lecki, gm. Mniów, par. Grzymałków, na samej granicy gub. radomskiej. Najbliższa st. poczt. w Mniowie. 11. B. , wś, pow. biłgorajski, gm. Biszcza, par. Tarnogród, Leży na wzgó rzach z lewego brzegu rz. Tanwi, w bezleśnej okolicy. 12. B. , wś, pow. łęczycki, gmina Tkaczew, par. Łęczyca; o 2 w. na połud. od Łęczycy. Ma 37 dm. 13. B. , wś, pow. radzymiński, gm. i par. Jadów. W 1827 r. było tu 16 dm. i 143 mk. 14. B. , wś, pow. kozienicki, gm. Grabów nad Pilicą, par. Wrociszew. W 1827 r. było tu 52 dm. i 404 mk. 15. B. , wś, pow. siedlecki, gm. Krześlin, par. Sucho żebry. W 1827 r. było tu 26 dm. i 208 mk. ; obecnie 23 dm. , 259 mk. i 624 m. obszaru. 16. B. , wś, pow. siedlecki, gm. Wodynie. Ma 21 dm. , 129 mk. i 262 m. ziemi. 17. B. , wś, pow. ostrołęcki, gm. Szczawin, par. Goworowo, 620 m, obszaru. , 18. B. , kol. niemiecka, pow. gostyński, gm. i par. Dobrzyków. W r. 1827 r. było tu 25 dm. i 230 mk. , obecnie 274 mk. i 513 m. obszaru. Szkoła początkowa niemiecka. Br. Ch. Borki, 1. wieś, pow. kijowski, o 7 w. od Luteżu, przy ujściu Irpenia do Dniestru, 386 mieszk. Okrążona sosnowym lasem, grunta piaszczyste. Mieszkańcy trudnią się rybołówstwem i mają obszerne sianokosy. Niedaleko od wsi, w miejscowości zwanej Chołmy, widać rozległe okopy i gruzy; niegdyś było tu obszerne i ludne mko Masłaj, z rezydencyą biskupią, z cerkwiami, zamkiem i liczną ludnością; zniszczone zostało podczas pierwszego napadu tatarów. 2. B. Choteszowskie, wś, pow. kowelski, gm. Choteszów. Ziemi 1698 dz. , dm. 72, ludności 630. Własność rządowa, należała do starostwa kowelskiego. Ziemia piasek, ił, torf na pokładzie glinki i iłu. Narzecze rusińskie z akcentem białoruskim. Leży nad rz. Turyą. 3. B. , wś, pow. kowelski, gm. Hłusza. Ziemi 2778 dz. , włościan 1671. Dziedzice mają Porniewski 652 dz. , Spirydowicz 455 dz. Domów 63; ludności 508 męż. Wieś położona na wyspie, śród błot pińskich; ziemia ił z piaskiem i torfem na pokładzie iłu i piasku. Narzecze rusińskie z akcentem białoruskim. 4. B. , wieś w południowej stronie powiatu ihumeńskiego, przy wojennokomunikacyjnym gościńcu prowadzącym z Ihumenia do Uzdy, o wiorst 4 od tego ostatniego miejsca odległe, blisko źródeł Niemna, w gm. uździeńskiej, w 4 stanie policyjnym uździeńskim, w 4 okręgu sądowym. Przed reformą włościańską wieś ta należała do dóbr Kuchcice ob. , dawnego dziedzictwa Zawiszów, herbu Łabędź. Miejscowość lesista, ziemia lekka, borowa. 5. B. , wieś, powiat oszmiański. Na początku wieku XVIII własność ta z posagiem Judyckiej Teresy przechodzi w dom Sulistrowskich i do dziś dnia w ich ręku pozostaje. 6. B. , wś, pow. Słonimski, przy b. trakcie handlowym PińskSło nim, o 34 w. od Słonima. 7. B. , wś w pow. sokólskim, gub. grodzieńska, o 31 w. od Sokółki. 8. B. , wś, gub. witebska, u zbiegu rzeki Czernii z Obolem. 9. B. , wieś, pow. słucki, ma kaplicę katolicką parafii Starczyca. Borki, mko, pow. zieńkowski, gub. pułtawska, o 18 w. od Zieńkowa, st. p. Borki, 1. z Czołniowem, wś, pow. dąbrowski, 1254 morg. rozl. w tem 695 m. roli ornej, 70 domów, 471 mk. , par. w Szczucinie, położenie równe, w glebie pszennej. 2. B. , z Diakami, wś, pow. Nisko, 1382 morg. rozl. , w tern 435 morg. lasu, 58 dm. , 414 mieszk. , paraf. w Kuczynie Małej, leży w równinach, gleba piaszczysta. 3. B. wielkie, wieś, pow. tarnopolski, leży przy kolei żelaznej Karola Ludwika, i ma stacyą kolejową w miejscu; oddaloną jest od Tarnopola o 2 mile we wschodnim kierunku, o 148 kil. ode Lwowa. Przestrzeń posiadłości większej roli ornej 1176, łąk i ogrod. 190, past. 42, lasu 164; posiadłości mniej. roli ornej 2539, łąk i ogrod. 286, past. 111 morg. Ludność rzym. kat. 790, gr. kat. 770, izrael. 96 razem 1656. Należy do rzym. kat. parafii w Czernielowie mazowieckim, gr. kat. parafią i urząd pocztowy ma w miejscu; do gr. parafii należy także sąsiednia wieś Dyczków z 665 dusz; parafia ta należy do dekanatu tarnopolskiego. Właściciel większej posiadłości Józef Baworowski. 4. B. małe, wieś, pow. skałacki, nad rzeką Gniła, dopływem Zbrucza, od Skałata o mil 5 na wschód, od Grzymałowa o mil 3, również na wschód, od miasteczka Toustego o 1 milę na wschód. Przestrzeń posiadłości większej roli ornej 806, łąk i ogrod. 27, past. 67; lasu 1024, posiadłości mniej. roli ornej 964, łąk i ogrod. 27, pastwisk 67, lasu 1024; posiadłość mniejsza roli ornej 964, łąk i ogrodów 78, past. 35 morg. Ludność rzym. kat. 412, gr. kat, 853, izrael. 23 razem 1688. Należy do rzym. kat. parafii w Toustem, grec. kat, parafią ma w miejscu, która należy do dekanatu skałackiego; posiada szkołę etatową i kasę pożyczkową z kapitałem 2945 złr. 5. B, janowskie z przys. Dąbrowa, Koniec, Sucholas i Tyczna, wieś, pow. gródecki, rozsypana śród lasu, z tego powodu tyle obejmuje nomenklatur; leży w piaskach i bagnach, o 1 1 2 mili na wschód od Janowa a o 4 mile od Gródka na półn. wschód. Przestrzeń posiadłości większej roli orn. 33, łąk i ogr. 360, past. 59; posiadł. mniej. roli orn. 328, łąk i ogr. 624, past. 317, lasu 18 morg. Ludność rzym. kat. 25, gr. kat. 1328, izrael. 20 razem 1373. Należy do rzym. kat. parafii w Janowie, gr. kat. par. w Jaśniskach. Właściciel większej posiadłości Maryan Malicki. 6. B. dominikańskie z Jaśniszczem, graniczą o miedzę z Borkami janowskiemi; od zachodu, od wschodu i północy okrążają tę wieś lasy, ciągnące się ode Lwowa ku Żółkwi. Przestrzeń posiadł. większej roli ornej 227, łąk i ogrod. 9, past. 8, lasu 225; posiadłości mniej, roli ornej 257, łąk i ogr. 100, past. 44, lasu 30 morg. Ludność rzym. kat. 44, gr. kat. 169, izrael. 15 razem 228. Należy do rzym. kat. par. w Kościejowie, gr. kat. parafii w Rokitnie. Właściciel wiek. posiadł. konwent oo. dominikanów we Lwowie. Borki, folw. , do Plebaniej Woli ob. należący. Borki, niem. Borken, folw. , pow. babimoski, ob. Wroniawy. Borki, 1. niem. Borken, wś, pow. chełmiński, st. p. Unisław, par. Czarze, ma 600 m. rozl. , 14 dm. , 119 mk. , 4 kat. 2. B. , niem. Borken, folw. , pow. lubawski, st. p. i gm. Ląkorz, par. Lipinki, 2 dm. , 19 mk. kat. 3. B. , niem. Borken, dobra szlach. i wieś, pow. jeławski, st. p. Bartoszyce. 4. B. , niem. Borken, dobra szlach. , wś i folw. , pow. szczycieński, st. p. Biskupiec. 5. B. , niem. Borken, wś, pow. szczycieński, st. p. Wielbark. 6. B. , niem. Borken, wś, pow. szczycieński, st. p. Chochół. 7. B. , niem. Borken, dobra i leśnictwo, pow. szczycieński, stacya pocztowa Szczytno. 8. B. , niemiec. Borken, dobra szlach. , pow. rastemborski, st. p. Rastembork. 9. B. , niem. Borken, nadleśnictwo, pow. węgoborski, st. p. Kruklanki. 10. B. , niem. Borken, dobra, pow. jańsborski, st. p. Jańsbork. 11. B. , niem. Borken, wś, pow. olecki, st. p. Orłowo. 12. B. , niem. Borken, dobra, pow. ządzborski, st. p. Szymonka. 13. B. , niem. Borken, wś, pow. łecki, st. p. Rożyńsk. Borki, 1. wielkie, niem. GrossBorek, wś i dobra, pow. olesiński, filia par. katol. Olesno, wielki piec żelazny. 2. B. Małe, niem. KleinBorek, wś i dobra, pow. olesiński, par. Olesno, z kolonią Rosochą i młynem wodnym na wilczem, w lesie do Wojciechowa należącym. 3. B. , folwark, powiat pszczyński, należący do dóbr Mizerów. 4. B. , ob. Rudołtowice, Borków, 1. wś, pow. kaliski, gm. Zborów, par. Borków. Kościół par. istniał tu już w 1521 r. , obecny drewniany pochodzi z 1710 r. R. 1827 B, miał 32 dm. , 312 mk. Par. B. dek. kaliskiego 1540 dusz liczy. 2. B. , wś, pow. kielecki, gm. Szczećno, par. Daleszyce. Fryszerki żelaza. 3. B. , wś, pow. warszawski, gm. Zagódź, par. Źerzeń, leży przy dr. żel. nadw. , między Wawrem a Otwockiem, o 2 1 2 w. od Wawra. W 1827 r. było tu 20 dm. i 140 mk. 4. B. , wś, pow. nowoaleksandryjski, gm. i par. Garbów. Br. G. Borków, wś, pow. lityński, dusz męz. 277, ziemi włośc 943 dz. Należy do 7 właścicieli, którzy posiadają 1625 dz. Największa część Sornowa 785 dz. i Dwernickiego 320 dzies. Borków, ob. Borkowo. Borkowice, ob. Barkowice. Borkowice, wś, pow. konecki, gm. i par. t. n. , w ślicznem położeniu pośród lasów; posiada kościół parafialny, urząd gminny, dwór modrzewiowy z ogrodem, jednym z najpiękniejszych w całej okolicy. Włość ta starożytna należała niegdyś do rodziny Duninów ze Skrzynna, którzy od tej wsi Duninami Borkowskimi się przezwali. Tu oni mieli swój dwór, groby w kościele i długo, aż do końca zeszłego wieku, w ostatku chociaż w połowie, byli jej dziedzicami. Część bowiem Borkowic w XVII wieku należała do rodziny Dzibonich Gibboni, sławnych kuźników, za Zygmunta III z Włoch do Polski sprowadzonych. Od Borkowskich i Dzibonich przed kilkudziesięciu laty nabył ją Antoni Małachowski, wojewoda mazowiecki, który, skupiwszy okoliczne włości, utworzył obszerne i zamożne dobra Niekłania i Borkowic. Po nim syn jego Onufry, zmarły przed kilkudziesięciu laty, dostawszy B. w spadku, przyprowadził do tej zamożności w jakiej teraz zostają. Kościół tutejszy należy do bardzo dawnych. Podług podania, był naprzód z ciosu w XII wieku przez Piotra Dunina wystawiony; z akt atoli miejscowych widać, że już na początku XIV wieku stał tylko kościół modrzewiowy, który, po trzykroć od ognia zniszczony, zawsze z drzewa bywał odbudowywany. Teraźniejszy murowany wystawił Onufry hr. Małachowski na miejscu poprzedniego, podług planów Franciszka Lanciego i Markoniego; wykończony i poświęcony został w 1846 r. Wielki ołtarz włoskim obyczajem od nawy kościelnej oddzielony, na znacznem wzniesieniu góruje, co wspaniały sprawia widok. Z dawniejszego kościoła znajduje się tu cudowna figura św. Antoniego, z jednej sztuki ołowiu obrobiona, o której takie jest podanie. W roku 1646 niejaki Hilary Mala, górnik ze wsi Niewachlowa, wykopał w górze machnowskiej pod Kielcami trzy granie ołowiu galeny, tak wielkie, iż postanowiono ofiarować je na chwałę Boską. Wykuto więc z nich trzy statuy Najświętszą Pannę, św. Antoniego i św. Barbarę, patronkę górników, które rozesłano do ozdobienia niemi trzech kościołów; Najświętszą Pannę kolegiacie kieleckiej, św. Barbarę kościołowi oo. bernardynów w Karczówce, zaś św. Antoniego kościołowi w B. Ciekawa ta statua, wcale nieźle pod względem sztuki wykonana, używa niepospolitej sławy cudowności i zgromadza liczne tłumy pobożnych na odpust w dniu tego świętego przypadający. Tuż za dworem dziedziców znajduje się obszerny i ozdobny ogród w guście angielskim, założony przez hrabin,

Borki

Borki

Borków

Borkowice