INTERREGNI POLONIAE LIBER SEXTUS. Ad indictam VII. Id. Nov. [7. XI.] celebrandorum comitiorum diem1 perpauci tam senatorum, quam equestris ordinis viri Varsaviae comparuere: seu quod plerique ipsis auspiciis vix de creando rege novo consultum iri crederent neque adventum idcirco accelerarent, seu quod itineris molestia ac longinquitate plurimi a, utpote Lithuani, Russi, Volhyniique impediti, sistere sese pro assignata die nequirent; proinde id unum ea die effectum, ut papilio ille ingens, sub quo Henricum Regem creatum dixeramus2, Volam pagum versus felicioris ominis gratia in campestri planitie, tribus fere ab urbe stadiis distante, fossa circumducta atque agere munita, extenderetur. Decretum quidem a senatu convocatione praeterita fuerat, ut tabernaculum, sub quo senatus nuper habebatur Stęzyciae, Varsaviam ineundi conventus gratia Vistula flumine transmitteretur 3, iamque moles illa artificii ope b disposita rursusque reficienda transtris continebatur, verum ingens fluminis siccitas permeari eam vetuit, sic ut remanere in loco memorato eandem oporteret. Enimvero tanta undarum tantum flumen penuria hoc anno laborabat, ut infra Fordanum 4 usque oppidum, quo loci est amplissimum, LX omnino miliiaribus Stęzyciae distans, vadabile nonnullis locis exsisteret. Postridie e Russia advenere legati miserabili specie lugubrique habitu, verbis vero luctuosissimis Tartaricam immanitatem Russiaeque vastitatem per Ioannem Fredronem collegam exponentes5: quantam innoxiorum hominum turbam caesam, quot viros fortes propriis laribus inopinatos compraehensos vinctosque, quot pagos opulentissimos exustos, quantos thesauros expilatos, quantam rhedarum, pecorum, pecudum, equorum equarumque insignium multitudinem abactam, quot puellas coniugesque excellentes foedissime a P niema plurimi. b O: artificium opera. 1 Zob. powyżej str. 361. 2 Zob. powyżej str. 34. 3 Zob. powyżej str. 361. 4 Fordon, także Wordon, miasto w pow. bydgoskim, na lewym brzegu Wisły. 5 Posłowie ci zostali wybrani na sejmiku wiszeńskim 26 października 1575 r. Był między nimi Jerzy Fredro, a nie Jan, zob. Lauda sejmikowe. I. Lauda wiszeńskie 1572 — 1648 opracował A. Prochaska. (Akta grodz­kie i ziemskie. XX. 39).