opatowski, gm. Rudakościelna, par. Bałtów; ziemi dwor. 2009, włośc. 453 m. W 1827 r. było tu 16 dm. i 104 mk. , obecnie 30 dm. i 234 mk. Borychów, wś i dobra. pow. sokołowski, gm. i par. Wyrozęby, leży między wsiami Rzepki i Wyrozęby, ma 18 dm. Należał niegdyś do klucza szkopowskiego Mleczków i w tej rodzinie do 1862 zostawał. Dziś Szańkowskich własność. Borycz, niem. Boritsch, wś, pow. wielkostrzelecki, par. Raszowa, nad rz. Wodą Jemielnicką, z kolonią Zawadką. Boryczówka, wś, pow. trembowelski, o 7 kilometrów na północny wschód od Trembowli, nad potokiem Boryczówką, dopływem Seretu, wieś podolska, w urodzajnej ziemi położona. Przestrzeń posiadłości większej roli ornej 150, łąk i ogrodów 24, pastwisk 38 m. ; posiadłość mniejsza roli ornej 486, łąk i ogr. 34, pastw. 86 m. Ludn. rz. kat. 642, gr. kat. 236, izrael. 48 razem 926. Należy do par. obudwu obrządków w Trembowli. Posiada szkołę filialną. Właściciel posiadłości większej; Konwent oo. karmelitów w Trembowli. Boryczówką, potoczek nastający w obr. gm. tej samej nazwy. Płynie w kierunku północnozachodnim łączkami i parowami przez Boryczówkę i we wsi Łoszniowie uchodzi z lewego brz. do Grniezny ob. , dopływu Se, retu. Br. G. Borynia, wś, pow. Turka, nad rz. Stryjem i kilku potokami między temi jeden zwany Namasterski, wpadającemi w tej wsi i pod nią do Stryja, oddalona o 1 i pół mili na południe od Turki, a o 22 mile od granicy węgierskiej, śród gór, lasów i potoków. Przestrzeń posiadłości większej roli ornej 288, łąk i ogrodów 82, pastwisk 63, lasu 2502; posiadłość mniej. roli ornej 2380, łąk i ogrodów 388, pastwisk 479, lasu 34 m. Ludności rz. kat. 252, gr. kat. 885, izrael. 86 razem 1323. Należy do rz. kat. par. w Turce; gr. kat. parafią ma w miejscu, należącą do dek. wysoczańskiego. W 1879 roku poświęcony został kościół murowany rz. kat. obrządku świeżo postawiony z funduszów zebranych w drodze składek, na który to cel cesarz austr. ofiarował z własnej szkatuły 300 złr. , wydział kraj. we Lwowie również 300 złr. , a rady powiatowe i inni mieszkańcy Galicyi każdy wedle możności. W pobliżu B. na wierzchołku wysokiej góry Pikul nazwanej przebywała kilka dni polowaniem się bawiąc, królowa Bona, żona króla Zygmunta I, które to podanie potwierdza starożytny napis na kamieniu tam wykuty. Dawniej B. była mkiem powiatowem. Przed paru wiekami wszyscy mieszczanie B. zostali wyniesieni do godności szlacheckiej za wysługi wojenne. W B. jest st. poczt. Właściciel większej posiadłości towarzystwo przemysłowe dla le śnych płodów w Wiedniu. B. R. Borynia, potok górski w obr. gm. Boryni, pow. Turka, powstaje w Beskidzie lesistym z dwu strug, jednej wypływającej po północnej, drugiej po południowej stronie przy Chomowcu 780 m. . Łączą się w Boryni, pod Wełyką Kiczerką 722 m. . Zasilany licznemi potokami górskiemi, jak Krywulą, Namasterskim potokiem, wpada do Stryja z prawego brzegu. Długość biegu niespełna mila. Borynicze, wś, pow. Bobrka, przy kolei żelaznej lwowskoczerniowieckiej, której stacya w tej wsi się znajduje między Wybranówką a Chodorowem, o 50 kil. od Lwowa, nad rzeczką Ług, o 2 mile na południe od Bobrki. Przestrzeń posiadłości większej roli ornej 572, łąk i ogrodów 126, pastwisk 86, lasu 831; posiadłość mniejsza roli ornej 844, łąk i ogrodów 149, pastwisk 79, lasu 6 morg. Ludności rz. kat. 74, gr. kat. 626, izraelitów 63 razem 763. Należy do rz. kat. par. w Brzozdowcach, stacyą telegraficzną i urząd pocztowy ma w miejscu; również gr. kat. parafią, do której należy wieś Drohowicze z 322 dusz; cała parafia liczy 948 gr. kat. dusz i należy do dekanatu Chodorowskiego. Wieś ta posiada szkołę filialną i kasę pożyczkową z funduszem zakł. 940 złr. Właściciel większej posiadłości Borkowski hr. Włodzimierz. Borys, ob. Borysław. Borysin, wś, pow. chełmski, gm. Cyców, par. Wereszczyn. Boryskowicze, 1. wś, pow. dziśnieński, należy do Doboszyńskich. Tu niedawno był las sosnowy, najlepszy w powiecie. Filia parafii katolickiej Zadoroże. 2. B. , wś, pow. mozyrski, niedaleko Mozyrza, w okolicy obfitującej w głazy erratyczne. Boryskowo, wś, pow. i gub. twerska, st. p. o 26 w. od Tweru. Borysław, dawne imię, zarówno w tej formie jak i skróconej Borys, źródłosłów nazw takich jak Borysławice, Borysów, Boryszew. Br. Ch Borysław, wś, pow. skierniewicki, gm. Głuchów, par. Janisławice. W 1827 r. było tu 16 dm. i 200 mk. Borysław, wieś, pow. drohobycki, nad rzeczką Tyśmienicą, o 1 milę na południowy zachód od Drohobycza, 343 metry nad powierz. morza. Kolej żelazna idzie z Drohobycza do Borysławia, jako gałąź kolei żelaznej naddniestrzańskiej 11 kil. dług. , umyślnie tylko do Borysławia poprowadzona; w tej wsi bowiem znajdują się nadzwyczajnie obfite kopalnie nafty; ogromna ilość przedsiębiorców kopie wosk ziemny i olej kamienny w kilku tysiącach szybów 1870 roku było w Borysławiu i poblizkich wsiach Tustanowice, Wolanka, Mroźnica, Schodnica, Orów i Nahujowice 4338 szybów, które, można powiedzieć, co dnia się mnożą; na całej przestrzeni tych włości są studnie, w jednych pracują górnicy, wydobywający naftę; inne porzucone jako wyczerpane lub niepłodne, cała przestrzeń roi się ludźmi, zasiana tymczasowemi, często przenośnemi domkami przedsiębierców. W roku 1870 było w samym B. 10 dystylami nafty; ilość tychże co rok się zwiększa, a nafta borysławska rozchodzi się szeroko. Przestrzeń posiadłości większej roli ornej 177, łąk i ogr. 41, past. 46, lasu 328; posiadłości mniej, roli ornej 318, łąk i ogr. 156, past. 313, lasu 3 morg. Ludność rzym. kat. 1166, gr. kat. 660, wyrobników i sług 270, izrael 3204 razem 5300. Należy do rzym. kat. parafii w Drohobyczu; urząd pocztowy, stacyą kolejową i stacyą telegraficzną ma w miejscu, oraz gr. kat. parafią, do której należy wieś Mroźnica z 308 duszami; parafia ta należy do dekanatu drohobyckiego. Sząraniewicz w swojem dziele Rzut oka na beneficya ruskie na str. 7 pisze Erekcya wsi Popiela i Borysławia, zachowana w oblacie w aktach grodzkich w Przemyślu, w 1690 uczyniona pod wpływem Innocentego Winnickiego, ówczesnego władyki przemyskiego, uwalnia także duchownego od wszelkiej zawisłości i ciężarów. W Borysławiu znajduje się fundusz ubogich, założony z grzywien i taks za udzielanie koncesyj na odbywanie muzyk z tańcami po karczmach i szynkowniach. Cel utrzymanie miejscowych ubogich. Majątek zakładowy 5617 złr. Dochód 1878 roku 212 złr. Tatomir tak opisuje kopalnie w Borysławiu. Kopalnia borysławska rozpościera się na obszarze 150 morgów na gruntach Borysławia i Wolanki, w rozległej dolinie, zamkniętej od płd. lesistemi odnóżami podgórza, ku płn. zaś ścielącej się nieprzejrzaną równiną, zlekka tylko miejscami falistemi pagórkami pogarbioną. Cała ta dolina przekopana jest wzdłuż i wszerz, podziurawiona tysiącami jam i zasypana stertami łupku i iłu, z pomiędzy których sterczą małe budki drewniane, nakrywające studnie i liczne destylarnie, pobudowane wzdłuż drogi, prowadzącej do poblizkiego Drohobycza, a przepełniające całą atmosferę węglowemi gazami. W r. 1873 znajdowało się w tej kopalni 12, 000 szybów; eksploatacyą nafty i wosku ziemnego zajmowało się 75 większych a 779 mniejszych przedsiębiorców, którzy zatrudniali 10, 500 robotników. Olej skalny wydobywają bowiem tak tu, jak we wszystkich innych kopalniach, tym sposobem, że zakładają tam studnie duczki, gdzie pewne zewnętrzne oznaki pozwalają się domniemywać napojenia ropą głębszych pokładów. Studnie takie, mające 1 do 2 m. średnicy, albo opłocone, albo ocembrowane, kopią tak głęboko, aż dopóki nie natrafią na szczelinę napełnioną ropą, która następnie zbiera się na dnie studni i wydobywaną bywa wiaderkami za pomocą kołowrotu, nad nią umieszczonego. Dla ochrony od niepogody budują nad obfitszemi studniami drewniane baraki, które pozwalają pracować w nich robotnikom nawet w zimie. Po pewnym krótszym lub dłuższym czasie, czasem już po kilku dniach, wyczerpuje się studnia i trzeba ją pogłębiać, a nareszcie opuścić, gdy i pogłębianie już nic nie pomaga. Często, gdy nie są dosyć silnie ocembrowane, walą się studnie przed czasem, lub też zalewają je wody i właściciele ich zmuszeni są szukać sobie innego J miejsca i nowe zakładać studnie. Tak okryła się cała dolina borysławska, obok czynnych studzien, mnóstwem na pół zasypanych jam i dołów zalanych wodą, których liczba coraz się powiększa. Tym samym sposobem wydobywa się wosk ziemny, którego borysławska kopalnia obecnie więcej wydaje niż oleju skalnego. Miękkość jego sprawia bowiem, że w skutek ciśnienia warstw wyższych wyparty zostaje ze szczelin łupku i wpada do studni. Kopanie i pogłębianie studzień nie jest bez niebezpieczeństwa. Z pokładów nasyconych ropą wydobywają się bowiem zabijające gazy. Dlatego używają wentylatorów czyli młynków do oczyszczania powietrza, i kopiący robotnik przywiązuje się zawsze w pół do mocnej liny, przytwierdzonej drugim końcem do słupa wbitego obok studni, a drugi czuwa nieustannie na wierzchu nad bezpieczeństwem kopiącego, aby go niezwłocznie wyciągnąć, gdyby zaczął tracić przytomność. W kopalniach urządzonych lepiej i zostających pod kierownictwem ludzi fachowych, jak n. p. kopalnia bóbrecka, pogłębiają studnie, wykopane już do pewnej głębokości, świdrami poruszanemi parową machiną, i czerpią ropę nie wiaderkami i kołowrotem, lecz parowemi pompami, które odprowadzają ją od razu rynnami do wielkich rezerwoarów. Takie ulepszenia jednakże tylko tam są zaprowadzone, gdzie roboty prowadzi na większym obszarze albo jeden przedsiębierca, albo towarzystwo, mające potrzebne ku temu środki, albo nakoniec właściciel większej posiadłości na własnym gruncie, jak właśnie w Bóbrce. Gdzie jednak, jak w Borysławiu i w wielu innych kopalniach, przedsiębiorcy z drobnemi kapitałami, zakupując małe parcele gruntu, szukają szczęścia, tam eksploatacya odbywa się w sposób pierwotny i ręka ludzka wykonywa wszelkie prace. Drobni tacy przedsiębiorcy częściej też tracą niż zyskują; szkodzą oni bowiem sami sobie wzajemnie, kupując przyległe wydatnym studniom parcele za bardzo wygórowaną cenę i podsuwając się swojemi studniami tak blisko jeden do drugiego, że wzajemnie się obrabowują. Zdarzy się wprawdzie, że komuś szczęście dopisze, i znajdzie, jak mówią, studnię złotą, ale za Borychów Borychów Borycz Boryczówka Boryczówką Borynia Borynicze Borys Borysin Boryskowicze Boryskowo Borysław