wać ją raczy, idąc w tem torem słodkich imion narodowi naszemu najmilszych królów polskich i wielkich książąt litewskich. Których pamiątkę, jako wie bardzo dobrze, że ta rplta i pod ten dzień w sercach swych chować zwykła, tak takowąż pamiątkę, chce nietylko Wmściom, ale i czasom następującym zostawić. Jakoż już pierwej domowe ciężkie uspokoiwszy mieszaniny, a potem i z monarchą wschodnim lubo doczesny uczyniwszy pokój i na południowe kraje od strasznej całemu chrześcijaństwu siły bisurmańskiej pilne mieć poczyna oko, i jako często zligowane tatarskie i kozackie potęgi wojsko koronne w oblężenie wzięło, tak zaraz rezolwował się był, nim traktat pod Podhajcami stanął i sam osobą swoją wydawszy do województw koronnych na pospolite ruszenie uniwersały, ratować Koronę. A co nam obywatelom Wgo Ks. Litews. jest za wielki dowód afektu Pańskiego, obóz swój nietylko na zaszczyt koronnych, ale i na zasłonę Wgo Ks. Litews. od jakich niebezpieczeństw pod Lublin ordynował był i we wszystkiem zgoła w gorącem obmyśliwaniu ustawać nie raczy, kiedy sam dopiero takową pieczołowania swego Pańskiego rozkazuje mi donieść Wmść panom instrukcyją. 138. LIST ALBO KREDENS PRZY INSTRUKCYI NA SEJMIK SEJMOWY PISANY DO POWIATU KOWIEńSKIEGO anno 1667. Jan Kazimierz z łaski bożej i t. d. Wielebni w Bogu, wielmożni, urodzeni, uprz. i wiernie nam mili Sama dyspozycyja sejmu blisko przeszłego wiązała nas do tego, abyśmy sejm walny sześćniedzielny jako najprędzej złożyli, który pro die 24 Januarii w jeneralnej radzie w Krakowie odprawionej deklarowawszy, gotowiśmy go byli zaraz przez uniwersały po wszystkich państwach naszych ogłosić rozkazać; ale za nastąpieniem hord tatarskich z kozakami złączonych nie przyszło nam do tego, bośmy się do zaszczytu miłej rzucili ojczyzny, którą jako prędko miłosierny Bóg z cudownej opatrzności swojej za mądrą i rozsądną odważnego wodza naszego Wgo marszałka wielkiego koronnego sprawą ze złej, a ledwie