szył, aby się to pilnie uważało; takowe też rzeczy tak długo milczeniem pokrywać, a onych do wiadomości wszystkich nie podać, godziłoli się? Potym, gdy pp. Senatorowie z Królem JMcią i sami z sobą też takowy rug odprawią, Króla JMci z nami o mieszkaniu upewnią i to się potym konstytucyą obwaruje, tedy dopiero po Pany Posły posłać, z nimi samymi bez Króla JMci zawrzeć się i to opowiedzieć, co z Królem JMcią sprawili; tamże, będzieli się co pp. Posłom zdało reprehendować z czego któregolwiek z pp. Senatorów, a także też pp. Senatorom pp. Posły, stet in arbitrio IchMci wszystkich. Ta inkwizycya tym sposobem in fraterna charitate odprawić się może. To odprawiwszy, o tym radzić, jakoby in posterum takowe conventicula privata autoritate składane nie były, ale jeśliby takowa urgens necessitas Rp. przypadła, a wolny sejm dla którejkolwiek przyczyny tak prędko złożony być nie mógł, tedy włożyć to na Prymasa Koron­nego, który ex lege i consuetudine ma moc nie tylko sub interregno, ale i sub Regno cogere conventum dla spraw Rp. nagłych. A jeśliby i ten to uczynić nie chciał, albo żeby go nie stało, tedy obyczaj jaki inszy na to naleść, jakoby się takowej licencyej Rp. szkodliwej zabie­żeć moglo. Województwa Krakowskiego Posłowie do braci swej, z tą deliberacyą, którzy byli, referowali się. Die 24 Septembris. Sądzono. Krakowianie jeszcze się z bracią namawiali. Die 25 Septembris. Sądzono. Posłowie słali za instancyą Jordanową, aby nie są­dzono, bo ich doszło, żeby miano wzdawać Jordana. Na to odpowiedziano, że Król JMć powinien sprawiedliwości przestrzegać; za konsensem jednak strony ad primam sessionem odło­żył tę sprawę JKMć i wzdawać go nie dał. Krakowianie skrypt swój podali między Posły, któ­rego tenor sequitur1): Pozwolimy na to dla zgody i pokazania szczerości umysłu naszego do ubezpieczenia dostojeństwa JKMci, że choćby z tej inkwizycyej oka­zała się winność jaka w osobie KJMci, do ostrości prawa, które się za­wiera w przysiędze Pańskiej de non praestanda oboedientia, przystępo- 1) Tak w Rp. Wrocł.; w Rp. Czartor. 2723 k. III verso i Czartor. 3724. str. 383 tytulik »Podanie JMci P. Wojewody Krakowskiego o inkwizycyej, gdy na pierwsze pozwolić nie chciano«.