Bakożyn a wznoszące się po lewej stronie Rastawicy, na cyplu jednej z wyniosłości nadbrzeżnych. Zamczyszcze to jest potrójnym ze wszech stron opasano wałem po jednej stronie ma ono pole, po drugiej rzekę, z trzeciej jar. Obwodu liczy 260 sążni, wjazdów ma dwa. Na płaszczyźnie obok zamczyszcza miało się wznosić miasto Bakożyn, a w zamczyszczu wznosił się prawdopodobnie, jak zwykle, dwór książęcy co wszystko zniszczone przez tatarów. Podanie od niepomnych czasów niesie o obleganiu tego miejsca przez tatarów pod wodzą Mamaja, o niespodzianym napadzie na jedne najsłabszą stronę i ubiciu pani czyli księżnej tego miejsca. W każdym jednak razie ów Mamaj z podania tego, nie może być owym historycznym Mamajem, znanym w dziejach z kieski jaką poniósł na Kulikowem polu, bo ten nigdy w tych stronach nie wojował; chyba więc należałoby przypuścić, że fakt zdobycia i zniszczenia zamczyska bakożyńskiego mógł się wydarzyć za najazdu Tymur Kutłuka, jak o tem już wyżej było. Do dziś dnia na zamczyszczu bakożyńskiem znajduje się przypadkowo wiele czerepów z naczyń pobitych, grotów żelaznych i bronzowych od strzał. Z rzeki też koło zamczyska wydobyto piękny medal bronzowy z wyobrażeniem dwóch świętych, z napisem greckim w otoku Agios, Agios, Agios. .. Sabaoth. Znaleziono tu też ciekawą i zagadkową skorupę z rozbitego glinianego naczynia z napisem słowiańskim Cboe. Dokoła tego zamczyska mnóstwo się jeży mogił. Dla archeologa główną tu one stanowią ciekawość. Naliczono ich 913; w liczbie których 372 obłożonych na sztorc kładzionemi płytami kamiennemi. Znajdują się one po większej części nad jarami, na poboczach gór, w pewnych od siebie ugrupowane odstępach. Przez nikogo dotąd nie były naukowo zbadane Edward Kulikowski. 3. B. , okrąg wiejski w gm. Łucka wieś, pow. dziśnieński, zawiera w swym obrębie wsie Łuck, Girstuny, Mosar, Ruczajkręty, Worońce, Gatówki, Łużki, Konkowszczyzna, Panfiłowszczyzna, Robertowo, Sautki, Buki, Podworońce. Bukienka lub Bukinka, kol. , pow. noworadomski, gm. Kobiele, par, Kobielewielkie. W 1827 r. było tu 6 dm. i 45 mk. Bukiły, ob. Łukawce. Bukiszki, 1. okrąg wiejski w gm. Rzesza, pow. wileński, zawiera nast. wsie Podwilańce, Jaranda, Zabłocie, Zadworzańce, Moskaliszki, Pustołówka, Hełuże, Genejciszki, Poczyłajce, Raskazy, Sbrodna; zaścianki Augusty, Sienkiewice, Bołądziszki, Bieganka, Awiżenie, Dębówka. Bukiszki, okolica i wś, pow. trocki, par. Sumiliszki. W r. 1850 rodziny Łojbów, Woronowiczów, Stambrowskich i Jacuńskich miały tu razem 188 dzies. gruntu. Bukła, zaścianek w pow. trockim. Bukmujża, znaczna majętność ziemska w Inflantach polskich, we wschodniopołudniowej części powiatu rzeżyckiego, położona na prawym brzegu malowniczego jeziora Esza w dawnych dokumentach zwanego Essen, przy trakcie handlowym z Oświeja do Rzeżycy, wraz ze wsią Pachołkami 4880 dz. obejmujaca, własność Justyna Sobańskiego. Miejscowość wzgórkowata i leśna, ożywiona małemi potokami leśnemi; należy do najwyższych w tej stronie kraju; to też wyższe wzgórza tutejsze w jedno pasmo połączone okolicznie noszą nazwę gór bukmujskich. Niektóre z nich pięknym porastają borem sosnowym, na innych znajdują się i drzewa liściowe, a jedno zdobi przepyszna dąbrowa. Urocze położenie jeziora, nad którem leży B. , podnoszą liczne rozsiane po niem wyspy, ocienione dębowemi gajami, z których największa, położona w zachodniej części jeziora, między Andzelmujzą i Krzewinem a mająca przeszło milę obwodu, zarosła jest cała lasem wysokopiennym Patrz Inflanty polskie p. G. Manteufia str. 28. Lud łotewski rzymskokatolicki. Grunt lekki ale żyzny. Mają tu istnieć pokłady kredy czerwonej i węgla kamiennego, dotąd przez nikogo nieużytkowane. Tej wiadomości wszelako nietylko nie stwierdzają uczeni geologowie ale nawet stasowczo onej zaprzeczają, z powodu geologicznej formacyi tej okolicy, w której takowych pokładów spodziewać się nie można. Rzecz ta przez specyalistów na samem miejscu jeszcze rozstrzyganą nie była. B. od r. 1829 posiada swój własny kościół parafialny, przez Ignacego Sobańskiego z muru wzniesiony na miejscu dawnej drewnianej kaplicy, stanowiącej niegdyś filią dagdzieńskiego pojezuickiego kościoła, a obecnie należy do dekanatu rzeżyckora źnieńskiego. Liczy zaś 3830 katolickich parafian, Do tej parafii należy jeszcze pięć innych sąsiednich majętności 1 Tulenmujża, obsz. 1500 dz. , własność Pawłowa; 2 Przemyśl, niegdyś Kółakowskich, obecnie Korego, obsz. 5505 dz. ; 3 Bereśnie, własność Andrzeja Targońskiego, obsz. 3800 dz. ; 4 Widno, własność Mackiewiczowej, obsz. 650 dz. ; 8 Dobroczyn, własność generała Feliksa Stabrowskiego, obsz, 1450 dz. Wszystkie te dobra składały niegdyś królewszczyznę zwaną Bukhoff i Essen, którą od końca XVII wieku władali Hylzenowie a która od r. 1748 ich dziedziczną została posiadłością. Niegdyś wiele dzików tu się gnieździło, jak to wykazuje lustracya dóbr królewskich z r. 1599; lecz ta zwierzyna od dwóch stuleci najzupełniej w tych okolicach wytępiona. Kościół parafialny bukmujski ma kaplice filialne w Bereśniach i Przemyślu. Zarząd gminny w miejscu, policyjny w m. pow. Rzeżycy. Bukocz, ob. Bukowec. Bukołowa, niem. Buckolowe, wś, pow. mielicki, nad rz. Szecką, w par. katol. Powicko. Bukońce, okolica w pow. telszewskim, o 32 w. od Telsz. Bukonie, wś, pow. maryampolski, gm. Jaworowo, par. Maryampol. Leży o 8 w. od Maryampola. W 1827 r. miała 9 dm. i 77 mk. , obecnie liczy 13 dm. i 111 mk. Bukontyszki, 1 majątek, pow. rosieński, parafia krozka, nad rz. Liszupis, o 57 w. od Rossien, niegdyś posiadłość jezuitów z Kroż, obecnie należy do rodziny Jazdowskich; poło żona w pobliżu drogi wiodącej z Kroż do Użwent. 2. B. , wś w pow. telszewskim, o 35 w. od Telsz, w parafii Płungiany, z kaplicą katol. Fel R. Buków, por. Bukowo. Buków, wś i folw. , z młynem, na rzece Pankówce, pow. brzeziński, gm. Ciosny, par. Ujazd, przy drodze z Rokicin do Ujazdu. W 1827 r. było tu 25 dm. i 208 mk. , obecnie zaś liczy 29 dm. i 235 mk. , ziemi włośc. 462, dworskiej wraz z os. w Wilkupicach i Łominach 739 morg. , w tem ornej 469 morg. Buków, 1. wś, pow. brzozowski, o 3 kil. od st. p. Wzdów, w par. rz. kat. Jasionów, par. gr. kat Besko. Dominium należy do instytutu głuchoniemych we Lwowie. 2. B. , wś, pow. wielicki, o 4 kil. od Mogilan, w par. rz. kat. Mogilany; dominium jest własnością funduszu religijnego 3. B. , ob. Puków. Buków nie Bukowo, jak pisze Kętrz. , niem. Buchholtz, wś, pow. wałecki, ze szkołą; okr. wójt. , urząd stanu cyw. , st. poczt. , par. kat. i ew. Człopa Schloppe, 2644, 58 m. rozl, 22 dm. , 216 mk. . 2 kat. W r. 1641 był tu ewangelicki dom modlitwy, zamieniony później na katolicką kaplicę, która 1739 r. upadła dlatego, że wszyscy mieszkańcy byli ewangelikami i o jej utrzymanie się nie troszczyli. W sąsiedztwie była papiernia. Buków, niem. Buckau, wś, pow. raciborski, nad Odrą, w par. Lubom, z kaplicą różańcową i szkołą kat. 1kl. Bukowa, 1. wś, pow. piotrkowski, gm. Łękawa, par. Bogdanów. W 1827 r. było tu 9 dm. i 52 mk. 2. B. , wś i folw. , majorat, nad rz. Koprzywianką, pow. sandomierski, gm. Osiek, par. Wiązownia. Leży przy drodze ze Staszowa do Koprzywnicy. W 1827 r. było tu 48 dm i 285 mk. , obecnie liczy 51 dm. , 454 mk. i 646 m. ziemi włośc. 3. B. , wś, pow. biłgorajski, gm. Ko cudza, par. Puszcza Solska. W 1827 r. było tu 12 dm. i 63 mk. 4. B. Wielka, wś rozkolonizowana, pow. chełmski, gm. Bukowa, par. Sawin. Posiada urząd gminny i hutę szklaną, produkującą za 10, 000 rs. rocznie, zajmuje ona 15 robotników. Włościanie posiadają ziemi 1731 morg, koloniści niemcy 1815 morg. Gmina B. należy do s. gm. okr. II we wsi Świerze, st. p. w Chełmie, od Chełma o 20 w. 5. B. Mała. wś, pow. chełmski, gm. Bukowa, par. Sawin. Gruntów włośc. 395 morg, , dworskich 916 morg. W 1827 r. było tu 36 dm. i 196 mk. Bukowa, 1. wś, pow. samborski, leży nad potokiem, dopływem Strwiąża, o 1 milę na północ od Fulsztyna, a o. l 1 2, mili na północ od Starejsoli, o 1 i pół mili na północny wschód od Chyrowa, stac. kolei łupkowskiej 1sza kolej węgierskogalicyjska, w której łączy się z tą koleją kolej naddniestrzańska. Ludność rzym. kat. 16, gr. kat. 838, izrael. 27 razem 881. Należy do rzym. kat. parafii w Fulsztynie, gr. kat. parafią ma w miejscu, do której należy wieś Lutowiska; cała parafia liczy 1262 gr. kat. dusz. Parafia ta należy do dekanatu starosolskiego. Wedle zapisków wizytacyi w 1733 roku odbytej, miała cerkiew w Bukowie erekcyą od Mikołaja Herburta, podkomorzego ziemi przemyskiej z 1568 i Mikołaja z Żurowa Daniłowicza, podczaszego koronnego i podkomorzego ziemi chełmskiej a starosty hrubieszowskiego w Bukowie z 1669 roku; posiada szkołę filialną. Właściciel większej posiadłości konwent oo. bazylianów w Dobromilu. 2. B. , wś, pow. pilzeński, par. rz. kat. Brzostek, o 5 kil. od Brzostka. 3. B. , ob. Dornostawy. Bukowa, 1. niem. Buchau, wś, pow. kładzki, w par. katol. Neurode; dobra z wielu folwarkami i kopalniami węgla. 2. B. , niem. Lueben. m. powiatowe, ob. Lubiń. Bukowa, 1. Niemiecka, niem. Deutsch Buckow, wś w pow. słupskim, ziemi pomorskiej. 2. B. Kaszubska, niem. Wendisch Buckcow, wś tamże. Bukowa, Bukowna, strumień i dopływ Sanu. Wytryska w Królestwie Polskiem, z łąk po połudn. zachod. stronie drogi wiodącej z Janowa do Biłgoraja pod Korytkowemu Płynie przez Małków, Uście, Kiczki, pod Mątwami wchodzi w p. janowski. Poniżej wsi Bąk uchodzi w Galicyą, tworząc granicę między Galicyą a Królestwem polskiem na przestrzeni 1 kil. , aż do przysiołka Szwedów w obr. gm. Jastkowie. Płynie przeważnie w kierunku zachodnim i o 2 kil. na zachód wsi Jastkowie uchodzi do Sanu z prawego brzegu. W dawniejszych czasach zwracał się ten strumień 1 4 mili poniżej Jastkowie na północ, przerzynał gminy Branwicę, wioskę Bąków, Muzyków, w Rzeżycy długiej zasilał wielki staw, płynąc równolegle do Sanu a dosięgnąwszy Rzeżycy okrągłej zwracał się na zachód i na granicy gmin Woli rzeżyckiej i Kępy uchodził do Sanu. Silne wylewy Sanu spowodowały ten strumień do zrobienia sobie innego koryta i krótszego Bukienka Bukocz Bukienka Bukiły Bukiszki Bukła Bukmujża Bukołowa Bukońce Bukonie Bukontyszki Buków Bukowa