wiatowe gub. saratowskiej, 25588 mk. , 1609 wiorst od Petersburga odległe. Bank, stacya, pocztowa, przystań statków parowych i st. dr. żel. griaziecarycyńskiej. 2. C. , st. dr. żel. moskiewskokurskiej w gub. moskiewskiej. Caryńczyk, potok górski, wytryska, w obr. gm. Caryńskiego w pow. Lisko, w Beskidzie lesistym, z pod połoniy caryńskiej 1297 m. , płynie na póła. zach. wązką doliną międzygórską, nad którą od płn. wznosi się Magura stuposiańska 1016 m. . W dolinie tej rozległa się wieś Caryńskie. W dolnym biegu dolina naraz się zwiera. W obr. Dwernika łączy się od lewego brzegu z Nasiczniańskim p. , tworząc potok Dwernik. Długość biegu 7 kil. ; przybiera liczne wody gorskie. Kościół w Caryliskiem nad potokiem 668 m. npm. Caryńskie z przys. Nasiczne, wś, pow. Lisko, o 15 kil. od Lutowisk, par. rz. kat. Polana, gr. kat. w miejscu. Carzin niem. , ob. Korczyn. Casimir niem. , ob. Kazimierz. Castnitz niem. , ob. Karznica. Catharein i Catharinenflur niem. , ob. Katarzynka. Catrinowen niem. , ob. Katrynowo. Canern niem. , ob. Kuchary. Caulwitz niem. , ob. Kowalowice. Cauthen niem. , ob. Kątki. Cawitz niem. , ob. Kawcze. Cawta, jez. w pow. horodeckim, gub. wi tebskiej, otoczone błotami. Caymen niem. , ob, Kaimen. Ceber, wś i folw. , pow. opatowski, gmina Malkowice, par. Kiełczyna, odl. od Opatowa mil 3, od Staszowa 1 i pół mili, od drogi bitej staszow. opatowskiej wiorst 1, od stacyi poczt. w Iwaniskach wiorst 5, od rz. Wisły 4 mile. Rozległość ogólna m. 491, w tern do 12 osad włościańskich należy m. 115; przestrzeń fol warczna m. 376, obejmuje ziemi ornej m. 202, łąk m. 31, lasu w roku 1877 m. 115, nieu żytków, dróg, placów i t. d. m. 28. Zabudo wań folwarcznych drewnianych 15. Sąd gm. okr. II w Iwaniskach. W 1827 r. było tu 12 dm. i 79 mk. , obecnie liczy 15 dm. i 110 mieszk. A. T. Cebłów czyli Celebłów, wś, pow. sokalski, leży o 7 kil. na północ od Bełza, o 2 i pół mili na poł. zachód od Sokala, w sławnej z urodzaj ności bełzkiej ziemi. Przestrzeń posiadłości większej roli ornej 59, łąk i ogrodów 4, pa stwisk 4, lasu 137; posiadłość mniejsza roli ornej 1081, łąk i ogrodów 148, pastwisk 34 m. Ludności rz. kat. 8, gr. kat 539, izraelitów 94 razem 631. Należy do rz. kat. parafii w Beł zie, gr. kat. par. w Zuzelu. W tej wsi jest szkoła filialna i kasa pożyczkowa z funduszem zakładowym 75 złr. Właściciel większej posia dłości Obertyński Stanisław. B. R. Cebrów, wś, pow. tarnopolski, o 2 mile na północny zachód od Tarnopola, nad potoczkiem Kierniczki. Przestrzeń posiadłości większej roli ornej 804, łąk i ogrodów 94, pastwisk 21, lasu 12; posiadłość mniejsza roli ornej 1764, łąk i ogr. 86, pastwisk 13 m. Ludności rz. kat. 401, gr. kat. 558, izraelitów 28 razem 987. Należy do rz. kat. par. w Jeziernie, gr. kat. par. w Worobijówce. W tej wsi jest szko ła etatowa i kasa zaliczkowa z funduszem za kładowym 950 złr. Przez tę wieś przechodzi kolej żelazna Karola Ludwika, idąc z Jezierny do Hłuboczka wielkiego, a przez pola tej wsi przechodzi gościniec murowany rządowy tarnopolsko złoczowski. B. R. Cebulówka, Cybulówka, wś, pow. bałcki, gm. Harmaki, dusz męz. 332. Ziemi włośc. 1925 dz. należy do 11 właścicieli, dawniej Grabowskich. Największe częsci Sikarda 553 dz. , Popowskiego 297 dz. , Tokarzewskiej 163. Cecelówka, ob. Cecyliówka. Cecelówka, Cecylówka, wieś, pow. nowogradwołyński, gmina serbowska, męz. dusz 87, ziemi włośc. 598 dzies. Niegdyś własność LubomirskichZwiahelskich, w XVII w. widzimy ją we władaniu ks. Gedrojciów; obecnie kilku właścicieli na przestrzeni ziemi 447 dz. Cecenowo, Cecynowo, niem. Zezenow, wś w pow. słupskim, na Pomorzu. Cecer, niem. Zezer, rz. , dopływ Wenty, w kurlandzkiej par. Frauenburg. Cecern, Zezern, jezioro w okręgu goldyngeńskim Kurlandyi, 9 w. długości, pół wiorsty szerokości, w parafii Frauenburg. Cechówka, wś w pow. witebskim, z kaplicą katolicką parafii witebskiej sw. Antoniego. Cecilienthal, ob. Kozieł Cecina, góra na Bukowinie, 1635 st. wys. , najwyższa z pasma wzgórz, ciągnącego się między Beretem a Prutem, na półn. zach. od Czerniowiec; na szczycie ruiny b. starego zamku, niewiadomo przez kogo zbudowanego. Cecora, Czeczora, rozległa na Wołoszczyznie równina, o mil dwie od Jass, na prawym brzegu Prutu, 4 1 4 mili poniżej miasta Skulan położona, pamiętna w dziejach naszych straszną klęską wojsk Rzeczypospolitej. Żółkiewski, przeszedłszy Dniestr, zajął w 7, 000 rycerstwa na Cecorze dawne okopy polskie, dnia 11 września 1610 r. Hospodar wołoski Gracyan, fałszywemi wieściami o szczupłych siłach Turków i Tatarów ubezpieczał Polaków i zapewniał niezawodne zwycięztwo. Wkrótce jednakże poznano prawdę, gdy po schwytaniu niewolników przekonano się, że Iskenderpasza, wódz turecki, liczył do 60, 000 bitnego wojska, oprócz hufców tatarskich pod Kantemirem hanem i innymi, które do 40, 000 jazdy wynosiły. Po szczęśliwie stoczonych harcach i bitwach pod okopami cecorskiemi, zaszła walka krwawa, w której, jakkolwiek poległo z górą 3, 000 turków, zginęło polskiego rycerstwa do 400. Przez ośm następnych dni, traktował Żółkiewski z Iskenderpaszą, a tymczasem wprowadzał ład I porządek w obozie swoim. Daremnie oczekiwał spodziewanych posiłków, głód zaczął dojmować; dnia więc 29 września wyruszył w warownym taborze, zamierzając cofać się obronną ręką ku granicy polskiej, w zmalałej liczbie do 3, 000 wojska. Odparto szczęśliwie ataki Turków i postępowano zwolna, po drodze zniszczonej już przez Tatarów. Tak upadające rycerstwo ze znużenia i głodu, mężnie walcząc z tłumami wrogów, stanęło o czterdzieści staj tylko od Dniestru, gdy nadeszła noc z 6 na 7 października. Rzucone pogróżki czeladzi obozowej, za łupieztwo obozu, tu powtórzone, wzniecają pomiędzy nimi nowy popłoch; widok tak bliski granicy polskiej, budzi nadzieję ratunku życia i uniesienia zdo byczy, wyprzęgają więc konie z taborowych wozów i uchodzą. To była chwila zguby wszystkich tabor, twierdza ruchoma, dotąd niezdobyta, stanęła otworem; Turcy i Tatarzy tłumami wpadają, rycerstwo, pozbawione koni, pieszo walczy i ginie. Nazajutz po bitwie znaleziono ciało Żółkiewskiego pomiędzy trupami. Ciężkie rany na piersiach i odrąbana ręka świadczyły, że poległ po rycersku walcząc. Wieści ówczesne mówiły, że napadnięty ze swoim hufcem przez pohańców, rzucił się na nich, gdzie przez czerkiesa zabity. Ten głowę mu uciąwszy, złożył Iskenderpaszy, który ją odesłał sułtanowi do Konstantynopola. Gdzie poległ sędziwy a sławny hetman, żona Regina z Herburtów Żółkiewska postawiła kamienny pomnik, o dwie mile od Dniestru, niedaleko traktu wiodącego z Mohilewa do Kiszyniewa, w dzisiejszej Bessarabii. Pomnik ten dotrwał naszych czasów, jakkolwiek nadniszczony. Tablica marmurowa z wyrytym złotem literami napisem, już nie istnieje; napis sam jaki się na niej znajdował Szymon Starowolski w Monumenta Sarmatorum przechował. Zwłoki bohatera, wydobyte z rąk pohańców, spoczęły w kościele w Żółkwi; grobowiec czarny marmurowy po lewej stronie ołtarza, ma piękny napis Quam dulce et decorum pro patria mori. Cecorska, potok, powstaje z dwu strug łącznych w obr. gm. Cecorów, w pow. brzeżańskim; źródła tych strug leżą na wys. 373 m. , a połączenie ich na 357 m. ; płynie łąkami, głębokiem korytem, w kier. płd wsch. , opływając zach. stoki wzgórza Mohiły 385 m. , przerzyna miasteczko Kozłów i na gr. Kozłowa z Dmuchowcem, łączy się ze strumieniem Gniłą Lipą, tworząc potok Wosuszką zwany, dopływ Strypy. Długość biegu 11 kil Br. G. Cecory, wś, pow. brzeżański, o 5 kil. od Słownik Geograficzny Zeszyt VII. Jezierny, par. rz. kat. Kozłów a gr. kat. Płaucza. Dominium należy do łacińskiego arcybiskupstwa lwowskiego. Por. Płaucza Wielka. Cecowa z przys. i folw. Cecówka, wieś, pow. złoczowski, po prawym brzegu rzeki Strypy, powyżej stawu w Glinnie, między tym stawem a Zborowem, od którego jest o pół mili oddaloną w południowym kierunku; od Złoczowa oddaloną jest ta wieś o 4 mile na po łudniowy wschód. Przestrzeń posiadł. wiek. roli orn. 449, łąk i ogrod. 76, past. 11; posiadł. mniej. roli orn. 503, łąk i ogr. 38, pastw. 15 morg. Ludność rzym. kat. 25, gr. kat. 224, izrael. 57 razem 306. Należy do rzym. kat. parafii w Zborowie, gr. kat. parafii w Jezierzance. B. R. Cecówka, ob. Zarudzie, Cecówka, strumień w obr. gm. Cecowy w pow. złoczowskim, wypływa w zach. jej stronie z pod folw. Cecówki, płynie dolinką na wschód i po 5 kil. biegu uchodzi z pr. brzegu do Strypy. Br. G. Cecylia, błoto w pow. taraszczańskim, ciągnie się od wsi Żurawlichy do Ostrej Mohiły i od Lubiei do Janiłówki. Dł. w. 20, szer. 250 500 saż. Funduklej Gub. kij. . Cecylianów, folw, pow. turecki, gm. Pię tno, par. Turek, do dóbr Muchlin należący, pod Turkiem położony. W. S. Cecyliówka lub Cecelówka, wś i folw. , pow. kozienicki, gm. Maryampol, par. Głowaczów. W 1827 r. było tu 5 dm. i 74 mk, obecnie liczy 55 dm. , 348mk. , 190 morg. ziemi dworsk. i 446 morg. włośc. 2. C, wś, pow. kozie nicki, gm. i par. Brzóza. Liczy 42 dm. , 337 mk. i 996 morg. ziemi włośc. Br. Ch. Cecynowo, ob. Cecenowo. Cedron, rzeczka, dopływ Wilii z prawej strony, uchodzi pod Kalwaryą. Cedron, mały strumień w Prusiech Zachodnich, w pow. wejherowskim, ma swój początek w południowej stronie Wejherowa, płynie przez sławną Kalwaryą wejherowską między kaplicami i wpada do rzeczki Redy. Nazwę swoje zawdzięcza zapewne oo. reformatom z Wejherowa, dla niejakiego podobieństwa z jerozolimskim Cedronem. Cedry, mylnie, właściwie Cędry ob. Cegielnia, nazwa bardzo wielu wsi i osad, które powstały w miejscach, gdzie obfitość dobrej gliny i drzewa opałowego sprzyja wyrabianiu cegły a bliskość miast ułatwia zbyt wyrobu. Cegielnia, 1. wś i folw. , pow. koniński, gm. Sławoszewek, par. Kleczew. Ma rozległości 269 morg. , 176 mk. , grunt w części pszenny. Od Konina 18 w. , od osady Kleczew 1 w. , od os. Ślesin 7 wiorst; ob. Sławoszewek 2. C. , wś, pow. sieradzki, gm. Złoczew, par. Uników, ogólna rozległość 163 m. ziemi włoś. , 185 mk. 3. C, wś, pow. częstolchowski, gm. Wancerzew, par. Mstów. R 1827 34 Caryńczyk Caryńczyk Caryńskie Carzin Casimir Castnitz Catharein Catharinenflur Catrinowen Caulwitz Cauthen Cawitz Cawta Caymen Ceber Cebłów Cebrów Cebulówka Cecelówka Cecenowo Cecer Cecern Cechówka Cecilienthal Cecina Cecora Cecorska Cecory Cecowa Cecówka Cecylia Cecylianów Cecyliówka Cecynowo Cedron Cedry Cegielnia