Dróżbin, ob. Drużbin. Drożdzij, niem. Drehsa, wieś na saskich Łużycach, w powiecie budyszyńskim, należy do ewangelickiej parafii w Hrodziszcza Groditz, Domów 50, mieszkańców 325; w tern w r. 1875 Serbów 238. A. J. P. Drożdzin, , Drozdzień, wś w połud. stronie pow. borysowskiego, w gm. wielatyckiej, w 1 okr. polic. chołopienickim, miejscowość poleska. Dawne starostwo, 1731 r. do Franc. na Podbereziu Podbereskiego, pisarza grodz. orszańskiego, należące. Drożdzyce, 1. wieś, pow. kościański; 17 dm. , 122 mk. , wszyscy kat. , 24 analf. , stac. pocz. i kol. żel. Czempiń o 6 kil. 2. B. , folw. , należy do Jarogniewic. M. St. Drożdżyn, wś i folw. pow. płoński, gm. Kuchary, par. Sochocin. W 1827 r. było tu 8 dm. , 71 mk. Folw. D. Kurzątki z attynencą Niewikli, od Płocka w. 66, od Płońska w. 7, od drogi bitej w. 6, od Grąsocina w. 14, od rz. Wisły w. 21. Rozl. wynosi m. 877 a mianowicie grunta orne i ogrody m. 667, łąki m. 56, pastwisk m. 50, lasu m. 74, nieużytki i płace m. 30; bud. mur. 3, drewn. 11, płodozmian 13polowy, pokłady torfu. Folw. ten w r. 1879 oddzielony od dóbr Kołoząb. Drożdżyny, folw. pow. ostrzeszowski; ob. Przędborów. Drożejowice, wś i folw. , pow. pińczowski, gm. Drożejowice, par. Skalbmierz. Leży między Skalbmierzem a Działoszycami, w pobliżu drogi bitej łączącej Działoszyce z traktem bitym kieleckokrakowskim, poczta w Działoszycach. W 1827 r. miały 27 dm. , 236 mk. Niegdyś własność rodziny Wojuckich, później przeszły D. na własność Emila Kleniewskiego, któremu głównie zawdzięczają swoje dobre urządzenie, zabudowania, jakoteż zaprowadzenie płodozmianu i założenie pięknego ogrodu angielskiego i owocowego, który odznacza się plantacyą z kilkuset olbrzymich orzechów włoskich. Obecnie od lat 21 są D. w posiadaniu Żelisława Wędrychowskiego. W roku 1867 wykopano na terytoryum D. dwie urny gliniane, z których jedna tylko pozostała w glicałości i obecnie jest w posiadaniu p. Feliksa Rybarskiego. nauczyciela gimn. kieleckiego. Mieszkańców ma 457 osad 47, grantu mają 244 m. . Rozl. grunta dworskie mają morgów 700. Lasu niema, jest jednak podanie, że niegdyś były tu lasy modrzewiowe, o czem świadczy materyał, z którego dom mieszkalny zbudowany, jakoteż i stare modrzewiowe drzewa, które w liczbie kilkudziesięciu dotąd zachowały się w ogrodzie. Gmina B. należy do s. gm. okr. VI w os. Skalbmierz. Ludności ma 4834, obszaru 12, 559 morg. Drożewo, ob. Drogoszewo. DrożęcinLubowo lub Lubiejewo, wś włość. I i D. Stary, wś. szlach. , pow. kolneński, gm. Rogienice, par. MałyPłock i Piątnica. W 1827 r. D. Lubowo miał 19 dm. i 126 mk. , D. stary 10 dm. , 52 mk. Gniazdo rodu Drożęckich, wspominane pod 1411 r. Gloger. . Folw. D. Lubiejewo z wsią i osadą t. n. podług opisu z r. 1868 rozl. przestrzeni dworskiej wynosi m. 939 a mianowicie grunta orne i ogrody m. 543, łąk m. 36, pastwisk m. 16, lasu m. 167, zarośli m. 116, nieużytki i place m. 61. Wieś D. Lubiejewo osad 14, gruntu m, 129; osada D. Lubiejewo osad 6, gruntu m. 5. Br. Ch. ., A. Pal. Dróżki, 1. wś. prywat, nad jez. Ostrów, pow. dziśnieński, o 22 w. od Dzisny, 1 okr adm. , przy b. drodze pocztowej z mka. Prozorek do Dzisny, 9 dm. , 49 mk. 2. D. , wś. prywat. nad rz. Merycą, pow. dziśnieński, gm. leonpolska, o 47 w. od Dzisny; 3 okr. adm. , przy b. drodze pocztowej z Dzisny do Drui, 8 dm. , 78 mk. Drożki, niem. Droschkau, wś. pow. namysłowski, par. Smogorzów, ma kościół filialny. Do D. należy kol. Pojedynek Drożyń, kol. , pow. koniński, gm. Brzeźno, par. Krzymów, od Konina o 14 1 2 w. ku wsch. płd. , od szosy poznańskiej 1 w. , od rz. Warty w. 3. Rozl. 335 m. , ludności mieszanej niemieckopolskiej 174. Grunt żytni kl. II. Szkoła religijna ewangelicka czyli t. z. kantorat. Drublany, wś włość. , pow. wileński, 2 okr. adm. , od Wilna 55 w. , mk. kat. 173, dm. 16. Druć, Drut, rz. , prawy dopływ Dniepru, przeżyna Białoruś, uchodzi pod Rohaczewem. oblewa miejscowości Kruhłoje, Białynicze, Stary Bychów, pod któremi są na D. mosty. Początek bierze w gubernii mohilewskiej, na północ od miasta Tołoczyna; przepływa przez powiaty mohilewski, starobychowski i rohaczewski. Bieg jego 21 1 2 mil wynosi. Spławiają Drutem znaczną ilość drzewa budowlanego i opałowego, także nieco masztowego; prócz tego wielkie składy smoły, dziegciu, różnych towarów drzewnych i innych płodów. Spław ten zaczyna się od Białynicz. Druchowa, ob. Drukowa. Druchowo, wś, pow. sierpecki, gm. i par. Koziebrody, zajmuje gruntów 311 m. folw. i 12 m. włośc; liczy 7 dm. , 51 miesz. , osad włośc. 8. Druciszki, niem. Drutischken, wś nad Romintą, pow. gąbiński, st. poczt. Walterkiejmy. Druck, Odrucko, mko, pow. mohilewski, na samej granicy orszańskiej, o 75 w. od Mohilewa, dziś najnędzniejsza osada żydowska, składająca się ledwo z kilku karczem; dawniej jednak miało rozgłos niemały jako warowny zamek nad Drucią i gniazdo dwóch rodzin ks. DruckichLubeckich i DruckichSokolińskich, zwane w latopisach Drutesk. W 1393 r. gdy Swidrygiełło zdradziecko zajął Witebsk a Wi told i Skirgiełło wyruszyli przeciwko niemu zajęli najprzód D. , którego dziedziczni książęta posądzeni byli o sprzyjanie Swidrygielle, lecz się oczyścili z tego zarzutu przyjmując załogę z kamienia Witolda. Podczas buntu Glińskiego w 1508 ks. Druccy byli też posądzani o spół kę z nim i dobrowolnie poddali mu swój za mek. Cios wielki spadł na D. gdy w 1524 r. Rossyanie zdobyli i spalili go. Zdaje się, iż od tąd nie odzyskał już dawnego swego znacze nia. Rodzina DruckichoSokolińskich, szczy cąca się pochodzeniem d książąt panujących na Rusi, w tej jednak gałęzi swojej nie wy dała wielkich wojowników i dygnitarzy. W kościele orszańskim jest portret jednego z ostatnich potomków tej rodziny, fundatora bernardynów orszańskich. Przed połączeniem się z Litwą D. należał do księstwa połockie go i dziś obszerne wały i nasypy swiadćzą o obszerności i warowności tutejszego grodu. Handlowego znaczenia nie ma; mieszkańców 200. Czyt. Tygodnik illustrowany z r. 1873, numer 273. Fel. S. Druckowszczyzna, folw. w pow. nowo gródzkim, dziedzictwo Slizieniow, obszaru 267 mor. w dzierżawie. A. Jel. Druckuny, Drudzkuny, wś rząd. nad jez. Binguty, pow. trocki, 4 okr. adm. , o 22 w. od Merecza, 21 dm. , 196 mk. 1866. Starostwo D. liczyło 1712 r, 5 dm. hybernowych i było we władaniu Micuty, Okrąg wiejski D. w gm. Oranach liczy w swym obrębie wsie D. , Dworcze, Kazimierówka, Ożereki. Drucminy, wś rząd. nad rz. Koniawką, gm. koniawska, pow. lidzki, 5 okr. adm. , o 49 w. od Lidy, 8dm. , 130 mk. 1866. Niedaleko od tej wsi na wyniosłej górze stał zamek li tewski drewniany a dosyć licznie rozsiane po polu mogiły świadczą o zaciętych tu stacza nych walkach. W. S. Druczany, wś i dobra we wschod. północ. stronie pow. ihumeńskiego, w 3im okr. policyjnym, w 2 okr. sądowym, w 4 okr. wojskowym berezyńskim, miejscowość głucha poleska, dziedzictwo Korsaków, gleba lekka; obszar dóbr wynosi 3950 mor. , przeważnie w lasach i błotach. W zaścianku mieszka szlachta drobna, mająca po kilka włók ziemi. Drudzkuny, ob. Druckuny. Drueckenhof, inaczej Drückendorf, Drückenkopf, niem. , ob. Uciąż. Drugiejny, niem. Drugehnen, wś, pow. fiszhuski, ma stacyą pocztową, 192 mk. Drugnia, wś i folw. rządowy, pow. stopnicki, gm. i par. Drugnia. Leży na lewo od drogi z Chmielnika do Rakowa, posiada kościół par. murowany, istniał już w r. 1440. Szkoła gminna, poczta w Chmielniku. W 1827 r. było tu 75 dm. i 471 mk. D. par. dek. stopnickiego, dawniej szydłowskiego, liczy 1759 dusz. Gmina D. należy do s. gm, okr. I w Chmielniku, gdzie też i st. poczt. ; ludn. 3072 dusz i 9188 morg. obszaru. W XVIII w. królewszczyzna D. w pow. wiślickim płaciła 955 zł. kwarty. Druha, ob. Druja. Druhowa, Druchowa, wś, pow. rówieński, z kaplicą katolicką parafii Bereźne. Pięknie zabudowana. O wsi tej pisze p. T. J. Stecki w Wieku, 1879, Nr. 187 Sioło to założył około 1637 r. na gruntach chołopskich, starosta czerwonogródzki Daniłłowicz, mąż ostatniej Siemaszkówny z linii panów na Chupkowie a założył je choć Chołopy były tylko zastawą jego żony. To też przy procesie z Czartoryskimi, choć ci ostatni utrzymali się przy Chłopach, Druhowa jednak z zastawy przeszła na własność Daniłłowicz ów. Podług taryffy 1676 roku, podanej przez Mikołaja Daniłłowicza, podstolego kor. , osada ta liczyła wszystkiego tylko chat cztery, później dopiero duża wieś tu stanęła. W roku 1790 Tomasz Jabczarski, łowczy trębowelski, który pośredniczył w układach o klucz Bereżeński między snkcessorami Daniłłowiczów i Korzeniowskim, w nagrodę za swe trudy dostał od tego ostatniego, z klucza bereżeńskiego Druhowę. Po śmierci Jabczarskiego, bezpotomnie zmarłego, siostra jego, będąca za Jankowskim, oddziedziczyła po nim Druhowę, a syn jej Aleksander posiadał ją do ostatnich czasów. Wspomnieliśmy tu łowczego Jabczarskiego, o nim więc parę słów się należy; była to bowiem postać bardzo wybitna w ostatnich latach ubiegłego i w początkach bieżącego stulecia na Wołyniu. Szlachcic dorobkowicz, sprytny, układny, dworak, był to słynny szyper na Wołyniu. U bogatych panów tutejszych, jak Lubomirscy z Równego, Stecki z Międzyrzecza, Walewski z Tuczyna, ogromnemi partyami zakupywał pszenicę, za którą w ostatnich latach zeszłego stulecia płacił po dukacie za korzec. Cena to była na owe czasy niesłychanie wysoka; pomimo to Jabczarski robił na tern wyśmienite interesa. Sam bowiem, na własnych galarach spławiał ją do Grdańska i brał za nią po 7 dukatów. Dla łatwiejszego zaś zbytu, dwie trzecie brał gotówką, a resztę towarami, które korzystnie potem na Wołyniu spieniężać umiał. Sława obrotów Jabczarskiego obudziła z czasem zazdrość w niektórych okolicznych właścicielach, którzy próbowali sami spławiać swe produkta. Tego jednak co przemyślny łowczy potrafił, nie umieli dokazać drudzy, a gdy w rezultacie straty ponieśli, wrócono do pośrednictwa Jabczarskiego, którego stawa zdwoiła się jeszcze wówczas. Druja, Druha, dawniej Sapieżyn, miast. nadetatowe w pow. dziśnieńskim, na lewym Drożdzij Dróżbin Drożdzij Drożdzin Drożdzyce Drożdżyn Drożdżyny Drożejowice Drożewo Drożęcin Dróżki Drożki Drożyń Drublany Druć Druchowa Druchowo Druciszki Druck Druckowszczyzna Druckuny Drucminy Druczany Drudzkuny Drueckenhof Drugiejny Drugnia Druha Druhowa Druja