gentius i remissius nie szło, tak jakośmy po niemałej częs ci doznali, nadgradzając to, co się już po niemałej części omieszkało. Raczysz WKMć dobrze wiedzieć, co ten sejm trudniło, nic inszego jeno inkwizycyą, która gdy się odprawiła, snadnie inne exorbitancye w swój porządek wprawić by się mogły. To acz rzecz niezwyczajna była, wszakże za przystąpieniem zgody snadnieby się odprawić mogła; przyczyny jednak żadnej tego czasu tak marnie straconego być nie ba­czę, tylko jako rozumiemy, że są między nami tacy ludzie, którzy za nierządem potyli i tyją jeszcze w Koronie, którzyby podobno w swym ciele musieli zostać, gdyby Rzplta w swym porządku zachowana była, jako przodkowie nasi nam zostawili; jakoż my się mamy tego nadziewać, aby ci, którzy w nierządzie potyli, mieli się dobrowolnie dać do rządu przywieść, gdy to rozumieją, żeby zasię pochudnąć musieli? A tak acz my słyszemy i wierzymy temu, co powiadają, że niemasz takiego ża­dnego, ktoby nje życzył dobrego Rzpltej, albo też temu pewnie wie­rzymy, bo tego doznawamy, żeby tak radzi widzieli dobrze, jakoby ich w niczym ten porządek, o którego wrócenie nazad dawno już prosimy, co 1) i oni sami i my widzimy, że bez tego by być nie mogło, ich niedoścignął, gdyby się począł naprawiać, przetoż tak wolą mieszkać, mniej bacząc dobra Rzpltej swojej. A my wszyscy z WKMcią trudno z mmi mamy w kontrowersyą o to wstąpić, spiesząc się do naprawy rządu do­mowego, dla ich prerogatyw, rozterków i sedycyej wewnętrznych, które teste Imperio Romanorum stultoque fine Atheniensium w każdej Monar­chii są szkodliwe bardzo. Regna iisdem artibus conservantur, quibus ab initio parantur, zgodą i zobopólną życzliwością małe prowincye w nie­małe wstawają, a niezgodą by największe w niwecz się obracają. Aleć to jest niezgoda własna, na to nie zezwalać, co wszyscy in genere pacifici cives w ojczyz nie swojej widzą, i takie Królestwo każde, które cierpi impunem hominum malitiam, którzy to wszystkie potrzeby Rzpltej cum praeiudicatis animis odprawują, zawsze zginienia jest bliskie. Jakoż ja do końca przy tym nie zostawam, aby lepiej było tako­wych zaniechać, jako synów matce swej degeneres i owszem ex huiusmodi inconvenientibus nie chwalę tego żadnemu z IchMciów — to na tym placu powiedzieć się musi, czego niekiedy Tiberius deponendo Octavium Consulem Romanorum z urzędu jego in defensione sui użył, kiedy mu zadanq, illud violatum esse ius sacrosanctum przeto, że Octaviusa z konsulstwa degradował: esse quidem sanctum et inviolabile z tej miary, że jest plebi consecratus, eiusque nititur potestate w czym consuli kontradykować; ale kiedy takowy plebi adversatur, robur illorum. 1) W Rp : »ci«.