I tak utraque pars pugnabat rationibus; medyatorowie to znajdowali, aby po trzech z każdej strony zostali, na co strona szla­checka zezwoliła i JMć p. Stanisław Stadnicki z Łańcuta, ponieważ nań 1) chciwość poselstwa drudzy kładli, dla miłości ojczyzny a zgody sam wyniść chciał, inszego kolegę na swe miejsce zostawiwszy; ale pars adversa, poseł żołnierza, uparta stanęła na to nie przyzwalając, jedno przy decyzyi koła poselskiego stojąc. Potem, acz dawał JMć p. Marszałek poselski varia media do zgody, albo żeby się sami między sobą zgodzieli (salvo iudicio koła poselskiego), albo żeby już koła poselskiego nie turbując, podług decyzyi wyśli precz, jednak utraąue pars rycerstwa niezgodę bacząc, z koła wystąpić zawołała. I tak nie tylko się ta sprawa tego dnia nie skończyła, ale owszem pp. posłowie Ruscy w dalsze z sobą zamowy zachodzili; szlachecki wielkie opresye od żołnierza czy­nione2) samemi własnemi żołnierskimi podpisami (a od tych JMć pan Stadnicki Stanisław z Oziemie) ukazował; e converso żołnierski poseł przez JMć p. Starostę Przemystkiego3) obmowy niewinno­ści swej od żołnierzów ukazował niewinność. Gdy się te kontrowersye toczą, posłowie żołnierscy przez p. Szczęsnego Herburta petita swe in senatu u JKMci odprawują; ukazawszy dzielne a mężne postępki swe żołnierskie, prosili o zapłatę i o to, aby ich od sejmików IchMć panowie bracia nie odrzucali. Za którą ich petycyą JMć p. Hetman koronny singularem et plenam laudis commendationem męstwa ich uczyniwszy, sam się o toż do JKMci przyczyniał in publica facie Senatus. Na co JKMć odpowiedź im łaskawą dać raczył, zapłatę obiecując nadgrodzić, a wolne na sejmi­kach bywanie rycerstwa; czego aby też koło poselskie pozwoliło, JKMć przez senatory swe, to jest przez pp. Mazowieckiego4), Bracławskiego5) Wojewodów przyczyniając się, przysłał, o co prosieli w kole rycerskim IMć pp. senatorowie posłani. Tamże też zaraz przy nich żołnierscy posłowie przyśli, przez p. Szczęsnego Herburta justyfikując się, że oni żadnych opressyi nie czynią, ale owszem godne przysługi ojczyźnie, za które zapłaty pro­sili, przy tym też, aby na sejmikach, służąc Rzpltej, bywać mogli, bę­dąc barzo w tym pokrzywdzonemi, przypominając, aby im do odpasania broni od siebie, albo do onego przykładu nie przyszło Basoktis Cesarza Tureckiego, od którego gdy rycerstwo prosieło, aby za ich przyczyną żołnierza jednego na baszowstwo wprowadził, że Cesarz ich prośby od­dalił i nie był wdzięczen ich posług rycerskich, tedy głowę Cesarską 1) RP. ma »nam«. 2) Nie ma w RP. 3) Jan Tomasz Drohojowski. 4) Hieronim Parys. 5) Janusz ks. Zbaraski.