A Aa, nazwa wielu rzek, rzeczek i strumieni, zwłaszcza w krajach germańskich od Staroniem. aha woda. Na połud. wschodniem porzeczu Baltyku wiele rzek nosi to nazwisko, choć głównie tylko w książkach, bo w ustach ludów okolicznych przechowały się dawne nazwy łotewskie, estońskie, litewskie i i. 1. Aa, zwana po łotewsku Wielką rzeką, Leelaupe, mylnie czasami Leelaaa, lub Lentlaaa, Lentlaupe ztąd u W. Pola Lentawa, rzeka przy morska między Niemnem a Dźwiną, powstaje z połączenia Niemunia i Muszy pod Bowskiem. Od Bowska płynie na Mitawę w kierunku półn. zach. a od Szloku w stronę wschodnią skręca i tu dopiero przybiera nazwę BolderAa lub BullerAa, po łotew. LeelasUpas Griiwe; pod Szlokiem bowiem wązkie pasmo piaszczystej mierzei Bulder czy Bolder tamuje jej drogę do morza. Dawniej Aa prawdopodobnie tutaj uchodziła do Baltyku. Od Szloku Aa płynie jeszcze mil 5 i pod Warmkrugiem dwa jej ramiona do Baltyku uchodzą, przerwami w r. 1757 wymytemi; trzecie ramię w tern miejscu oddziela się i upłynąwszy 8 w. około miejscowości Bolderaa wpada powyżej Dyamentu do Dźwiny. Niektórzy geografowie tylko to ostatnie ramię BolderAa nazywają. Bieg Aa jest płaski, płytki, wylewy znaczne; od Bowska do ujścia 110 w. dług. Pod Mitawą 60 sąż. szer. , pod Szlokiem 170, przy ujściu 400. Tratwy chodzą już po Muszy i Niemuniu, inne statki mniejsze po Aa, dopiero od Mitawy. System rz. Aa, zwanej też kurlandzką albo kurońską Aa, po niemiecku w gub. lifl. GrosseBäche, jest dosyć rozległy i sięga dość daleko wgłąb Żmujdzi. Główne jej dopływy, oprócz Muszy i Niemunia, są Szweta Schwedt, Platonia Platone, Wirczówka Wuerzau, Sessawa Sesaau, Szwiteń Schwitte, Islic Islitz, Sussei, Ekawa Ekau, Garroza Garrose, Piana, Auca, Berza, Wirszupa Werszupe; ta ostatnia wpada do ramienia Dyamentowego Aa. Niegdyś cała rz. Aa nazywała się Musza, po niem. Muhs. 2. Aa, liflancka, inaczej TreiderAa, po staroestońsku Torejda, po łotew. Gauja, Jauga, Gajuupe, dawniej Goiwa, ob. Gauja 3. Aa, Heiligen, Swięta Aa, po łotew. Szwentupe, ob. Święta. 4. Aa Lawen, Ławen A. lub Ławena, ob. Ławena. 5. Rz. Muszę w dolnym biegu zowią też niekiedy Aa. Bienenstamm, Pol, Siemionow, Stuckenberg. F. S. Aahof, po łotew. Lejas Mujża, m. w gub. lifl. w pow. wendeńskim, u zbiegu Tyrsy z Gaują. Aal, ob. Rega. Aalbeck, ob. Albeka. Aalfang, ob. Skrzynna i Węgornia. Abakłydżaba, duża wś rządowa w pow. benderskim w Besarabii, nad rz. Kahilnikiem, o 70 w. na płd. zach. od Bender. Abawa, Abau, rz. , największy dopływ Wen ty ob. w Kurlandyi, z prawej strony, ma swo je źródło w parafii Neuenburg, pow. tukumskiego, ujście w parafii Goldynga. Przyjmuje Zschaksche, Naudaję, Karratawasuppe, Wehsacht, Ammul, Immul inaczej Ahsuppe lub Wilpene i Weendradse. A. jest najpiękniejszą z rzek kurlandzkich, płynie przez 5 małych jeziór Apsau, Limarz, Palamsz, Lestin i Kliggen ku północy, potem na zachód, uchodzi ni żej Goldyngi pod Abaushofem; brzegi po części błotniste, po części wysokie wapieniste. Dłu gość rz. 125 w. , szer. 15 saż. , w czasie wylewu do 70 saż. Spław drzewa z Roennen i Goldyngi. Nad A. leży kilka miejscowości, zwła szcza w pow. tukumskim, zwanych Abawski dwór, Abaushof. F. S. Abazówka, wś rząd. w pow. bałckim, osie dlona przez żydów kolonistów, których jest 698; rozl. 1080 dz. Dr. M. Abazowski ucząstek, w pow. bałckim, 164 dz. rozl. , należy do senatora Abazy. Abbau, ob. BiałeBłoto. Abbus, rz. , lewy dopływ Wenty, w Kurlandyi, w parafii Amboten. Abela 1. A. strumień, lewy dopływ Niewiaży, do której o 2 w. poniżej Kiejdan wpada. Przyjmuje z prawej strony Rudeksznę, Pindę, Szularę z Purwą, Sulewę, Malec a z lewej Łaukiessę i Ałkupis. 2. A, strumień, dopływ z pra

Aahof

Aal

Aalbeck

Aalfang

Abakłydżaba

Abawa

Abazówka

Abazowski ucząstek

Abbau

Abbus

Abela