Dąb. po okupacyi zaginęła. Parafia dąbrowska ma komunik. 824; szkoła we wsi, poczta Malborg. R. 1604 istniało w D. lemaństwo. Obszaru ziemi jest 2359 morg. , budynków 116, domów mieszk. 70, katol. 268, ewang. 447. 13. D. , folw. , pow. sztumski, par. Namirowo Baumgarth, szkoła Nowy dwór Neuhof, poczta Dzierzgoń. Obszaru ziemi 167 morg. , własność C. Borowskiego, budynków 5, dom. mieszk. 2, katol. 2, ewang. 16. 14. D. pruska, niem. Preuss, Damerau, wś włośc, pow. sztumski, par. Podstolin, szkoła w miejscu, poczta Stary targ. R. 1474 sprzedaje Hanusz z Wągrowic Hanuszowi z Watkowic kilka włók w pruskiej D. R. 1516 sprzedaje Jerzy z Pr. D. jakiemuś Stesthku Stasiek, Stecki jednę włókę. R. 1536 posiadają tę wś Adryan SchmoltzMichorowski i Wawrzyniec Gross z Mirowic Mirahnen. R. 1604 zachodzi posiadacz Jakób von Witkopf. Później założono tu osobny folwark, który znowu zaniechano; resztę pozostałych 18 morg. rozdano tak zwanym kaszubom r. 1725, których sprowadzono z tucholskich borów. Obecnie zajmuje Pr, D. obszaru ziemi 1234 morg. , budynków 54, domów mieszk. 31, katol. 197, ewangelikow 1. 15. D. , niem. Dombrowken, wś król. , pow. starogrodzki, gleba w części żyzna gliniasta, w części piaszczysta. Nim nową szosę z Bobowa pobudowano, szedł tu główny trakt ze Skurcza do Starogrodu. D. obejmuje 42 posiadłości włościańskich, 18 ogrodników, 4036 morg. , katol. 490, ewang. 164, domów mieszk. 78. Szkoła w miejscu. Parafia Bobowo. We wsi jest kościół tytułu Znalezienia św. Krzyża, budowy starożytnej, z cegły murowany. W czasie reformacyi starości gniewscy, najbardziej zaś Czema, wojew. malborski, oddali go predykantom ewang. Dopiero po jego śmierci, gdy pozostała małżonka Zofia w Gniewie sprzyjała katolikom, r. 1596 biskup Rozrażewski nanowo go poświęcił. Dłużej niż 40 lat znajdował się wtedy w ręku luterskiem. Później na niejakie wynagrodzenie książę Albrecht Radziwiłł, starosta gniewski, zapisał jednę włókę roli tutejszemu kościołowi na potrzeby. Poczta Bobowo. Odległość od Starogrodu 1 mila. 16. D. , niem. Damerau, wś włośc. , pow. złotowski, około 1 milę na północ od miasta Kamienia. Par. Kamień. We wsi jest kościół tytułu św. Michała, filialny, przyłączony do Kamienia. Szkoła tutejsza liczyła r. 1867 dzieci 62, poczta Kamień. Obszaru ziemi ma D. 5580 morg. , budynków 142, mieszk. 65, katol. 446, ewang. 18. D. jest bardzo starą osadą. R. 1270 Mestwin II darował ją pustelnikom reguły św. Augustyna, osiadłym w Swornigacu na północ od Chojnic; nazywała się wtedy ta wieś Louvissona Dambrona Łowiszowa Dą Dąb. browa. R. 1306 kiedy ostatni oo. augustyanie, nie mogąc się tu utrzymać, przeszli do Oliwy i przyjęli regułę cysterską, D. jako i inne ich włości odziedziczyli cystersi. R. 1333 nabyli te dobra poaugustyańskie krzyżacy. którzy także niedługo trzymali D. , bo już r. 1356 ustąpili ją arcybiskupom gnieźnieńskim w zamian za ich wioski Gębarzów Bischofs walde i Bruzdowo nad morzem w pobliżu Pucka, które książę Mestwin II podarował był r. 1285 Jolancie, wdowie po Bolesławie wiel kopolskim, gdy wstąpiła do klasztoru klary sek w Gnieźnie. Odtąd pozostała D. przy ar cybiskupach gnieźnieńskich, aż do sekularyzaeyi dóbr duchownych r. 1773 zajął ją na rzecz rządu król pruski Fryderyk II. 17. D. , niem. Damerkau, wś szlach. , pow. wejherowski. Ma os. Borek i młyn dąbrowski. Obecnie trzy części. Obszaru ziemi 103 włók, katol. 185, ewang. 25, domów mieszk. 23. Par, Luzino, szkoła Robakowo, poczta Wejhe rowo, dokąd 1 mila. R. 1858 Wysiecki, Tępski i Bardzki w liczbie osadników. 18. D. , niem. Damerau, wś włośc, pow. starogrodzki. Obej muje 8 posiadłości włościańskich, 3 ogrodni ków; gleby żyznej gliniastej 1707 morg. ; kat. 302, ewang. 18, domów mieszk. 28. Szkoła w miejscu. Par Miłobądź, poczta Tczew. Od ległość od Starogrodu 3 mile. 19. D. , os. należąca do Grabowa, pow. kartuski, par. Par chowo. 20. D. , niem. KleinDamerkau, wś, pow. lęborski, ziemi pomorskiej. Kś. F Dąbrówka, 1. niem, Damerau, wś i dobra rycerskie, w pow. olsztyńskim. 2. D. , niem. Dombrowken, pow. ostródzki. 3. D. , niem Damerau, pow. szczycieński. Tamże D. Tylna, niem. VorderDamerau i D. Przednia, niem. HinterDamerau. 4. D. , niem. Dombrowken, powiat szczycieński. 5. D. , niem. Dombrowken, wś, pow. darkiański, ma st. poczt. 6. D. , niem. Dombrowken, wś, pow. jańsborski, st. p. Szymonki. Przytem niektóre miejscowości z Prus Wschodnich, wymienione w art. Dąbrowa ob. , noszą niekiedy nazwę Dąbrówek Dąbrówka 1. niem. Dombrowka, wś i dobra, pow. opolski, par. Rogów, nad Odrą. Dobra, od r. 1801 własność barona Dallwigk, obejmują z folwarkami Niederhof i Ludwigshof 3249 m. rozl. , w tem 1738 m. lasu, mają piękną owczarnię zarodową, gorzelnię, młyn. parowy i cegielnię. Wś D. z kol. Posiłek ma 68 osad. 2. D. królewska, niem. Dombrowka Koeniglich, wś, pow. opolski, par. Chwałkowice, o 9 kil. od m. Pokój, przy drodze z Pokoju do Wołczyna, ma 137 osad, pokłady rudy żelaznej, szkołę 2klasową i zarząd leśnictwa rządowego D. , obejmującego 26574 mg. w 7 obrębach. Mieszkańcy spławiają paliwo strumieniem bogacickim. 3. D. wielka albo miejska, niem. GrossDombrowka al. StaedtischDombrowka, wś, pow Dąb bytomski, o milę na wschód od Bytomia, nad Brynicą, od 1538 własność miasta Bytomia, dziś już prawie zupełnie rozparcelowana, ma 2478 m. rozl. , 83 dm, , grunta piaszczyste, par. w Kamieniu, st. p. Czeladź, młyn, szkoła po czątkowa. Była też w D. kopalnia galmanu. W pobliżu leśnictwo miejskie Dąbrowa, obej mujące 1763 m. lasu. 4. D. mała, inaczej Celary Dąbrówka, niem. KleinDombrowka, wś i do bra, pow. katowicki, o milę od Mysłowic. Do bra wchodzą w skład klucza mysłowickiego i mają 877 mg. gruntu. Wś ma 78 osad, 994 mg. rozl. 5. D. , niem. Dombrowka, folw. dóbr Zdziechowice, pow. lubliniecki. 6. D. , niem. Dombrowka, wś, pow. wielkostrzelecki, parafia Wysoka, o 15 kil. od W. Strzelc. przy szosie do Gogolina, 17 osad, 286 m. gruntu piaszczy stego. 7. D. , niem. Dombrowka, wś i dobra, pow. toszeckogliwicki, par. Świbie, o 1 milę od Toszka; dominium ma tu tylko zamek my śliwski i około 9000 morg. lasu, należącego do dóbr toszeckich. Wś między lasami położona ma 40 osad, 1716 m. gruntu, szkołę i w lesie fryszerkę Łoniak, nad stawem Łoniak zwanym. 8. D. , niem. Dombrowka, folw. , pow. toszeckogliwicki, ob. Byczozów. 9. D. , niem. Dombrowka, folw. , pow. rybnicki, ob. Rzuchów. 10. D. miejska, ob. D. wielka, F. S. Dąbrówka 1. potok, wytryska z pod północnego stoku Łysej góry 554 m. , w obrębie gminy Zawadki, w pow. wadowickim; płynie w kierunku północnowschodn. i tworzy w drugiej połowie swego biegu granicę między Gorzeniem a obszarem Wodowic. Wpada z lewego brzegu do Skawy, a raczej jej odnogi, po 3 kil. biegu. 2. D. , potok, nastaje w obrębie gminy Jastrzębki starej, w pow. pilznieńskim, z dwóch strug, jednej płynącej przez sam środek wsi Jastrzębki starej, drugiej zaś tryskającej w Wielkim Lesie za browarem. Łączą się one poniżej wsi Jastrzębki. Płynie zrazu na wschód, potem na północny wschód przez gm. Przerytybor, następnie przez terytoryum gm. Dąbia, gdzie z prawego brzegu przyjmuje potok od Dąbia płynący, a zebrawszy wodę ściekającą od Dąbrówki, przerzyna obręb tejże wsi, potem przechodzi ustawicznie łąkami śród domowstw płynąc, w obr. gminy Rudy, w której przyjmuje nazwę p. Ruda. Minąwszy Grzybów i Podlesie, we wsi Zgórsku wpada z prawego brzegu do potoku Partyńskiego. Długość biegu 22 5 kil 3. D. , także Dubrawką zwany potok, nastaje w obrębie gminy Korczówki w pow. żydaczowskim, we wschodniej stronie tejże, ze źródeł łącznych, z pod tak zwanej Polany 382 m. ; płynie zrazu na północ; przy młynie korczowiskim, Bukowicami zwanym, zwraca się na północny zachód, zrasza gminę Łysków, gdzie od lewego brzegu przyjmuje potok od wsi Korczówki płynący Dąbrówka Dąb Dąb Dąbrówka Dąbrowa Dąbrówka Dąb Dąbrówka