Błota, przysiołek wsi Niepołomic. Błota, ob. Błoto. Błotki, wś, pow. węgrowski, gm. i par. Siara wieś; posiada 20 dm. , 140 mk. i 235 morg obszaru. Błotków. 1. wś, pow. bialski; gub. siedlecka, gm. Kobylany nadbużne, par. Terespol, ma szkołę wiejską. W 1827 r. było tu 48 dm. i 357 mk. , obecnie 62 dm. i 336 mk. 2. B. , dawniejsza nazwa Terespola w pow. bialskim. Błotnia. Błotnia, mała wioska, pow. radorayski, śród lasu i moczarów, o 10 w. od wsi Przeborska, do parafii której należy i z którą stanowi jeden majątek. Mieszkańców 38, wyznania prawosławnego; trudnią się leśnym przemysłem; zarząd gminny we wsi Przeborsku, policyjny w m. Iwańkowie, Kl. Przed. Błotnia, wś, pow. przemyślański, o 2 1 2 mili od Przemyślan w południowowschodnim kierunku, przy gościńcu rządowym przemyślańsko brzeżańskim. Przestrzeni posiadłość większa zajmuje roli ornej 370. łąk i ogrodów 140, past. 23, lasu 707 morg. ; posiadłość mniejsza roli ornej 1161, łąk i ogrod. 687, pastw. 220, lasu 19 morg. Ludność rzym. kat. 59, gr. kat. 1005, izrael. 7; razem 1071. Należy do rzym. kat. par. w Firlejowie; gr. kat. paraf, ma w miejscu, należącą do dekanatu narajowskiego. Wieś ta posiada szkołę etatową. Właściciel większej posiadłości magistrat miasta Lwowa na skutek aktu fundacyjnego zrobionego przez Gosiewskiego, byłego właściciela tej włości, a ostatniego z rodu Gosiewskich. niegdyś magnatów litewskich. Błotnia, 1. rzeczka, wytryska w obr. gm. Błotni w pow. przemyślańskim z pod wzgórza B. zwanego 404 m. i płynie zrazu na połu dnie, poczem zwraca się łąkami na zachód, przepływa wieś B. , wazką dolinką międzywzgórzystą zrasza łąki janczyńskie i poniżej Janczyna uchodzi do Gniłej Lipy z lew. brz. Długość biegu 11 kilometrów. 2. B. , potok, wypływa na błotach kuliczkowskich, w pow. sokalskim, płynie na wschód temiż błotami, zabierając ich wody i tworząc granicę między gm. Mostami Wielkimi a Sielcem; opłukuje północne podnóże góry Maziarnią zwanej 211 m. , poczem zwraca się ku północnemu wscho dowi i w Sielcu wpada do Raty z lew. brz. Długość biegu 7 kil. Br. G. Błotnica, 1. wś i folw. , pow. radomski, gm. i par. t. n. Posiada kościół par. od XIV w. W 1403 r. istniał już drewniany, obecny murowany, okazały, rozpoczęto w 1759 r. , ukończono zaś dopiero od 1852 do 1868 r. Znajduje tu się obraz M. Boskiej cudami słynący. Przy parafii dom schronienia dla 3 kalek. We wsi znajduje się urząd gminny. Por. Tyg. HI. z 1869 N. 85. Par. B. dek. radomskiego ma 3176 dusz, Gm. B. ma 16, 927 m. obszaru i 4458 mieszk. ; s. g. okr. II i st. p. w os. Jedlińsk o 10 w. , od Radomia w. 21. W gminie znajduje się gorzelnia, browar i ce gielnia we wsi Kiełbowie, olejarnia we wsi Wólka pierzchnicka oraz młyn wodny Brodzie. W skład gm. wchodzi 28 wsi Dębowica, So pot, Kiełbów, Siekluki, Gord, Żdżary, Wola gordowska, Trąbki, Mokrosęk, Janko wice, Gór na wola Maryanki, Kobylnik, Osów, Gutów, Bród, Ludwików, Ryki, Pierzchnia, Wólka pierzchnicka, Kadłubek, Nowawola, Kadłub, Porzecze i Żabnia wola. 2. B. , wś i folw. , pow. i par. Końskie, gm. Duraczów. W 1827 r. było tu 16 dm. i 124 mk. Br. Ch. Błotnica, niem. Błotnik, wieś, , pow. babimoski, 35 dm. , 354 mk. , wszyscy kat. , 96 analf. Błotnica, niem. Blottnitz, wś i ordynacya, pow. wielkostrzelecki, w par. katol. Centawa. Błotnik, niem. Blatnick, folw. dóbr Wojcieszkowice Wielkie w pow. sycowskim. Błotno, mko na Litwie, na płn. od Lidy. Około 1738 40 pijarzy mieli tu szkoły, ale wyparli ich jezuici wileńscy. Błotnowola, wś, pow. stopnicki, gm. Pawłów, par. Ostrowce. Szkoła wiejska. W r. 1827 było tu 57 dm. i 358 mk. Błoto, 1. wś rządowa, pow. kielecki, gm. i par. Suchedniów, leży w dolinie, w pobliżu traktu kieleckoradomskiego. 2. B. , folw. , pow. łódzki, gm. i par. Bełdów. Istnieje tu gorzelnia, dystylarnia wódek słodkich. Br. Ch. Błoto, Biota, dwie wsie w pow. chełmińskim, jedna nazywana przez Niemców Blotto, druga Blottobruch. Pierwsza należy do par. i Starogród, ma 2325 m. rozl. , 37 dm. , 324 mk. , 11 kat. i st. p. ; druga do par. Unisław, ma 154 m. rozl. , 18 dm. , 106 mk. ewang. Obie leżą w nizinach nadwiślańskich, w żyznej, bagnami i czarnoziemem przerywanej okolicy. Błoto, kanał w pow. chełmińskim, pomiędzy bagnem Błoto a jeziorem Wieczno, 1 1 2 mili od Wąbrzeźna i 1 1 2 mili od Chełmży, przeznaczony do zniżenia wody w jeziorze Wieczno i osuszenia sąsiednich bagien, obejmujących razem 6000 morgów magd. obszaru. Już r. 1777 zaczęto bagna te osuszać, na co wydano do 1806 r. 39, 000 tal. W czasach wojennych, które po 1806 r. nastąpiły, zaniechano meloraeyi co do tego czasu zrobiono, poniszczyło się i dopiero około r. 1850 na nowo wykopano kanały, które 15, 000 tal. kosztowały. Dalszy ciąg kanału B. od jeziora Wieczno, łączący się z rzeczką Bachą, aż do granicy powiatu chełmińskiego przy wsi Zajączkowo. nazywa się kanał Wieczno. Za pomocą tych kanałów osuszono do 1855 r. 3250 m. , 63 prętów, z których przyłączono do Przydworza 933 m. , 106 pr. , Boczyna 656 m. , 146 pr. , Nielubia 265 m. 85 pr. , Trzcianka 372 m. , 5 pr Ryńska 409 m. , 109 pr. , Świętosławia 26 m. , 79 pr. , So snówki 233 m. , 164 pr. Do utrzymania ka nału Błoto utworzyły stowarzyszenie przyle gające do niego wsie, które w następującym stosunku koszta regulacyi ponoszą Przydwórz 0, 40, Nielub 0, 09, Trzcianek 0, 27, Sosnówka 0, 24. Inne stowarzyszenie ponosi koszta utrzymania kanału Wieczno w następującym stosunku Boczyn 0, 6534, Przydwórz 0, 0594, Swiętosław 0, 0297, Orłowo 0, 594, Bartoszewice 0, 0297, Ryńsk 0, 1584, Grzegorz, Zajączko wo, Zełgno i Dźwierzno razem 0, 0100. Czte ry ostatnie wsie, jako też Ryńsk i Nielub leżą w powiecie toruńskim, wszystkie inne, jak i obadwa kanały w chełmińskim. Na kanał Błoto wydało stowarzyszenie od 1853 1864 r. 3470 tal. , na kanał Wieczno w tym samym czasie 261 l tal. Dalszy ciąg kanału w powie cie toruńskim stanowi rzeczka Bacha, płynąca z bagna Wieczno, przepływająca 3 4 m. poniżej przez jezioro Mlewiec i wstępująca przy Zajączkowie w powiat toruński, przez który płynie, często swój kierunek zmieniając, głównie z pół nocy na południe, zasila fosy forteczne przy Toruniu, płynie przez Toruń w murowanem i zakrytem belkami korycie i wpada tu do Wisły. Ponieważ jej źródła i część płynąca w pow. chełmińskim jest w związku z opisanemi kanałami, starannie oczyszczonemi, zbiera się w jej niższym biegu w powiecie toruńskim wiele wody, robiącej szkodę na gruntach przy ległych wsi Zajączkowo. Węgorzyn, Mlewiec, Kiełbasin, Nowy dwór, Mirakowo, Morczyn. Folsong, Gostkowo, Lipniki, Papowo, Gremboczyn, Rubinkowo, Mlewo, Rogowo i Mokre. Ponieważ właściciele tych wsi i przylegają cych gruntów często zaniedbywali rzekę oczyszczać i odpływ wody ułatwiać, wydała regencya kwidzyńska 14 kwiet. 1855 r. rozpo rządzenie, obowiązujące właścicieli przyległych włości do oczyszczania rzeczki z zielska dwa razy na rok w jesieni i na wiosnę i utrzymywania jej w szerokości 8 stóp. Bad wykonaniem te go przepisu czuwa osobna komisya, która raz na rok w jesieni rzeczkę objeżdża i rewiduje. Oczyszczanie na wiosnę okazało się niepotrze bne. Każdy z członków tej komisyi, złożonej z właścicieli włości nad Bachą, czuwa zresztą nad utrzymaniem porządku pewnej części, któ rą mu pod dozór oddano. J. B. Błoto, Bwoto, Bota, tak nazywają w narzeczu swojem Słowianie Niższej Luzacyi wielkie, siedm mil długie, półtorej szerokie, wielokrotnie ramionami rzeki Szprowy przecięte bagno w powiecie kotbuskim i kalawskim, po niemiecku zwane Spreewald. Bagno to dzieli się na wyższe i niższe; znajduje się na niem siedm wsi i kilka osad; część przerznięta jest kanałami i zmieniona na pola i łąki; większa część lasem zarosła, latem tylko na czółnach, zimą na lodzie dostępna. Cała osada ma postać wiejskiej Wenecyi, kanały służą za drogi, domy na palach stawiane, groble, mosty ułatwiają bliższą w pojedyńczych osadach komunikacyą. Mieszkańcy słowianie trudnią się chowem bydła, rybołówstwem, uprawą wszelkich jarzyn, mianowicie kapusty, ogórków, chrzanu, cebuli i t. d. , które wywożą do Drezna i Berlina. Jak język tak i obyczaje słowiańskie dotychczas zachowują. Niemcy zowią ich Wendami. sami nazywają się w okręgu swym Błotnicy, wymawiając Bwotnicy. Pochodzenia są łużyckiego, mową zbliżeni najwięcej do Wielkopolan. Według Enc. org. . Błozew, Błożew górna, wieś, pow. Samborski, o 3 mile na pólnocny zachód od tego miasta położona. Przestrzeni posiadłość większa zajmuje roli ornej 402, łąk i ogrodów 104, past. 48, lasu 466; posiadłość mniej, roli orn. 753, łąk i ogrod. 111, past. 47 morg. Ludność rzym. kat. 294, gr. kat. 476, izrael. 21 razem 791. Par. rzym. kat. ma w miejscu, rok założenia takowej nie jest wiadomym, pierwsze wspomnienie o niej znajduje się w aktach synodu dyecezyalnego z 1525 roku. Kościół murowany, w 1840 postawiony a w 1858 poświęcony. W całej parafii jest katolików 365, izraelitów 50. Wieś ta należy do gr. kat. parafii w Wołczy. Właściciel większej posiadłości Antoni Bal. Błozew, Błożew dolna, wieś powiatu Rudki. Przestrzeni obszar dworski posiada roli ornej 570, łąk i ogrod. 126, pastw. 38, lasu 773; mniejsza posiadłość roli ornej 1044; łąk i ogr. 206, past. 54 m. Ludność gr. kat. 285, izrael. 7, razem 292. Należy do rzym. kat. parafii w Rudkach, gr. kat. par. w Kupnowicach. Właściciel większej posiadłości Szaja Rohrer. Błożewka, znaczna struga podgórska, wy pływa z pod wodnego działu w obr. gm. Woł czy dolnej w pow. Turka, po wschodniej stro nie góry Radycza 524 m. ; zrazu płynie z po łudnia na północ przez wieś Błożew górną, gdzie skręca się ku wschodowi przez Bylice, Brześciany, Sadkowice, Więckowice, Kornice, Kowenice, Burczyce Stare, Błożew dolną, Ostrów, gdzie wpada do Strwiąża, dopływu Dniestru według Winc. Pola mylnie B. wpa dać ma do Dniestru. Łęg, którym Błoźewka płynie, jest piękny, szeroko rozwarty, połogiemi działami opodal zamknięty, miejscami zna cznie podmokły. Dolna część doliny Błożewki zlewa się bezpośrednio z dolinami Strwiąża i Dniestru w okolicach Koniuszek sieniawskich. W Błożwi dolnej przepływa Błożewka wielki staw. Długość biegu 36 kil. Br. G. Błudniki, wieś, pow. stanisławowski, nad rz. Łomnicą, w ślicznej okolicy, o 9 kil. na zachód od Halicza, a o 3 mile na północ od Stanisławowa. Przestrzeni posiadłość większa zajmuje roli ornej 364, łąk i ogrod. 32, pastwisk 258, lasu 1077; posiadłość mniej. roli ornej 836, łąk i ogrod. 169, pastwisk 118. Ludności rzym. kat. 33, gr. kat. 913, izrael. 103, razem 1049. Należy do rzym. kat. parafii w Wojniłowie; gr. kat. parafią ma w miejscu, która należy do dekanatu halickiego. W tej wsi jest prywatna kaplica rzym. kat. obrządku i szkoła filialna. Właściciel większej posiadłości Ludgard hr. Grocholski Błudów, 1. wś, pow. ostrogski, na północ od Braniowa o 5 wiorst. Należała niegdyś do ks. Ostrogskich, później do Jabłonowskich a w 1802 r. dostała się Mossakowskiemu i Żyłłokowi Kamieńskiemu. Mossakowski swoją część sprzedał Leńkiewiczom, a Kamieński w 1875 r. kolonistom czechom. Wś B. , w okolicy bezleśnej, rozrucona na dwóch wzgórzach, pola orne płaskie, pokład ziemi czarnoziem, obok wsi jest rzeczka bez nazwiska; formuje staw, na którym jest młyn; wieś ta ma cerkiew parafial. 2. , B. , Błędów, wś, pow. łucki, niegdyś własność Sobieskich, potem Błędowskich. Ruiny pałacu, który budował Jakób Sobieski. Fabryka narzędzi rolniczych i gorzelnia; 900 mk. Dziś własność hr. Rottermunda Błudzimi, wś, pow. czerykowski, z kaplicą katol. parafii iwandarskiej Blugowo, niem. Seehof, wieś, pow. wyrzy ski, 188 mk. , 2 ew. , 186 kat. , 48 analf. Ma kościół parafialny dekan. bydgoskiego. 2. B. , domin. , pow. wyrzyski, . 2341 morg. rozl. , 5 dm. , 69 mk. , 31 ew. , 38 kat. , 31 analf. Stac. poczt. Łobżenica o pół kil. , st. kol. żel. Osiek o 20 kii. M. St. Bługowo, niem. Blugowo, wś szlach. , pow. złotowski, st. p. łapka, par. Buczek, 2892 m. rozl. 1572 roli ornej, 56 łąk, 225 pastw. , 1030 lasu, 9 wody, cegielnia, 5 dm. , 128 mk. , 8 kat. Por. Debrzno. Błutkowo, niem. Błotnik, młyn, pow. babimoski, ob. Bronikowo. Błuzy, przysiołek wsi Krowica Błuże, Błuża, dobra ziemskie i wieś w południowowschodniej stronie pow. ihumeńskiego, w gm. omelańskiej, w 1m stanie policyjnym, w 3m okręgu sądowym, w parafii katolickiej serafińskiej, o 35 w. od Ihumenia, o 4 w. od m. Świsłoczy. Nazwa B. pochodzi od rusińskiego słowa błudzić, błądzić, a więc miejsce błędne, bo też rzęczywiście wś ta leży w głębi najgłuchszego polesia ihumeńakiego. Po osuszeniu energicznie prowadzonem błot poleskich, B. wiele zysczze na wartości, tak pod względem gleby jak i warunków komunikacyi. Dawniej dobra B. były własnością rodziny Zawadzkich, lecz przez wiano przeszły do Świętorzeckich. Obszar ogólny wynosi 37, 200 dzies. , grunta są piaszczyste, bardzo nizkie, ale łąk obfitość wielka. Na te Bły. rytoryum błuskiem ma początek rzeczka Talka, która wpada do Swisłoczy. Mieszkańcy tych okolic drą łyka lipowe, używane na łap cie i plotą lipowe rohoże; rzeczy te są przed miotem handlu miejscowego i rozwożą się na kilka mil dokoła, a rohoże idą do Stołbców i ztamtąd Niemnem do Królewca. Handlem tym kierują wyłącznie żydzi. Al. Jel. Błyszcz. Tak się nazywa północne ramię Bystrej, szczytu tatrzańskiego, na granicy Nowotarżczyzny z Liptowszczyzną, ponad halą Pyszną, w głównym grzbiecie. Wznosi się 2170, 87 m. Janota. Zowią go także Błyskim wierchem. Główny grzbiet zwraca się od tego szczytu wraz z granicą galicyjską na północ, potem na zachód ku Klinowi starorobociańskiemu. Na tej przestrzeni leży przełęcz 1946 m. ; tędy prowadzi ścieżka z hali Pysznej do doliny Raczkowej. Od B. w przeciwną stronę biegnie główny grzbiet ku wschodowi wraz z granicą aż do Babich Nóg Kamienistej. Między B. a Babiemi Nogami wznosi się na wysokości 1789 m. przełęcz. tworząca przejście z doliny kościeliskiej do doliny Kamienistej. Na południe od Błyskiego wznosi się Bystra, także Wysokim Wierchem nad Bystrem zwana. i Tutaj rozdziela się ta południowa odnoga głównego grzbietu na ramię zachodnie między Raczkową i Bystrą potokiem i wschodnie między potokami Bystrą i Kamienistą. Pierwsze ramię kończy się szczytem Jeżową. Ściana tego ramienia od Bystrej po Jeżową otacza od zachodu górną część doliny nad Bystrą, która dwoma żebrami na trzy dzieli się ramiona. Pierwsze żebro ku dolinie 600 m. długie na południowy zachód od Bystrej; w niem 400 m. od gł. grzb. wierch 1984 m. wysoki. Między ścianą doliny wschodnią a pierwszem żebrem znajduje się stawi kilka pomniejszych młaczek; ramię między pierwszem a drugiem żebrem zowie się Suchy Żadok. Między drugiem żebrem a Jeżową wznosi się trzecie ramię doliny; wschodnie zaś ramię wychodzące od Bystrej ciągnie się między potokami Bystrą i Kamienistym. W tern ramieniu wznoszą się szczyty Kobyle, Szerokie Upłazy, Kotłowa. Br. G. Błyszcza, szczyt w Karpatach lesistych, w dziale między przesmykami skolskim a delatyńskim, 1213 m. wys Błyszczanka, wieś, pow. zaleszczycki, o 2 mile na północ od Zaleszczyk, między rzekami Seretem i Dupą. Ponieważ brzegi tych rzek pokryte są lasami, przeto wieś ta, pomimo że na głębokiem Podolu galic, położona, otoczoną jest lasami. Przestrzeni posiadłość większa zajmuje roli ornej 391, łąk i ogr. 7, pastw. 17, lasu 521; posiad. mniejsza zajmuje roli ornej 655, łąk i ogrod. 122, pastw. 31 morg. Ludność rzym. kat. 155, gr. kat. 892, izrael. 22 razem 1049. Należy do rzym. kat. parafii Bły. w Zaleszczykach, do gr. kat. parafii w Uhryńkowcach. Właściciel więk. posiadłości Witold Wolański Błyszczanówka lub Błyszczanowce, wś, pow. uszycki, nad rz. Błyszczanówka. Położenie górzyste. Łomy piaskowca. Lasu dębowego i grabowego 290 dz. , nieużyt. 10 dz. , pola ornego 568 dz. ; wraz z Hutą i Michałówką gruntu dwor. używ. 1829 dz. Ziemia czarnoziem i glina. Chat podług planu z 1844 r. było 132. Ludności 389 męż. i 400 kobiet. Lud bogaty, zabudowania porządne i czyste, ogrody obszerne. Cerkiew, karczma, cmentarz prawosł; paraf. kat. we wsi Supruńkowcach; urząd gminny w Michałówce ob. . Odległość od Kamieńca podoi. 23 wiorst. Należy do Stefana Makowieckiego wspomnienie w Statystyce gub. podol. p. Marczyńskiego, t. I, str. 262 Błyszczanówka, rzeczka mylnie zwana Tarnawką, przepływa wsie Zalesie, Słobódkę Rachnowiecką, Michałówkę, Błyszczanówkę, Supruńkowce, i w Kniaźpolu wpada dorz. Tarnawy, z którą dąży do blizkiego koryta rz. . Dniestru. Brzegi B. stanowią wzgórza płaskie, dalej górzyste. Tworzy kilka stawów i porusza kilka młynów Błyszczowody, wieś, pow. żółkiewski, o 8 kil. na wschód od Żółkwi, w lesistej, bagnistej i piaszczystej okolicy. Przestrzeni posiadłość większa obejmuje roli ornej 69, łąk i ogrodów 80, pastwisk 27, lasu 1894; posiadłość mniejsza roli ornej 640, łąk i ogrodów 287, pastwisk, 259, lasu 2 morgi. W ostatnich latach niemcy koloniści, którzy ten majątek zakupili, pokopali rowy, osuszyli grunt, iwykarczowawszy znaczną przestrzeń lasu, przemienili takową na rolę orną. Ludność rz. kat. 262, gr. kat. 307, protest. 120, izrael. 10 razem 999. Do B. należy przysiołek Oplitna. Należy do rz. kat. parafii w Kulikowie, gr. kat. par. w Smerekowie; właściciel Jan Müller Bniały, według Zarańskiego druga nazwa wsi Bnina, w pow. śremskim Bnin, 1. miasto, pow. śremski, położone między jeziorem bnińskiem a kórnickiem, przy trakcie z Kostrzyna do Śremu, 23 kil. na południo wschód od Poznania; 126 dm. ; 1303 mk. ; 263 ew. ; 1040 kat. ; 283 analf. ; jedyno miasto w. ks. poznańskiego niemające wcale żydów. Mieszkańcy trudnią się głównie rolnictwem. Sąd okręgowy w Śremie. Kościół parafialny kat. należy do dek. średzkiego; kościół protestancki do dyecezyi poznańskiej. Ma szkołę elementarną, st. poczt. , 4 jarmarki. B. należy do Jana hr. Działyńskiego; jest gniazdem starożytnej wielkopolskiej rodziny Bilińskich herbu Łodzia. Przed Bnińskimi posiadali go książęta wielkopolscy. Baszko kroni karz, kontynuator kroniki Bogufała, mowi, że w r. 1253 Bolesław i Przemysław I zjechali się w zamku gieckim i podzielili się Wielkopol ską; Bolesław otrzymał pomiędzy innemi mia stami B. ; być może, że już ci książęta założyli kościół w Bninie. Kiedy miasto zostało wła snością prywatną, niewiadomo. W XV w. Andrzej z Bnina, piskup poznański, dziedzic miasta, wzniósł już kościół murowany. W r. 1775 Potulicka z Działyńskich, ówczesna dzie dziczka, przebudowała podupadły z gruntu i nadała mu nowy całkiem kształt. Z pomni ków znajduje się tylko w kościele wyryty na kamieniu założyciel Andrzej z Bnina z pastorałem i infułą. Dawniej w parafii bnińskiej były jeszcze kościoły w Błażejowie, w Miczewie i w Radzewie. Za kościołem nad jezio rem są okopy, na których w wiekach średnich stał zapewne zamek obronny. W jeziorze są ślady budowli nawodnych. Gmina BninPro went, pow. śremski, ma 2 miejsc. 1 domin. ; 2 wieś BninProwent; 14 dm. ; 118 mk. ; 13 ewang. , 105 kat. , niema analf. 2. B. kol. , pow. wyrzyski; należy do Samostrzela, 41 dm. ; 354 mk. ; 53 ew. ; 301 kat. ; 87 analf. 3. B. , wś, pow. szubiński; 4 dm. ; 32 mk. ; 26 ew. , 6 kat. ; 11 analf. M. St Bnino, folwark, powiat szamotulski, ob. Biezdrowo. Bob, źródłosłów wielu nazw miejscowych jak Bobie, Bobin, Bobino, Bobki, przeważnie w obrębie Maiowsza i przyległych mu okolic; było to prawdopo dobnie nazwisko a może przezwisko tylko, jak o tern pozwala wnosić nazwa znanej powszechnie rośliny bób, Faba vulgaris. Br. Ch. Bobau, ob. Bobowo. Bobcin, majętność, pow. kowieński, o wior stę od Bobt, przy drodze do Kowna, na lewym brzegu Niewiaży, niegdyś posiadłość i rezydencya ks. Giedrojciów; mieli oni tu i więcej po siadłości ob. Nowotrzeby. Ostatnim Giedrojciem posiadającym B. był generał woj. pols. Sprzedał on B. hrabiemu Benedyktowi Tysz kiewiczowi, dziadowi dzisiejszego właściciela, hr. Benedykta Tyszkiewicza Fel. R. Bobek, góra w Karpatach szląskich, u źródeł Ostrawicy, 2718 st. wys Bobelwicko, Bobolewicko, niem. Bobelwitz, 1. wieś, pow. międzyrzecki; 13 dm. ; 66 mk. ; 55 ew. , 11 kat. ; 6 analf. 2. B. , domin. , pow. międzyrzecki; 4941 m. rozl. ; 15 dm. ; 140 mk, ; 71 ew. , 69 kat. ; 43 analf. ; st. p. Międzyrzec o 3 kil. ; st. kol. żel. Świebodzin Schwiebus o 24 kil. ; Zbąszyń o 30 kil. M. St. Bober, Bobrzec, rzeczułka, pow. kijowski, dopływ Dniepru Bober, ob. Bobrawa. Bober to samo co Bóbr. Boberau, ob. Bobrów. Boberfeldowo, kol. niemiecka, pow. koniński, gm. Rzgów, odl. od Konina 23 w. , rozl

Błota

Błota

Błotki

Błotków

Błotnia

Błotnica

Błotnik

Błotno

Błotnowola

Błoto

Błozew

Błożewka

Błudniki

Błudów

Błudzimi

Bługowo

Błutkowo

Błuzy

Błuże

Bły

Błyszcz

Błyszcza

Błyszczanka

Błyszczanówka

Błyszczowody

Bniały

Bnin

Bnino

Bob

Bobau

Bobcin

Bobek

Bobelwicko

Bober

Boberau

Boberfeldowo