rew. i 105 dz. ziemi nadanej. 5. D. , wieś uwłaszczona, pow. wiłkomierski, do dóbr Wejkutany Reutta należy. 6. D. , wś rząd. w pow. rossłeńskim, o l00 w. od Rossien, w par. nowomiejskiej, z filialnym kościołem św. Wincentego, 1757 r. wzniesionym z drzewa przez gen. Billewicza. Przykomorek celny, o 35 w. od Taurogów, o 77 od Jurborga. 7. D. , wś i dwór rząd. , pow. rossieński, par. Wojnuta. 8. D. , wś, powiat rossieński, par. ławkowska. 9. D. , wś, pow. rossieński, par. Kielmy. 10. D. , wś, pow. nowoaleksandrowski, par. Sołoki; stac. pocz. na trakcie bitym z Kowna do Nowoaleksandrowska, między tym ostatnim a Dowgielami, o 14 1 2 w. od Nowoaleksandrowska. We wsi ceridewka czyli molenna roskolników, obecnie zamknięta. 11. D. , dobra i wś, tamże, własność Napoleona Klimańskiego, grun. włók 40, nad jeziorem tegoż nazw. 12. D. , por. Dygucie. . Degucizna al. Podegucie, wś włośc. , nad rz. Degutką, pow. lidzki, 5 okr. adm. , o 46 w. od Lidy, 8 dm. , 81 mk. 1866. Deguciszki 1. wś włośc, pow. święciański, okr. adm. , mk. 27, dm. 2 1866, od Świencian 17 w. 2. D. , zaśc. włośc, pow. święciański, 1 okr. adm. , mk. kat. 20, prawosł. 7, dm. 1866. 3. D. , folw. , pow. święciański, 1 okr. adm. ; mk. 5, dm. 1; od Święcian 14 w. 4. D. lub Komarowszczyzna wś rząd. , pow. święciański, 2 okr. adm. ; mk. 13, dm. 1 1866, od Święcian 29 1 2 w. 5. D. lub Mołohłaczówka, nad rz. bez nazwy, pow. , święciański, 2 okr. adm. ; mk. 28, dm. 4; od Święcian 26 w. 6. D. , folw. dwor. , nad strumykami Podsupis i Kiejsztupis, pow. święciański, 2 okr. adm. ; mk. 12, dm. 1 1866. od Święcian 24 w. 7. D. , wś rząd. nad rz. Zwierzyniec, pow. święciański, 2 okr. adm. , od Święcian 26 w. 8. D. , wś rząd. , pow. święciański, 2 okr. adm. , mk. 6, dm. 1 1866, od Święcian 44 w. Degule 1. dobra, pow. wiłkomierski, par. uciańska, niegdyś Morykonich, po kądzieli przeszły do Piottuchów, obecnie z Piottuchów hr. Stefania Platerowa dziedziczy. O 53 w. od Wiłkomierza. 2. D. Kryszkele, folw. , pow. szawelski, par. krupiewska, 3 okr. adm. , przy szosie z Kurszan do Krup. Do r. 1807 część obszernych dóbr AlbryohtówKrupie, należących do majorowej wojsk polskich Szkultynowej z Umiastowskich. Z eksdywizyi dostał się ojcu dzisiejszego dziedzica Konstantego Kimbara, Rozl. włók 14. Degutele, wś, pow. rossieński, par, ławkowska. Degutka, zaśc pryw. nad rz. t. n. , pow. lidzki, 4 okr. adm. , o 45 w. od Lidy, 1 dm. , 9 mk. 1866. Degutławka, os. , pow. władysławowski, gm. Kidule, par. Słowiki. Odleg. od Władysławowa 26 w. , liczy 4 dm. , 20 mk. Degutynie, wś, pow. władysławowski, gm. i par. Gryszkabuda. Odl. 16 w. od Władysławowa. Liczy 3 dm. , 34 mk. Degutynie, wś włośc, pow. wileński, 3 okr. adm. ; mk. 7. dm. 1. Degutyszki, wś, pow. władysławowski, gm. Zyple, par. Łuksze. Odl. 32 w. od Władysławowa. Liczy 3 dm. , 20 mk. Deik, Deyk, os. należąca do Brodnicy, pow. kartuski, nad jez. brodnickiem. Kś. F. Dehowa, ob. Dechowa. Deichsel, ob. Schwarzwasser, Deime, Deimen, Deine, ob. Dejma, Deja, rzeka na Bukowinie, dopływ Moldawicy z prawej strony. Dejbisy, ob. Debesie, Dejguń, niem. Deyguhnen, folw. , pow. węgoborski, st. p. Rozengart. Dejkiszki, wś rząd. w pow. poniewieskim, o 50 w. od Poniewieża, z kaplicą katolicką św. Heleny, wzniesioną z drzewa 1736 przez wło ścian miejscowych. Par. Wobolniki. Dejlidany, wś rządowa, pow. wileński. 1o okr. adm. ,, od Wilna w. 27; mk. kat. 56, domów 9 1866. Dejlidki, wieś, powiat oszmiański, własność włościan; dm. 7, mk. 59. Dejlidy 1. wś włośc nad jeziorem Szporą, pow. wileński, 3 okr. adm. ; mk. 102, domów 7 1866, od Wilna 54 w. 2. D. , wieś, powiat trocki. Dejlidziany, wieś włościańska nad rz. Opuszą, pow. wileński, 2 okr. adm. , od Wilna 46 w. ; mk. kat. 50, dm. 6. Dejlidzie, zaśc włościań. nad rzeką Wilią, pow. wileński, 2 okr. adm. ; mk. katolickich 11, dm. 2 1866. Dejlidziszki, zaśc włośc, pow. wileński, 1 okr. adm. , mk. katol. 7, dm. 3 1866. Dejma, Deyma, niem. Deime, Deume, Dejna, Dena, Dajnowa, rzeka w Prusiech, która pod Tapiawą wpada do Pregli, przez Kopanicę czyli D. nową, ciągnioną pod Labiawę, ma komunikacyą z morzem a przez kanał Friederichsgraben z Niemnem i Gilgą. D. nowa, pisze W, Pol, przytyka do D. w okolicy Szmerberga, gdzie D. poczyna być już żeglowną, , ciągnie się ztąd w jej kierunku z południa ku północy i wpada do zatoki kurońskiej o pół mili poniżej Labiawy, zasilona wodami trzech wielkich przykop, które do niej wpadają od prawego brzegu. Z tym kanałem łączy się drugi pod miastem Labiawą, zwany Wielką Fryderykową przekopą. Ten ciągnie się na przestrzeni trzech przeszło mil od miasta Labiawy opobok Kurońskiej zatoki i przytyka do małej przymorskiej rzeki zwanej Niemonin, która wpada do tejże zatoki poniżej ostatnich odnóg Niemnowych na południu. Do tego to Niemonina przytyka znacznie powyżej z lewego brzegu kanał timberski, który jednak nie służy do żeglugi, lecz jest tylko przeznaczony do osuszenia wielkiego mszystego bagna i nie wchodzi w skład linii żeglownej. Ta prowadzi bowiem z rzeki Niemonin na trzeci kanał żeglowny, zwany NowąLilią Gilgą czyli małą Fryderykową przekopą, która łączy Niemonin z południową odnogą Niemna, zwaną Lilią, na przestrzeni jednej mili, między osadami Skupen i Lupenen, prostując bieg tej odnogi i skracając żeglugę. Ten wodny gościniec, który łączy dolną Preglę z okolicą zaniemeńskich żuław a Królewiec Pruski z Kłajpedą, otworzono w latach 1688 1696 i jest on dziełem hrabiny Trusess, która go własnym nakładem zrobić kazała i tem swoją uwieczniła pamięć. Prócz innych korzyści ma ta linia żeglowna także tę korzyść, że już od Labiawy począwszy omija się na niej burzliwą zatokę kurońską, tyle grożącą żegludze. Dąjnarowicze, niewielka wieś i folwark w zachodniopółnocnej stronie pow. mińskiego, część Zasławszczyzny, przy dawnym gościńcu pocztowym wileńskim, pomiędzy Podolanką i Radoszkiewiczami z lewejstrony. W 2m sta nie polic rakowskim. Folwark ma obszaru przeszło 300 mg. i jest dziedzictwem Krejczmanów. Al. Jel. Dejnarowszczyzna, folw. pryw. nad rzeką Niewiszką, pow. lidzki, 3 okr. adm. , o 49 w od Lidy; 1 dm. , 59 mk. 1866. Dejnie 1. lub Milejkiszki, wś nad rz. Szyrwintą, pow. wileński, 2 okr. adm. ; mk. kat. 72, dm. 7 1866. 2. D. , folw. , pow. wiłkomierski, par. Siesiki. Dejniszki, wieś, pow. wileński, gmina Soleczniki. Dejnówka 1. wieś, pow. wileński, gmina Soleczniki. 2. D. , wieś włośc, nad Żyżmą, pow. lidzki, 1 okr. admin. ; o 27 w. od Lidy, 8 dm. , 103 mk. 1866. 3. D. , zaśc. rządowy, nad strugą bez nazwiska, pow. oszmiański, po lewej stronie traktu pocztowego wileńskiego, dm. 2, mk. 17 katolicy 1866. Dejnowo 1. wieś, powiat wileński, gmina Soleczniki. 2. D. , wieś rządowa, pow. lidzki, 5 okr. adm. , o 10 w. od Ejszyszek; 13 dm. , 97 mk. 1866. 3. D. , folw. pryw. , wś i zaśc, pow. lidzki, 1 okr. adm. , o 8 9 w. od Lidy; 18 dm. , 174 mk. 1866. 4. D. , wieś włośc, pow. lidzki, 1 okr. adm. , o 20 w. od Lidy; 10 dm. , 96 mk. kat. 1866. 5. D. , folwark, nad strugą bez nazwiska, pow. oszmiański, po lewej stronie traktu wileńskiego; mk. 6. Majętność niegdyś Sulistrowskich, dziś Karola Jankowskiego. 6. D. , folw. i 2 wsie, pow. trocki, par. Poporcie. R. 1850 Żyliński był właścicielem; 840 dzies. rozl. Dejryszki, folw. , pow. kowieński, par. Datnów, nad rzeką Krostą, należy do dóbr Datnów Krejca. Dejuny, dwór i wieś, pow. wiłkomierski, par. żmujdecka, do Antoniego KublickiegoPiot tucha należące; 15 włok rozl. , przy szosie petersb. warsz. położone. Deka, folw. należący do obszernego niegdyś klucza pogutkowskiego, który posiadali oo. cy stersi w Pelplinie, pow. kościerski. O czasie zał. z akt klaszt nic wiedzieć nie można. Imię ma zapewne od pierwszego dzierżawcy. Przed r. 1723 opat Tomasz Franciszek Czapski za mienił Dekę na konwentowe Malarki, dopłaca jąc 1000 złotych. Tegoż roku 1723 dwaj bra cia Tomasz i Maciej Gdaniec płacą konwento wi na 6 lat rocznej dzierżawy 60 zł. R. 1725 Jakób Rodmer nowy dzierżawca daje na 3 lata rocznego czynszu 70 zł. Po sekularyzacyi dóbr klasztornych rząd pruski wydał Dekę w wieczystą dzierżawę przywilejem z Kwidzyna dnia 18 czerwca r. 1785. Obszaru ziemi ornej obejmuje D. 621 mórg, katolików 46, ewang. 7, domów mieszkalnych 4. Par. Pogutki, szko ła Głodowo, poczta Pogutki. Odległość od Ko ścierzyny 3 3 4 mili. Kś. F. Dekis, jezioro, pow. trocki, na południe od drogi żel, z Etelun do Jewija. Dekonskaja, stac. dr. żel. donieckiej, gub. ekaterynosławska. Dekśnie 1. wieś, pow. nowoaleksandrowski, par. abelska, do dóbr abelskich należąca, uwłaszczona. 2. D. , zaśc rządowy, pow. wileński, 2 okr. adm. ; mk. kat. 14, dm. 2 1866. 3. D. , wś, pow. rossieński, par. Widukle. Dekszniany 1. dobra, pow. wilejski, gm. Radoszkowicze, stanowią wraz z folw. Hryczeniata dziedzictwo dawnej rodziny Wołodkowięzów, wspominane przez Ign. Chodźkę Pustelnik w Proniunach, Wilno, 1858 r. , strona 109. A. Ch. 2. D. , dobra, pow, wiłkomierski, par. Sudejki; 63 włók. Pałac murowany. Ob. Biguszki. Należy do tych dóbr 7 jez. , dwa folwarki i 7 wsi; własność Koziełłów. 3. D. , gmina pow. trockiego ludność 1137 włośc. , 14 wsi a z tych główne Dekszniany, Lejpuny, Panaszczyszki; zaśc. Kursze, Nieglimańce, Piłołówka, Pielańce, Krzyżówka, Pogranice, Pielakiszki, Chorążyce; okolice Hanusańce, Borejkiszki, Pasamowa; mko Merecz. Deksznie, wś, folw. i osada, pow. suwalski, gm. Sejwy, par. Kaletnik, odlegle od Suwałk w 15. , liczą 9 dm. i 80 mk. Niegdyś własność probostwa Kaletnik. Deksznie, wieś, powiat wileński, gmina Soleczniki. Dekszniszki, wś, pow. wyłkowyski, gmina Giże, par. Wyłkowyszki. Odległa 12 w. od Wyłkowyszek; liczy 6 dm. , 52 mk. Dekucza, ob. Tekucza. Dekurnie, folw. , pow. szawelski, par. szaw Degucizna Degucizna Deguciszki Degule Degutele Degutka Degutławka Degutynie Degutynie Degutyszki Deik Dehowa Deichsel Deime Deja Dejbisy Dejguń Dejkiszki Dejlidany Dejlidki Dejlidy Dejlidziany Dejlidzie Dejlidziszki Dejma Dąjnarowicze Dejnarowszczyzna Dejnie Dejniszki Dejnówka Dejnowo Dejryszki Dejuny Deka Dekis Dekonskaja Dekśnie Dekszniany Deksznie Deksznie Dekszniszki Dekucza Dekurnie