Bugu, 4 jarmarki rocznie. Paraf. kościół ka tolicki św. Trójcy, wzniesiony podobno jeszcze 1350, niewiadomo przez kogo. Parafia kato licka dekanatu bielskiego liczy dusz 3011. Kaplice na cmentarzu i w Miłkowiczach daw niej filia. Przywilejem Jana Kazimierza z r. 1660 probostwo drohickie ustąpione zostało, jezuitom, którzy tu kolegium założyli i szkoły wyższe później pijarom oddane utrzymywali; pijarskie szkoły w D. licznie były nawiedzane 1784 r. miały 285 uczniów. Prawosł. dek. drohicki składał się 1857 r. z 12 parafij, wier nych liczył 10, 383. Dotąd przechowało się tu grodzisko około 80 stóp nad wodę wynie sione, w części zniszczone działaniem wody. Istnieją w niem dwie pieczary, złączone z sobą i mają po 30 łokci obwodu. W tern miej scu wznosił się dawniej zamek obronny, zni szczony w XVII wieku. W ostatnich cza sach krążyły pogłoski o wzniesieniu w D. twierdzy na gruncie od strony Królestwa. Starostwo grodowe drohickie podług lustracyi z r. 1564 składało się z m. Drohiczyna i wsi Rechawka, Czarna, Większa i Mniejsza, Wól ka oraz z tenut dwu wsi Szczawice i Star czewice. W r. 1771 posiadał je Aleksander Ossoliński, opłacając z niego kwarty złp. 637 gr. 21, a hyberny złp. 2413 gr. 5. Na sej mie warszawskim z roku 1773 1775 stany Rzplitej nadały je temuż Ossolińskiemu na em fiteusis z wójtówstwami i sołectwami. Opis historyi D. podał J. Jaruszewicz w Athenaeum z 1847 r. Opis i widok zamieścił Tyg. Illustr. z 1870 r. Nr. 112 i z r. 1873 Nr. 270. R. 1880 wydano chromolitograficzny widok D. jako dar jubileuszowy dla J. I. Kra szewskiego od Podlasiaków. 2. D. , Dorohi czyn, mko, w pow. kobryńskim, stacya po cztowa na trakcie z Kobrynia do Pińska, o 25 w. od Antopola, o 54 w. od Kobrynia, o 264 od Grodna. Mieści w sobie zarząd policyjny siedmiu gmin wiejskich. Miał 1878 r. 1476 mk. 702 męż. , 774 kob. , 1300 izr. , 176 chrze ścian. F. S. Drohobuż 1. wieś, pow. ostrogski, dawniej należała do województwa wołyńskiego, w pow. łuckim, leży nad rzeką Horyniem, o 50 w. na północ od Ostroga, na samej granicy pow. rówieńskiego. Horyń przy D. płynie obszerną doliną, którą pokrywają piękne łąki. Sam D. rozłożony na górze; od niego szeroko rozciągają się równiny, użyte pod uprawę zboża. Na krawędzi góry stoi dom dziedzica; na tern miejscu przed wieki była forteca, bo dotąd istnieją wały; forteca musiała być murowana i oprowadzona murem. Z prawej i lewej strony mieszkalnego domu są dwa wąwozy głębokie, któremi źródlana woda dwoma strumykami spływa do Horynia. Na polu za północnym wąwozem w czasie orania ziemi, lemiesz wyorywa kawałki cegieł w rozmaitych miejscach, co dowodzi że tu rozciągało się mia sto; dolny pokład ziemi glina, z wierzchu czarnoziem. Pod domem dziedzica odkryto ogro mne lochy, lecz nikt ich dotąd nie badał. Istnieje dotąd w D. pobazyliańska cerkiew z monastyrem, w 1786 r. fundowana. Dawny monastyr, który jeszcze za Dawida Igorowicza istniał, leżał na płn. od D. , gdzie dotąd wy orują cegłę i kamienie na polu. Jeszcze w dziale Janusza i Aleksandra ks. Ostrogskich w 1602 r. sporządzonym wzmianka jest, że Dorohobuż miasto i zamek, zatem i ta wieś, były w posiadaniu ks. Ostrogskich. Nastę pnie po darowiźnie kolbuszowskiej przez ks. Ja nusza Sanguszkę ordynata ostrogskiego w 1753 dostała się wieś Koniecpolskim, później była własnością Walewskich, od tych kupił Zawi sza, prezes b. trybunału żytomierskiego, a po nim prawem spadku przeszedł na siostrzeńca jego Ksawerego Jodkę, b. marszałka powiatu ostrogskiego. Obecnie dziedzicem jest To masz syn tego ostatniego. Jest tu cerkiew drewniana paraf. i cerkiew przy monasterze filialna. 2. D. , ob. Dorohobuż. Z. Róż. Drohobycz, miasto powiatowe w Galicyi, leży nad rzeczką Tyśmienicą, dopływem Dniestru, pod 49 21 szer. i 41 11 dług. geogr. , 309 m. npm. , o 60 kil. na południowy zachód od Lwowa, o 30 kil. na wschód od Sambora, o 25 kil. na zachód od Stryja, a o 60 kil. w linii powietrznej od granicy węgierskiej, o 74 kil. koleją od Chyrowa; przechodzi przez D. kolej żelazna tak zwana Naddniestrzańska, idąca z Chyrowa przez Sambor, Drohobycz do Stryja, gdzie się łączy z koleją arcyksięcia Albrechta. Stacya w D. leży między stacyą Dobrowlany i Gaje wyźne. W D. oddziela się od kolei Naddniestrzańskiej gałąź 1. 1 kilom. długa, idąca w kierunku południowozachodnim do Borysławia; przez Drohobycz przechodzi także gościniec rządowy, tak zwany pierwszy główny karpacki gościniec prowadzący od granicy Szląska w Białej wzdłuż Karpat aż do granicy Bukowiny w Kutach. Powierzchni ma to miasto 4806 m. D. leży w okolicy lesistej i bagnistej, ofitującej w naftę i wosk ziemny, których kopalnie w pobliskim Borysławiu są sławne na całą Europę; mieszkańców ma 1869 r. 16, 880, z tych 3931 obrządku rzym. kat. , 4844 gr. kat. , 15 akat. , 8055 izrael. ; domów 1816. Własność większa roli ornej 77, łąk i ogr. 68, pastw. 19 m. ; własność mniejsza roli ornej 2664, łąk i ogr. 800, pastw. 735, lasu 157 m. Jest w D. rządowa warzelnia soli, która spotrzebowała w roku 1866 ropy solnej 477, 870 stóp sześciennych, 3307 sągów drzewa opałowego; w r. 1870 ropy solnej 533, 562 stóp sześć. , 3505 sągów drzewa opałowego; zaś wyprodukowała soli mianowicie w roku 1866 kuchennej 79, 889, bydlęcej 9984; w r. 1870 kuchennej 84, 129. W roku 1870 były w tej warzelni 2 konne kieraty do wyciągania ropy solnej o sile 4 koni, i 3 panwie do warzenia, z tych jedna z powierzchnią 828 a dwie każda z powierzch po 300 cali; siła produkcyjna wynosiła 300 ctn. soli do jedzenia w przeciągu 24 godzin; ludzi zajętych było 78. Izba handlowoprzemysłowa, z której sprawozdania te cyfry wyjęte zostały, od roku 1870 nie wydała nowego sprawozdania. Dystylarni nafty było w 1870 r. w tern mieście 9, należących do rozmaitych właścicieli; z tych 2 były w rękach chrześcian. Dalej był w 1870 roku w tern mieście browar piwny, będący własnością gminy miasta Drohobycza; znaczniejszych garbarni i białoskórni 5, wszystkie w ręku izraelitów. Stan czynny majątku miasta wynosi 1, 375, 839 złr. jest to najbogatsze miasto w Galicyi po Lwowie i Krakowie, bierny 3, 113 złr. ; dochód w 1879 roku 106, 424 złr. ; zaś w 1874 roku miało to miasto 130, 932 złr. dochodu; mianowicie z nieruchomego majątku 7768, odsetków od kapitałów 19229 złr. , z przedsiębierstw 446, z propinacyi i opłat od napojów 79, 591 złr. , z kar 631, z subwencyi, dotacyi i t. p. 1078 złr. , ze sprzedaży majątku 19186, z innych źródeł 527; zapas gotówki 2476 złr. Wedle zamknięcia rachunków za rok 1874 miało to miasto w tym roku następujące wydatki Zarząd majątku 3831 złr. , podatki 11, 871 złr. , koszta administracyjne 18, 202, utrzymanie bezpieczeństwa 7771 złr. , utrzymanie porządku 7019 złr. , utrzymanie dróg, ulic i mostów 4475 złr. , koszta straży ogniowej 4210 złr. , utrzymanie zdrowia 1553 złr. , wydatki na ubogich 6366 złr. , wydatki szkolne 29, 307 złr. , wydatki parafialne 916 koszta wojskowe 2 złr. , nabytki majątkowe 22, 858 złr. , różne wydatki 1013 złr. razem suma wydatków 119, 394 złr. Do rady państwa wybiera to miasto jednego deputowanego wspólnie z miastami Sambor i Stryj; do sejmu krajowego wybiera jednego posła samo dla siebie. Drohobycz jest siedzibą starostwa powiatowego, rady szkolnej okręgowej na powiaty administracyjne Drohobycz i Turka, rady powiatowej, urzędu podatkowego, sądu powiatowego należącego do sądu obwodowego w Samborze, notaryusza, kilku adwokatów, zarządu salinarnego, rządowego zarządu lasów i domen, urzędu cechowniczego miar i wag, powiatowej komisyi szacunkowej dla podatku gruntowego, rządowego urzędu pocztowego i telegraficznego. Rzym. kat. parafia w Drohobyczu, należąca do dek. drohobyckiego dyec. przemyskiej, ma być założoną przez Kazimierza Wielkiego, jednakże przywilej erekcyjny nie zawiera roku. Z początku był tu drewniany kościół. Władysław Jagiełło król polski i wielki książę litewski, wedle napisu na portrecie tego króla wiszącym nad chórem muzycznym, kazał w 1392 roku wystawić kościół murowany na tern miejscu, na którem przedtem stał zamek drohobycki. Sierakowski w protokóle wizytacyjnym zanotował, że za jego czasów była w kościele tablica, potwierdzająca, że kościół został w 1511 roku poświęcony pod wezwaniem N. P. Maryi i św. Bartłomieja przez Bernarda Wilczka arcybiskupa lwowskiego; tradycya przypisuje zasługę wystawienia tej bazyliki królowej Bonie, która zapewne musiała się przyczynić do wykończenia i przyozdobienia takowej, ponieważ w presbiterium jest umieszczony rok 1526. Kościół ten, w pięknym gotyckim stylu, wewnątrz był pięknie przyozdobiony, po części kosztem Doroty z Tęczyna Tarłowej, która także uposażenie tego beneficium sumą 10, 000 złotych polskich powiększyła. Sierakowski opowiada z dawniejszej wizytacyi Frydryka Alembeka kanonika przemyskiego, że przed laty mniej więcej 130 licząc od roku wizytacyi Alembeka, która była w 1636 r. , wstecz a więc na początku XVI w. kościół wraz z całem miastem przez Turków zniszczony został. Później w roku 1648 dnia 8 grudnia kościół przez kozaków pod wodzą Chmielnickiego napadnięty i wymordowaniem wielkiej ilości ludzi, którzy w nim schronienia szukali sprofanowany został. Wielki ołtarz ozdobiony został kosztem Mikołaja z Żurowa Daniłowicza, star. drohobyckiego; obraz Wniebowzięcia N. P. M. malował wenecyanin Dolabella 1610 roku, zaś ołtarz poświęcił Waleryan Lubieniecki zakonu św. Franciszka biskup bakowski w Mołdawii. Zygmunt August król polski wcielił w 1558 beneficium drohobyckie, którego dotacyą powiększyła wieś Dobrowlany, darowana przez Władysława Jagiełłę, do dochodów kapituły katedry chełmskiej, które to połączenie trwało aż do czasu pierwszego podziału Królestwa Polskiego. Opis kościoła paraf. w D. i rysunek podał 1879 r. 6 września Tyg. 111. . Na przedmieściu był szpital małych dzieci, fundowany w 1540 r. przez Zygmunta I króla polskiego. Między sławnymi, którzy w Drohobyczu światło dzienne ujrzeli, godnym wspomnienia jest Marcin Laterna, jezuita, rektor kolegium lwowskiego, kapelan króla Stefana Batorego, który za panowania Zygmunta III osiągnął palmę męczeństwa, wrzucony przez szwedów do morza. Dawny konwent oo. karmelitów drohobyckich, skasowany przez cesarza Józefa II w 1790, fundowany był przez Jana Stanisława na Kosiorkach Kosiorek Bekierskiego i Marcina Chomętowskiego któremu dawne kolegium jezuickie w Samborze Drohobuż Drohobuż Drohobycz