jakoby wszystkim impressom postronnych zawczasu zabiedz się mogło, sam zaś od Jmpana wdzięcznie i mile przyjęty, honorifice traktowany i prędko ekspedyjowany to donoszę, jako imię powiatu Wmść m. m. pp. , którzy o dobrem ojczyzny radzić inne powiaty poprzedziliście i drugim przykład dali, nietylko przed najpierwszymi i wielkimi senatorami i pany wojskowymi, którzy u Jmści pod ten czas bywali, wysoce wynosił, ale i w sercu swojem mieć i wszelaką wdzięcznością w podawających się okazyjach każdego z Wmść m. m. pp. akomodować chętnie przyobiecał. 157. ABDYKACYJA JKMCI NA ZJEźDZIE PANóW SENATORóW W WARSZAWIE PRZEZ JMPANA PODKANCLERZEGO DO SENATU WNIESIONA 1668 in Junio. Nie tajno to niektórym z Wszmściów, że nie od małego czasu, jeszcze dobrze za żywota ś. p. królowej Jejmści, a nie dopieroż po jej śmierci postanowił JKMść abdicare regno. Dotąd konfederacyja wojska, wojna moskiewska i motus interni civiles tamowały ten zamysł, żeby był rpltej do tak wielu zamieszania interregni pericula nie przydawał. Teraz z łaski bożej, kiedy ab intra pokój i z Moskwą przymierze, już tę intencyją swoją jako najprędzej ad effectum deducere postanowił. Miał JKMść i na teraz różne w tem konsyderacyje swoje prywatne, osobliwie zdrowiu swemu słabemu i pracom regnandi już niezdolnego i sumienia swego, które JKMci persuadet, aby inter curas principia et extremum vitae terminum dał sobie to interstitium na potrzebną każdemu, osobliwie monarsze, rezolucyją. A osobliwie przywodzi do tego JKMść boni et quietis publicae respekt. Widzi bowiem JKMść, że złość ludzka świątobliwe JKMci intencyje źle tłumacząc i ustawicznie rpltą o poniewolnej elekcyi suspicyjami mieszając, uspokoić się inaczej nie może, tylko kiedy JKMść per exinanitionem zniszczenie siebie samego da dowód miłości swojej ku rpltej, i onę in liberrimo postanowi elekcyi wolnej exercitio. Deklaruje tedy JKMść Wmściom, że po długiej i rozważnej deliberacyi regno abdicare in manus Wmść pp. umyślił i że