styrów, prowadziło rozległy handel z Krymem i Wołgą. Zostało zburzone przez Tatarów 1240 r. , i już nigdy nie wróciło do dawnej świetności. Ziemi 2049 dzies. , wyborny czarnoziem. Należało dawniej do majątku humańskiego hr. Al. Potockiego, skonfiskowane w 1834 r. , stanowi obecnie własność rządową. Zarząd policyjny w Humaniu, gminny we wsi Babance. Kl. Przed. Babańce, wś, pow. sejneński, gm. Krasnopol, mk. 172, dm. 15. Babarykino, wś, gub. tulska, st. dr. żel. chruszczewskojeleckiej. O 1 w. od B. st. p. Łukijanowska. Babaszka, rz. , dopływ rz. Sobu w pow. lipowieckim. Babc, Babiec, nad rz. Skrwą, pow. sierpecki, o milę na półn. wschód od Sierpca. Pier wotna osada mazurska śród lasów rozpadła się z czasem na kilka części, stanowiących dziś oddzielne wsie i osady. Są to B. Kępa i B. Troska w gm. Borkowo, B. Piaseczny w gm. Rościszewo, B. Wiązanki, w pow. rypińskim, gm. Szczutowo 21 dm. , 140 mk. i B. Rżały w tejże gminie. Babce, wś, pow. borysowski, niedaleko rz. Berezyny, z prawej strony, w gm. Bohomlańskiej, przy drodze wiodącej ze wsi Karolina do Bohomli. Al. Jel. Babcze, wieś, pow. bohorodczański, o 4 kil. od miasteczka Sołotwiny oddalona; obszar dworski posiada 50 morg. austr. łąk i ogrodów i 31 morg. austr. lasu; włościanie posiadają ról ornych 1075 morg. , lasu 81 morg. ; ludności ma 1325 dusz gr. kat. wyznania, które ma w miej scu parafią do tej należy także pobliska wieś Markowa, 980 gr. kat. mieszkańców i Mołotków; razem ta par. liczy 3377 dusz, i należy do de kanatu bohorodczańskiego. Własność Towa rzystwa handlowego dla produktów leśnych w Wiedniu, które wszystkie lasy w zakupio nych przez się dobrach Sołotwina zupełnie zniszczyło. B. R. Babcze, potok w obrębie gm. Babcze, w Galicyi. Wypływa kilku strumyczkami na po łoninie na Boczenkach zwanej pod Twardochlewskim Poharem, wzgórzem przy granicach Maniamy, Babcza i Bitkowa. Początkowo płynie w kierunku północnowschodnim, prze cina gościniec sołotwiński na granicy gmin Babcza z Mołotkowem i po jednomilowym bie gu łączy się w Mołotkowie z potokiem ukawcem ob. , wpadającym do Bystrzycy nadworniańskiej. Br. G. Babczew, wś i folw. , pow. noworadomski, gm. i par. KobieleWielkie, 410 mk. , 54 dm. ; ziemi włośc. 705 morg. , dworskiej 106 morg. Leży na prawo od drogi z Radomska do Przedborza, na obszernej bezleśnej wyżynie, odgraniczonej od zachodu i wschodu zagłębieniami lesistemi. Babczyn, wś, pow. mohilewski, gub. mobil, kaplica katolicka parafii szkłowskiej. Babczyńce, wielka wieś, pow. jampolski, nad rz. Buszą, o 20 w. na półn. od Jampola, mieszk. 3661. Ziemi włośc. 4009 dzies. , dwor skiej 1937 dzies. ; dm. 542, cerkwi 2. Nale żała do Korsaków, dziś 944 dz. gruntu należy do rządu, reszta ziemi do kilkunastu właści cieli. Jest tu stan i gmina. Dr. M. Baben, ob. Baby. Babenthal, ob. Babi dół. Babenz, ob. Babięty. Babi, potok, wytryskujący w obrębie gminy Wróblówki w Galicyi. Przepływa dalej obręb gminy Rogoźnik w kierunku wschodniopółnocnym i uchodzi w obrębie gminy Krauszowa do Dunajca Czarnego z prawego brzegu. Babia, wś włościańska, pow. koniński, gm. Rzgów, rozległości mórg 139, ludn. 108, grunt nizki, sapowaty, przeważają pastwiska; od miasta Konina w. 11, przy trakcie z Konina do Zagórowa. Przy wsi folwark t. n. , należący do majątku Grądy ob. Babiagać, folwark, powiat szubiński, ob. Wąsosz. Babia Góra. Tak się zowie niekiedy grupa gór na południe właściwego Beskidu położona, ograniczona rz. Orawą, Wagą i przełęczą jabłunkowską. W grupie tej najwyższa góra, 1722 metry wysoka, zowie się Babą lub też Babią górą a szczyt jej lud zowie Dyablakiem. U jej podnóża wieś Lipnica i Rabcza Stara. W Enc. Org. o górze tej czytamy Babia Góra, najwyższa z całego łańcucha Karpat zachodnich, właściwie Beskidem zwanych, leży w pobliżu Szląska a na pograniczu Węgier, staczając się od północy w obwód wadowicki w Galicyi. Wysokość jej na 5448 stóp wiedeńskich według pomiaru kadastralnego podana, sięga już powyżej górnej granicy lasów i kosodrzewu, która tu między 4250 a 5300 stóp przypada. Kształt tej góry lekko spadzisty i kopcowaty sprawia, iż łatwe jest na nią wejście, z północy z wioski Wilczny, a z południa od Zubrzycy. Cała się składa z piaskowca karpackiego, którego olbrzymie głazy sam wierzchołek grzbiegu gęsto zaścielając, w jednem tylko miejscu od wschodopół nocy prawie pionową ścianą zapadają. Z wiosną często się jeszcze śniegiem pokrywa, przecież w ciągu lata tylko z trudnością w głębszych załamach od północy płaty białe spostrzegać się dają. Dla swej znakomitej wysokości, cechuje się właściwą, szczególniej przy wierzchołku, alpejską florą, której napróżno gdzieindziej na całym Beskidzie szukaćby przyszło. Na 10 mil tylko drogi od Krakowa oddalona, musiała być znana dawniejszym geografom naszym; przecież jeden tylko Długosz wspomina o niej, mówiąc że jest górą bardzo wysoką, bogatą w zioła, leżącą blisko miasteczka Żywca. To samo powtórzył Rzączyński, dodając o jeziorze zalewającem jej wierzchołek, które w rzeczywistości nie istnieje. Syreniusz zaś przy opisie goryczki, tojadu i rożodrzewu, również ją wspomina, nadmieniając że rośliny te obficie tam rosły. Bliższe opisy tego miejsca znaleść można w Staszycu, Balińskim i Lipińskim Starożytna Polska, Zeisznerze, A. Grabowskim, Polu, Janocie i innych. Opis w Kłosach t. 1. Por, też Magura i Orawskie góry. Babia góra, góra we wsi Podwysokie, w śniatyńskiem, wysoka, dawną mogiłą. Babiagóra, Babigóra, ob. Biertułowa. Babiak, osada, przedtem miasteczko w gm. Lubotyń, pow. kolski, posiada szkołę początkową, sąd gm. okr. I. , należy do parafii Mąkolno. Odległe od miasta pow. 21 w. , od Warszawy 168, st. poczt. w Sompolnie. Ludność oddaje się rolnictwu. B. został miastem po 1816 r. , gdy sprowadzono tu sukienników z Niemiec dla założenia osady fabrycznej. Z tego powodu istnieje tu kościół ewangelicki. W 1857 posiadał 23 domy murowane, 34 drew. i 521 mieszk. Babiaków, potok górski, także Skawicą górną zwany, w obrębie gminy Zawoi w Gali cyi, powstaje z kilkunastu małych strumyków spływających ku północy z stromego i lesi stego podnóża góry Policą zwanej, na wschód od Babiejgóry w Beskidzie zachodnim, w jedno łożysko, śród łąk zawojowskich i z prawego jej brzegu, tuż przy granicy wsi Zawoi z gmi ną Skawicą. Br. G. Babiałąka niem. Babilonke, wś, pow. bytowski, okr. reg. koszaliński, na Pomorzu. Babianka, wś i folw. , pow. włodawski, gm. Tyśmienica, par. Ostrów, przestrzeni mórg 1279. W 1827 roku liczyła 15 domów i 106 mieszk. Babianka, wieś, pow. tłumacki, o 4 kil. od miasteczka Ottynia. Obszar dworski posiada ról ornych 137 m. austr. , łąk i ogrodów 17, pastwisk 13 m. , lasu 79 m. austr. ; włościanie posiadają pól ornych 219 m. , łąk i ogrodów 27 morg, pastwisk 40 m. a. ; ludności ma 293 gr, kat. , należących do parafii w Stupkowie której B. jest filią, a rzym. kat. 40, należących do parafii w Ottyni. Własność konwentu 00. Bazylianów w Buczaczu. Babianka, 1. Potok, także Babineć lub Babiny potok zwany, wypływa w obrębie gminy Dobryniowa w Galicyi, z lesistego wzgórza Hłynyszowem lub Glinnym, dawniej B. zwanego. Płynie on ze spadzistego wzgórza, śród lasu, w kierunku południowowschodnim przepływa wieś Podwinie, po za obrębem tej wsi, przy folwarku w Kutcach i ujściu tamże strumyczka Smakowa ob. do Babianki, zmienia kierunek ku zachodowi, w którym przepływając środek wsi Babińca i część miasta Rohatyna, uchodzi w temże mieście po jednomilowym biegu do Gniłej Lipy ob. z lewego jéj brzegu. 2. B. , potok, powstaje z dwóch silnych potoków wypływających z wzgórz zwanych Chorosną, w obrębie gminy Majdana średniego w Galicyi. Zachodni zowie się Bilenką, wschodni Rynnistym, oba płyną na północ i łączą się powyżej Bednarówki, przysiołku Majdana średniego; odtąd pod nazwą Brabenki płynie krętym łożyskiem, przeważnie na północ, przez Bednarówkę, Strupków, gdzie z lewego brzegu zabiera Opraszynę i Czarny potok; następnie we wsi Babiance zwraca się na wschód, odgranicza gm. Babiankę od terytorum miasta Ottyni i pod Ottynią, po 16 kil. biegu, łączy się z lewego brzegu z potokiem Holiszanką, tworząc potok Ottyński, silny dopływ Worony. Br. G. Babiarzeka, potok, w obrębie gm. Krzywczego nad Sanem, w Galicyi. Wypływa na gruntach tej wsi i płynąc ku północnemu za chodowi, łączy się w Krzywczu z potokiem Jardini czyli Jordanem czyli Kamionką, uchodzą cym do Sanu. Br. G. Babica, według Lib Benef. Długosza I, 82 wieś parafialna szlachecka, w dekanacie Zatorskim. Babica, Babice, wś, pow. rzeszowski, rozległości 1486 n. a. morgów, 105 domów, 688 dusz; parafia w Czudcu. Szkoła ludowa jednoklasowa, położenie pagórkowate; niedaleko szosy powiatowej prowadzącej z Rzeszowa do Krosna. Babica, 1. potok, wypływa w obrębie gminy Myślatycz w Galicyi, po północnej stronie folwarku, pod lasem, i płynie ku półn. przez wieś Myślatycze, gdzie tworzy stawek i przyjmuje kilka małych strumyków; dalej przez Koniuszki nanowskie, Rustweczko i Trzcieniec. W Trzcieńcu, przybrawszy kilka znaczniejszych potoków, z prawego brzegu Parny potok, płynie większemi zakrętami pomiędzy domostwami trzcieńskimi i porusza dwa młyny. Przybrawszy z lewego brzegu potok Balicki, przechodzi w obręb gm. Lackiej Woli, przecina gościniec wiedeńskolwowski, jako też kolej Karola Ludwika i nagle zwraca się ku północnemu wschodowi, a przepłynąwszy wieś Hodynie, wpada z lewego brzegu do Czarnego potoku, dopływu Wiszni. 2. B. , potok, wypływa kilku źródłami z pod Babiej góry 357 mt. na granicy gmin Babicy i Lutoryszu w pow. rzeszowskim w Galicyi; płynie początkowo w kierunku północnym, dzieli się w obrębie wsi Babicy, po krótkim biegu, na kilka odnóg, które spływają w kierunku wschodnim do Wisłoka. 3 B. , potok, także Krzeczówką zwa Babańce Babańce Babarykino Babaszka Babc Babce Babcze Babczew Babczyn Babczyńce Baben Babenthal Babenz Babi Babia Babiagać Babiagóra Babiak Babiaków Babiałąka Babianka Babiarzeka Babica