filią Domamorycz z 715 gr. kat. obrządku. W tej wsi jest szkoła etatowa o 1 nauczycielu i kasa pożyczkowa z funduszem 2689 złr. aust. Właściciel więk. posiadł, Aniela z hr. Baworawskich, wdowa po Włodzimierzu hr. Łosiu. Dołżanka, potok górski, wypływa w obr. gminy Krywego, w pow. Turka, z północnowschodniego stoku hal, rozłożonych na gór skim grzbiecie Dauszką ob zwanego; płynie zrazu na półn. wschód, a pod Chochonówką zwraca się na półn. zachód, który to bieg za trzymuje aż do ujścia swego do Zawadki; pły nie przeważnie łąkami przez wsi Krywe i Dołżki, doliną utworzoną dwu równolegle do siebie biegnącemi pasmami górskiemi, zachodniem Dauszką, wschodniem Żwininem. W dolnym biegu koryto nadzwyczaj kręte. Przybiera z lewego brzegu pot. Magurę. Dłu gość biegu 16 kil. Br. G. Dołżanskoje, st, dr. żel. donieckiej w Obłasti Wojska Dońskiego. Dołżek 1. , wś, inaczej Winnicki futor, pow. lipowiecki, nad niewielką rzeczką wpadającą do rz. Rosi, o 14 w. od m. Lipowca. Mieszk. 1191 wyzn. prawos. Cerkiew prawosł. i szkółka. Ziemi czarnoziemu 1800 dz. Połowa wioski należy do Żurkowskich, druga zaś połowa skonfiskowana w 1832 r. na rzecz rządu. 2. D. , wś nad Bohem, pow. bracławski, gm. Grabowiec, par. Bracław. należała do starostwa bracławskiego, r. 1868 miała 60 dm. , por. Parchiłówka. . 3. D. , wś w pow. ostrogskim, na półn. zach. od Ostroga o 40 w. oddalona, na równinie błotnej, pod lasem położona. Ma cerkiew parafialną, zarząd włościański razem z sądem gminnym, przeszło 800 dusz; od tej wioski na północ jest las, a w tym lesie do 200 ogromnych mogił, porosłych drzewami. Podanie mówi, że to są mogiły tatarskie. Wieś D. należała do ks. Ostrogskich, później do Jabłonowskich, klucza annopolskiego. W r. 1834 przez kollokacyą rozdzielona między 15 dłużników. 4. D. , wś, dek. berdyczowski, ma filią katol. par. Zozów. Dołżka 1. , wś, pow. doliński, o 16 kil. na półn, zach. od Doliny, o 1 kil. na połud. od st. p. i par. rz. kat. w Bolechowie; par. gr. kat. w miejscu. Dm. 46, mk. 341; własn. większa obejmuje roli orn. 147, łąk i ogr. 34, pastwisk 6, lasu 368 mr. ; własn. mniej, roli orn. 184, łąk i ogr. 143, pastw. 115, lasu 82 mr. Własność rządowa. 2. D. , ob. Dołczka. Dołżki, ob. Dolskie. Dołżnia, wś w pow. witebskim, z kaplicą katol. par. witebskiej św. Barbary. Dołżnica, rz. , dopływ Kotry. Dołżyca, rz. w pow. porzechim, gub. smo leńskiej, łączy się z rz. Jelszą i drugą, która z jez. Dgo wypływa; poczem wpada do jez. Szczuczego. A. Kosm. Dołżyce 1. koło Szozawnego, wś, pow, sanocki, nad Wisłokiem, u jego źródlisk, o 35 kil na połud. zach. od Sanoka, o 3. 7 kil. na połud. zach. od st. p. i kol żel Węgier. galic. w Komańczy. Parafia gr, kat. w Komańczy, rz. kat. w Bukowsku; dm. 50, mk. 345. Własność więk. obejmuje roli orn. 82, łąk i ogr. 56, pastw. 45, lasu 610 mr. ; włas. mniej, roli orn. 598, łąk i ogr. 226, pastw. 479, lasu 87 mr. 2. D. alb. Dołżyca, koło Cisny, wś, pow. lisecki, nad Solinką, dopływem Sanu, przy ujściu Dołżyczki, 532 m. npm. , o 30 kil. na połud. od Liska, o 5. 6 kil. od st. p. i par. gr. kat. w Ciśnie; par. gr. kat, w Hoczewie, dm. 44, mk. 306. Włas. więk. obejmuje lasu 958; włas. mniej, roli orn. 395, łąk i ogr. 185, pastw. 328, lasu 3 mr. Dołżyczka 1. , lub Dołżyca, pot. górs. , wypływa w Beskidzie lesist. , z pod głów. grzbietu, na granicy gmin Dołźycy i Czystohorba pow. sanocki; płynie na wschód zrazu lasem, popod Stanków wierch 767 m. przez wś Dołżyce, której górny koniec 534 m. , dolny 508 m. npm. się wznosi, a następnie przechodzi w obręb gminy Komańczy, zwracając się na póła. , a opłynąwszy wzgorze Mogiłę 609 r. , uchodzi z pr. brz. do Komanieckiego p. , dopływu Osławicy. Ujście 479 m. , długość biegu 7 kil. 2. D. , potok górski w Beskidzie wysokim czyli lesistym, wytryska w obr. gm. Przysłupa pow. Lisko, z pod grzbietu górskiego, odrywającego się od głównego grzbietu w kierunku półn. zach. , z szczytami Wielki Wiasiel 1153 m. Mały Wiasiel 1097 i Różki 935 m. . Płynie łąkami na półn, wschód, a poniżej zwraca się na półn. zach, przez Krywe. Poniżej Krywego dolina tego potoku nagle się zwęża; płynie bowiem leśnym parowem na północ, opłukując wschodnie stoki wzgórza Ryczywołu 778 m. i we wsi Dołżycy uchodzi z pr. brz. do Solinki. Długość biegu 11 kil. Przybiera liczne małe potoki. Br. G. Domabórz, tak inaczej zowią Danabórz lub Donabórz, z którego wyszło wielu dygnitarzy wielkopolskich, zwanych Danaborgskimi z Domaborza. Ozyt. Enoykl. Orgelbr. , art. Danaborgski. Domacha lub Eka9 rz. , lewy dopływ Bohu, wpada około Berezuy, por. Ruda Wielka. Domachowo 1. wieś, pow. krobski; 56 dm. ,368 mk. , lew. , 367 kat. , 118 analf. Kościół par. należy do dekanatu śremskiego. Stać. poczt, w Krobi o 7 kil, st. kol. żel. Bojanowo o 28 kil. Kośc. par. podług tradycyi miejscowej miał już istnieć w drugiej połowie XIII wieku. W r. 1586 do drewn. kośc. przybudował Andrzej Krajewski, arhidyakon krakowski, kanonik poznański, dziedzic Krajewio, wsi należącej do parai. domachowskiej, murowaną kaplicę. 2, D. , folw. tamże, należący do probostwa, 647 m. 3. D, domin, tamże, 586 m. rozl, 3 dm. , 42 mk. , 13 ewang. , 29 kat. , 18 analf. M. St. Domachowo 1. niem. Dommachau lub Dommachowau, dobra ryc, pow. gdański, par. Pręgowo; szkoła w Warczu, poczta w Pruszczu. Odległość od Gdańska 3 mile. Obszaru ornej ziemi ma 1077 m. ; kat. 36, ewang. 38, domów mieszk. 4. Dawniej w ręku polskiem r. 1650 posiada D. Hertmański, r. 1766 Prądzyński asesor tucholski, 1789 Kazimierz Zboiński. Oddawna istniała tu kaplica prywatna dla wygody duchownej dziedzica. Wizyta biskupa Rybińskiego z r. 1789 pisze, że stała na osobnem miejscu koło dworu. Teraźniejszy posiadacz Niemiec. 2. D. , os. , należąca do Klukowej Huty, pow. kartuski, par. Stężyca. Kś. F. Domacyny z Annapolem, wś, pow. mielec ki, o 23 kil. na płd. zach. od Mielca, o 6 ki, na płd. zach. od st. poczt, i par. rzym. kat. w Baranowie; dm. 80, mk. 451. Własność większa obejmuje roli ornej 19; własn. mn. roli orn. 318, łąk i ogr. 40, pastw. 83 m. We wsi szkoła etat. dwuklasowa. Właściciel wiek. posiadłości Naftoli Siegel. Lu. Dz. Domaczewo, Domaczów, mko, pow. brzeski, gub. grodzieńska, nad Bugiem, o 240 w. od Grodna, o 37 w. od Brześcia lit. , ma zarząd polic. 4 gmin ptu, 699 mk. , w tern 674 izrael. D. ma kaplicę katol. parafii Brześć litewski, cerkiew i bóżnicę. F. S. Domaczyn, niem. Domatschine, wś, pow. ole śnicki, nad Dreską Wodą, par. Langenwiese, z kościołem kat. filialnym, piękny zwierzyniec i zameczek myśliwski. F. S. Domagałów, potok podtatrzański, na Pod halu nowotarskiem, wypływa na granicy gmin Witowa i Chochołowa, tuż przy granicy Ora wy z Podhalem nowotarskiem. Płynie na wschód granicą tychże gmin, po pod płd. stoki Krowiarki 905 m. pom. wojsk. i po krótkim biegu, bo 2 i pół kil, w obrąbie gm. Chochoło wa uchodzi do Czarnego Dunajca z lewego brzegu. Br. G. Domagowo, zaśc. pry w. , pow. trocki, 1 okr, adm. , o 32 w. od Trok, 6 mk. 1866. Domajowice, niem. Thomaskirch, wś, pow. oławski, z parafią katolicką dek. borowskiego i szkołą. W pobliżu kolonia Nowe D. Domajski wierch, ob. Czarny potok, 768 I. Domamorycz, wieś, pow. tarnopolski, leży przy gościńcu pryw. , prowadzącym z Tarnopola do Kozłowa, o 10 kil. na zach. od Tarnopola, o 4 kilna płd. zach. od Dołżanki, nad potokiem bez nazwiska, mającym swe źródła na zach. od granicy gruntów tej miejscowości. Przestrzeń pos. więk. roli or. 9, łąk i ogr. 3, pastw. 3; pos. ma. roli. or. 1162, łąk i ogr. 107, pastw. 72 m. austr. Należy do rzymsko kat. par. w Tarnopolu, gr. kat, par. w Dołżance. W tej wsi jest szkoła filialna o 1 nauczy cielu. Właściciel wiek. pos. Aniela z hr. Baworowskich, wdowa po Włodzimierzu hr. Łosiu. B. R. Doman, ob. Domasław. Domanice, wśi fol. rząd. , pow. siedlecki, gm. i par. Domanice. Posiada kościół par. murow, z r. 1852 i szkołę. W 1827 r. było tu 39 dm. , 235 mk. ; obecnie liczy 62 dm. , 395 mk. i 1274 m. obszaru. Par. D. dek. siedleckiego ma 2780 dusz. Gmina D. ma ludn. 1324, rozl. 4742 m. , s. gm. okr. IV w Wisznie wie, st. poczt. w Siedlcach o 16 w. W skład gm. wchodzą tylko 4 wsie Czachy, Domanice, Kopcie i Przywory. Br. Ch. Domanice, folw. , ob. Siedmiorogowo, powiat krotoszyński. Domaniew, 1. wieś prywatna w powiecie błońskim, gm. Helenów, par. Żbików, na gran. pow. warszawskiego, nad rz. Rnówką, pół mili od Pruszkowa, st. kol. żel. warszawskowie deńskiej. Wieś ta położona jest pośrodku pasma wzgórków piaszczystych, ciągnących się przeszło pół mili ponad łąkami od wsi kościelnej Zbikowa do wsi Płochoclna. Na całym tym szeregu piaszczystych wyniosłości znajdywano rozmaitemi czasy szczątki popielnic starożytnych, wyroby krzemienne, czasem bronz lub monetę rzymską; szczątki te wszakże rozpraszane bywały, gdyż odkopywania przypadkowe przez nieświadomych ich wartości były wykonywane. Dopiero w latach 1877 i 1878 na wzgórku po za dworskiemi budowlami Domaniewa odkopane zostały cztery popielnice, z których pierwsza znaleziona w roku 1877, lubo bardzo uszkodzona, niemniej zajmująca prostotą kształtu, ofiarowana została do zbioru starożytności przy uniwersytecie krakowskim; trzy zaś inne, w prywatnym zbiorze w Warszawie przechowane, odkopane w r. 1878, odznaczają się piękniejszemi kształtami i z tego powodu jeszcze godne upamiętnienia, iż stanowią jakoby grób familijny. Największa mieściła w sobie tylko kości i popiół z piaskiem zmieszany, druga obok stojąca mniejsza, musiała być kobiecą, znalazły się w niej bowiem pomiędzy kośćmi i popiołem paciorki szklane a wewnątrz niej na wierzchu leżała trzecia maleńka popielniczka, odrębnego zarysu, bardzo ozdobnie wyrobiona, zawierająca kości i popioły dziecka. W roku 1880 w dalszym ciągu poszukiwań na linii urn dopiero co opisanych znaleziono wielką popielnicę, nakrytą kamieniem obłupanym, a przy niej drugą małą, wielkości filiżanki, otworem przyłożoną do boku urny większej; w odległości zaś trzech łokci naprost trzech wzmiankowanych czarę glinianą o czterech nóżkach prostego wyrobu. Czara jest kształtu odcinka kuli, głęboka na dwa cale a średnicę brzegu ma długą Dołżanka Dołżanka Dołżanskoje Dołżek Dołżka Dołżki Dołżnia Dołżnica Dołżyca Dołżyce Dołżyczka Domabórz Domacha Domachowo Domacyny Domaczewo Domaczyn Domagałów Domagowo Domajowice Domajski Domamorycz Doman Domanice Domaniew