pół piaszczystej glebie, przy rzece, przynęcają na lato, do dworków po lesie rozrzuconych, mieszkańców miast przyległych Głuchowa i Królewca. Ign. Niewodn. Dubowiec, Dubowce, wś, pow. bracławski, par. Woronowica. W 1868 r. było tu 66 mk. Dubowiec, gub. orłowska, st. dr. żel. witebsko orłowskiej. Dubowiec, rzeczka, wypływa z pod Skapulenki 371 m w lesie Bukowinie, koło leśni czówki Wołoszyniuk, w obr. gm. Dżurowa w pow. śniatyńskim; płynie na północ parowem między wzgórzami Dolnicą 815 m. a Obyczem 301 m. ; przyjmuje z lew. brz. potok Trościaniec; opływa wieś Iliiice od wschodu; wpada do Prutu naprzeciw Tułukowa. Długość biegu 8 kil. Br. G. Dubowiec, rz, , dopływ rz. Wilii ob. , wpadającej do Teterowa. Dubowiecka Sioboda, przedmieście Winnicy, nad Małym Tiaźyfcwem, dopływem Bohu. R. 1868 miała 99 dm. Dubowiecka słobódka nad rz. Jahorlikiem, pow. bałcki, gm. Sarmackie, par. Rybnica. R. 1868 miała 26 dm. Dubowik, wś, pow. radomyski, położona śród dużych lasów, o 23 w. na północ od m. Radomyśla. Mieszk. 70, szlachta wyznania katolic, trudni się leśnym prremysłem. Ziemi 687 dz. , pokrytej lasem, należy do Chrzanow skich. W zeszłym wieku miejscowość ta na leżała do radomyskiego metropol. majątku. Zarząd gm. we wsi Pociejówce, polic, w m. Malinie Kl. Przed. Dubowiki, była st. poczt, przy trakcie z Witebska do Połocka. Dubowina, Bystra, ob. Czarna. Dubowitz, ob. Dubowce. Dubówka, 1. zaśc, pow. lidzki, przy trakcie z Lidy do Nowogródka, miał 1866 r. 14 mk. ,8 kat. , 6 izrael. 2. D. , wś prywatna, pow. dziśnieński, o 32 w. od Dzisny, 1 okr. adm. , 14 dm. , 122 mk. 1866; wś ta leży przy drodze pocztowej z Wilejki do Dzisny. 3. D. , wś rządowa, pow. dziśnieński, o 59 w. od Dzisny, 2 okr. adm. , przy drodze pocztowej ze Starej Szarkowszczyzny do Drui; 6, dm. , 51 mieszk. 1866. 4. D. , wś pryw. , pow. dziśnieński, gm. drujska, o 42 w. od Dzisny, 3 okr. adm. , 6 dm. , 41 mk. 1866. 5. D. , zaśc. prywat. , pow, dziśnieński, o 45 w. od Dzisny, 3 okr. adm. , 1 dm. , 6 mk. rzym. kat. 1866. 6. D. , zaśc. prywat. , pow. dziśnieński, o 52 w. od Dzisny, 3 okr. adm. , przy drodze pocztowej z Drui do Hermanowicz; 3 dm. , 21 mieszk. 1866. 7. D. , karczma prywatna, pow. dziśnieński, o 4 w. od Dzisny, 3 okr. adm. , przy drodze pocztowej z Dzisny do Szarkowszczyzny, 1 dm. , 7 mk. żydów 1866. 8. D, , wś, pow. piński, w 1 okr. policyjnym, gm. Łunin, mieszk. 27, własność ks. Lubeckiego. 9. D. wś, pow. taraszczański, na pięknej czarnoziemnej równinie, o 4 w. od wsi Staniszówki a o 10 w. od Koszowatej, z którą stanowi jeden majątek, należący do hr. Młodeckiego. Mieszk. 519 wyznania prawosł. , należą do paraf. Staniszówki, ziemi 1248 dz. Zarząd gm. i policyjny w Koszowatej. 10. D. , porówn. Dębówka. Dubowka, mko na pr. brz. Wołgi, w gub. saratowskiej, 12982 mk. , 1658 w. od Petersburga, a 318 od miasta gubernialnego odległe. Stacya pocztowa i przystań staków parowych, bank. Dubówka, rz. , lewy dopływ Sałanty. Dubowlany, wieś, pow. miński, gm. Gró dek Siemkowski, o 9 w. odległa od Mińska, przy tak zwanym wojennokomunikacyjnym trakcie prowadzącym do Dołhiaowa, mająca niegdyś blisko 2000 dzies. obszaru, przeważ nie lasu sosnowego i jodłowego, obfitującego w budulec wszelkiego gatunku wymieniony tu obszar dubowlański oprócz ziemi włościań skiej zaliczony do ogólnej przestrzeni grun tów siemkowskich, por. Siemhów. Gleba uro dzajna, gliniasta z warstwą czarnoziemu w nie których miejscach. Ziemi piaszczystej sto sunkowo niewiele. Grunta włościańskie we wsiach Dubowlany, Tołubajew, Oszmiańce, Rochmanki, Nowosiółki, Kassynka, Onianka i Czyżówka zajmują osobną przestrzeń około 600 dzies. Rzeki Wiacza i Onianka dopły wy Świsłoczy o parę wiorst odległości od wsi Dubowlan. Lasy tutejsze, wycinane od lat kilkudziesięciu bez przerwy, w znacznej części zamienione są na pasiekę, rozkolonizowaną t. j. wyprzedaną częściami włościanom i szlachcie okolicznej. Folwark D. z młynem i karczmą we wsi Cniance, zaściankiem Tołubajewem obok osady włościańskiej t. n. poło żonym, zawiera teraz przestrzeni 687 dz. ziemi ornej, lasu, łąk i nieużytków i zostaje we władaniu Hilarego Korziuka. W począ tkach 17go wieku byli tu dziedzicami knia ziowie Kroszyńcy i Hołowczyńscy, później była to własność Hlebowiczów i Sapiehów a nareszcie Chmarów od 1757 r. Wieś Onian ka, attynencya niegdyś Białorucza dziedzi ctwo Oborskich, teraz Łopuszyńskich, nabyta później przez Tarankiewiczów, przy schyłku 18 wieku kupioną została przez Adama Chma rę, wojewodę mińskiego. Zaścianek Tołuba jew przed dziesięciu laty zabudowany na pa siece, zawierającej 30 m. przestrzeni, w 1817 roku dekretem sądu taksatorskoeksdywizor skiego przysądzony na własność Hilarego Chmary marszałka mińskiego, z obrębu fol warku Osowa, dóbr Bucewicz generała Wołodkowicza. A. Ch. Dubowo 1. wieś, pow. suwalski, gmina Hukowo, par. Suwałki, o 6 w. od Suwałk. 1 Przestrzeni m. 1657, osad 78, grunta liche, zwirkowate, od południa dotykają do lasu iglastego rządowego, brak łąk i wody. Wieś rozkolonizowana, t. j. osady rozrzucone pojedynczo na kilku liniach, a że nigdzie nie ma sadów ani nawet dzikich drzew, więc dla oka przyzwyczajonego do wsi litewskich, okolonych gajami, D. przedstawia smutny widok. We wsi karczma. Ludności mówiącej narzeczem mazurskiem osób 378, dm. 67. R. 1827 było 38 dm. , 218 mk. 2. D. , ob. Łubów. B. W. Dubowo, wś, pow. dziśnieński, gm. Czereska, o 30 w. od Dzisny, 3 okr. adm. , przy drodze pocztowej drujskiej, 6 dm. , 81 mk. prawosławnych 1866. Dubowo, os. należąca do Stężyc, pow. kartuski. Dtibowrócze, Duboumcze albo Dubrowrócze, wś w płn. stronie pow. ihumeńskiego, w gm. bieliczańskiej, przy drodze wiodącej z Eawanicz do Bieliczan, w głuchej poleskiej miejsco wości; dm. 37, lasu niema. Niegdyś była to włas. Massalskich i tu się urodził w niedale kim dworze E. Tomasz Massalski, znany lite rat, autor tendencyjnej pow. p. t. Pan Podstolic. Zacny Massalski upamiętnił D. , opisując fakt znakomity jak poczciwi włościanie, mają cy na czele Hryszkę Hołołuba i Jesipa Pradziadowioza w 1812 r. uzbroiwszy się bronili dworu od napadu maruderów westfalskich ob. Pan Podstolic tom 1, str. 55 i 131; te nazwiska szlachet. chłopków i tu zapisujemy ku zbudowaniu możnych. AL Jel. I Dubowski posad, st. poczt. , gub. saratowska, pow. carycyński, ob. Dubowo. Dubowszczyzna, Lybowszczyzna, wś pryw. , pow. dziśnieński, o 43 w. od Dzisny, 1 okr. adm. , przy drodze pocztowej z Łupsiek do Bło tnik, 4 dm. , 42mk. 1866. Była ona własno ścią Druckiego Podbereskiego, nabyta potem przez Mateusza Roemera. A. li. Dubowy las, ob. Czerkishi połoŁ Dubrawa, niem. Lubrau, wś, pow. żegański, par. Przewóz. Dubrawa 1. Lubrawce, wieś w hr. spi skiem Węg. , kościół katol. filialny, 534 mk. 2. D. , wś w hr. liptowskiem Węgry, katol kościół filialny, chów bydła, rozległe lasy; wzgórza tutejsze zawierają wiele antymonu; 1067 mieszk. H. M. Dubrawa 1. niem. Grossdubrau, wieś na saskich Łuźycaoh, w pow. budyszyńskim, domów 33, mieszkańców 206, w tern serbów 149. 2. D. , niem. Trattendorf, wieś na dolnych Łuźycaoh, w pow. źarawskim Sorau. 3. D. , niem. Lubrau, wieś w pow. kalawskim. A. J. P. Dubrawka zTarnawką, wieś, pow źydaczowski, leży na prawym brzegu rzeki Świcy, od Żurawna na południe o 4 kil. , a o 19 kil. na południe od Żydaczowa. Przestrzeń pos. wiek. roli or. 126, łąk i ogrodów 34, pastw. 5, lasu 24; pos. mn. r roli or. 673, łąk i ogród 146, pastw. 26 mórg. aust. Ludność gr. kat 552, izrael. 13, razem 565; dm 81. Gr. kat. par. ma w miejscu, należącą do dekanatu źurawieńskiego, mającą filią w Tarnawce. W tej wsi jest szkoła niezorganizowana o 1 nauczycielu, i kasa pożyczkowa z funduszem zakładowym 1145 złr. Właściciel wiek. posB Ewelina Chajęcka. W D. urodził się 1820 r. znany prof. fizyki dr. Wojciech Urbański. B. . E. Dubrawka, węg. Lttbroha, wś w hr. ziemneńskiem Zemplin Węg. , kościół paraf. gr. katolicki, uprawa rolit 514 mk. H. M. Dubrawka, potok, ob. Ląbróioha. Dubrawka 1 niem. Dubrauke, wieś na sas kich Łuźycaoh, w pow. budyszyńskim, domów 47, ludności 259, w tern serbskiej 222. 2. D. , niem Dubrauhe, wieś parafialna w dolnych Łuzycach, w pow. źarawskim. 3. D. , niem. Frauendorf, wieś na dolnych Łuzycach, w pow. chociebuskim. A. . P. Dubrawy, wieś, pow. wiłkomierski, par. wiżuńska, do dóbr wiżuńskich uprzednio należąca, obecnie kupiona przez Grodisa; gruntu włók 5. Dubrcz, por. Dóbr z i Dobrcz. Ditbrek. Tak się nazywa według Kętrzyńskiego Dubrzyh, pow. kościerski. Dubrtck niem. , ob. Dubrzyk, pow. kościerski. Dllbriliów, ob. Dubryniów. Dtibrojsk, lub Dubrowsk, wś w płd. stronie pow. pińskiego, nieopodal gr. gub. wołyńskiej, w głuchym niedostępnym zakątku polesia, 3 okr. pol. , gm. Raczyck, ma 152 mk. Własność niedawno jeszcze Skirmuntów, dziś barona Hartynga. X M. Dllhroka, ob. Dubrawka. Dllbrowa, ob. Dąbrowa. Dubrowa 1. wś w płn. stronie pow, miń; skiego, w gm. ostroszyckiej. 2. D. , kol. I rząd. , pow. lidzki, 2 okr. adm. , o 59 w. od Lidy, 8 dm. , 63 mk. izr. 1866. Dllbrowa, rzeka, dopływ Niemna w gub. mińskiej. Dubrowa, strumyk w obr. gm. Strutyna niżnego w pow. dolińskim; wypływa na łą kach moczarowatych Pod borem w zacho dniej stronie Strutyna; płynie niemi na wschód między wzgórzami Werchosmykiem 449 m. od północy, a Pod Wółczym 441 od południa. Wpada do Czeczwy z lew. brz. po 5 kil. bie gu. Br. G. Dubrowciszki, wś włość, pow. wileński, 1 okr. adm. , od Wilna 20 w. , mk. kat. 72, dm. 9 1866. Ditbrowica, ob. Dąbrowica. Dubrowica, mała rzeka w pow. ihumeńI skim, płynie śród bagien od płd. ku płn. , wpa Dubowiec Dubowiec Dubowiecka Dubowik Dubowiki Dubowina Dubowitz Dubówka Dubowka Dubowlany Dubowo