trzeba; który za tą inkwizycyą nalażłby się winien, musiałby się osła­wić, jeślinie winien, niesłusznie by go to od poddanych potkało: więc ta niesława przy nas samych zostaćby musiała, skąd nienawiści, odia mię­dzy nami, czego z żałością każdy dobry civis używaćby musiał. Wielka zaprawdę ludziom diffidencya urosła o KJMci, co aby słu­sznie, baczyć nie mogę. Ja świadom będąc wychowania i bogobojności KJMci, źle rozumieć o nim nie mogę, i zda mi się, że dowieść tego hic opus, hic labor. Jeśli listami zmyślonymi, o co nie trudno: zaiste, jeśli inter privatos dowody potrzebne, a cóż na Pana poddanym. Więc jeśli dowiodą, kto sędzią będzie? Respublica actrix, iudex być nie może; delatorem kto? proces jaki? Udawano, że Królowa JejM. z wojski przy­jachać miała i Ernest pod pretekstem wesela na koronacyą, czego z ła­ski Boga nie widzieliśmy. Przyczyna rozruchów jest spowinowacenie W. K. Mci z Domem Rakuskim, na co wszyscyśmy się 1) byli zgodzieli; i gdy Król JMć z 2) Re­wia przyjachawszy, wszystkie ordines do tego spowinowacenia Króla JMci napominały; za którymi instancyami wziąwszy Król JMć tę chęć, gdym do Rzymu jachał3), zlecić mi to raczył, abym wyrozumiał chęć domu tamtego do spowinowacenia się z Królem JMcią. O innych pra­ktykach żadnych nie wiem, ani traktaciech z strony oprawy, jako w Ję-drzejewie wspomniono; anim też jest externus, jako niektórzy rozumieją, bom się w tej Rzpltej urodził z przodków swych dobrze zasłużonych. Że na weselu traktowano o Królestwo z Ks. Biskupem Wrocławskim 4): którzyśmy beli praesentes, nie wiemy o tym, a ktoby to odprawował, nie znamy. Rewelska droga cum consensu była, o odjachaniu stamtąd •efekt contrarius. Na deklaracyej, którą KJMć raczył dać, przestałbym, jednak propter pacem proszę o inszą. Ta inkwizycya gdzieby się z akklamacyami odprawować miała, nie wielkiby pożytek uczyniła; in Con­cordia et charitate do niej przystępować i onę odprawować trzeba. Ksiądz Kujawski5): Iż widzę, że o inkwizycyej mówić przychodzi, nie chcę być od tego, acz: »video meliora proboque, deteriora sequor«, i radziejbym: by pierwy innych słuchał, jako o rzeczy u nas nowej; a to jest P. Bogu za co dziękować, że w tych trwogach i suspicyach przyszło nam jeszcze tak pacifice o dobrach RP. radzić. Zjazdów na sejmiech innych nie chwalono, jednak tu o nich roz­sądku czynić nie chcę, i owszem, jeżeli się działy dla dobra RP., i sam 1) Niema w Rp. 2) W Rp.: »do«, fałszywie. 3) W początkach roku 1590. 4) Andrzejem Jerinem. 5) Hieronim Rozraźewski., • Dyaryusze sejmowe 1591—1592 15