który potajemnie bywał w Warszawie w pokojach Pańskich, także Jonas1) Sekretarz tegoż Arcyksiążęcia. Po sejmie tamtym niektórym zasię pp. Radom w Warszawie dekla­rował się ustnie Król JMć, że miał odjachać ożeniwszy się; proszony i napominany od nich w Radzie rozradzić sobie nie dał, toż niektórym pp. Radom przez listy (z których niektóre były czytane w porządku koła) i przez poselstwo oznajmił. Potem sejm był ostatni, na którym nowa deklaracya Króla JMości przystąpiła2) strony odjachania, któreby z pożytkiem było dla pomocy i zadzierzenia Korony Szwedzkiej. Po tej deklaracyej, po sejmie już na rozjeznym opowiedział znowu Ks. Arcybiskup 3) umysł Króla JMci około odjachania. Ukazowano kopią poselstwa tajemnego Ks. Biskupa Wrocławskiego 4) i Streina6) posłów Cesarskich, ręką własną Dykiera6) sekretarza Arcy­książęcia Maksymiliana podpisaną i z inszemi listy dosłaną o tym, aby Król JMć dał się do tego przywieść, żeby radniej Maksymilianowi niż Hernestowi Korony Polskiej życzył7). Była też przypominana rada Biskupa Neapolitańskiego8), którą dawał Panom Rakuskim, aby zadzierzywali odjazd Króla JMci, ażby swym rzeczom w Polszcze dobrze usłali. Chocia było na sejmie dobrze posłom Cesarskim odpowiedziano około transakcyej Bendzińskiej, jednak minąwszy to, Ks. Radziwił Kardynał privata auctoritate, porozumiawszy się tylko z kilką osób, nie mając żadnego kolegi ani Polaka, ani Li­twina, jeno Gustawa 9) cudzoziemca, wesele postanowił i czas weselu naznaczył. Potym się często przejeżdżał do Arcyksiążęcia Hernesta Gu­staw i Vrader, i przyniesione były do niektórych Panów listy Cesarskie, jeśliby te obietnice, które uczyniono na brata jego Hernesta strony Korony, były pewne. Ukazano też instrukcyą pod ręką i pieczęcią Trautsona10) człowieka w tamtych krajach zacnego, którą był dał do Polskiej Dikierowi w spra­wach Arcyksiążęcia Maksymiliana za zleceniem jego, gdy sam jeździł do Rzymu do Papieża dla spraw Polskich; w której było o obietnicy spuszczenia Korony po weselu Króla JMci Hernestowi i o upewnieniu, któreby miał mieć o tym Arcyksiążę Hernest, także i o traktaciech przez Gustawa i Vradera czynionych. 1) Heissberg, zob. str. 74. uwaga 5. 2) W styczniu 1591 roku. 3) Stanisław Karnkowski. 4) Andrzeja Jerina. 5) W Rp. fałszywie: Dykiersteina. 6) Jana Duckera. 7) Jest to to »Fragmentum legationis« wydrukowane powyżej na str. 410. 8) Annibala z Kapui. 9) Gustawa Brahe. 10) W Rp. fałszywie: »Francera« ; o tej instrukcyi por. str. 66 uwaga 2.