północnym przepływa Babułówka od Babul przez wsi Pechoty i Padew do Dymytrowa wielkiego, gdzie na granicy między temi gmi nami przy folwarku annapolskim przerzyna nową drogę krajową dembickonabrzeziańską, z mostem 8 m. długim. Odtąd dawnem swem korytem, zwracając się w kierunku wschodniopółnocnym, w licznych zakrętach przepływa pod nazwą Krzemieńca przez gminy Dymytrów wielki i mały do miasteczka Baranowa, gdzie rozszerzając coraz bardziej swe łożysko i two rząc znaczny staw a odgraniczając Baranów od gminy Suchorzowa, uchodzi do Wisły z pra wego brzegu. Niegdyś łączył ten strumień mnóstwo większych i mniejszych stawków, oraz poruszał młyny; dziś te stawki przez ure gulowanie koryta jego, osuszono i zasypano. Główne dopływy Babułowki stanowią potoki Szydłowiec i Rów, uchodzące doń z lewego brze gu. Długość biegu B. 4 1 4 mili. Br. G. Baby, 1. wś, rządowa, donacya, pow. kutnowski, gm. i par. Dąbrowice. Dzieli się na trzy części B. stare, B. nowe i B. folwark. Oczynszowana w 1848 r. , ma 790 morg obszaru, 47 dm. i 427 mk. Dobra ziemia, blisko cukrowni w Ostrowach ztąd łatwość zarobku podniosły dobrobyt ludności, widniejący w ładnych zabudowaniach, sadach, inwentarzu i starannej uprawie roli. 2 B. , wś rządowa, pow. piotrkowski, gm. Bogusławice, par. Wolbórz, st. dr. ż. War. Wied. , odl. od Warszawy 122 w. W 1827 r. B. liczyły 35 dm. i 313 mieszk. Baby, 1. po niem. Baben, folw. , pow. krotoszyński, ob. Krotoszyn. 2. B. , folw. , pow. odolanowski, ob. Ociąż. Baby, Babyj, ob. Babij. Bacajcie, dwór prywatny w pow. szawelskim, nad Wentą, o 35 w. od Szawel. Bacewicze, wś i dobra ziemskie w północnej stronie pow. bobrujskiego, o 34 w. od Bobrujska, przy drodze z Kliczewa do Lubonicz, nad rz. Olsą, w par. katolickiej świsłockiej, w 4ym stanie policyjnym świsłockim, w 2im okr. sąd. bobrujskim; r. 1860 miała 109 mk. , 12 dm. , i znaczną fabrykę terpentyny. B. mają zarząd gminny, szkołę wiejską, cerkiew prawosł. Gmina bacewicka składa się z 48 wiosek i liczy 2, 489 dusz męz. Dobra B. liczą się do znaczniejszych w gubernii; mają obszaru 14250 mor. , lasy i łąki są tu znaczne; z młynów i arend 1000 rs. przeszło. Dobra te są dziedzictwem Niezabitowskich. Al. Jel. Bach, po niem. strumień, woda płynąca, wyraz wchodzący w skład wielu nazw geograficznych niemieckich i ziemiom polskim narzuconych, np. Weissenbach, Biały potok, lub Angerbach, Angera. Bacharewicze, wś i folwark, w zachodniej stronie pow. ihumeńskiego. nad rzeką Ptyczą w gminie dudzickiej ob. Dudzicze, o 35 w. od Mińska, w 1ym stanie policyjnym uż dzieńskim, w 4tym okręgu sądowym. Dobra B. od stu lat prawie były w ręku Bykowskich, a teraz przez wiano przeszły do Wejssenhofów, mają obszaru około 1000 mor. , ziemię wyborną, sianożęci obfite. Bachczysaraj, ob. Bakczysaraj. Bacheński, potok górski, wypływający z Ostrych gór we wschod, stronie gminy Koziowy, w pow. stryjskim. Płynie w kierunku północnozachodnim lesistemi debrami i po krótkim biegu uchodzi z prawego brzegu do Orawy, dopływu Oporu, w dorzeczu Dniestru. Bachledzki potok, mały strumyk w Zako panem, płynie w kierunku północnym i po krótkim biegu uchodzi do Zakopianki ob. z pra wego brzegu. Br. G. Bachlinka, rz. . dopływ Werbowej ob. . Bachlowa, wś, pow. Lisko, o 9 kil. od Liska, w par. rz. i gr. kat. Hoczew, własność Antoniewiczów. Bachlowa, potoczek, powstaje z kilku po toczków górskich, spływających z gór Żernie w obrębie gminy Średniej Wsi w pow. Lisko w Galicyi. Płynie w kierunku północnozach. i w obrębie gminy Bachlowej wpada do Sanu od lewego brzegu. Br. G. Bachmacz, mko, pow. konotopski, gub. czernihowska, o 31 w. na zach. od Konotopu, o 1117 w. od Petersbuga, o 73 w. koleją od Romn, w pobliżu źródeł rz. Borzny, na prawym brzegu Borzenki; 1860 r. miało 5000 mk. , 2 cerkwie, dziś 14949 mk. Kalendarz Hoppego. Dworzec dr. ź. libawskoromneńskiej, punkt przecięcia tej drogi z drogą kurskokijowską, st. p. B. jest wspominany 1147 r. w liczbie miast księstwa czernihowskiego. Tu hetman Mazepa miał swój zamek. Bachmarowo, wś, pow. borowicki, gub. nowgorodzka, st. p. między Ustiużną a Borowiczami. Bachmatów, potok, ob. Bachnowatka. Bachmatowce, wś rządowa, pow. latyczowski, należała do klucza międzyborskiego Czartoryskich; dusz męz. 592. Ziemi 1415 dzies. Zarząd gminny. Dr. M. Bachmatówka, wś, pow. sokólski, gub. grodz. , o 5 w. od Sokółki. Bachmetówka, okrąg wiejski, gm. Radoszkowicze, pow. wilejski; liczy w swoim obrę bie wsie Bachmetówka, Góry, Szerszuny, Słobodka, Dowborowo, Ożyki, Koleśnikowo, Zajeziorze, Chocianowszczyzna, Udrą, Czyrewicze, Reukuciewice, Kamieniec, Koniki, Kurniewicze, Dworzyszcze, Sokołowszczyzna, Tanielewo; zaśc. Gabryełowszczyzna, Hajdukówka, Kurchany, Serogubowszczyzna. F. O. Bachmut, m. pow. gub. ekaterynosławskiej, o 1569 wiorst od Petersburga, a 252 od m. gub. , po obu stronach rz. t. n. Stacya pocztowa. Miesz. 15212, sklepów 149, fabryk 4. W okolicy hodowla wina, łomy gipsu, źródła solne, pokłady węgla kam. Parafia katolicka B. liczy 1348 dusz. ; katolicki dom modlitwy r. 1865 kupiony przez parafian. Bachnau, rzeczka; uchodzi do Fryszhafu, przyjmując rzekę Omurę, na wschód od Pasargi według W. Pola; w dykcyonarzu W. Hoffmanna nie wzmiankowana. Bachnowate, wś, pow. Turka, o 19 kil. od st. p. Borynia, w par. rz. kat. Turka z par. gr. kat. w miejscu. Własność Towarzystwa Leśnego. Bachnowatka, potok, takie Bachmatów zwany, w pow. Turka w Galicyi; wypływa z połonin karpackich, na zachodnim ich stoku, w obrębie gminy Bachnowate, z kilku strumie ni leśnych. Płynie z razu na zachód opłókując południowe stoki Kiczery bachnowackiej 959 m. , poczem zwraca się nagle ku połud niowemu zachodowi i dąży obszerniejszą doliną po pod Kamienną górą 839 m. , przybierając liczne pomniejsze potoczki, spływające z poło nin. Poniżej Bachmowatego koryto jego roz szerza się, a przerznąwszy kilkakrotnie drogę bachnowacką, wchodzi w obręb gm. Rykowa i po trzyćwierciomilowym biegu wpada do po toku Zawadki. Br. G. Bachór, młyn, pow. brodnicki, par. Górzno. Bachórka, wś, pow. nieszawski, gm. i par. Bądkowo. Młyn wodny. W 1827 r. było tu 8 domów i 89 mieszk. Bachorka, potok, także Nową rzeką, dawniej Suchowolką czyli Hodwisznią Odwisznia zwany, powstaje z rozległych niegdyś moczarów w obrębie gm. Suchejwoli, w okolicy m. Lubachowa, w pow. cieszanowskim. Jest on właściwie sztucznym, wykopanym kanałem w celu osuszenia okolicznych moczarów, łączącym się dwukrotnie z rzeczką Lubaczówką ob. , z prawego jej brzegu. Kanał ten ciągnie się od Lubaczówki w obrębie gm. Borchowa, a płynąc ku zachodowi, granicą między Borohowem i Opaką, przechodzi w obręb gminy Suchowoli, gdzie pod nazwą Suchowolki przerzyna niezmierzone bagna; w dalszym ciągu płynie w kierunku południowozachodnim przez gminy Starego sioła i Bachory; zkąd nazwa jego Bachorka. Dalej przepływa przez Wólkę zapałowską i Zapałów pod nazwą Nowej rzeki i po dwumilowym biegu łączy się tutaj z Lubaczówką, dopływem Sanu. Br. G. Bachorskawola, wś, przyległa z Bachorzynem ob. . Bachorski potok, ob. Złotnik. Bachorz, strumyk mały w obrębie gm. Bachorza w pow. brzozowskim w Galicyi. wypływa z wzgórz, ścielących się między gminami Bachorzem a Laskówką; płynie w kierunku południowozachodnim i uchodzi śród wsi Bachorza do potoku Złotnika czyli Szklarskie go potoku. Br. G. Bachorz, wś, pow. brzozowski, z parafiami obu wyznań w miejscu, o 3 kil. od st. p. Dynów; dawniej B. był filią gr. kat. par. Harta, dziś jest parafią gr. kat. dek. birczańskiego z filią w Dynowie. Jest w B. szkoła 1kla sowa. Bachorza, rozległa łąka błotnista, stanowiąca kiedyś dno jeziora czy też rzeki w dokumencie z 1297 nosi miano fluvium w kod. dypl. Rzyszczew. IV 142, która łączyła Gopło z Wisłą; poczyna się w W. Ks. Pozn. na północnym krańcu Gopła, w granicę królestwa wchodzi w pow. nieszawskim, pomiędzy wsiami Kobielice i Bronisław i ciągnie się ku wschodowi z małym łukiem ku północy, pomiędzy wsiami Sędzin, Krzywosądz, Kuczkowo, Czołpin, Siniarzewo, Ujma, Słupy, Krotoszyn, Wysocinek i za młynem Wolica na północ od Brześcia kujawskiego, łączy się z rzeką Zgłowiączką. B. niegdyś miała wielkie znaczenie handlowe, jako droga wodna między okolicami Gopła a Wisłą i Bałtykiem; żegluga na niej mogła jednak odbywać się tylko w czasie przyboru wiosennego. Błota te są prawdopodobnie pozostałością po jednej z odnóg, któremi Gopło łączyło się niegdyś z Wisłą. Dotąd jeszcze przez strumień Zgłowiński sięgają one koryta Wisły pod Włocławkiem. W 1836 r. z polecenia rządu wykopano kanał, lecz dla złej niwelacyi skutku nie osiągnięto. Dopiero 1858 właściciele sąsiedni spólnemi siłami wykopali, pod kierunkiem technika Tonna, kanał trzy mile długi, 6 st. szeroki a 10 głęboki, który osuszył do 4, 000 morgów, i kosztował do 7, 000 rs. Bachorze, wś pryw. , pow. konstantynowski, gm. i par. Huszlew. Bachorze, niem. Bachorz, leśnictwo, pow. chojnicki, niedaleko Chojnic. Bachorzec, Bachórzec, wieś, pow. przemyski, nad rzeką Sanem, tuż obok miasteczka Dubiecka, przy gościńcu rządowym, idącym z Przemyśla na Dubiecko, Dynów do Krosna. Obszar dworski posiada 405 m. ról ornych, 112 m. łąk i ogrodów, 95 m. pastwisk, 240 m. lasu. Włościanie posiadają ról oornych 750 m. , łąk i ogrodów 63 m. , pastwisk 75 m. Ludności ma 990, z tego rz. kat. 930, resztę żydów; ma parafią łacinską w miejscu, należącą do dekanatu dynowskiego. Niegdyś nazywała się ta wieś Bachorzek. Niewiadomo kto i kiedy tę parafią założył i już w roku 1640 w czasie wizytacyi Fryderyka Alembeka nie było żadnego dokumentu pierwotnej fundacyi. Zdaje się jednak, że w wieku 16, w którym ta wieś należała do dóbr Dubiecko, straciła wszystkie swoje dokumenta w czasie napadu heretyków. W przywileju fundacyi misyo Baby Baby Bacajcie Bacewicze Bach Bacharewicze Bachczysaraj Bacheński Bachledzki potok Bachlinka Bachlowa Bachmacz Bachmarowo Bachmatów Bachmatowce Bachmatówka Bachmetówka Bachmut Bachnau Bachnowate Bachnowatka Bachór Bachórka Bachorka Bachorska Bachorski Bachorz Bachorza Bachorze Bachorzec