patronów miejsca, to jest Boga Rodzicę, a obok niej świętych Stefana króla i Hieronima ojca kościoła. Napis do koła tej tablicy, wypukło wyrobiony, brzmi jak następuje Anno Domini MCCCCL 1450, ad honorem Omnipotentis Dei et Beatae Mariae Virginis, Sanctorum Stephani regis et Jeronimi confessoris, haec ecclesia est fabricata; rzeźba powleczona jest olejnemi farbami, przed napisem zaś widać małą główkę w koronie, której znaczenia trudno odgadnąć. Plebani chotelscy mieli w dawniejszych czasach znakomite dochody, które później na beneficyum kustoszów wiślickich obrócono i dla tego ci kustosze w epoce istnienia kolegiaty byli kolatorami tutejszymi i o całości powierzonego ich pieczy kościoła zawsze mieli staranie. Po supresyi kolegiaty dochody przeszły na własność rządu, kościół pozbawiony bliższego nad sobą opiekuna, coraz się ku upadkowi nachyla. Ch. czerwony, par. dek. pińczowskiego, 1466 dusz. Gm. Ch. należy do s. gm. okr. II w os. Wiślica. 3 Ch. Zielony, wś, Chotelek plebański wś i poduchowny, wś, pow. stopnicki, gm. Olganów, par. Busk. Leżą przy drodze z Buska do Wiślicy. W 1827 r. było tu 10 dm. i 81 mk. Chotelek zielony liczył 7 dm. i 65 mk. , pierwotnie zwał się Chotlem szlacheckim, dla różnicy od duchownego; wieś ta należała w XII w. do Dzierżysława, założyciela klasztoru buskiego, który się pisał z Chotla, był wojewodą sandomierskim, starostą krakowskim, i umarł w r. 1241; pochowany w Busku, jak o tern przekonywa dotąd tam istniejąca tablica nagrobna z napisem. Tu się także urodził brat jego Wit, biskup płocki. Za czasów Długosza należał Ch. zielony w połowie do kolegiaty sandomierskiej, a druga połowa była własnością Stanisława i Piotra Korzeńskich, herbu Strzemię. Istniejący w tej wsi kościołok modrzewiowy św. Stanisława jest bardzo starożytny, podobno r. 1241 wystawiony; wedle podania był on niegdyś parafialnym, dziś zaś należy do parafii buskiej; umieszczony na wystawie przy wchodzie napis A. I. 1765 Die. . Junii, jest zapewne dalą odnowienia kościołka, gdyż podług Długosza istniał już tutaj wtedy takiż drewniany kościołek. Wewnątrz zastanawiają przedewszystkiem znajdujące się w nim dwa obrazy w stylu byzantyjskim, bardzo stare, malowane na drzewie na tle złoconem jeden Bogarodzicy, drugi ukrzyżowanezo Chrystusa; u dołu grupy osób w dawnych ubiorach, zapewne portrety fundatorów tych obrazów i sufit malowany klejową farbą w kwadraty. Dobra Ch. Zielony Hotel Zielony, folw. i wieś tegoż nazwiska, leżą od Kielc w. 49, od Stopnicy w. 19, od Chmielnika w. 19, od Buska w. 3, od rz. Wisły w. 17. Nabyte w. r. 1860 za rs. 16500. Ogólna przestrzeli wynosi m. 389 a mianowicie grunta orne i ogrody m. 311, łąki m. 45, pastwiska m. 22, nieużytki i place m. 1L Budowli murowanych 5, drewnianych 5. Znaj dują się pokłady kamienia wapiennego i gipsu; wś Chotel Zielony osad 14, gruntu m. 64. 4. Ch. , ob. Chodel Br. Ch i A. Pal Chotemia, ob. Łososina. Chotenczyce, gm. w pow. wileńskim, liczy 452 dm. , 5, 850 włośc. ob. pł, zarząd gminny w Chotenczycach; gm. składa się z 6 okręgów wiejskich 1 Riabce, 2 Daszki, 3 Krzemie niec, 4 Karpowicze, 5 Zaborze, 6 Zalesie. Gmina liczy 80 wsi. F. O. Chotenka, wś, pow. rówieński, założona na gruntach wsi Koźlin, nie pierwej zapewne jak pod koniec XVI w. Choteń i Majdan, dwie wsie przyległe, pow. ostrogski, z parafią katol. w miejscu, mają 413 mk. , ziemi włośc. 209 dzies. Należą do dóbr Płużna. Chotimysl, ostrów rzeki Haboli, na którym leży miasto Podstam. Chotin, ob. Chocim i Chocin. Chotki, wś, nad rz. Małtą w gub. witebskiej. Chotków, 1. wś. i fol. poduchowne, nad rz. Wisłą, pow. sandomierski, gm. i par. Łoniów. W 1827 r. było tu 28 dm. i 113 mk. , obecnie liczy 32 dm. 208 mk. ; 394 morg. ziemi dworsk. i 138 morg. właśc. 2. Ch. , wś nad rz Radomką, i Chotkowska Wola, pow. koziemicki, gm. Świerze Górne, par. Głowaczów. Liczy 10 dm. , 79 mk. , 180 morg. obszaru, tartak. Chotkowska Wola liczy 37 dm. , 302 mk. i 230 morg. ziemi włość. Br. Ch. Chotkowo, okolica szlach. , pow. makowski, gm. i par. Płoniawy; w obrębie jej leżą wsie. Ch. biernaty wś, Ch. wielkie, Ch. kuchny i Ch. załogi. W 1827 r. Ch. Wielkie liczyło 18 dm. , 104 wk. ; Ch biernaty, 11 dm. i 41 mk; Ch. kuchny 15 dm. i 80 mk. ; Ch. załogi 20 dm. i 98 mk. Br. Ch Chotkowo, st. dr. żel. moskiewskojarosław skiej w gub. moskiewskiej. Chotlany, wś i dobra ziem. w połud. stronie pow. ihumeńskiego, w okolicy poleskiej, dzikiej, w gm. szackiej, w 1 stanie policyjnem Uździeńskim, w 4 okręgu sądowym. W XVII w. było własnością kniaziów hołowczyńskich i przeszło przez knpno w dom Bychowców; pod koniec XVII w. Ch. od Bychowców wraz z dodrami Tołkaczewicze i Dudzicze zastawem trzymali Zarankowie Horbowscy herbu Korczak i około 1748 r. wsyastkie te dobra stały się dziedzictwem Zaraków przez kupno. Zarankówna, wychodząc za Zawiszę jen. , wniosła mu w posagu Ch. wraz z Tołkaczewiczami, a córka jej Zawiszanka, łącząc się z Grabowskim jako wiano wniosła mu te dobra, które i do dziś dnia w imieniu Grabowskich herbu Topór pozostają. W Ch. jest starożytna parafia prawosławna kędy unicki obrządek nigdy nie przeniknął; grunta ubogie piaszczyste, lasu tylko obfitość, w okolich są kurhany i wały nad błotami Al. Jel Chotomia, wś we wschodniej stronie pow. pińskiego przy granicy pow. mozyrskiego, niedaleko rzeki Horynia, w gm. stolińskiej, w 3 stanie policyjnym błotnickim, w 3 okręgu sądowym, własność Rodziwicza, 65 mieszk. X. A. M. Chotomów, wś, pow. warszawski, gm. Ja błonna, par. Chotomów. Leży przy drodze ż. Nadwiślańskiej, na drodze z Jabłonny do Olszewnicy. Posiada kościół par. murowany, pocz ta w Jabłonnie. W 1827 r. było tu 21 dm. , 214 mk. ; par. Ch. dek. warszawskiego 2099 dusz liczy; erygowana 1418 r. Br, Ch Chotorz, ob. Kotarz. Chotów, 1 wś, p. wieluński, gm. Mokrsko, par. Chotów. Posiada kościół par. murowany z wieżą, wystawiony w 1616 r. przez Grzegorza z Niedzielska, miejscowego proboszcza. W 1827 r. było tu 48 dm. , 411 mk. Par. Ch. dek. wieluńskiego 2690 dusz liczy. Dobra Ch. , składające się z folw. Ch. , łąki, stawiska i nomenklatury Borek, tudzież wsi Srebrnica i Górale, od Podzamcza w. 28, od rzeki Warty w. 17, nabyte w 1864 za rs. 49, 500. Powierzchni ogólnej m. 670 a mianowicie grunta orne i ogrody nu 609, łąki m, 82, pastwiska m. 19, place i nieużytki m. 24, płodozmian 21polowy. Budowli murowanych 11, drewnianych 8, wiatrak; wś Ch. osad 58, gruntu m. 298; wś Srebrnica osad 11, gruntu m. 145; wś Górale osad 3, gruntu m. 38. 2. Ch, wś nad rz. Chotówką, pow. włoszczowski, gm. i par. Oleszno. W 1827 r. było tu 20 dm. , 169 mk. Poczta we Włoszczowy. Br. Ch i A. Pal Chotów, 1. wś, pow. kijowski, o 15 w. od Kijowa, nad Chotówką i Donaszką, rzeczułkami wpadającemi do rz. Wety i z nią razem do Dniepru. Wieś ta w 16 wieku była uroczyskiem i należała do cerkwi św. Teodozego w Kijowie. 1572 r. niejaki Semen Tryska, ziemianin kijowski, zajął był gwałtownie grunta leżące przy uroczysku Chotów, pszczoły połaził i zabrał proso na dziesięcinie, którą poddany p. Teodora Tyszy trzymał i pachał. Michajło pop teodosiejewski zaniósł też skargę o to przed urząd kijowski, który dbając o utrzymanie pokoju pospolitego teraz postanowionego w koronie i w księstwie lit. po zejściu króla jegomości i statutu, który jest nadan wszystkiej rzeczydospolitej kazał mu się przed sobą na pewien dzień stawić. Skończyło się na tem, że Tryska, za wstawiennictwem niejakiego Jakóba Wielebnowskiego pojednał się z mnichami i szkody wrócił kijow, gubern. wiedom. 1857 r. N. 2. Następnie Ch. się osiedlił i w 1628 r. Piotr Mogiła, archimandryta pieczarski, niejakiemu Samuelowi Wołodkowiczowi, który wiernie służył od r. 1610 cerkwi monasteru pieczarskiego, dał tę wieś dożywociem t. j. jemu i żonie jego, z tem jednak, żeby podda ni nasi Chotowscy szli na tłokę dwa razy w rok do naszego dworca IIołosijowskiego oziminę i jarzynę żąć, a podwodę drew do monasteru raz na rok przywieźć. Nadto innych powin ności nam pełnić nie mają i nie będą powinni, ale za to słudze naszemu S. Wołodkowiczowi wszelakie posłuszeństwo i powierność pełnić i oddawać będą. Po śmierci zaś wspomnia nych dożywotników dobra te mają wrócić do archimandryi pieczarskiej tamże 1857 N. 10. Dziś tu się znajduje cerkiew 1, zarząd gminny, mieszkańców obojej płci 576, w tej liczbie 12 żydów. O pół wiorsty od Ch. znajduje się sta rożytne horodyszcze, zwane Sieraków. We dług dokumentów, które nam służą w 16 wie ku, istniała tu wieś tegoż nazwiska i należała do kniazia Woronicekiego, który w 1578 r. zamienił ją z metropolitą kijow, na wś Chodosówkę nad rz. Wetą. Kiedy zaś ta wieś ule gła zagładzie, niewiadomo. Horodyszcze to zajmuje przestrzeń około 60 dziesięcin, poło żoną na szczycie odosobnionego wzgórza, które obiega dokoła kręty łańcuch jarów. Rzeczka Sieraków przecieka u jego stóp. Ściany wzgó rza są ścięte stromo, jakby były dziełem ludz kiej ręki; u szczytu okolone wałem, tworzą jak by występ usuty ręką ludzką, dalej zaś zbie gając ku jarowi, u spodu mają przekop a za nim znowu powtórny wał. Wjazdów do horodyszcza było 6 i wszystkie one były zasłonione usypem ziemnym, w kształcie kurhanu. Na północ zaś od tegoż horodyszcza ciągnie się też wał, miejscami zniszczony już, który mógł być wałem obwodowym dawnego grodu. Profesor Antonowicz, opierając się na ścisłem zba daniu miejscowości, twierdzi nie bez prawdo podobieństwa, że to horodyszcze mogło należeć do dawnego tak zwanego Zwinogrodu kijow skiego, o którym często jest mowa w kroni kach ruskich, a który po zniszczeniu, zapewne mongolskiem, zapomniany został do imienia, do miejsca nawet, na którem stał ob. Cztienja w istor. obszcz. Nestora 1879 r. stron. 37 43. Edward Kulikowski. 2. Ch. , wieś i dobra ziemskie, w powiecie miń skim, w miejscowości pomiędzy Kojdanowem, Rubieżewieżami i Wołmą położone. Dziedzi czna własność Łęskich; ogólny obszar wynosi 3226 morg. Była tu filia katolicka par. Ka mień. Al. Jel. Chotów, 1. wieś, pow. odolanowski, nad samą granicą Królestwa Polskiego; 6 dm. , 33 mk. , wszyscy kat. , 14 analf. 2. Ch. , gmina domin. , pow. odolanowski, 1231 m. rozl. , 2 miejsc. ; 1 Ch. domin. , 2 Murowaniec karczma; 8 dm. , 135 mk. , 16 ew. , 119 kat. , 66 Chotemla Chotemia Chotenczyce Chotenka Choteń Chotimysl Chotin Chotki Chotków Chotkowo Chotlany Chotomia Chotomów Chotorz Chotów