gnieźnieńskim, wołyńskim, rawskim, małogostskim, radomskim, sochaczewskim, chełmskim, pieczętarze wszyscy obojga narodów i wielka liczba urzędników koronnych i Wgo Ks. Litews. , której to rady będziemy kłaść ultimarium finem, mianowicie czasu i terminu sejmu, da Pan Bóg, blizko przyszłego, na którymby mogły praecidi wszystkie difidencyje, które hactenus mieszały rempublicam, i król JMść in senectute ma mógł od nich mieć uwolnienie. Najprzód tedy propozycyją uczynił Jmść ks. podkanclerzy koronny od JKMci, po której tenże czytał skrypt na półarkuszu abdykacyi JKMci, jako JKMść fessus aetate et laboribus, widząc lata swoje niezdolne do dalszych prac pro rpblca, ostatek wieku swojego, który restat inter vitae et mortis spatium, postanowił na rekollekcyją sumienia obrócić, chcąc abdicare de regno, tak jednak, aby je przy swoich wolnościach nienaruszenie pozostawił, i dla tego sukcesora mianować ani recommendare stanom rpltej nie myśli, aby tak sobie, quem expedierit, obierali; sam zaś ne praejudicet libertati wolnych głosów, po zaczętym sejmie, który życzy mieć primis diebus Augusti, wyjechać chce post factam abdicationem extra regnum, żądając od rpltej, aby mu tylko prowizyją obmyślili, któraby mogła przystojnemu pożyciu jego wystarczyć. Ante omnia tego dołożył, aby perswazyjami laborare daremnie nie chcieli odwodząc go a proposito abdicationis, gdyż to dawno conclusum było, i odmienić się żadną miarą nie może. Jchmść panowie senatorowie stupefacti na ten projekt. Jmść ks. prymas mówił pięknie, co czasu i miejsca requirebant rationes. Wziął potem głos Jmść ks. biskup krakowski, który prosił JKMci, aby dal czas, co za respons dać mają na tę propozycyją. Zasiadali tedy 13go Junii u Jmci ks. prymasa a na co się zgodzili, retulerunt JKMci i dalej kontynować będą to consilium z JKMcią, na które weszło 30tu senatorów. Chcieli koronni i Wgo Ks. Litews. stołowi i wojskowi urzędnicy wchodzić, ale im hie pozwolono. Sam tylko vócatus był książę Jmpan koniuszy Wgo Ks. Litews. , jako invitatus na tę radę przez króla JMci samego, w Białej będącego, co aegre tulerunt drudzy, tak, że się o to. uskarżali panom senatorom u Jmci ks. prymasa zgromadzonym, że primipis externi minister wchodzi in Senatus consilium, a my excludimur,