Leon Sapieha, marszał. nadworny w. k. lit. , spełniając wolę ojca swego Leona Sapiehy wojew. wileńskiego, kanclerza i hetmana w. k. lit Kanclerz, będąc delegowanym przez Ste fana Batorego do zawarcia pokoju z Iwanem Wasilewiczem, w czasie pobytu w Moskwie otrzymał pomieniony obraz od cara w podarun ku. Obraz ten odległych sięga czasów i do Moskwy przysłany został w darze jeszcze w 1510 r. przez Bazylego patryarchę carogrodzkiego. Świątynia ta spaloną została pod czas wojny z Rossyą za Jana Kazimierza, poczem drugi kościół wystawiony został ko sztem Michała Józefa Sapiehy wojewody po dlaskiego. Ten drugi z rzędu kościół rów nież uległ pożarowi razem z plebanią w 1793 roku i dopiero w lat kilkadziesiąt odbudowa ny został, staraniem miejscowego proboszcza ks. Nosolewskiego; ostatecznie ukończony w r. 1839, przetrwał aż do ostatniego pożaru w r. 1859. Bractwo św. Michała Archanioła w ko ściele czerejskim istnieje od r. 1731 kwietnia 29 za zezwoleniem ks. Michała Zienkowicza biskupa wileńskiego. Każdorocznie dnia 29 września jest solenny fest w kościele. Parafia rzym. katol. w Czerei liczy w sobie około 2000 dusz płci obojej. Po spaleniu kościoła w 1859 r. restauracya przedsięwzięta kosztem, parafian zostawała pod ciągłym kierunkiem miejscowego proboszcza ks. Stanisława Bia łego, znanego z gorliwości w wierze i z zasług położonych na polu literatury religijnej. Ks. Biały dotychczas spełnia obowiązek probosz cza w Czerei, będąc jednocześnie dziekanem powiatu sieńskiego i kanonikiem kapituły mohilewskiej. A. Ch. Czerejski Monastyr, ob. Biała Cerkiew, powiat sieński. Czeremcha, wś w pow. sanockim, należąca do obrębu sądu powiatowego w Rymanowie, odbierająca pocztę w Jaśliskach, ma 68 dm. i 413 mk. Z tych Polacy należą do parafii w Jaśliskach, Rusini 380 do parafii w Lipowcu. Obszar dworski ma 5 m. gruntu ornego, 3 m. łąk, 2 m. pastwiska i 247 m. lasu; włościanie posiadają 673 m. gruntu ornego, 351 m. łąk i ogrodów, 426 m. pastwisk i 210 m. lasu. Cz. leży przy samej granicy Węgier, wchodzi w nie klinem i dla tego góra najwięcej na południe wysunięta, której szczyt jest punktem triangulacyjnym 691 m. npm. wzniesionym, zwie się Klin. Osada rozłożona po obu brzegach potoku Beskid, który w tej gminie ma swój początek. Zdała od głównej osady, przy granicy sąsiedniego Lipowca, istnieje przysiołek zwany Sołtystwem. Wypas bydła stanowi główne zajęcie włościan. Istnieje tutaj cerkiew filialna par. lipowieckiej z tytułem Nawiedzenia Pokrowy Bogarodzicy, Wś ta była fundowaną na prawie wołoskiem, z kniaztwem sołtystwem a charakter, nazwi ska i typy ludu wskazują, że jest on potom stwem osadników wołoskich. Właścicielem Czeremchy jest łacińskie biskupstwo w Prze myślu. Najniższy punkt wsi jest położony 540 m. npm. , najwyższy zaś wzniesiony 772 m. npm. W. J. W. Czeremchów, 1. wś, pow. Bóbrka, leży o 3 4 mili na płd. wsch. od Bortnik, malutka wioseczka w bagnistej i lesistej okolicy, leży o 5 mil na płd. od Bóbrki, o półtory mili na płc. od Żurawicy. Przestrzeń posiadł, wiek. roli or. 232, łąk i ogr. 33, past. 1, lasu 154, pos. mniej. roli or. 237, łąk i ogr. 39, past. 5 mórg austr. Ludność rz. kat. 65, gr. kat. 201, izrael. 18, razem 284. Należy do gr. kat. par. w Hrehorowie, rz. kat. , par. w Żurawicy. 2. Cz. , wś, pow. kołomyjski, nad potoczkiem Iwanów, dopływem rzeczki Worony, przy kolei żel. lwowskoczerniowieckiej, między stacyami Ottynia i Kołomyja i przy gościńcu rządowym, łączącym również te obie miejscowości; oddaloną jest na płc. od Kołomyi o mil 3, od Ottynii na płd. wsch. o 1 milę. Przestrzeń posiadł. mn. roli or. 406, łąk i ogr. 150, past. 61, lasu 943; pos. mn. roli or. 710, łąk i ogrod. 169, past. 43, łasa 54 mórg austr. Gleba bardzo urodzajna, pokucka kołomyjska, lasów dostatek, klimat ciepły. Należy do rz. kat. parafii w Ottynii, gr. kat. par. ma w miejscu, należącą do dek. żukowskiego. Ludność rz. kat. 30, gr. kat. 9J1, izrael. 18, razem 959. W tej wsi jest szkoła filialna 1klasowa i kassa zaliczkowa z funduszem zakład. 350 zł. a. w. 3. Cz. , Wś, pow. podhajecki, par. gr. kat. Szwyków, o 7. 5 kil. od st. p. Manasterzyska. B. R. Czeremeszne, wś w pow. berdyczowskim, nad małą rzeczką wpadającą do Bosi, o 78 w. od m. Berdyczowa, a o 8 w. od m. Spiczyniec, z któremi stanowi jeden majątek, należący do Sobańskich. Mk. 1, 024 wyzn. prawosł. ; cerkiew par. i szkółka; ziemi 2, 400 dz. wybornego czarnoziemu. Zarząd gminny w Śpiczyncach, policyjny w m, Samhorodku. Kl. Przed. Czeremosz, rum. Ceremusul, rzeka pokucka, prawy dopływ Prutu, powstaje w samym środku wsi Uścieryk, ze zlewu dwóch dzielnych potoków Czeremoszu, Białego i Czarnego. Biały Czeremosz wypływa z pod głównego grzbietu działu górskiego czarnohorskiego, Hnetesa na wschód od źródeł Cz. Czer. , na granicy węgierskobukowińskiej, i płynie, tworząc granicę między Galicyą a Bukowiną, przeważnie w kierunku północnym. Czarny zaś Czeremosz wypływa z pod szczytu Komanowego 1734 m. , płynąc zrazu ku północy, poczem wyginając się łukiem ku północnemu zachodowi, dalej od przyjęcia potoku Babińca ku północy, wreszcie od połączenia się z Ilcią dalej na wschód, aż do zlewu z B. Cz, Tworzy on w górnym swym biegu wąską dolinę, lasem się ciągnącą. W obr. gminy Hryniowy pow. kossowski wznosi się Baba Ludowa, najwyższy szczyt pasma górzystego, które, oderwawszy się od głównego trzonu pasma czarnohorskiego, przesuwa się od południa ku północy, pomiędzy głębokiemi dolinami obu Czeremoszów, tworząc zarazem dział wodny między temi rzekami. Stok całego tego pasma ku północnemu wschodowi jest o wiele łagodniejszy niż stok przeciwległy ku Czarnemu Cz. , który jest stromy i częstokroć nagle spadający. Stąd też do B. Cz. staczają się liczniejsze i większe strugi i strumienie, podczas gdy dopływy Czar. Cz. spadają na dół głębokiemi i wąskiemi łożyskami. Podnóże tego pasma górzystego porasta gęsty las jodłowy, zawalony wielkimi łomami skał i starymi pniakami drzew. Od węzła górskiego Listowatym zwanego 1525 m. odrywa się ku wschodowi B. Cz. boczne ramię górskie z szczytami Hostyn 1583 m. i Oglenda 1186 m. , a główne towarzyszy Cz. Czeremoszowi w kierunku północnozachodnim przez Jaworową 1501 m. ku szczytowi Pnewie 1585 zwanemu, . Od niego odrywa się ku północy dość długi grzbiet ze szczytami Doszyną 1455 m. , Hromowycią 1482 m. , Niżną 1386 m. , Serehrestyjem 1073, Kaptarką 1177 i Kobyłą Wielką 1066 m. , tworząc dział wodny między Cz, B. , a jego dopływem Probiny z Hramitnym. Od Pnewia ciągnie się w niezmienionym kierunku dział czeremoski szczytami Kamieńcem 1525 m. , Stefulcem wielkim 1576 m. , Kopilasem wielkim, za którym zwraca się grzbiet na zachód. Tutaj wznosi się Baba Ludowa 1586 m. , najwyższy szczyt tego pasma. Stok lesisty południowozacho dni od Pnewia po Babę Ludową zowie się Stefulcem małym; północny zaś stok Baby zowie się Halą Tarnicą, ponad którą dalej ku północy wznosi się szczyt Tarnica 1558 m. . Szczyt Baby L. jest kopulisty i zajmuje do kilkuset metrów kwadr. przestrzeni. Miejscami pokrywają go ogromne głazy, rośnie tu kępkami różanecznik Rhododendron ferrugineum L. , jakoteż uwija się jaszczurka, zwana Lacerta crocea. Wewnętrzny skład tej góry tworzy piaskowiec karpacki, powierzchnię pokrywa piaskowy żwir, zmieszany z małą ilością ziemi urodzajnej lub glinki. Według Schindlera pokłady tutejsze zawierać mają miedź i ołów. Do góry tej przywiązane są i u ludu huculskiego rozliczne opowieści gminne o bogini śnieżnicy, BabąOdokią zwanej, o zakopanych w tej górze skarbach, o jakimś zamku, który tu istnieć miał i i p. Ze szczytu Baby zajmujący widok się rozpościera. Szczególniej zajmujący jest widok zachodzącego słońca, z którego pasterz połonin przepowiada pogodę następnego dnia. Ku południowi i wschodowi odsłonięty widok krajobrazu miłe sprawia wrażenie, gdy przeciwnie widok ku zachodowi jednolity i ponury, zakrywany daleko wyższymi szczytami Czarnohory, Stogu, Kopilasa i Ladeskula. Od Baby Ludowej grzbiet zwraca się znowu ku północnemu zachodowi przez hale Mihailewa 1448 m. , Łukowiec 1506 m. ; stąd ku północnemuwscho dowi przez Wapniarkę 1246 m. na szczyt Ludową 1466 m. , przez Małe Stopnie 1246 m. , na Skupową 1583 m. i Krętą 1352 m. , a lasem pod Krętą opada ku Czeremoszowi Czarnemu pod Żabiem. Nieco ku wschodowi między Cz. Czer. a prawym dopływem jego Czarną legła grupa górska Magura, ze szczytami Magurą 1118 m. , Hołym wierchem 830 m. , Puszkarem 812 m. , Senicą 1188 ml Maratynem 1067 m. , Przysłopem 1030 m. , Leśniczką 1015 m. ; między Czarną a Czer. Białym wznosi się szczyt Lelków 943 m. . Lewy brzeg Czeremoszu Czarnego tworzą stoki głównego grzbietu karpackiego, a mianowicie czarnohorskiego od szczytu Komanowego 1734 m. począwszy aż do Ruskiego diła działu, 1560 m. . Biały zaś Czeremosz tworzy od źródeł, aż do połączenia się z Cz. Czarnym granicę galicyjskobukowińską. Dolina obu Czeremoszów jest poprzeczna, wąska, górska, wyniosłemi działami otoczona, najdziksza może ze wszystkich dolin górskich naszego kraju. Co do spławności, to mógłby być spławnym jeden i drugi powyżej Uścieryk, ale nie było dotąd potrzeby posuwać wyżej spławność na tej rzece, bo i poniżej jest jeszcze poddostatkiem lasu. Obadwa Czeremosze zabierają od obudwu brzegów mnóstwo krótkich górskich potoków, które ku nim rumowiska piargi skał i łomy drzew staczają. Z pr. brz. Cz. Biały przyjmuje Saratę, Jałowiczowę, Moskalin, Łopuszne z Senecią, Streżeński p. , Kalelę, Dutkę, Dinejs, Marenie, Koniatyn. Z lewego zaś wpadają doń Maskotyn, Hostowiec, Srebrny p. , Maryen, Suchy p. , Probina z Hramitnym i Czarnym, Kekacza, Jabłoniecki p. , Łuzki p. , Kochan i Lelków. Czarny Czeremosz zasilają swemi wodami z pr. brz. Tarnica, Studennik, Ludowec, Hnołec Uhorski, Hniłyj Gniły potok, Żmyeński p. , Petryń, Charal, Żabiwski p. i Czarna; z lewego zaś brzegu Bałasinów p. , Popadya, Albinice, Dobryn, Prełuczny, Ladiaszku, Rabieniec, Kierniczny, Szybeny, Podorowaty, Skoruszny, Dżembronia, Bystrzec, Kraśnik, Ilcia, Bereźnica z Tarnoczką, Waratyn, Młyński i Rosocze. Nadmienić wypada, że wody gościnne bywają na obu Czeremoszach w czerwcu i lipcu i z końcem sierpnia, więc zazwyczaj w tym czasie, co na Prucie. Zdarza się jednak latem, że na samym tylko Czeremoszu B. i Cz. przybywa woda Czerejski Monastyr Czerejski Czeremcha Czeremchów Czeremeszne Czeremosz