dozwolił Stanisławowi Bojanowskiemu wieś tę, w powiecie kościańskim dawniej położoną, pod nieść na stopień miasta, z prawem niemieckiem. Jan Bojanowski, dziedzic miejscowy, w r. 1575 przeszedł do wyznania Braci Czeskich i oddał farę swym spółwyznawcom, którzy ją zatrzy mali do r. 1620. Później Bojanowscy zostali gorliwymi ewangelikami. Wtedy za panowa nia Władysława IV zaludnili miasteczko ze Szląska przybyli różnowiercy niemieccy, szu kający podczas trzydziestoletniej wojny schro nienia w Polsce. Ci to wprowadzili do miasta przemysł, a mianowicie sukiennictwo. Ludność od tego czasu prawie wyłącznie niemiecka i protestancka się utrzymała. W wojnie sie dmioletniej wojska rossyjskie kilkakrotnie załogą w mieście stawały. W. r. 1857 pożar pochłonął niemal całe B. , poczem wybudo wano domy murowane. O 4 kil. od miasta na granicy szląskiej odkryto w r. 1827 obozowi sko handlarzy rzymskich. M. St. Bojanowo, kol. , pow. świecki, st. p. Gruppe, par. Bzowo, gm. i urz. st. cyw. Gr. Sibsau; 57 morg. rozl. , 10 dm. , 90 mk. , 72 kat. . Bojanowski młyn. młyn wodny pod Złotowem, pow. trzebnicki. Bojanului, ob. Bojem. Bojany, wś rządowa, pow. ostrołęcki, gm. Poręby, par. Brok. R. 1827 było tu 16 dm. i 112 mk. Bojany, folw, nad Niewiażą, pow. kowieński, miedzy Poniewieżykiem a Nowotrzebami, własność Tyszkiewicza. Bojarele, majętność ziemska, pow. święciański, w wielkich lasach położona do Bojarel należy lasu włók 300, lecz już są one wyniszczone, tak że piaszczystą pustynię stanowią. Okrąg wiejski B. w gm. Kiemieliszkach liczy w swoim obrębie wsie Bojarele, Gasperzyszki, Zaciszki, Punżany, Nosielany; zaśc Gujorojście, Czernuliszki. B. są dziedzictwem Łappy Antoniego. Bojarka, 1. wś, pow. kijowski, o 5 w. od Krukowszczyzny na zachód, nad rz. Wetą. Ziemi 930 dzies. Mieszkańców 840 r. 1864 było 795. Dawniej należała do monastyru michałowskiego w Kijowie, obecnie do rządu. Jest tu st. dr. żel. brzeskokijowskiej, pierwsza od Kijowa o 21 w. , między tern miastem a Motowiłówką. W pobliżu B. leży wś Antopol. 2. B. , mko, pow. zwinogródzki, przy ujściu Bojarki do rz. Gniłego Tykicza, o 5 w. od wsi Redkoduba, o 35 w. od Zwinogródki, o 180 w. od Kijowa, o 21 w. od Łysianki. Zachodnio połud. część zowie się Brodkiem, a północno wschod. Paradówką. Mieszk. prawosł. 1600, katolików 90, żydów 500 Siemienow podaje 3077. Przedtem należała do hr. Konstantego Branickiego, teraz do zarządu Udiełów. Ziemi 3916 dzies. Ma cerkiew paraf. i szkółkę. Zarząd gminny w miejscu, policyjny w Łysiance. Bojarka, 1. rz. , nastaje w powiecie taraszczańskim, płynie obok wsi Baraniepole; tu się znajduje tak zwana Czerkiesdolina, którą okrąża ta rzeczka i las zwany Turczyn les, gdzie według pieśni i podań ludowych miała zajść krwawa bitwa. Rz. B. za m. Stawiszczami wpada do Gniłego Tykicza z lewej strony w pow. zwinigrodzkim. W klinie tych dwóch rzek leży tak zwane Czarnepole, kędy Tatarowie niegdyś w najazdach swoich tak zwanym czarnym przeciągali szlakiem, przechodząc rz. Bojarkę w bród u wsi Bródka ob. Bojarka mko. 2. B. , porównaj Uborć, Tykicz, Łaszanka, Zelwa. Bojarska, okrąg wiejski, gm. Krowo, pow. oszmiański, liczy w soim obrębie wsie Koczany, Bojarska, Milejkowo, Przechody, Ogrodniki, Krewlanka. Bojary, nazwa kilku wsi w obrębie gub. suwalskiej; z tych znaczniejsze są B, wś i fol. , pow. wyłkowyski, gm, Bartniki, par. Łaukieliszki R. 1827 26 dm. i 222 mk. i B. wś, pow. wyłkowyski, gm. Kibarty, par. Wierzbołów R. 1827 11 dm. i 110 mk. . Przez grunta tej ostatniej przepływa rz. Szyrwinta a rz. Lepona odgranicza je od Prus. Zajmują one 409 mórg ziemi dworskiej, 88 włościańskiej. Dosyć obfite pokłady torfu. Po za obrębem gub. suwalskiej spotykamy w Królestwie jedynie B. , wś rządowa w pow biłgorajskim, gm. Puszcza Solska, par. Biłgoraj, i Bojarską Wolę w sokołowskim, gm. i par. Kossów. Bojary, 1. wś, pow. borysowski, o wiorstę od st. dr. żel. t. n. , mieszk. 100 z górą. Okolica bezwodna. St. dr. żel. moskiewskobrze skiej B. leży między Borysowem a Krupkami, o 418 w. od Brześcia. 2. B. , wś, pow. trocki. Bojary, przysiołek wsi Rołowa. Bojary, folw. , pow. starogrodzki, st. p. Starygród, par. Godziszewo, 670 m. rozl. 437 ziemi ornej, 153 łąk, 80 lasu. Bojaryszki, 1. dwór i wieś, pow. wiłkomierski, par. sudojska, z pałacykiem i zabudowaniem dworskiem murowanem, nad jeziorem Nendrya, blisko szoso war. peter. i stacyi Daugiele położone, przez Romualda i Justyna Stuchowskich zabudowane, dziś do synów Justyna należące; gruntu po uwłaszczeniu włościan pozostało włók 18. 2 B. , majętność, pow. wiłkomierski, par. szacka, własność Mackiewicza Napoleona, gruntu włók 7 1 2. Bojen, przysiołek wsi Styrcza. Bojewice, ob. Bojowice, Bojewo, wś, pow. węgrowski, gm. i par. Sadowno. R. 1827 było tu 17 dm. i 187 mk. , obecnie 26 dm. i 214 mk. , rozl. 438 morg. Bojki, lud karpacki. Ród Bojków osiadł wierzchowinę Dniestru, Stryja, Opora i Swiecy; stąd też nazywa cały ród na górnych gałęziach tych rzek osiadły siebie Wierzchowieńcem, a krainę swoją Wierzchowiną. Jest to okolica pochylona ku morzu Czarnemu, wierzchowina dniestrowa, w pojęciach narodu odpowiadająca całej pochyłości, jaki kraj od gór począwszy bierze ku osobnemu zlewisku morskiemu; ztąd też nazywa siebie z dumą góral z tych okolic Wierzchowieńcem, a tylko przez szyderstwo bywa od północnych Bojkiem zwany. Gdyby ród ten w istocie od owych historycznych Bojów pochodził, nie miałby sobie za ujmę, gdy go Bojkiem zwą; wszakże ze znaczeniem Bojka połączają dziś na Rusi inne wyobrażenie t. j. Byka, ztąd też gniewni są ludzie tego rodu, gdy ich tak nazywają. Wsie wołoskie, które pomiędzy siedzibami Czuchońców a Bojków niektórzy do Pokucia je zaliczają klinem zachodzą, aż po Beskid graniczny, tworzą jak nateraz przejście do osobnej etnograficznej grupy wschodniego skrzydła Karpat i granice Bojków; od zachodu wszakże, w pośrodku siedzib tego rodzaju, znajduje się jeszcze ród pomniejszy, który siedziby Bojków oskrzydliły w około jest to ród Tucholców, osiadły na wierzchowinie rzeki Oryawy i Opora, od źródeł tych rzek po miasteczko Skole, którą to krainę nazywają Tucholszczyzną. Tucholszczyzna ta jest, podług całego pozoru kraju i roślinności odmiennej, bardzo dawnem trzebowiskiem, a obyczaj tego rodu, budowa jego chat i cerkwi sięga najodleglejszej starożytności, bo ma zupełnie bizantyński charakter; jakoż występują i rodowe cechy góralszczyzny daleko wybitniej w tym rodzie Tucholców niż u Bojków; od wschodu odgranicza siedziby Bojków ogromna puszcza górska, zwana CzarnymLasem, i tu okazuje się tedy wpływ miejscowej natury na odgraniczenie tego rodu; na północy, za biegiem rzek, nie przechodzą osady jego rozgórza; od zachodu kładzie mu kres pasmo połonin sanockich, później dopiero przez wsie wołoskie osiedlonych, a na wschód nieprzebyta puszcza CzarnegoLasu, oddziela go od sąsiednich Hucułów. Wsie przez Bojków osiadłe są następujące ob. też Górale Łomna, Wołcze, Jasionka, Masiowa, Kondratów, Isaje, Łastówki, Hołowsko, Kryncal, Zubrzyca, Kropiwnik, Rybnik, Łokieć, Dołhe, Pereprostyny, Majdan Żelazny, Turka, Mielniczne, Jabłonka niższa, Tureczki niższe, Tureczki wyższe, Sokolijka, Butelka wyższa, Jaworów, Jabłonów. Butla, Hnyła, Wysockie wyższe, Wysockie niższe, Komarniki, Libohora, Husne wyższe, Husne niższe, Krywka, Matków, Iwaszkowce, Krasne, Mohnate, Zadzielisko, Zawadka, Dołżki, Krzywe, Rosochacz, Myta, Suchy Potok, Bachnowate, Ryków, Mołdawsko, Radycz, Łosiniec, Jasionka Steciowa, Uniki, Urycz, Jamielnica, Pohorodce, Sopot, Kruszelnica, Korczyn, Synowódzko niższe, Smorza, Żupanie, Klimiec, Wyżłów, Seneczów, Wyszków, Pobuk, Międzybrody i Tyszownica, Truchanów, Bereza, Sukiel, Kamionka, Słoboda, Łużki, Lipn, Mizuń, Kropiwnik, Perehińsko, Śliwki, Jasień. Do obszaru Tucholszczyzny należą następujące wsie Orawa, Pohar, Orawczyk, Tyrawiec, Koziowa, Korostów, Skole, Hrebenów, Hotar, Kalne, Pławie, Tucholka, Hołowiecko, Byków, Grabowiec, Tuchla, Libohora, Oporzec, Ławoczne, Tarnawka, Sławsko, Wołosianka, Chaszczowanie, Jelonkowate, Różanka wyższa, Różanka niższa Według W. Pola. Bojnia, niewielka rzeka, pow. borysowski, bierze początek na granicy gub. mohilewskięj, około wsi Wołosiewicz, i przepłynąwszy mil parę, wpada do rz. Essy. Ma kierunek połud. zachodni Por. też Ułanka. Bojnice, folw. , pow. średzki, ob. Babin. Bojowice albo Bojewice, wieś, pow. Mościska, o 2 mile na południowy zachód od Mościsk, a o 1. 7 kil. od Husakowa, w niskiej lecz urodzajnej okolicy. Przestrzeni obszar dwor. posiada roli ornej 343, łąk i ogrod. 70, past. 48, lasu 11 m. ; posiadł. mniej. roli ornej 432, łąk i ogrod. 66, past. 21, lasu 63 morg. Ludność rzym. kat. 26, gr. kat. 300, izrael. 72 razem 398. Należy do obudwu parafij w Husakowie. Właściciel większej posiadłości Luidgarda hr. Stadnicka. Bójswecy łuż. , niem. Kleinpostwitz, wś serbska na Łużycach saskich, w pow. budyszyńskim; 1875 r. miała 20 dm. , 119 mk. A. J. P. Bokellen niem. , wś szlach. , pow. gierdawski, 226 mk. , ewang. ; st. dr. żel. toruńskowystruckiej. Bokienicze, wś, pow. piński, nad Bobrzykiem. Bokijówka, wś, pow. proskurowski, gm. Tretelniki, 372 dusz męz. , 626 dz. ziemi włośc, 542 dz. ziemi dworskiej używał. Należy do Piotra Żeromskiego. Dr. M. Bokinia, wś, pow. hrubieszowski, gm. Jarosławiec, par. Uchanie. R. 1827 r. było tn 38 dm. i 280 mk. Bokinka, 1. wś i folw. , pow. bialski, gm. Kościeniewicze, par. Piszczac. W 1827 r. było tu 50 dm; i 292 mk. , obecnie 45 dm. , 294 mk. i 1359 m. obszaru, 643 gruntów folwarcznych, od r. 1853 własność Bielaków. 2. B. , wś i folw. , pow. bialski, gm. Międzyleś, par. Kodeń. W 1827 r. była tu 32 dm. i 147 mk. , obecnie 38 dm. , 234 mk. i 1300 m. obszaru. Bokiny, wieś nad rzeką Narwią, powiat mazowiecki, gmina Kowalewszczyzna, parafia Waniewo; dobra spadkobierców Zygmunta Krasińskiego, którego matka Maryanna Urszula z książąt Radziwiłłów, nabyła je od Wiktora Staniszewskiego w r. 1805, Wraz z dobrami Śliwno, w cesarstwie położonemi, Po Bojanowo Bojanowo Bojanowski młyn Bojanului Bojany Bojarele Bojarka Bojarska Bojary Bojaryszki Bojen Bojewice Bojewo Bojki Bojnia Bojnice Bojowice Bokellen Bokienicze Bokijówka Bokinia Bokinka Bokiny