gamur; sięgano KJMci: prosić, aby powiedzieć raczył, kto, quibus mediis i dlaczego; tego wywiedziawszy się, łatwie temu zabieżeć będziemy mogli. Die 1 Octobris. Pan Lwowski 1): Deklaracya KJMci bardzo mi się podobała i nie najduję w niej nic reprehendendum. Zamysł KJMci o odjachaniu nas i praktyki niektó­rych dały pobudkę do zabiegania złemu RP.; co że KJMć wdzięcznie przyjmować raczy, bardzo miło słuchać i wiele się ich tym kontentuje, że z nami chce mieszkać, gdzieby potrzeba odjazdu, nie chce bez konsensu, rzecz dobra i wiernym poddanym bardzo pociesznaLegacya do Szwecyej, jeśli dla dowiedzenia się, coby się tam działo ? nie zda mi się w cudzej Rzpltej pytać, co się dzieje, curiostatem by nam zadano; Król JMć jako syn od ojca może mieć o tym dostateczniejszą bez nas wia­domość. Zdanie JMP. Wojewody Łęczyckiego 2) podoba mi się z tej miary, żeby to na KJMci włożyć; nie afektami żadnemi uwiedziony, ale dobrym sumieniem mówię: gdzieby przyczyny takie były, musielibyśmy KJMci tego pomódz, secus nie życzylibyśmy mu Królestwa i praktyk. Te punkta inkwizycyi potrzebują: pierwszy, jeżeli Król chciał odja­chać; wtóry, jeżeli kto czynił praktyki, utrumque tajemno było? Pierwszy, zamysł 3) był ogłoszony dla uspokojenia Królestwa Szwedzkiego? non constat, trzeba się tedy wrócić do tego, z czym byli przyszli posłowie w soboty. KJMć sam zeznał, że go sięgano: gdybyśmy się mogli wy­wiedzieć przez kogo ? dlaczego nie kontentowali się bracia nasi, którzy najprzedniejszy artykuł Posłom poruczyli, zwłaszcza gdy KJMć sam po­wiedział. Z miałkiego mego rozsądku rozumiem, że nie będzieli się dalej w tym postępowało, na**) choroby te, których wiele się w RP. namno­żyło, lekarstwo w deklaracyej KJMci, żeby proces był namówion przeciw praktykantom. Lecz nie dosyć na tym; jeżeli in re familiari nie dosyć ogrodzić zboże z jednej strony i temu zabieżeć, żeby się szkoda nie działa, tak w RP. nie dosyć z jednej strony praktykom zabieżeć, trzeba się nam od domowych i postronnych praktykantów, chcemyli być bez szkcdy, ogrodzić. Legacya do Papieża daremna, bo jeżeli sumienie ich do dosyć czynienia nie przymusi, daleko mniej upomnienie Pańskie. Do obwarowania RP. podania nam KJMci są niektóre, też od JMKs. Arcybiskupa Gnieźnieńskiego, i nadto więcej by się tego nalazło. 1) Stanisław Żółkiewski. 2) Stanisława Mińskiego, por. str. 232. 4) Niema w Rp. Dyaryusze sejmowe 1591—1592. 3) Niema w Rp.