spodarstwo płodozmienne, rasa bydła przewa żiiie żuławska i oldenburska; dostatek lasu i łąk. Tych ostatnich, w stosunku do gruntów ornych, ilość podwójna. Oprócz pszenicy zimo wej i żyta uprawiają się tutaj jęczmień, psze nica jara, groch, koniczyna, kartofle i buraki pastewne. Godnym uwagi w Drycanach jest młyn parowy o trzech gankach, na 12 sił pa rowych urządzony, połączony z młockarnią, wałkownią i machiną do wyrabiania gontów szwedzkich, tudzież ogrody obszerne i sady ze szkółkami drzew owocowych. Lud tu czysto łotewski rzymskokatolickiego wyznania. Koś ciół parafialny w r. 1859 przez Maryą z Ry ków Manteufflową z muru wzniesiony na miejscu dawnego drewnianego, który dziad fundatorki marszałek Dominik Byk w r. 1779 na temże miejscu był erygował. Do drycań skiego kościoła należy kościół filialny w Pil cynach, datujący z XVIII wieku, i kaplica w samym dworze drycańskim, już w r. 1769 is tniejąca patrz G. Manteuffel Inflanty pol skie str. 151. Do parafii drycańskiej nale żą, oprócz Drycan, majątki Taunagi i Pilcyny, tudzież część byłego starostwa rzeżyckiego po pierwszym podziale Polski od fundum dry cańskiego do skarbu oderwana, a niegdyś na zwy niemieckie Dritzendorff i Pudder no sząca. Gmina drycańska bardzo rozległa liczy obecnie dusz 6400 płci obojga. W roku 1880 przyłączono do niej kilka wiosek skarbowych, do byłego starostwa rzeżyckiego należących i w części przez Rossyan starowierców rozko łów zamieszkiwanych. Zarząd gminny w miejscu, zarząd policyjny w Rzeżycy. W Dry canach urządza się obecnie stacya pocztowa. Drogi komunikacyjne i handlowe prowadzą 1 z Birż inflanckich patrz art. Birże przez Byków i Drycany do stac. kol. żel. i miasta Rzeżycy; jest to tak zwany trakt rzeżyckołu bański; 2 z Berzygału patrz art. Berzygał przez Rogówkę, Taunagi, Drycany do miaste czek Wielony i Warklany; jest to tak zwany trakt berzygalski. G. M. Drycmujża, wś pow. dyneburskiego, parafii krasławskiej, własność Platerów. Dryczew, w połud. wschodniej stronie pow. rzeczyckiego, nieopodal wioski Żylicz, wyspa dnieprzańska z folwarkiem; wraz z drugą wys pą Łabędzią zwaną, ma obszaru około 1000 mor. i od 1848 r. należy do Kobylackich; wś, bardzo żyzna. Al, Jel. Dryczna, ob. Dricsna. Dryczyn, wś w środku pow. ihumenskie go, w gm. nowosielskiej ob. Nowosiołki, przy drodze z Błonia do Dukory wiodącej, cerkiew paraf. AL Jel. Dryfort, niem. Drengfurth, mko, pow. rastemborski, nad rz Ornet, na zach. od Węgoborku, ma st. pocztową, 1910 mk. , 8 jarmarków Dry. rocznie. Już około XV wieku jako miasto wspominane. Dryga, wś w pow. sokólskim gub. grodz. , o 32 w. od Sokółki, chat 42. Drygale, Drygały, niem, Drygallen, wś, dobra i leśnictwo, pow. jańsborski, ze stacyą pocztową, 965 mk. Dryganek, wś włośc. , pow. wieluński, gna. Kiełczygłów, par. Rząśnia, leży przeszło 4 i pół mil na wschód od Wielunia, ma 43 dm. , 280 mk. R. 1827 było 7 dm. , 38 mk. W. .. r. Drygas, pustkowie, pow. odolanowski, ob. Przygodzice. Drygucze, Dryhucze, 2 folw. i słoboda prywat. , nad rz. Dźwiną, pow. dziśnieński, o 17 w. od m. pow. Dzisny, 3 okr. adm. , przy b. drodze pocztowej z Dzisny do m. Drui, 5 dm. , 52 mk. kat. 1866. Dobra D. są własnością Korzeniewskich i mają 702 dzies. rozl. Okrąg D. w gm. Mikołajów liczy w swym obrębie wsie Mościszcze, Szaragi, Nowickie, Kalinowo, Krawczenki, Zaborce, Biedzino. Drygulec, folw. , pow. opatowski, gm. Wojciechowice, par. Mikułowice. Liczy 13 dm. , 95 mk. , 102 morg. ziemi dworsk. i 94 włośc. Dryhłów, ob. Drylów. Dryhucze, ob. Drygucze. Dryja, wś, pow. koniński, gm. i par. Tuliszków, o 11 w. na płd. od Konina, ma 260 m. rozl. , 140 mk. , w tern 50 ewang. Grunt żytni kl. II, w części pszenny. Młyn wodny na strumieniu bezimiennym, wpadającym do rz. Powy, założony bardzo dawno, zapewne przez którego z dziedziców Lisieckich, który mu nadał miano od swego herbu Dryja. Na pocz. b. stulecia dziedzic Nasierowski ziemię po wyciętych lasach w około tej miejscowości rozprzedał kolonistom niemieckim. J. Ch. Drykszna, Drixe, rz. , ramię kurlandzkiej Aa, pod Mitawą, trzciną i sitowiem zarosłe. Drylka, ob. Dźwinosa. Dryła, folw. w pow. borysowskim, w 2 okr. policyj. łohojskim, niegdyś własność Janow skich, dziś Kozakiewiczów; obszaru około 270 mor. w dzierżawie. A. Jel Dryłów, Dryhłów, wś nad rz. Teterowem, pow. żytomierski, par. Cudnów, na płn. od Olszanki, ma cerkiew drewnianą. Własność Aleksandra Piotrowskiego. R. 1867 miała 48 dm. . Jest tu niewielka papiernia, piękny i bogaty ogród oranżerya i cieplarnia pomieścić nie mogą swych zbiorów, a jeżeli nie przewyższają, śmiało przynajmniej rywalizować mogą z antonióskiemi hr. Alfreda Potockiego, w pow. zasławskim. Ogród ten jest wzorowo utrzymanym, a co więcej niewielkim stosunkowo kosztem, gdyż się utrzymuje wyłącznie prawie ze sprzedaży swych kwiatów i krzewów. Katalogi swe ogłasza w Kijowie. Dry. Drynda, młyn, pow. częstochowski gm. Opatów, par. Kłobuck. Dryńdowe, folw. , pow. lubliniecki, należy do dóbr Zborowskie. Drynia, 1. oś. , pow. opoczyński, gm. Stużno, par Petrykozy; 3 dm. , 18 mk. , 28 morg ziemi dworsk. i 16 włość. 2. D. , os. , nad rz. Brzusznią, pow. opoczyński, gm. Krzczonów, par. Gielniów. Ma 4 dm. , 35 mk. i 23 morg. ziemi włośc. Dryssa, Drysa, mylnie Dryza, m. powiatowe gubernii witebskiej, przy ujsciu rzeki Dryssy do Dźwiny zach. Od gub. m. Witebska odległa o 176 w. , od Petersburga o 592 w. Kiedy i przez kogo Dr. została założoną nie wiadomo. Z pertraktacyi jakie były prowadzone od 1565 do 1569 roku między carem Iwanem groźnym i królem Zygmuntem o przeprowadzenie granic między Polską i Rossyą widzimy, że w czasie tym Br. należało do Rossyan; egzystowała zaś na długi czas jeszcze przedtem, a w XV wieku stanowiła osobną gminę należącą do Połocka. Starostwo czyli dzierżawa D. wnosiło kwarty zł. 214 i była we władaniu Rudominów. Od 1802 r. Dr. jest miastem pow. gub. witebskiej, do tego zaś czasu od 1772 r. była m. pow. b. gub. połockiej. W roku 1812 pod Drysą był ufortyfikowany obóz i główna kwatera naczelnego dowódcy pierwszej armii zach. gener. rossyjskiego ks. M. Barclaja de Tolly. Ź rozporządzenia rady wojennej obóz ten, jako niedogodny, został opuszczony; w następstwie był zrujnowany przez gen. Oudinot, przyczem ucierpiało niemało i miasto; w r 1855, na wiosnę, nadzwyczaj obfity rozlew Dźwiny i Dryssy przyczynił mieszkańcom Dr. ogromne straty; siedm domów zaledwie tylko ocalało. Obecnie liczą w Dr. 3077 mk. płci obojga; w tym kat. 2219, kościołów katol. dwa jeden parafialny pod wezwaniem Opatrzności Bożej, drugi zaś filialny, zbudowany przez mieszczan, w 1810 r. , pod wezwaniem Swiętego Krzyża. Parafia D. ma kaplicę w Wiktoryanowie i Kazulinie. Dryskosiebieski dekanat archid. mohilewskiej obejmuje dwa powiaty w nazwie wyrażone, liczy wiernych 28286, parafij 8, kaplic 25. Parafie Siebież, Oświej, Zamosze, Pustyń, Rosica, Przydrujsk, Dryssa, Zabiały. Cerkiew prawosławna jedna; bóżnic żydowskich sześć. Do miasta należy 250 dz. i 999 kw. sążni. Domów Dr. posiada, znaczniejszych murowanych 12 i drewnianych około 300; 1 szkołę parafialną z oddziałem dla uczących się dziewcząt; 1 piwny browar, 2 cegielnie i 3 garbarnie. Handlu w Dryssie niema prawie zadnego; w ogóle jest to jedno z najmniejszych m. pow. gub. wit. Jest tu st. dr. żel. dyneburskowitebskiej, między Swolną a Georginowem, o 174 w. od Witebska, 90 w 179 Dry. od Dyneburga a o 4 i pół w. od st. poczt. w Dryssie. Powiat Dryssieński należy do liczby tak zwanych inflanckich pow. gub. wit. , która są daleke żyźniejsze i we wszystko wogóle le piej uposażone od pozostałych siedmiu pow. noszących miano białoruskich. Powiat ten ma 2647 w. kw. rozl. , dzieli się na 3 ucząstki policyjne stany, 16 gmin włościańskich; miejscowości zaludnionych w pow. Dr. 1385, w nich ogółem 6317 domów. Ludność ogólna wynosi 73147; główną ilość stanowią Biało rusy. Łotyszów w całym pow. tylko 171; żydów 5552. Białorusy, zaludniający pow. dryski są przeważnie wyznania prawosławne go katolików w całym pow. 13, 500; według rubryceli 27924, mówią oni narzeczem biało rzuskiem, stanowiącem niejako przejście od mowy wielkorossyjskiej do narzecza ukraiń skiego i mowy polskiej. Przemysł fabryczny w pow. Dr. żaden prawie. Z rzek ważniejsze są Dźwina zach. i Dryssa; z jeziór wszystkich 85 Oświejskie, Lisno, Długie i Białe; dwa pierwsze leżą w północnej części pow. Komu nikacyjne środki stanowią rzeki spławne Dźwina, Dryssa a za główny ruch komunika cyi służy przeżynająca pow. kolej żelazna dyneburskowitebska. Blisko miasta D. w le sie było niegdyś mko Konarzewo, założone około 1648 przez Jana Konarzewskiego i przez Jana Kazimierza przywilejem miejskim obda rzone. W wojnie zniszczeniu uległo i już nie odbudowane. Marszałkami szlachty powia tu drysieńskiego bywali; Chrapowiccy, Hłas kowie, Korsaki, Łopacińscy, Szczyttowie i Szadurscy. F. G. Dryssa lub Hłubo, jez. w płn. stronie pow. połockiego, niedaleko granicy newelskiego powiatu, ma 4 w. kw. rozl. , 6. 5 w. dług. , 450 sąż. szer. , brzegi lesiste. Wpływa doń Usz; wypływa rz. Dryssa z tego jeziora. Dryssa, rz. , prawy dopływ Dźwiny, wypływa z jez. Dryssa, według W. Pola z jez. Jasnego, i połączywszy się z rzeką Uszczą przepływa jez. Wolsę a po wyjściu z niego dopiero nazwę Dryssy przybiera. Przybiera rz. Uszczę i Swołnę, a ubiegłszy 128 w. , wpada do Dźwiny pod miastem Dryssą. Szerokość od 8 12 sążni; głębokość na wiosnę do 6 łokci dochodzi, kierunek jej w którym przepływa 4 jeziora jest głównie płd. W. Pol pisze D. dalej płynie na zach. wydatnym łukiem ku płd. Wszystkie jej dopływy z małemi wyjątkami są jeziorne, okolice po części lesiste. Z prawego brzegu przyjmuje strugę z jeziorka przy wsi Połuszkowo, strugę z jez. Dwibło, kierunek płd. wsch. ; płynie przez jez. Gusino, Jazna, poniżej którego przyjmuje strugę i ma ujście swe pomiędzy wsiami Klin i Stare; kilka strug pomniejszych, z których niektóre wypływają z jeziorek; Nieszarda wypływająca Drycmujża Drycmujża Dryczew Dryczna Dryczyn Dryfort Dry Drygale Drygały Dryganek Drygas Drygucze Drygulec Dryhłów Dryhucze Dryja Drykszna Drylka Dryła Dryłów Drynda Dryńdowe Drynia Dryssa