Bielsken, ob. Bilskie. Bielski. .. , ob. Bielsk, Bielsko Niekiedy i od Białej tworzą przymiotnik bielski, a, e. Bielski dekanat, ob. Homelski dekanat i Bielsk. Bielskie Budy, niem. Bielsker Buden, ob. Bielsk. Bielskie Tatry, ob. Tatry Bielsko, 1. wieś i domin. , pow. międzychodzki, 716 morg. rozl. ; 33 dm. ; 322 mk. ; 286 ew. , 36 kat. ; 63 analf. 2. B. , niem. Annaberg, kolonia, pow. inowrocławski; 21 dm. ; 201 mk. ; 161 ew. , 40 kat. ; 45 anal. ; st. poczt. Wójcin o 11 kil. ; stac. kol. żel. Mogilno o 13 kilom. M. St. Bielsko, Bielsk, Bilsko, niem. , Bielitz, Bilitz, m. pow. Szląska austr. , w księstwie cieszyńskiem, u podnóża Beskidu szląskiego, na lewym brzegu rz. Białej, wprost handlowego i przemysłowego miasta galicyjskiego Białej, połączone koleją żelazną z Żywcem 20 kilometr. i z Dziedzicami skąd się rozchodzą drogi do Krakowa, Wiednia, Wrocławia, a traktem pocztowym z Cieszynem 32 kil. i Skoczowem 19 kil. . Miasto obszerne i dobrze zabudowane, liczy 10721 mk. Według innych źródeł 14666, w tej liczbie 10240 ew. , 3606 kat. , 820 izr. Do największych gmachów należy tu zamek ordynacyi bielskiej, książąt Sułkowskich, w samym środku miasta położony; przytykają doń rozległe ogrody, ciągnące się wzdłuż rz. Białej. Miasto oświetlone gazem. Ważny punkt pod względem przemysłu wełnianego, głównie sukiennego, i handlu wełną; ma fabryki maszyn, skład soli galicyjskiej. Dolna część miasta 960 st. n. p. m. wzniesiona. B. mieści w swoich murach następujące instylucye rada szkolna okręgowa, c. k gimn. , c. k. wyszsza szkoła realna; semin. naucz. ewan; szkoły rzemiosł, tkactwa, miejska ewan. , dla chłopców o 8 klasach, dziewcz. o 7 klasach, dziewcząt katolicka, izraelska 5klasowa; dekanat katolicki, ewang. superintendura na Morawy i Szląsk; sąd okręgowy, kassa oszczędności, bank handl. i przemysłowy, filia austr. banku narod. ; stowarzyszeń różnych trzynaście. Parafia katolicka B. dekanatu bielskiego liczy kat. 8800, ewang. 10060, izr. 1100. Prócz kościoła parafialnego ma także B. drugi mały kośc. św. Trójcy. Dek. katol. B. dyec. wrocławskiej ma 5 parafij i 4 filie a językiem kościelnym urzędowym jest w nim język polski, podobnie jak częściowo i w parafii ewangelickiej B. Powiat bielski ma 3, 7 mil kw rozl. 51 roli uprawnej, 13 łąk i pastwisk, 28 lasu. Grunt na pn. falisty, na pd. górzysty 700 do 3500 st. n. p. m. . Mieszkańców 33, 000, po części niemców mniej więcej w połowie katolików i ewangelików, 600 żydów. Msto 1; wsi 27, dymów 3264. Tak zwane staro Bie. stwo bielskie na Szląsku austr. obejmuje powiaty bielski, skoczowski i strumieński. F. S. Bielsko, niem. Beelitz, m. w okr. podstąpińskim Potsdam w Prusiech, tkactwo bardzo rozwinięte Bielsko stare, niem. AltBielitz, wś i gmina pow. bielski, na Szląsku austr. , wraz z Aleksandrowicami rozległości morg. 3103, ludn. 3927. Samo B. Stare, wś, ma 2427 mk. , leży tuż pod m. pow. Bielsko, ma parafią ewang. i filią parafii katol. Bielsko. Ludność przeważnie niemiecka Bielszczyzna, folw. , pow. lubelski, gm. Konopnica, par. Kalinowszczyzna. Bielszczyzna, zaścianek, pow. trocki. Bielszowice, niem. Bielschowitz, wś, pow. bytomski, niedaleko Gliwic, ma par. katol. dek. bytomskiego. Są tu kopalnie węgla kamiennego i huta cynkowa Bieliuny, zaścianek, pow. trocki. Bielus, ob. Meża. Bieła, ob. Biała. Biełaja, Biała wś, pow. ługski, gub. petersburska, st. p. i st. dr. żel. warsz. petersb. , o 192 w. od Petersburga Biełaja Cerkow, ob. Białacerkiew. Biełaszka, ob. Tykicz Górny. Biełaszki, 1. wś, pow. berdyczowski, nad rz. Kotlarką, wpadającą do Rosi, o 6 w. od Pohrebyszcz, a o 29 od Holendrów, stac. kijowsko odeskiej dr. żel. Mieszk. 1148, wyznania prawosławnego. Cerkiew parafialna i szkółka. Ziemi 2632 dzies. , wyborny czarnoziem. Na leży do ks. Wittgensteina. Zarząd gminny w Pohrebyszczach, policyjny w Samhorodku. 2. B. , wś, pow. humański, nad rz. Biełaszka, wpadającą do Tykiczu. Mieszk. 1358, wyzna nia prawosław. Cerkiew parafialna i szkółka. Ziemi 2350 dzies. , czarnoziemu z glinką, a miej scami i samej gliny. Należy do talnieńskiego majątku hr. Szuwałowa. Zarząd policyjny w Talnem, o 6 wiorst odległem, gminny we wsi Muszurowie. Kl. Przed. Bieławin lub Biełowin, wś, pow. chełmski, gm. Krzywiczki, par. Chełm, o 2 w. od Chełma, śród mokradli położona. Stoi tu baszta zwana przez lud stołpem słup na usypanym wzgórku śród błot. Baszta ta dziś w ruinie, zbudowana jest z kamienia polnego na zaprawie wapiennej. Kiedy i w jakim celu została wzniesiona niewiadomo. Przypuszczenia archeologów nie są zgodne. Biełczaki, ob. Bielczaki. Biełgoraj, ob. Biłgoraj. Biełgorod, m. pow. gub. kurskiej, st. dr. żel. kurskocharkowsko azowskiej, o 133 w. od Kurska, ma bank, st. poczt. i 15453 mk. Biełhorodka, ob. Białogródka. Biełka, 1. mała osada szlachecka, pow. radomyski, nad rzeczką t. n. , wpadającą do Te Bie. terowa, o 16 w. odległa od m. pow. Radomyśla, leży śród lasów i błot. Mieszk. 70, wyznania katolickiego; trudnią się przeważnie leśnym przemysłem. Ziemi 491 dz. ; należy do mię dzyrzeckiego majątku Złotnickiego, ojcu które go został darowany ten cały majątek. Zarząd policyjny w Radomyślu, gminny we wsi Czudinie. Kl. Przed. 2. B. , osada, pow. nowogradwołyński, gminy kurneńskiej, chat 20, na leży do dóbr sokołowskich, własność generała Kniażewicza. L. R. Biełka, Białka, 1. rz. , dopływ Teterowa z prawej strony, uchodzi przy wsi Krymek, w pow. radomyskim. Przyjmuje rz. Kilowiec, Rajewkę, Mokry strumień i inne bezimienne. 2. B. , rz, wpada w skwirskim pow. za m. Kominem, do rz. Irpenia. Wspominana w akcie granicznym pod r. 1617. 3. B. , rz. , dopływ rz. Sobu w powiecie lipowieckim, ze strony prawej. 4. B. , rz. , lewy dopływ rz. Stuhny Biełki, wsie, ob. Białki, Biłki. Biełkowce, wś, pow. radomyski, nad rz. Swinołużką, wpadającą do Teterowa, o 6 w. od Korostyszowa. Mieszk. 845, wyznania prawosławnego. Cerkiew parafial. i szkółka. Ziemi 2014 dzies. Czarnoziem pomieszany z glinką i piaskiem. W połowie grunta pokryte lasem. Należy do hr. Olizara. Zarząd gminny w tejże wsi, policyjny w Korostyszowie Biełoboh, ob. Bjełoboh. Biełocerkowka, ob. Białocerkiewka. Biełocz, wś, pow. bałcki, gm. Mołokisze, liczy dusz męz. 280. Ziemi włośc. 858 dz. , ziemi dworskiej używalnej 602 dz. , nieużyt. 108 dzies. ; należała do Karwowskich, dziś Mańkowskiego; oprócz tego jest 60 dz. używalnej i 74 nieużyt. Domineckiego. Dr. M. Biełocz, Biełoć, rz. , lewy dopływ Dniestru, zaczyna się w pow. olhopolskim pod wsią Serbami, wpada do Dniestru w pow. bałckim, między wsiami Stroińce i Biełocz. Długa według Pola przeszło milę Biełoj, ob. Biełyj. Biełojarska, st. p. , pow. ekaterynburski, gub. permska Biełoostrow, st. dr. żel. finlandzkiej, o 30 w. od Petersburga, a 383 w. od Helsingforsu Biełoruczje, ob. Białorucze. Biełosoroki, ob. Białosoroki Biełopol, ob. Białopol. Biełopolje, ob. Białopole. Biełostok, ob. Białystok. Biełotyn, Białocin, Biłotyn, wś, pow. ostogski, na południe od Ostroga o 13 w. , przy drodze pocztowej do Zasławia, okrążona wielkiemi borami, należy do ks. Ludgardy z Tyszkiewiczów Jabłonowskiej; od strony Zasławia ogromny rybny staw z młynem. Jest tu fabryka fajansu i porcelany, pokład ziemi po większej części krzemienisty, st. poczt. , szkoła żydow ska, około 50 żydowskich domów a 80 dom. włościańskich, którzy nie mają pól, tylko obszerne ogrody, i w nich sieją potrochu żyta, jęczmienia, konopi. Mężczyźni trudnią się pi łowaniem tarcic i wyrobem leśnych materyałów, a kobiety i dzieci pracują w fabryce por celany i fajansu 1860 r. produkcya 325 tys. rs. , i to jest główne ich utrzymanie. W B. przed 50 laty odkryto wody mineralne siarczane i urządzono łazienki, w których przez lat kilka chorzy brali kąpiele; lecz później zo stały zaniedbane a dziś nie ma śladu łazie nek. Z. Róż. Biełowice, wś, pow. i par. Opoczno, gm. Krzczonów, na wzgórzach zamykających dolinę rz. Drzewiczki, o 5 w. na wschód od Opoczna. W 1827 r. było tu 42 dm. i 263 mk. Biełowid, rz. , dopływ Dniepru pod miasteczkiem Moszny, w pow. czerkaskim Biełowin, ob. Bieławin. Biełowizna, wś, pow. będziński, gm. Wojkowice kościelne, par. Wojkowice Biełowodzk, m. nadetatowe, pow. starobielski, gub. charkowska, o 51 w. od Starobielska, st. p. , 7900 mk Biełozierje, ob. Białozierze. Biełozierka, ob. Białozórka. Biełoziersk, m. pow. gub. nowgorodzkiej, st. p. , 6000 mk Biełozierska, st. p. , pow. i gub. chersońska Biełusza, ob. Muldowa. Biełuszka, rz. , przetok jarowy, wpada do rz. Talianki w pow. humańskim Biełyj albo Bielsk, miasto powiatowe gubernii smoleńskiej, leży nad rzeką Obszą, wpadającą do Dźwiny północnej, o mil 20 i pół od Smoleńska. Założone r. 1508 przez wielkiego księcia Wasila Iwanowicza, który posłał księcia Piotra Smoleńskiego ŁobanaRapołowskie go na Białe, dla budowania pogranicznego miasta od strony Litwy; zostawało później pod jej panowaniem. W r. 1654, przeszedłszy wraz z Smoleńskiem pod władzę Rossyi, stało się później wsią, pod nazw. przeprawy Bielskiej. W r. 1775 podniesione do stopnia miasta powiatowego, z powodu korzystnego położenia handlowego. Tu urządzono skład płodów smoleńskiej, a w części kałuskiej i orłowskiej guberni, wysyłanych do Rygi. Liczy mieszkańców 7709 płci obojga; ma 5 cerkwi, port dogodny, 6 garbarni. Z portu bielskiego wychodzi corocznie żyta, konopi, siemienia lnianego i łoju, na sumę 26, 000, 000 złp. Powiat bielski, gub. smoleńskiej, zajmuje 9348 w. kw. ; powierzchnia na wsch. i płd. wsch. wzgórzysta, we środku i na zachodzie niska, prawie zupełnie błotnista. Tu odrośle wyżyny wałdajskiej tworzą dział wodny między Dnieprem a Dźwiną. Gleba przeważnie gliniasta. Roku

Bielsken

Bie