5 zielonych, 6 fioletowych, 6 czarnych i t p. Agnieszka Firlejowa umarła 16 czerwca 1644, licząc lat 66 a 47 lat wdowieństwa, we wsi Rogowie. Pochowano ją według jej życzenia w sklepie podziemnym tego kościoła, tuż przy drzwiach wchodowych, jak to wskazuje powy żej podana tablica marmurowa. Wiek XVII był szczytem świetności dla pustelni św. Elia sza, albowiem w wieku późniejszym, pomimo odwiedzin króla Stanisława Augusta, nie ja śniała już w Polsce tern dawnem znaczeniem i nie odżyła powagą przez sprowadzenie kar melitów bosych z Krakowa, których po rozbio rze Polski rząd austryacki do pustelni tej prze siedlił. Spółubieganie o pierwszeństwo z kla sztorem karmelitów bosych w Berdyczowie, od początku wieku XVIII powstałe i przez lat wie le ze zmiennem powodzeniem dotrzymywane, zakończyło się na niekorzyść tej pustelni, a tak z biegiem czasu zwolniały także dawne ostre reguły tego zakonu, co też przyczyniło się niemało do osłabienia dawnego rozgłośnego imienia jego. Sąsiednie wsi Paczołtowice, Siedlec, Dębnik, Żbik są własnością zgroma dzenia oo. karmelitów. Według erekcyi wieś Dupp dzisiejsze Bubie należała także do nich; lecz przeszła już od dawnych czasów, niewia domo jakim obrotem rzeczy, w obcą posiadłość. Dzisiejszym przeorem jest ks. Józef Tyrka ur. w r. 1836; zakonników jest tylko pięciu. Wieś Czerna należy do parafii łac. w Nowej Górze. W Cz. i przyległych górach dobywają się od wieków rozmaitego koloru marmury. Rze mieślnicy z Włoch, za Stanisława Augusta spro wadzeni, pierwsi nauczyli lud piękne z marmu ru sprzęty wyrabiać. Ob. Ambr. Grabow skiego Kraków i jego okolice w Krakowie 1866. Zabawki bardzo ciekawe i wesołe w Krakowie u Ign. Gröbla r. 1781. Niesiecki T. IV str. 344. Czerna w Przyj. ludu. R. IV, T. II, 1838 i R. X, T. II, 1844; w Kłosach XVI, 266; Wieś Paczołtowice przez Józefa Louis, Kraków 1874. Br. G. Czerna, Czernia, rzeka, płynie pod wsią Czerninein, wpada do rz. Nastaszki, a ta do rz. Rosi w pow. wasylkowskim. E. R. Czerna, potok górski, w obr. gm. Soli w Żywiecczyźnie, wypływa z pod Solowego Wierchu 848 m. na granicy Szląska austryackiego, Węgier hr. trenczyńskiego i Galicyi, płynie zrazu na półn. wsch. po płd. wsch. stronie gościńca wiodącego z Kamesznicy na Skalite i Czaczę do doliny Wagu w hr. trenczyńskiem, opływając od zachodu, północy i wschodu rewir solski, w którym Rachowiec wznosi się do 951 m. i zabierając liczne potoki leśne, tak z prawego jak z lewego brzegu. Przerzyna południowozachodnią część gminy Kamesznicy, tworzy granicę gmin Soli i Nieledwi, W końcu przechodzi znowu w obręb gm. Soli i po 11 kil. biegu wpada z lewego brzegu do Słonicy. W górnym biegu aż do karczmy Piekło, płynie w kierunku północnowscho dnim; w średnim aż do połączenia się z poto kiem płynącym od Kiczorki 798 m. na wschód, odtąd aż do ujścia na południe. Wody tego potoku są bystre i rwiące. Br. G. Czerna, rzeka, inaczej Orawa Czarna ob. , uchodzi do Orawy pod Ustiem. Czerna, ob. Czarna. Czernahora, ob. Czarnohora. Czernakowizna, ob. Czerniakowizna. CzernaLehota, węg. FeketeLehota, wieś w hr. gömörskiem Węg. , kośc. par. ewang. ; furmaństwo, chów bydła, kopalnie i kuźnice żelaza, obszerne lasy, 972 mk. H. M. Czernaliszki, zaśc. rządowy, pow. wileński, 4 okr. adm. , mk. kat. 22, dm. 2. Czerna sechła, ob. Brzaza. Czernauka, wieś, pow. czerniowiecki na Bukowinie, z par. grecką nieunicką i st. poczt. w miejscu. Czernawczyce, ob. Czerniawczyce. Czernawica, ob. Pałahicze. Czernawka, Czernia, Czarna Rudnia, rzeka, lewy dopływ rzeki Obol, wąska i dość płytka, ma źródło w jez. Bemowo; przy ujściu nosi miano Rudni. Długa 22 w. Czernecza, rzeczka powstająca na łąkach gm. Soroki, w pow. skałackim; opływa wieś od południa; płynąc w kierunku płd. wsch. skąpemi łączkami i między polami, przechodzi w obr. gm. Postołówki pow. husiatyński, a we wsi RakówKącie, na granicy z Horodnicą, uchodzi z prawego brzegu do Gniłej, pra wego dopływu Zbrucza. Długość biegu 9 kilom. Br. G. Czernecze, 1. inaczej Kiczman, wieś, pow. bracławski, par. Krasne. R. 1868 miała 46 dm. 2. Cz. , wieś nad rz. Perejmą Sarażynką, pow. bałcki, gm. Perejma, par. Bałta. R. 1868 miała 230 dm. Dziś 717 dusz męz. , 2670 dz. ziemi włościańskiej. Należy do So bańskich. X. M. O. Czernelica, z Chmielową, Andruchówką i Ko sówką, miasteczko, pow. horodeński, na pra wym brzegu Dniestru, o pół mili od tej rzeki, nad potoczkiem, który na gruntach tego mia steczka ma swe źródła a o pół mili na północ wpada do Dniestru. Miasteczko to oddalone jest o 2 i pół mili na północ od Horodenki. Przestrzeń posiadłości większej roli ornej 1012, łąk i ogr. 96, pastwisk 49, lasu 921; posiadł, mniej. roli ornej 2724, łąk i ogr. 380, pastw. 122, lasu 33 m. Ludności rz. kat. 645, gr. kat. 1972, izrael. 239 razem 2856. Rzym. i gr. kat. par. ma w miejscu. Rzymskokatolicka parafia erygowana w 1661 roku; na początku kościół wystawiony został dla konwentu oo. dominikanów, przez Michała Grzegorza na Klewaniu księcia Czartoryskiego i tegoż żonę Eufrozynę ze Stanisławic Potocką. Ta parafia obejmuje miejscowości Chmielowa, Kuniszowce, Kopaczyńce, Korniów, Olchowiec, Olejowa komiowa i królewska, Rakowiec, Semenówka, Tyszkowce. Parafia ta należy do dekanatu horodeńskiego; gr. kat. parafia należy również do dek. horodeńskiego. W tem miasteczku jest szkoła etatowa 1klasowa i kasa pożycz kowa z funduszem zakładowym 3612 złr. Znajdują się tu także ruiny zamku niegdyś obronnego, w którym zwykł był Jan Sobieski przebywać podczas wojennych wypraw. Wła ściciel większej posiadłości Karol Krasnopolski. B. R. Ciernelów ruski, czyli Czernelów z Czołhańszczyzną, Angelówką i Samborówką, al. Czerniłów, wieś, pow. tarnopolski, nad potokiem Gniezna, dopływem rzeczki Chodorówki, dopływu Dniestru, oddaloną jest na wschód od Tarnopola o 2 mile, o ćwierć mili na północ od Borek wielkich, stacyi kolei żelaznej Karola Ludwika, gałęzi tarnopolskopodwołoczyskiej; wieś ta leży w nadzwyczaj urodzajnej ziemi podolskiej, w okolicy bezleśnej. Przestrzeń roli ornej 699, łąk i ogrodów 80, pastw. 73, lasu 68; pos. mniej. roli ornej 1121, łąk i ogr. 111, pastw. 39 m. Ludności rz. kat. 108, gr. i kat. 422, izrael. 8 razem 538. Należy do rzym. kat. parafii w Czernielowie mazowieckim; gr. kat. parafią ma w miejscu, obejmującą filie w Czernielowie mazowieckim i w Czołhańszczyźnie; należy do dek. zbaraskiego. Wieś ta ma szkołę etatową 1klasową. Właściciel posiadłości większej Ignacy Kopczyński i Kon rad Gloger. Por. Czernielów. B. R. Czernelówka, wieś, pow. starokonstantynowski, przy samej granicy z Podolem, o 8 wiorst tylko od Mikołajowa na Podolu, nad rzeką Słuczą, do której wpada we wsi samej druga rzeczka Deśniówka. Pola równe, część od północy wzniesiona, ziemia czarnoziem na 12 do 14 i 16 cali, pod którym glinka. Ludności podług spisu z 1873 r. chat 145, mieszkańców zaś mężczyzn 372, kobiet 375. Po separacie i odkopcowaniu z 1869 roku zostało dworskiej ziemi a mianowicie sadybnej 26 m. , ornej ziemi 1100 m. , wygonów dworskich i lasku 52 m. , lasu młodego i krzaków 128 m. , pod stawami 617 m. , sianokosów brzegowych 110 m. , pod błotami 48 m. , pod drogami, kamienną górą i glinnikami 12 m. ; w osobnej fermie na korczunku z pod lasu ornej ziemi 200 m. razem 2312 m. ; prócz tego cerkiew ma ziemi 120 m. , włościanie zaś mają ziemi 1060 m. Paprocki wspomina o bitwie z Tatarami, zaszłej około 1572 r. pod wsią Czernijówką niedaleko od Krasiłowa, gdzie Tatarzy pobici i carzyk ich poległ, złożony pod mogiłą na polach wsi Czernelówki. Jest do dziś Słownik Geograficzny Zeszyt XI dnia znaczna mogiła w Oz. , w dyrekcyi ku Krasiłowu którą dziedzic rozkopywał w 1862 roku, lecz prócz niewielkiej ilości kości ludzkich i miecza, który przy dotknięciu rozsypał się zupełnie, nic więcej nie znaleziono. Za czasów tych napadów majątek ten należał do olbrzymiej fortuny ks. Ostrogskich i kozacy to właśnie ks. Ostrogskiego pod wodzą Wyleżyńskiego pobili wówczas Tatarów. Podczas rozdarowywania dóbr tej ordynacyi w 1773 roku, za znaczną summę, którą miał na tym majątku zastawą, Ksawery Malczewski nabył tę wieś wraz z sąsiedniemi Mańki, Pilipy etc; od Malczewskich w 1820 r. cała ta fortuna nabytą została przez marszałka Kochanowskiego; od syna zaś jego Aleksandra w 1850 r. Pius Prawdzie Rudzki nabył Czernelówkę już samą, która i do dziś w tejże rodzinie zostaje. Czernesze, wieś, pow. kaniowski, położona o 5 w. ku stronie połud. wsi Romaszek, przy bezimiennym ruczaju wpadającym do rzeki Rasawy. Posiada ziemi majątkowej 1267 dz. , pozycya stepowa. Ma cerkiew prawosławną i liczy 1200 mieszkańców prawosławnych a 9 katolików. Przy końcu XVII w. wieś ta należała do starostwa kaniowskiego i przez ks. Stanisł. Poniatowskiego była sprzedaną gener. Polowi a potem dostała się do dzieci pułkow. Gabla i sprzedana przez nich, dziś stanowi własność panny Stefanii Jankowskiej, siostry dziedzica miast. Chodorowa. Przy wsi Czerneszach znajduje się dawny zabytek obronnego miejsca, oprowadzonego rowami i wałami nasypowemi; przy cerkwi jest jakiś pomnik, składający się z bardzo dawnego krzyża kamiennego, do kilku łokci wysokiego i napół rozbitego. Czernewitz, ob. Czerniewiec. Czernia, niem. Czersnia, wieś włośc, w powiecie wejherowskim, posiada 9 włók roli, mieszk. kat. 53, domów mieszk. 6, par. Kielno; odległość od Wejherowa 2 mile. Kś. F. Czernia, 1. rzeka, pierwszy dopływ Wilii z prawej strony, wpada do Wilii na 17 wiorście od jej źródła. 2. Ob. Czerna i Czernawka. Czerniachów, 1. wielka wioska w pow. kijowskim, nad rz. Bobrcem, 3673 mk. Dwa stawy z młynami. Cerkiew parafialna, szkoła, zarząd gminny, zapasowy magazyn, fabryka perkalików, cegielnia; przytem zasługują na wzmiankę założone tu przez rząd sady morwowe, lecz próby z jedwabnictwem nie powiodły się. Jedna z gór pośród wsi nazywa się zamkową, zapewne dla tego, że okrążona ze wszystkich stron wałami. Niedaleko od wsi na górze znajduje się wysoka mogiła, nazywająca sią Strażnicą. Straż zawsze tu czuwająca zapalała ogień na wypadek napadu wrogów. 2. Cz. , wieś w pow, ostrogskim, 52 Czerna Czerna Czernahora Czernakowizna Czernaliszki Czernauka Czernawczyce Czernawica Czernawka Czernecza Czernecze Czernelica Czernelówka Czernesze Czernewitz Czernia Czerniachów