gnatum, sta fortis et firmus ad pericula, retine locum et sede ad consilia prudens ! Altera sententiae coronis eiusmet querelam continet contra hunc, a quo se in conventiculo Sredensi gravissimis afflictum contumeiiis amara voce conquestus est; quam iniuriam merito et Regem et senatum et ordinem equestrem debere vindicare declaravit, cum hoc et maiores eius singulari virtutum splendore illustres, et ipse in Regno, in aula Regia, in bello, in iudiciis, in legationibus ad exteros ab annis quinquaginta continuis servitiis optime de patria merens, et ipsius consanguinei et hac recenti memoria et alio tempore quolibet sua dexteritate sanguinisque effusione amorem Rpcae saepius testati optimo iure una secum meruerint; atque ut in eo conventu de illo suae virtutis Zoilo, quisquis ille sit, sibi iustitia administretur, et Regem ipsum petiit, et ut ordo senatorius intercessionem pro illo suam gratia huius iustitiae ad Regem interponat, eosdem ptaecatus est. Tale erat votum Archiepiscopi Gnesnensis. Vota Episcoporum in unum collata. Reliquorum Pontificum suffragia dum prosequi instituo, an illa sigillatim, an coniunctim deberem recensere, cum variis opinionibus in hanc et illam partem traherer, haec tandem potior sententia visa mihi est, ut eorum vota in unam uarrationem contraham, cum illa parum admodum videantur discrepare. Archiepiscopus vero Leopoiiensis1), Episcopi: Cracoviensis2), Cuiaviensis3), Plocensis4), Luceoriensis5), Chelminensis6) et Vendensis7), eius sententiae super singula propositionis puncta fuerunt, quod societas cum Christianorum Imperatore adversum Turcas Polonis ineunda sit, ad cuius tractatus perficiendos Caesareae Mtis legatos, sine quibus nihil statui potest, cum summo animi maerore desiderari. Singuli Episcoporum peccata a Christianis commissa hoc flagellum Dei Turcam in delinquentium caedem peperisse asseverabant. Peccata Episcopus Luceoriensis8) triplicia esse retulit: vel dum quis simpliciter peccat, vel dum peccatum pro debito officii non punit, vei dum peccatis legibus etiam habenas laxat; hoc extremum atque deterrimum Graecos atque Ungaros Turcis subiecisse, idemque iam in Polonia reperiri. Proinde di- 1) Jan Dymitr Solikowski dnia 20 lutego; por. dyaryusz pierwszy str. 33—5 2) Kardynal Radziwiłł tamże str. 35—7. 3) Hieronim Rozrażewski tamże str. 37 — 9. 4) Albert Baranowski; tamże str. 39—42. 5) Bernard Maciejowski, dnia 21 lutego, tamże str. 42—9. 6) Piotr Tylicki, tamże str. 48—51. 7) Otto Schenging, tamże str. 51—2. 8) Bernard Maciejowski.