nadrzeczne, wś, powiat kolneński, gm. Czerwone, par. Kolno, na lewym brzegu rz. Pisny, w odległości 11 wiorst od Kolna, 39 od Łomży. Budy przed uwłaszczeniem, wchodziły w skład ekonomii Mały Płock, D. leżą w najbardziej zaludnionej części puszczy nowogródzkiej; łączą się prawie z Waszkami i Oberubinami; po drugiej stronie rzeki leżą Popiołki, Podgórne i Podlas. W 1820 r. znajdowało się 6 włók 28 morg. miary magdeburskiej; koni 13, wołów 16, krów 11, świń 6 sztuk. Czynszowników było 9, chałupników 3; ogółem posiadały Budy wtedy 60 głów złożonych wyłącznie z rodzin noszących nazwisko Buda. Obecnie liczą ogółem 170 morg. 93 ornej. 2. D. Puszczańskie, wieś kurpiowska, gm. Łyse, pow. kolneński, niedaleko rz. Skwy, przy lasach obrębu leśnego Zalas. W 1820 r. znajdowało się 14 włók 8 morg. miary magdeb. ; koni 48, wołów 41, krów 53, jałowizny 26, świń 23, owiec 3 sztuki. Czynszowników było 18, chałupników 13 i karczmarz, razem 212 głów. Obecnie 1004 morgów gruntu, w tej liczbie 349 ornego; pod osadą leśną, należącą do leśnictwa nowogródzkiego, znajduje się oprócz tego 24 morgi. 3. D. , wś, zamieszczona w liczbie kurpiowskich u Pola, pow. ostrowski, gm. Poręba. Włościanie posiadają 135 morg. , w tej liczbie 80 morg. ornej ziemi. Obręb leśny Budy zawiera 1896 morg. sosnowego boru. Dudy, 1. mko, pow. oszmiański, gm. Łogumowicze, w 3 okr. polic, o 7 w. na półn. wsch. od Iwja, o 8 od Mikołajewa, o 103 w. od Wilna, o 64 w. od Oszmiany, nad Niemnem i Dudzianką, posiada 210 mk. Kośc. kat. drewniany Narodz. N. M. P. , fundowany w 1772 r. przez obyw. Zienko yicza, fil. parafii Iwje; pa rafia liczy 2784 wiernych. Niegrodowe starostwo dudzkie wojew. wileńskiego w pow. oszmiańskim, składało się z dóbr Budy z przyległościami. Od r. 1766 posiadał je Zienkowicz, opłacał z niego kwarty, złp. 1434 gr. 20. R. 1712 miało 137 dymów hybernowych. R. 1866 mko miało 12 dm. , 68 mk. kat. , 12 izr. Bziś mko i dobra należą po części do skarbu, po części do p. Weroniki KorwinMilewskiej. 2. D. , wieś włośc, pow. oszmiański, 4 okr. adm. , o 36 w. od Oszmiany, 5 dom. , 46 mk. , z tego 21 prawosł. , 25 katol. 1866. 3. D. al. Zadeksznie, folw. dwor. nad rzecz. Jodupis, pow. święciański, 2 okr. adm. , mk. 20, dm. 2. 1866. Były B. własnością RadziminskichFrąckiewiczów, potem Koziełłów; od 1779 BusiackichRudominów, od 1836 RadeckichMikuliczów. Mają 1600 dz. rozl. Obok dworu I ołtarz pogański wizerunek w Albumie ST. OrDiid. dy. 4, D. , folwnad rz t. n. , pow. święciański, 2 okr, adm. , mk. 16, doinów 2 1866. Dudy, 1 niem. Duden, dwie wsie, pow. pilkaleński, jedna w obrębie st. poczt. Pilkalnie, druga zaś pod st. p. Szylenie. 2. D. , niem. KadszenDuden, wś, pow. ragniecki. st. p. Sayle. Dudycze, ob. Dudzicze. Dudylany, niem. Doderlagen wś włość, pow. wałecki, par. Sypniewo Zipnow, poczta Czachryny; w miejscu szkoła i młyn. Obszaru ziemi 9614 mórg, budynków 108, domów raieszk. 34; katol. 50, ewang. 241; jak uczy wi zyta Braneckiego z r. 1641 istniał tu kości łek drewniany o jednym ołtarzu z obrazem św. Weroniki. Kś F. Dudyń, wś, pow. brodzki, nad Ikwą, o 8 kil. na wsch. od st. poczt, w Podkamieniu. Parana gr. kat. w Popowcach. Dm. 29, mk. 213. We wsi kasa pożyczkowa gminna z ka pitałem 217 zł. O bacz Popowce. Lu. Dz. Dudyńce, wś, pow. sanocki, o 13, 2 kil. na płd. zach. od sk poczt, w Sanoku. Parafia rzym. kat. w miejscu, gr. kat. w Pielni. Dm. 61, mk. 373. Własność większa obejmuje roli ornej 64, łąk i ogrodów 16, pastwisk 35, lasu 73 mr. ; własność mniej, roli orn. 411, łąk i ogr. 43, pastw. 87 mr. We wsi szkoła jednoklasowa niezorganizowana. Kościół parafialny W. Stych niegdyś był w Pobiednie; o fundacyi jego nic nie wiadomo; jednakże akta już o nim w r. 1529 wspominają; prawdopodobnie był w ręku dysydentów. W D. była niegdyś kaplica, którą w XVI w. dysydenci zniszczyli i uposażenie jej zabrali, lecz 1677 r. Tomasz i Wojciech Leszczyńscy, właściciele wsi Andruszkowice i Dodyńce, z gruzów podnieśli ją i uposażyli. Jan Krzysztof ze Słupowa Szembek bp. przemyski między latami 1721 i 1723 na kościół parafialny ją przekształcił. Kościół drewniany, wystawiony 1675, konsekrowany 1755. Bo parafii należy wsi 4 Budyńce, Markowce z Podgajem, Pisarowce, Pobiedno. Razem w paraf, katol. 1196, żyd. 28. Kościół stary zwalony; nowy murowany buduje się. Nabożeństwo odbywa się w tymczasowej kaplicy. Dudzicze, 1. ross, Dudicze, małe miasteczko, wieś i dobra w powiecie ihumeńskim, w 3 okręgu sądowym, w 3 wojskowym szackim, w 1 okr. policyjnym uździeńskim, w gminie dudzickiej, w parafii katolickiej annopolskiej, nad rzeką Ptyczą, o wiorst 42 od Mińska, o 56 od Ihumenia, o 12 wiorst od libawo romeńskiej dr. żel. st. Rudzieńsk odległe. Starożytną tę osadę P. , jak słusznie sądzą Arcybyszew i Kirkor, sąto starodawne Dududki, wspominane przez kronikarzy; historyczny Wszesław z Budutek odznaczył się w krwawej rozprawie 1067 r. nad Niemihą pod Mińskiem i jest opisany w krwawej epopei o Igorze, widzimy w wieku XVI w reku możnej rodziny Odach owakich, zaś w 1621 r. Rafał Odachowski odprzedał Dudzicze Januszowi Bychowcowi i małżonce jego Annie z kniaziów Korskich. Pod koniec XVII w. Dudzicze zastawą trzymali ŻarankowieHorbowacy, her. Rorzak, a w 1748 zostały ostatecznie nabyte przez Aleksandrę Zarankównę, córkę Kazimierza Zaranka, podczaszego powiatu wołkowyskiego. Bogata podczaszanka słynęła z rozsądku, urody, gospodarności i zacności, więc dobijano się o rękę dziedziczki znacznych dóbr. Jakoż w 1767 roku poślubił ją znany ze spartańskich obyczajów Józef Prozor, kasztelan kowieński, późniejszy wojewoda witebski. Prozor, choć sam magnackiej fortuny pan, lubił jednak Dudzicze i tu dworno często mieszkał Por. Ghojniki W roku 1769 Prozor zbudował tu w prześlicznem położeniu nad wodą, śród parku, obszerny pałac z drzewa. Pamiątka ta w swej starożytnej barwie do dziś dnia zachowuje się w całości. W roku 1780 Prozor wojewoda, spełniając testamentową wolę swej żony, wzniósł, też z drzewa, świątynię unickiego obrządku, na miejscu starodawnego kościołka fundacyi Zaranków; przy świątyni jednocześnie założoną została szkółka 2klas. dla ludu, co wszystko fundator funduszami opatrzył. Miejsce to oddawna słynęło łaskami w obrazie N. Panny i jest o nim wzmianka w starych kantyczkach, wyrażona pieśnią religijnego poety. W roku 1766 za staraniem jeszcze podczaszanki Zarankówny król Stanisław August wydał przywilej na targi w Dudziczach co poniedziałek i na trzy jarmarki do roku, mianowicie na dzień Trzech Królów, na dzień Opieki N. M. P. i Protekcyi K. M. P. alias Pokrowy; a w roku 1778 Pius VI wskutek starań wojewody nadał indulgencye kościołowi dudzickiemu raz w miesiąc. Oba te dokumenta znajdują się w zbiorku piszącego. Jakkolwiek nadanie królewskie wyraźnie określa czas targów i jarmarków, wszakże lud tradycyjnie przywiązany do miejsca słynącego łaskami, zbierał się wciąż tylko na dni odpustowe i tym sposobem jarmarki ustaliły się zwyczajem, co miesiąc w młodzikowe niedziele. Bo dziś dnia lud się tu zbiera gromadnie, a targi bywają bardzo ożywione i słyną na wiele mil dokoła. Zboże się tu nie sprzedaje, bydła niewiele; ale za to drobne produkta i wyroby domowe, drewniane, tkane, tudzież przeróbki produktów znajdują znaczny odbyt; pospólstwo rolnicze w zamian dostaje od kupców ról, żelazo, garnki, kosy, lemiesze do soch, skóry garbowane i t. p. Miejscowość ta ze względu ustalonych stosunków z okoliczną ludnością, ze względu handlu wymiennego, ma wielką przyszłość i czeka tylko umie Słownik Geogradcsny Zeszyt XV, Tom II. 14 Dudczańska Dudczańska Duden Duderhof Duderlag Dudery Dudka Dudki Dudławki Dudły Dudowe Dudowizna Dudtken Dududki Dudy Dudycze Dudylany Dudyń Dudyńce Dudzicze