Jordan z Kazimirskim, pokazali potrzebę zjazdu tego, aby się za­bieżało praktykom, które na zgubę Królestwa Polskiego zaciągano. Przypominali i eksorbitancye Rzpltą zachodzące, które naprawy nieod­włocznej potrzebowały. Ganiła to fakcya Królewska (której capita byli Stanisław Bykowski Kasztelan Konarski i Starosta — a potym Wojewoda—Sie­radzki, Adam Stadnicki, Zbigniew Ossoliński), pokazując zjazdy takie prawu pospolitemu być przeciwne i do zginienia Rzpltą przywodzące. Certabatur hinc inde rationibus, albo raczej alterkacyami; zatym szlachta poznawszy ex cantu(!), że spór onych nie indziej zmierzał, jeno żeby proposito ipsorum umyślnie wstręt uczynić a zapału w pra­ktykach zaczętego utaić, szli do Andrzeja Tenczyńskiego1) Wojewody Krakowskiego, prosząc go, by z nimi i drugimi Senatorami o upadku wspólnym radził i jemu zabiegał; toż uczynili przez Posły do drugich Senatorów. Wnet druga kontrowersya o Marszałka, urosła a za tym i schizma; contradicentów affekty i postępki pokazały ich esse Re­galistas, i takie nazwisko odnieśli. Szlachta, których Popularystami nazywano, na miejscu swym zostali, a z nimi Wojewoda Krakowski i Lubelski2). Obrali tandem Marszałkiem Pawła Orzechowskiego Podkomorzego Chełm­skiego, znosili dissidentes in charitate iustis rationibus, wiodąc ich do spólnych konsultacyi. Do czego dali się przywieść umysłem turbowania konsultacye ich, nie intencyą leczenia zgubę ojczyzny, znieść penitus albo ścieńczyć ten zjazd intencya tej fakcyi była, dla czego wszystkim propozycyom jego temere opponowali się, czas zwłócząc alterkacyami, żeby albo przed konkluzyą rozsypać się mógł, albo konkluzyi żadnej nie odniósł. Co zaraz, przyłączywszy się do szlachty, w podaniu, żeby Try­bunalistów ad ea consilia wezwano, pokazali, opponując się temu i po­kazując, że Deputaci sądzić, nie o Rzpltej radzić powinni. Posłali jednak Popularistae, przy których Krakowski i Lubelski Wojewodowie stali, wzywając Deputatów do siebie; ci też, że simias agebant, posłali, żeby nie przychodzili. Zażyli Trybunalistowie in his contrariis eo medio: przysłali trzech z pośrodka siebie, Kaszte­lana Oświęcimskiego3), Jana Ostroroga Podczaszego Ko­ronnego (co potym Wojewodą Poznańskim umarł 1622) i Ks. Za­jączkowskiego, dziękując za ten przystojny respekt i uszanowanie 1) Tak w Rp, mylnie, gdyż Tęczyński zmarł jeszcze w r. 1589, a jego następcą był Mikołaj Firlej. 2) Mikołaj Zebrzydowski. 3) Albert Padniewski.