brzegu zachod. Dźwiny, przy ujściu do niej Drujki, pod 55 47 szer. geogr. i 45 8. dług. wschód. , o 56 w. na półn. zach. od Dzisny, o 13 w. na płd. od Balbinowa, st. kol. żel. dyneburskowitebskiej, posiada zarząd miasta z sądem sierockim, 2 sąd pokoju 3 dziśnieńskiego okręgu dla D. i 9 przyległych gm. Zarząd drujskiej gm. włość. ze szkółką wiejską, 3 urząd stan policyjny i rezydencya 2 sędziego śledcz. W B. 4 cerkwie prawosł. z tych 2 par. mur. paraf. kość. kat. ś. Trójcy, fundowany przez Lwa Kazimierza Sapiehę w 1646 roku, i 3 katol. kaplice. Izraelici mają tu także okazałą bożnicę, jednę ze znaczniejszych na Litwie. Mieszk. w ogóle 4440; z liczby tej prawosł. 500, wyznawców starego obrządku 177, katol. 698, izraelitów 3065. Bomów jest 347, z tych 4 murow. Obie parafie prawosł. liczą razem 1868 dusz; parafia katol. klasy 5 dziśnieńskiego dek. 6465 dusz. Miała dawniej filiąwe Franopolu, ma kaplicę w Idołcie. Gmina włość. B. dzieli się na 15 wiejskich okręgów, liczy 86 wsi z 347 dymami i 4843 mk. Okręgi wiejskie Idołta, Stójki, Krzycewicze, Dziedzino 1. , Zabłocie, Dziedzino 2, Kozakowo, Pączany 1. Konstantynowo, Małkowszczyzna, Drujką, Salki, Pąszany 2. Na przeciwległym brzegu Dźwiny leży mko. gub. witebskiej Przydrujsk, którego poczt. st. ułatwia kommunikacyą B. z Balbinowem; przystań w B. eksportujeco rok do Rygi na przeszło 40 tysięcy rs. towaru. B. należała do Massalskich, potem Sapiehów, mających w XVIII w swój zamek nad brzegiem Dźwiny. Byli tu bernardyni, do których należał dzisiejszy paraf. kość, i dominikanie sprowadzeni przez Piotra Kaczanowskiego w 1706. Uniaci mieli dwa drew. kościoły ś. Bucha i Spa sa. B. do r. 1795 była miast. pow. brasławskiego wojew wileńskiego. Bobra B. z Idołtą, Markami, Stajkami, są własnością Eug. Miłosza, zajmują 3731 dz. obsza. Jarmarki w Drui przypadają dwa razy do roku, w styczniu i marcu, a trwają po tygodniu; pierwszy z nich miewa obrotów mniej więcej na 10, 000 złp, , drugi jest mniejszym. Targi są mało niewiedzane. Dochody Drui na rok 1862 obrachowywano zwyczajne na złp. 973 gr. 4, nadzwyczajne na złp. 1064 gr. 8. Rozchody stałe wyniosły w tymże czasie złp. 1766 gr. 20, jednorazowe złp. 233 gr. 10. Kapitału nietykalnego miasteczko posiadało tu złp. 203 gr. 7; niedoborów rozmatych złp. 1823 gr. 10; wydatków niezaspokojonych złp. 270. Drajewo, wś w pobliżu źródła rz. Swołnej, dopływu Dryssy. Drujka, 1. mylnie Drujsk, mko. , pow. nowoaleksandrowski, gub. kow. , właściwie os. rolnicza żydowska, o 70 w. od m. pow. , nad rz. Drujką. Bobra B. niegdyś obejmowały Antonów i Powojewszczyznę czyli Dąbrowę i Ustronie. Około 1736 roku Kazimierz Massalski ostatni dziedzic na Drui, schodząc bezpotomnie, zapisuje swoję Druję siostrzeńcowi łowczemu bracławskiemu, który nabywszy przezywa ją Drujką i przekazuje synom swoim Józefowi, Mikołajowi i Felicyanowi Około roku 1783 ks. Klemens Żaba, opat lubaczewski we wsi Strumieszczyznie wystawił kość. , gdzie założył groby dla swej rodziny. Około 1793 po śmierci Antoniego Żaby D. rozpada się na trzy części, w podziale między trzema jego synami, z których Mikołaj bierze Antonów, Józef Powojewszczyznę a Felicyan najmłodszy Drujkę. Ż tych braci Józef przedaje swoją część Michałowi Dąbrowie; ten zakłada folwark i przezywa Dąbrowa, a syn jego Paweł zakłada i drugi folwark Ustronie. B. posiada dziś 329 dzies. rozl. 2. D. , folw. pryw. nad rz. Drujką i Płodą, pow. dziśnieński, o 57 w, od m. pow. Dzisny, 3 okr. adm. , przy b. drodze pocztowej z m. Drui do Hermamowic; 1 dm. , 14 mk. 1866. Własność Rudominów. Okrąg wiejski B. w gm. Druja liczy w swym obrębie wsie Werdy, Zachewka, Jag, Bukowszczyzna, Ruscy; zaśc. Dziewiele. Drujka, Druja, rz. , lewy dopływ Dźwiny, wypływa z jeziora Niedrewo przy mku. Sło bódka, poniżej miasta Brasławia, leżącego nad D. Po bardzo krótkim biegu przepływa jezioro Cno w kierunku półn. , przepływa przez jezioro Strusia, którego półn. odnoga nazywa się Snu chy, wychodząc z niego przy wsi Uście skręca się bardziej ku wschodowi, przepływa w tym kierunku przez Gawejki, Czernowę, Drujki, Strumiewszczyznę i Żadrujkę, zkąd płynie na półn. aż do Walciny, potem skręca się na półn. wsch. i powyżej mka Druja wpada do Dźwi ny. Z lewego brzegu przyjmuje Rubież, powy żej wsi Gawejki wody jeziora, nad którem o sada Obabie. Rzeka B. na pewnej granicy sta nowi granicę gubernii kurlandzkiej z wileń ską. W. Pol. Druktenie, wś, pow. rossieński, parafia ławkowska. Drungawe niem. , Drągów. Drunki, niewielka wieś poleska, w połud. stronie pow. rzeczyckiego, z lewej strony Prypeci, niedaleko Orewicz, w gm. Sawickiej, w 1ym okr. polic, w 2im okr. sądowym, w 2 okręgu wojskowym; miejsc. głucha, bagnista. Drupia, Drup 1. wś i folw. , pow. siedlecki, gm. i par. Skurzec, liczy 8 dm. , 130 mk. i 320 m. obszaru. 2. D. , inaczej Modesin, wś i folw. , pow. radzymiński, gm. Strachówka, par. Pniewnik, od Warszawy w. 45, od Radzymina w. 28, od Jadowa w. 9, od Łochowa w. 16, od Mińska w. 18, od rzeki Wisły w. 45. Rozl. wynosi m. 193 a mianowicie grunta orne i ogrody m. 58, łąk m. 3, lasu m. 107, nieużytki i place m. 1; osada młynarska wieczysto czynszowa m. 23. Bud. drewn. 5, młyn wodny i staw zarybiony. Wieś B. osad22, gruntu m. 250; wś Modesin osad 17, gruntu m. 210. A. Pal i Br. Ch. Drupiszki. wś pryw. w pow. rossieńskim, nad Dratwiną, o 18 w. od Rossien. Drupsty 1. wś, pow. rossieński, par. Retowo. 2. D. , wś, pow. rossieński, par. Lale. Druściany, wś włość. , pow. święciański, 1 okr. adm. , mk. kat. 50, domów 6, od Święcian 5 w. 1866. Drusiańce, wś włość. nad jez. Wirysznie, pow. wileński, 3 okr. adm. , od Wilna 67 w. , mk. kat. 71, dm. 6 1866. Drusie, wś włość, pow. wileński, 3 okr. adm. , mk. 67, dm. 6, od Wilna 40 w. 1866. Drusiewicze, wś włość. , pow. dziśnienski, o 110 w. od m. pow. Dzisny, 2 okr. adm. , przy b. dr. pocztowej z m. Kozian do m. Brasławia, 6 dm. , 99 mk. 1866. Drusin niem. , ob. Drużyny. Druskalnis, ob. Lauda. Druski, wś włośc. nad rz. Ugabostą, pow. wileński, 3 okr. adm. , mk. kat. 100, dm. 11, od Wilna 61 w. Druski, niem. Drusken, 1. nadleśnictwo, pow. welawski, st. poczt. Gr. Schirrau. 2. 1. , wś i dobra, pow. stołupiański, st. poczt. Stołupiany. Druskie, wieś rządowa, pow. wiłkomierski, par. świadoska, do dóbr Ołoty Platerów wprzódy należąca. Druskieniki, wś, pow. sejneński, gm. i par. Lejpuny, liczy 10 dm. , 85 mk. , odl. od Sejn 35 wiorst. Druskieniki, 1. błędnie Druskienniki i Druzgieniki zwane, mko, pow. grodzieński, o 17 w. od st. dr. żel. petersb. warsz. Porzecze, miało 1 stycznia 1878 r. 417 mk. t. j. 196 męż. , 221 kob. Żydów 219. W pięknem położeniu nad Niemnem i Rotniczanką Miejscowość ta obfi tuje w wspomnienia z przeszłości, tędy prze prawiali się Krzyżacy przez Niemen, w tych okolicach staczali boje z Litwą pogańską, ni szczyli wsie, burzyli zamki. Według podań ludu, tutaj było kiedyś miasto Rajgród, które zapadło się w ziemię, a na miejscu jego po wstały błota. Kto pierwszy poznał lekarskie własności tutejszej wody niewiadomo, zdaje się że jej używali oddawna miejscowi włościa nie. W końcu zeszłego wieku Druskieniki za częły się wsławiać, a chorzy z miejsc sąsied nich przybywali tutaj, chociaż nieznany był skład chemiczny wody, przystęp do niej utru dniony, utrzymanie połączone z wielkiemi tru dnościami, nie było lekarza, a rady chorym u dzielali tylko miejscowi włośc. , z pomiędzy których szczególnej doznawał wziętości niejaki Surmetis. Stan taki pozostał do r. 1830, a właściwie do r. 1837. W r, 1830 na przedstawienie gubernatora grodzieńskiego Bobiatyńskiego, kurator wileńskiego okręgu naukowego wyznaczył profesora uniwersytetu Ignacego Fonberga do zrobienia rozbioru chemicznego wody druskienickiej, który z sumiennością wywiązawszy się z pracy, rezultaty swoich badań ogłosił w Wizerunkach i Roztrząsaniach naukowych z r. 1835 i w r. 1838 wydał w Wilnie Opisanie wody mineralnej druskienickiej. Lecz głównie na rozwój tych zdrojowisk wpłynęła pożyczka w ilości 25, 000 rs. , przez rząd tutejszemu zakładowi zaliczona, na przywiedzenie go do porządku. Od tego czasu B. szybko zaczęły postępować na drodze rozwoju; osuszono błota i na ich miejscu założono piękny ogród spacerowy dla chorych, przy którego jednym końcu znajduje się obszerny budynek łazienny, przy drugim zaś galerya przykryta do przechadzek dla chorych w czasie niepogody. Wody druskienickie bromojodowa solanka, znane są ze swej skuteczności, czego dowodzi mnóstwo chorych, którzy tam zdrowie odzyskali. Kuracyjny sezon rozpoczyna się 13 maja trwa do 13 października. Folwark mleczny ze świeżym nabiałem dostatecznie zapotrzebowaniom odpowiada. W ciągu 1878 i 79 roku w Druskienikach wzniesiono 150 nowych eleganckich domów a także i kilka hoteli urządzonych wygodnie dla przyjęcia znacznej liczby gości kuracyjnych. Przy zakładzie kąpielowym utrzymywanem jest gabinet lekarski z maszyną elektryczną, pneumatyczną i wielu innemi przyrządami leczniczemi jak również i skład wszelkich wód mineralnych do picia. Przy źródle praktykuje czterech stałych lekarzy. B. , położone śród gór i lasów, na brzegach dwóch łączących się z sobą rzek Niemna i Rotniczanki, urocze mają okolice. Chcący użyć ciszy wiejskiej, czystego zdrowego powietrza, znajdują tu piękne ustronia do przechadzek. Z wody druskienickiej wywarza się sól, zastępująca sól z Kreuznach i ług maciczny Mutterlauge, używające się w tych samych cierpieniach co i wody druskienickie; sól do kąpieli, a ług maciczny do kąpieli i wcierań. W Porzeczu, na stacyi, dla przejazdu do Druskienik, znajchują się omnibusy i czterokonne powczy. W D. długo nie było cmentarza, chociaż był kościół; zmarłych wożono do m. Rotnicy, leżącego już w gubernii wileńskiej o kilka kil. , i tam grzebano. Podobno powodem tego dziwnego braku była oględność wygórowana, by nie przerażać leczących się. Tak więc, chociaż umarł w B. Jan Czeczot, pochowano go w m. Rotnicy. W latach 1844 46 wyszło w Grodnie 24 zeszytów pisma p. t. Ondyna wód draskienickich. Założycielem jego był dr. med. Ksaw. Wolfgang, który wiele się przyczynił do wzrostu i wzięcia B. Drujewo Drajewo Drujka Druktenie Drungawe Drunki Drupia Drupiszki Drupsty 1 Druściany Drusiańce Drusie Drusiewicze Drusin Druskalnis Druski Druskie Druskieniki