raz przechodzi przez Nowe miasto Neumark i przez Kurzętnik Kauernick. Po za Lipowcem idzie granicą brodnickiego i lubawskiego pow. , prawy brzeg mając nisko położony, lesisty lewy przeciwnie górzysty. Mija Krowiogon, Rumunki lipowskie, za któremi opnszcza pow. lubawski w prost Szramowa i płynie dalej powiatem brodnickim. Po lewej stronie przyjmuje rz. Branicę z Bartniczką i Pisią, skręca się ku zachodowi w błotnistem położeniu na około wyżyn przy wsi Świecie i Kantyla, mija Nowy dwór, Ostrów, oblewa miasto Brodnicę także w błotnistem położeniu. Dalej w licznych zakrętach płynąc mija Kominy, Mszano, przyjmuje po lewej stronie z Polski dopływ Rypnicę, odkąd przez 6milową prawie przestrzeń trzyma się granicy Prus pow. brodnicki i kongresówki. Mija tu Słoszewo, Pustą Dąbrówkę, Pólko, Józefat, Zduniec, Kojuty, Sortykę. Od młyna Smolnika ma niskie brzegi, mija Białkowo, dzieli dwa naprzeciwko leżące miasta Golub pruski i polski Dobrzyń, przyjmuje z Polski rz. Ruzicę, mija Pomorzany, Strachowo, Naprzeciwko młyna Dolnik opuszcza pow. brodnicki, odgranicza od kongresówki pow. toruński, mija Elgiszewo, Ciechocin, przyjmuje z Prus rz. Bielicę z pod Kowalewa; nieco dalej z tejże strony rz. Łąkę opodal Młyńca. Mija z polskiej strony Mierzynek, Krobię, przyjmuje od strony królestwa pod Łapinożem Rypienicę, pod Lubiczem Bywkę. Po za Lubiczem, gdzie na polskiej stronie strome są brzegi, opuszcza granice kongresówki, płynie aż do końca w pow, toruńskim, przyjmuje umniejszoną Bachę, którą z pod Grębocina krzyżacy kanałem przeprowadzili do Torunia, mija Gumowo, Antoniewo, Nową wieś i uchodzi pod wsią Złotoryą, milę powyżej Torunia, do Wisły. Długość całego biegu Dr. obliczona jest na 32 mil, spadek na 68, 58 metrów. Grunt łożyska po największej części twardy, piaszczysty; ztąd woda zwyczajnie jasna, czysta, płynie wartko. Bieg ma Dr. nierówny, bardzo kręty, wijący się, brzegi zarywa, nowe nieraz tory bierze, sprawia tonie i mielizny. Głębokość wody trudno oznaczyć, zwykle 10 do 20 stóp; konie po największej częsci spłyną; brody gdzie przejść można są rzadkie. Szerokość wynosi 20 do 30 stóp. Od wsi do wsi. gdzie wiedzie droga, położony jest most przez Dr. , zwykle drewniany; kamienne mosty znachodzą się przy szosach i kolejach żelaznych. Brzegi po największej części górzyste, lasami porosłe, mianowicie przy górnym biegu, często i niskie, otoczone błotami i łąkami. Trawa bardzo bujnie wyrasta, smaczna osobliwie bydlętom. Znaczna obfitość wody, odpowiedni spadek i dogodne brzegi, podają myśl uspławnienia tej rzeki dla statków. Od r. 1839 prowadzone też już były w tym celu z rządem pruskim koreI spondencye. Wyznaczeni zostali z obu stron komisarze do zbadania stanu rzeki. Zamiar ten jednak do skutku doprowadzony nie został. Wszelkie zaniedbanie uregulowania brzegów i biegu tej rzeki sprawia, osobliwie w ostatnim czasie, liczne wylewy, które niemałe szkody robią w polach i łąkach. Dla statków nie jest więc dotąd Dr. dogodna. Natomiast spławiają drzewo, prawie tylko budulcowe, i to tak zwa nemi pasami, to jest wiążą z sobą około 10 albo więcej sztuk, z tyłu drugie i trzecie 10 i. t. d, umocowują, aż cały pas jest gotów. Najwięcej drzewa idzie z obszernych borów ostródzkich; zkąd też spławianie się poczyna. Podróż trwa około 4 tygodnie. Przewoźnicy są polscy chłopi, zupełnie jak flisacy na Wiśle, mają bu dki ze słomy, gotują sobie posiłek i. t. d. Kie dy chcą się zatrzymać, mają grube pale, które w ziemię wbijają, tak że pas stanie. Zimą Dr. zamarza równo z Wisłą. W ryby jest dosyć obfitą. Znachodzą się tu między innemi węgo rze, liny, szczupaki, leszcze, okonie, karpie, klenie, kwapy, jażdże, sędacze, minogi, pstrą gi. Także raki się znajdują, wydry i. t. d. Zbyt donośnego jednak pożytku z rybołów stwa nie ma, gdyż brzegi należą do przyty kających posiadaczy. Łowią tu ryby najczę ściej t. z. kłomiami al. kłomkami, zaciągają. Z historycznych względów nadmienia się tu, że r. 1776 służyła Dr. za granicę pomiędzy Polską i Prusami ob. Jezierskiego Trakta ty tom IV. 350, Büschinga tom II 191. Wu tzke Beitrag zur Kenntniss des DrewensFIus sses. Beitr. zur Kunde Preuss. 1821. Por. Brodnica i Dobrzyń. Kś. F. Drwęck, niem. Droebnitz, wś, pow. ostródzki, nad jez. t. n. Drwęckie jezioro, niem. DrewenzSee, w Prusach wschodnich, na polskich Mazurach, pow. ostródzki. Imię wzięło od rz. Drwęcy, która tu przechodzi. Postać ma bez mała prostokąta; obie odnogi, każda około milę długa, jedna z północy, druga z zachodu, łączą się z sobą przy mieście Ostrodzie. Z trzech stron jest prawie tylko lasem otoczone; wiosek oprócz m. Ostrody mało się naokoło napotyka, jako to Piluk Pillauken, Fatyjanki, Bogusze, Berkfreda, Cierpięty. Jest to okolica bardzo obfita w jeziora, noszące nazwę górskich, po niem. oberlandische Seen; na wschód ciągnie się 1 i pół mili długie jezioro, po niem. zwane Schillings See; na zachód wielki Geserich Jeziorze, jezioro Gil i t. d. Ze wszystkiemi stoi w związku przez dopływy. Odpływ ma dwojaki jeden na południe do Wisły przez rz. Drwęcę, drugi na północ do Bałtyku przez liczne jeziora północne osobnym kanałem oberlandisschelbinger Kanal spławne aż do jez. Druzna ob. i koło Elbląga do zatoki Świeżej FrischesHaff. Drwęcą prawie tylko drzewo spławiają, kanałem na mniejszych sta tkach zboże i towary. W ryby obfituje to je zioro podobnie jak i rz. Drwęca. Kś. F. Drwęcz, wieś szlach. i włośc. , pow. ostrołęcki, gm. i par. Rzekuń. W 1827 r. było tu 22 dm. i 168 mk. , obecnie liczy 743 morg, obszaru. Drwina, wieś, pow. bocheński, na prawym brzegu Drwińki, dopływu Wisły, o 15 kil. na płn. od Bochni, przy drodze z Bochni do Swinarowa, o 3 kil. na płn. od st. p. w Dzie winiu. Parafia rzym. katol. w Mikłuszowi cach. Domów 110, mk. 638. Własność wię ksza należy do Niepołomic, obejmuje roli or nej 14, łąk i ogrodów 3 m. ; własność mniejsza roli ornej 670, łąk i ogr. 223, pastw. 184 m. Własność rządowa. Lu. Dz. Drybin, małe miasteczko w pow. czausow skim, nad Pronią i Hołyszą, własność Ciecha nowieckich, o 30 w. od Czausów ob. , 180 dm. , 964 mk. , ma zarząd gminy włośc. , liczącej dusz 1374. Fel. S. Drybok, dawniejszy młyn, leżał nad rzeką Drybok, w pow. starogrodzkim; trudno jnż oznaczyć na pewno miejsce ale prawdopodo bnie w pobliżu klasztornego Słońca przy Pe plinie. Oddawna posiadali go cystersi pepliń scy. R. 1314 wzięli go krzyżacy w zamian za Czatkowy. Obecnie od niepamiętnych cza sów o tym młynie nic nie wiadomo. Ksiądz Kujot w Opactwie peplińskiem str. 75 nie słusznie przypuszcza, jakoby ów Drybok mia ła być dzisiejsza wioska Triangel w powiecie malborskim. Por. Czatkowy. Kś. F. Drybok, mały potok w Prusach zachodnich, bierze początek pod wsią Rudno pod Peplinem; płynie w kierunku północnym między Grę blinem a Rajkowami koło kolei żelaznej by dgoskotczewskiej; przechodzi żyzne piaszczy ste radostowskie pola, płynie przez wieś Sub kowy; przed Wielgłowami przyjmuje z lewej strony potok zwany w dokumencie z r. 1323 Sdretnica patrz Rzyszczowski Cod. dipl. Po loniae II 683, mija Narkowy, a poza Kni bawą i Bałdowem spuszcza się z wyżyn do Wisły nieco powyżej Tczewa. Długość tego strumyka wynosi około dwie mile. Na mapie generalnego sztabu pruskiego podane imię Trebock. Ks. F. Drybus, wś i folw. , pow. błoński, gm. i par. Kaski. W r. 1827 było 15 dm. i 157 mk. , obecnie jest 249 mk. Folw. D. z attynencyą we wsi Holendry i 1. wsią, od Warszawy w. 38, od Błonia w. 14, od Wiskitek w. 5, od Rudy w. 8, od rz. Wisły w. 20. Rozl. dworska wynosi m. 578 a mianowicie grunta orne i ogrody m. 439, łąk m. 136, wody m. 1, nieużytki i place m. 2, płodozmian 4polowy; bud. mur. 7, drew. 13; pokłady torfu i marglu. Młyn wodny na rz. Radziejówce, która stanowi część granicy północnej a następnie płynie między łąkami; fabryka masła i serów limburskich i szwajcarskich. Wieś D. osad 19, gruntu m. 148. Drycany, po łotewsku Drycani, wieś i dobra rozległe, niegdyś 9840 dziesięcin a razem ze Strużanami i Pilcynami aż 23920 dz. obszaru mające, na Łotwie katolickiej w Inflantach polskich, w powiecie rzeżyckim położone, stanowią dotąd osobną obszerną parafią drycańską dekanatu rzeżyckołubańskiego, liczącą w roku 1880 wiernych 3500 płci obojga; same zaś dzisiejsze Drycany, własność bar. Jana Manteuffla, zajmują obecnie 2556 dziesięcin. Dobra te, wraz z majętnościami Strusen dzisiejsze Strużany w pow. lucyńskim i Pilcen dzisiejsze Pilcyny w pow. rzeżyckim w r. 1568 przez króla Zygmunta Augusta Ernestowi de Rueck jure feudi nadane, a przez króla Jana III w domu praprawnuka tegoż Ernesta R. przywilejem z r. 1677 jako dziedziczne utwierdzone; utrzymywały się stale w wygasłej już linii drycańskich Ryków od r 1568 1828, w którym to czasie Marya z Ryków Manteufflowa, matka terażniejszego dziedzica, wniosła je w dom polskoinilanckiej gałęzi Manteufflów. Wszelako majętności Pilcyny i Strużany, już w pierwszej ćwierci bieżącego stulecia od Drycan odłączone zostały. Pilcyny w r. 1813 nabył Mikołaj Kulniew, Strużany zaś w 1825 Leopold Benisławski. Do roku 1874 pozostawały jeszcze przy Drycanach majątki Tannagi i Lesno, z których pierwszy na mocy dzielczego dokumentu z 30 września 1874 r. prawem dziedzicznem przeszedł do bar. Ryszarda Manteuffla, a drugi w tymże czasie prawem kupna do mieszczanina ryskiego Dalwica. Obecnie do obrębu Drycan, oprócz samej fermy drycańskiej, wchodzą folwarki Kałastinie, Eysule i Heimtal tudzież 12 zaścianków kurlandzkim Łotyszom stale wydzierżawionych. Położenie Drycan, oddalonych o 2 i pół mili od stacyi kolei żelaznej Rzeżycy i miasta powiatowego tegoż imienia jest bardzo wzgórkowate; w dni pogodne widać ztąd jezioro Łuban oddalone o 2 mile. Licznie się tu napotykają kurhany, w których niejednokrotnie odkopywano sprzęty kamienne, bronzowe, żelazne, zwierzęce i roślinne, jakie się obok toporków, berdyszów, młotków, mieczów, pik różnego kształtu, strzał, puginałów i nożów w Inflantach polskich częstokroć znajdują. Patrz Rubon, tom V, artykuł Adama Platera O dawnych grobach i starożytnościach odkrytych w Inflantach polskich. Dwór D. , na wyniosłem i bardzo obszernem wzgórzu położony, na milę do koła widnieje swemi białemi murami, od ciemnych drzew uroczo odbijającemu Grunt tu po większej części pszennojęczmienny; go Słownik geograficzny Zeszyt XV, Tom II. 12 Drwęck Drwęck Drwęckie jezioro Drwęcz Drybin Drybok Drybus Drycany