w czasie wylewów wody obu rzek bezpośrednio łączą się ze sobą. Pod Koniecpolem wpada do Pilicy. Na całej długości wynoszącej 20 w. odznacza się w każdej porze roku znaczną obfitością wody źródlanej. Temperatura wody w lecie zawsze niska od 8 do 12 R. ; zimową porą rzadko B. zamarza i to tylko w czasie długotrwałych bardzo silnych mrozów. 2. B. , rzeczka, inaczej Szczerbnica. Wypływa z tak zwanych gór Kroczyckich, pod wsią Zdowem, w półn. wschod. stronie pow. będzińskiego, skąd kierując się ku wschoi dowi, przepływa półn. klin pow. olkuskiego, następnie wkracza w połud. zach. część pow. i włoszczowskiego, gdzie, po przebyciu 10wior stowej drogi, wpada do rzeki Krztyni pod wsią Zawadą. W biegu swoim przepływa grunta wsi Zdów pow. będziński, Dzibice pow. olkuski, Budziejowice, Biała błotna, Wilków, Irządze, Zawada pow. włoszczowski. Ogólna długość Białki wiorst 25. B. stanowi właściwie strumień górski, z korytem wąskieni a głębokiem; prąd wody bardzo bystry. Po deszczu prawie zawsze wylewa. Woda brudno żółtego koloru od mnóstwa zawieszonych cząsteczek mułu i gliny. Kierunek prawie ciągle prosty, z zachodu na wschód. Przepływa przez grunta wzgórzyste, z początku skaliste i piaszczyste, następnie gliniaste. Na gruntach wsi Biała błotna, Wilków, Irządze i Zawada lewy brzeg jej stanowi wyniosłe mniej więcej 400 stóp wzgórze, rzadko porośnięte lasem, jałowcem, albo też stanowiące urodzajne pszennne grunta. Dr. B. 3. B. , rz. bierze początek na gruntach wsi Grzymkowice w pow. skierniewickim; płynie w kierunku zach. połud. około wsi Banków, Podsędkowice, Rzeczków i łąkami zdąża do os. Biały, poniżej której przyjmuje strumień, powstający z połączenia się, około folwarku Lipie, dwóch strug, jednej płynącej od wsi Chojnata Wola, drugiej od wsi Przyłuski. Minąwszy Białą, płynie około wsi Żurawka, Rokszyca, Porady i Pągów. Tu zwraca się w stronę zach. półn. na Rasławowice, Lesiew, Wólkę Lesiewską, Ossę, Zagórze, gdzie przyjmuje strumień, wypływający z pod wsi Ossa; biegnie dalej przez łąki wsi Zagórza, Przewodowic, za któremi z prawej strony rzeki rozciągają się lasy dóbr Babsk. Na pograniczu tych dóbr i kolonii Julianów, wpada tu rzeczka bez nazwiska, długa milę 1, biorąca początek we wsi Chrzczonowie, i przepływająca około wsi Gołynin, Studzianka i Babsk, gdzie formuje znaczny staw. Następnie B. , przepłynąwszy około wsi Raducz, wpada z prawej strony do rz. Rawki, na północ miasta Rawy, ubiegłszy tym sposobem mil 3 i pół. W ogólności płynie ona przez niziny, pastwiska i łąki. W bliskości ujścia do Rawki, pod Julianowem, szerokość koryta wynosi 10 do 12 stóp, głębokość od 1 do 3 stóp. Grunta przez jakie przepływa są urodzajne, lecz w niektórych miejscach, jak około Rokszyc, Lesiewa i pod Przewodowicami, znajdują się piaszczyste wyniosłości. Most na tej rzece pod os. Białą ma długości stóp 64, szerokości 20 stóp. 4. B. , rzeka, początek ma w okolicy wzgórzystej lasów leśnictwa rządowego Janów, w pow. konstantynowskim, pod wsią Walim. Płynie pod Kuszelowką, Wólką Kossowską, Bukowiczami, Leśną, Witulinem, Ciciborzem, Grabanowem i na gruntach miasta Biały, powyżej Sielczyka, wpada do rzeki Krzny. Ma długości mil 3, bieg leniwy, koryto kręte, brzegi niskie, strome, łożysko błotniste. 5. B. , rz. , ob. Iłżanka. 6. B. , Białucha, ob. Prądnik. Białka, rzeka, wypływa z Rybiego Morskiego oka, w Tatrach nowotarskich; połączywszy się z licznemi potokami tatrzańskiemi, tworzy znamienitą rzekę górską. Jest rzeką graniczną między Tatrami i Podhalem nowotarskiem a Śpiżem. Płynie zrazu na północny wschód, poczem zwraca się na północ, płynąc wschodnią granicą gm. Brzegów, Bukowiny i Białki; tutaj przechodzi na ziemię spiską; zwraca się na północny wschód, przepływa miasto spiskie Nową Białą UjBela, NeuBela, a po 3 ćwierciach mili biegu po ziemi spiskiej, znowu tworzy granicę Galicyi od Węgier w obr. gm. Dębna, i między Dębnem i Frydmanem uchodzi z prawego brzegu do Dunajca. Długość biegu 4 i pół mili. Dopływy z prawego brzegu są Biała, Jaworzynka potok; z lewego brzegu Roztoka potok, potok Koszystej, Żzawierszy potok, Kozieniec, Zzarówienki potok, Podgórzanki, Odewsianki potok, Palenica. Płynąc w kierunku z południa na północ, prostopadle do osi Tatr, tworzy głęboką, na północ coraz więcej rozszerzającą się dolinę, sięgającą górnym końcem swoim we wnętrze Tatr, skąd ta rzeka wypływa. Od Roztoki, potoku wpadającego do Białki, dolina B. aż po Dunajec ma cztery mile długości. Spad B. bardzo znaczny. Most na B. naprzeciw Jaworzyny 970, 11 m. Kolbenheyer, naprzeciw Jurgów 786 m. Fuchs; ujście 418, 49 m. Korzistka. O trafności nazwy tej rzeki przekonać się można, przypatrzywszy się jej z wierchu jakiego, np. z Krzyżnego; wtedy wydaje się ona, mianowicie w słońcu, jak pas najbielszego śniegu na ciemnozielonem tle. Powyżej ujścia do Dunajca, rozdziela się ona na dwa ramiona. 2. B. , potok, wypływa w obrębie gm. Lecki, w pow. rzeszowskim, z pod lasu Cisowego, po zachodniopołudniowej stronie wsi; płynie przez Leckę i Białkę w kierunku wschodnim, zabierając pomniejsze potoczki leśne z prawego brzegu; np. z pod Czarnego lasu. Wpada z lewego brzegu do Struga czyli Ryjaka, dopływu Wisłoka. Długość biegu mila. Br. G. Białka, strumień na Szląsku austr. , dopływ Wisły ob. . Białka, rz. , ob. Białki i Biełka. Białki, 1. wś, pow. siedlecki, gm. Wiszniew, par. Siedlce, ma 230 mk. 2. B. dolne i górne, dwie wsie, pow. garwoliński, gm. Ułęż, par. Żabianka; w 1827 r. było tu 31 dm. i 218 mk. ; obecnie 350 mk. Białki, 1. wś, pow. skwirski, nad rzeką Irpeniem; w samej wiosce wpadają do Irpenia dwie rzeczki Biełka i Mochnaczka, o 19 w. od Kożanek, st. kijowskoodeskiej dr. żelaznej. Mieszkańców 902 prawosł. , 22 katol. Cerkiew parafialna i szkółka. Ziemi 1338 dzies. nadzwyczaj urodzanej. B. są bardzo starożytną osadą; już w 1454 r. Olelko ks. kijowski zatwierdził ich nadanie przez ojca swego Wło dzimierza Michałowi Połowcowi; świadczy także o starożytności wioski wał i mogiła zwana Rozkopaną. Na początku teraźniejszego wieku, wioska była we władaniu Proskurów, później do r. 1836 Berezowskiego, obecnie na leży do wielu właścicieli. Zarząd policyjny w Pawołoczy, gminny w Kominie. 2. B. , wś, pow. lipowiecki, nad rz. Biełka, wpada jącą do Sobu, o 9 w. odległa od m. Liniec. Mieszk. 703 prawosławnych i 11 katolików. Cerkiew parafialna. Ziemi 1255 dzies. , nad zwyczaj górzystej, lecz pierwszorzędnego czarnoziemu. Należy do Syroczyńskiego. Zarząd gminny we wsi Jurkowcach, policyjny w Lińcach. Kl. Przed. Białki, niem. Bialken, wś, folw. i młyn, pow. kwidzyński, niedaleko Kwidzynia. Białków, wś rządowa, pow. kolski, gminy Kościelec, par. Białków. Posiada kościół par drewniany, zbudowany na nowo w 1809 r. W 1827 r. było tu 28 dm. i 290 mk. Par. B. dek. kolskiego ma 800 dusz. Białkowce, 1. wieś, pow. złoczowski, o półtorej mili na północ od Jezierny, nad potokiem Wosuszką, dopływem Strypy. Położenie wysokie, ziemia czarna lecz zimna i wilgotna, zboże rodzi się obficie na słomę, skąpo wydając ziarna. Przestrzeni posiadłość większa zajmuje roli ornej 404, łąk i ogrod. 62, pastwisk 1 mórg austr. ; posiadłość mniejsza roli ornej 789, łąk i ogrodów 94, . pastwisk 27 mórg austr. Ludności rzym. kat. 87, gr. kat. 320, izrael. 7 razem 414. Należy do rz. kat. parafii w Jezierny; grec. kat. parafią ma w miejscu, do której należy wieś Bogdanówka a 240 parafianami; cała parafia liczy 560 parafian, należy do dekanatu Zborowskiego. Wieś ta posiada szkołę etatową. Właściciel większej posiadłości Hieronim Sikora. 2. B. , wś, pow. tarnobrzeski, w par. rz. kat. Gorzyce, o 20 w. od st. p. Rozwadów. Białkowice, wś, pow. piotrkowski, gm. Bogusławice, par. Wolbórz. W 1827 r. było tu 18 dm. i l21mk. Biatkówka, wś, pow. krośnieński, w par. gr. kat. Szebnie. Właściciel posiadłości tabularnej Ludwik Gorajski. Białkowo, 1. wieś włośc. , nad rzeczką Rosicą, pow. płocki, gm. Rogoźno, parafia Miszewko Strzałkowskie, powierzchni zajmuje 460 morgów, mieszkańców liczy 175, posiada 19 domów mieszk. , ewangelicki dom mo dlitwy, młyn wodny i wiatrak. 2. B. , wś, pow. rypiński, nad rz. Drwęcą. Mk. koło 100. Gorzelnia, piwowarnia. Białłoz. .. , ob. Białoz. .. Białłozoryszki, 1. wś, pow. Wiłkomirski, paraf. siesicka, niegdyś własność rodziny Białłozorów, obecnie Przyałgowskich. 2. B. , wś, pow. rosieński, parafia rynkiska, własność rodziny Białłozorów, Białobereska, wieś, pow. kossowski, na samej granicy Galicyi i Bukowiny, o 15 kil. od Uścieryk, przy ujściu potoku Młyńskiego do Prutu, o 3 i pół mili na południe od Kut; wioska to górska, w Karpatach, niedaleko granicy węgierskiej leżąca. Przestrzeni ma większa posiadłość lasu 1464 morg austr. ; posiadłość mniejsza roli ornej 240, łąk i ogrodów 1750, pastwisk 879, lasu 276 morg austr. Ludność rzym. kat. 2, gr. kat. 997, izraelitów 9; razem 1008. Należy do rz. kat. parafii w Kutach; gr. kat. parafią ma w miejscu, do której na leży wieś Choroszowa; cała parafia liczy 1317 głów i należy do dekanatu kossowskiego. Wieś ta ma szkołę filialną. Posiadłość większa należy do dóbr kameralnych. Białobiel, wś, pow. ostrołęcki, gm. i par. Ostrołęka, zostaje pod administracyą magistratu m. Ostrołęki, ludn. 171, rozl. morgów 562. Białobłockie, okolica w pow. sokólskim, gub. grodz. , o 9 w. od Sokółki. Białobłoto, niem. Bialobott, wś, pow. lubawski, niedaleko st. p. Mątowo. Por. Białebłoto. Białobłoty, 1. kol. , pow. słupecki, gm. Grodziec, par. Królików. Obszaru ma 1896 m. W 1827 r. było tu 100 dm. i 788 mk. , obecnie 1314 mk. 2. B. , wś, pow. suwalski, gm. Andrzejewo, o 22 wiorst od Suwałk, liczy 15 dom. i 140 mk. Białobłoty i Białobłotko, niem. Grossi KleinBialoblott, dobra i folw. , pow. grudziąski, niedaleko st. p. Jabłonowa, par. Rywałd. Białoboki, wś, pow. łańcucki, o 9 kil. od Przeworska, rozl. 1083 m. 81 dom. , 481 mk. , parafia łaciń, w Urzejowicach, kasa pożyczkowa gminna. Obszar dworski należy do ordynacyi przeworskiej ks. Lubomirskich. M. M. Białoborek, ob. Baldenburg. Białobożnica, 1. wś, pow. czortkowski, o półtorej mili na zachód od Czortkowa. Prze Białka Białka Białki Białków Białkowce Białkowice Biatkówka Białkowo Białłoz Białłozoryszki Białobereska Białobiel Białobłockie Białobłoto Białobłoty Białobłotko Białoboki Białoborek Białobożnica